Waarom je niet zomaar kan beslissen om dankbaar te zijn - dankbaarheid 4/11



Voor het tijdschrift Liefke schreef ik een overweging over dankbaarheid. Hier kan je ze lezen in 11 stukjes – 4/11

Een ander aspect van dankbaarheid is wat ingewikkelder. 

Aan de ene kant is dankbaarheid iets wat je kan leren. Dankbaar zijn heeft te maken met aandacht. Het is een gevoeligheid die je tot op zekere hoogte kan ontwikkelen en verfijnen. Niet voor niets besteden ouders vaak veel energie om hun kinderen te leren dankbaar te zijn. 

Tegelijk is dankbaarheid iets wat je ontsnapt. Je kan niet zomaar beslissen om dankbaar te zijn. Dankbaarheid is iets wat je overkomt. Het welt in je op. Vaak is dankbaarheid iets wat je gegeven wordt, zoals veel goede dingen in het leven. Soms tot je eigen verwondering.

Nikolaas Sintobin sj

Reacties

Anoniem zei…
Dakbaarheid overkomt je , bv als vrouw bij het krijgen van een kind dat jij zoiets moois op de wereld mag zetten.
14 mei 2019 om 16:36
Anoniem zei…
Sorry dankbaarheid.
14 mei 2019 om 18:01
e.harland-hazebroek zei…
Het kan heel klein zijn, een paar woorden, een kleine attentie; een kind dat even wat komt vertellen zomaar.
14 mei 2019 om 18:44
Marianne zei…
Bij mij betekent dankbaarheid ook dat iets wat eerst onoverkomelijk leek, plots door overgave in gebed met de rozenkrans tot Maria en Jezus een positieve wending krijgt, waardoor alle zorgen die ik eerst had als sneeuw voor de zon verdwenen zijn. Iets dat ik zelf niet kon oplossen, en Jezus kan dat dan!
15 mei 2019 om 12:17
Lieve zei…
Niet alles vanzelfsprekend vinden,elke dag met nieuwsgierigheid en verwondering naar het gewone leven kijken roept dankbaarheid op. Het kan een levenshouding worden die vreugde brengt. Lieve
16 mei 2019 om 09:40
Anoniem zei…
Er is altijd een reden om dankbaar te zijn.
16 mei 2019 om 12:02
Een reactie posten

Meest gelezen

Hoe je een crisis kan ombuigen naar een weg van groei (4/6)

Afbeelding
Onlangs schreef ik een bijdrage  over Onderscheiden in tijden van crisis. In de leer bij Ignatius van Loyola. Enkele uittreksels (4/6)
Zevende richtlijn. Wie in troosteloosheid is moet nagaan hoe de Heer hem bij wijze van beproeving aan zijn natuurlijke krachten overgelaten heeft om zo de verschillende beroeringen en bekoringen van de vijand te weerstaan. En hij kan dit dankzij de goddelijke hulp die altijd bij hem blijft, ook al voelt hij ze niet duidelijk. Want de Heer heeft hem wel zijn hevige vurigheid, zijn grote liefde en zijn intense genade onttrokken, maar er blijft hem voldoende genade over voor het eeuwige heil. ( GO nr. 320)
Deze richtlijn van Ignatius van Loyola is een uitnodiging om de troosteloosheid om te buigen tot een weg naar groei. Ignatius relativeert hier tweemaal het belang van het je goed voelen.
1.Ten eerste kwalificeert Ignatius troosteloosheid als een beproeving. Meer nog, hij stelt vast dat God zich niet tegen de ervaring van troosteloosheid heeft verzet. Als G…
Meer lezen

Wat je zélf kan doen om de crisis te lijf te gaan: concrete tips van Ignatius van Loyola (5/6)

Afbeelding
Onlangs schreef ik een bijdrage  over Onderscheiden in tijden van crisis. In de leer bij Ignatius van Loyola. Enkele uittreksels (5/6) Zesde richtlijn. Al moeten wij tijdens de troosteloosheid de vroegere voornemens niet veranderen, toch is het zeer nuttig zichzelf intens te veranderen tegen die troosteloosheid in. Bijvoorbeeld door ons toe te leggen op het gebed en de overweging, door onszelf veel te onderzoeken en door royaler te zijn in een gepaste wijze van boete doen. (GO nr. 319)
Er zijn veranderingen die we kunnen doorvoeren tegen de troosteloosheid in. Meer in het bijzonder suggereert Ignatius hier om de fundamentele manier van in het leven staan bij te sleutelen. Uit de drie voorbeelden die hij geeft kunnen we afleiden dat het raakt aan de intensiteit en de kwaliteit van verschillende dimensies van het leven. Het eigene van droefheid is namelijk dat het een mens kan doen terugvallen op oppervlakkigheid en makkelijkheid. Ignatius raadt aan om in te gaan tégen die spontane reflex…
Meer lezen

Hoe je kan leren omgaan met de ondraaglijke blik van Jezus

Afbeelding
Enkele jaren geleden las ik Anthony De Mello’s boek Sadhana, een weg naar God. Daarin beschrijft hij een wijze van bidden die de heilige Teresa van Avila aanbeval. Het is een bedrieglijk eenvoudige wijze van bidden: Stel je voor dat Jezus naar je kijkt, liefdevol en nederig, m.a.w. ga ergens zitten en laat Jezus je aankijken.
Toen ik dit soort van gebed voor de eerste keer uitprobeerde, beeldde ik me in dat Jezus me recht aankeek, van heel dichtbij, met liefdevolle en bescheiden ogen. Ik voelde me onbeholpen en verlegen. Mijn eerste reactie was achteromkijken naar wie er achter mij stond. Ik keerde me weer om en Jezus keek nog altijd naar mij met oneindige liefde en met een glimlach die mijn hart verschroeide, en ik begon te wenen.
Ik was niet voorbereid op de kracht van die blik. In mijn leven heb ik heel wat afbeeldingen van Jezus gezien die vanaf het schilderij of de icoon recht naar de toeschouwer keken. Maar daarvan ging altijd een strenge en plechtige indruk uit; alsof Jezus al d…
Meer lezen