Nonkel Pater: Vijf dromen van Nikolaas Sintobin - De uitdaging van de verscheidenheid
Kerknet vroeg me deze zomer om mijn verlanglijstje voor de komende jaren. Hier heb je vijf dromen van mij, vertrekkend van een grap.
Een
franciscaan en een jezuïet waren goede vrienden. Beiden waren rokers en vonden
het moeilijk om langere tijd te bidden zonder te roken. Ze besloten dan ook hun overste toestemming te vragen om
te roken tijdens het bidden.
Toen ze
mekaar terug zagen was de franciscaan terneergeslagen. Ik heb aan mijn overste gevraagd of ik mocht roken terwijl ik bad en
zijn antwoord was “neen”.
De jezuïet
moest lachen. Ik heb gevraagd of ik mocht
bidden terwijl ik rookte. En hij antwoordde “natuurlijk”.
Dit is mijn favoriete jezuïetengrap. Ik
lees er van alles in dat me dierbaar is als jezuïet en, ruimer, als christen.
1.
De uitdaging van de
verscheidenheid
Ik had een grootoom-franciscaan. Nonkel
Pater was een heerlijke man. Toch mag ik er niet aan denken zelf franciscaan te
zijn. Die jas past me niet. Dat hoeft ook niet. Er zijn namelijk ook jezuïeten en
daar weet ik me wel toe geroepen.
De verscheidenheid in onze Kerk, op alle vlak, is een troef. Het is ook een uitdaging om die verschillen verschillen te laten zijn, eerder dan ze al te vlot weg te gommen.
De verscheidenheid in onze Kerk, op alle vlak, is een troef. Het is ook een uitdaging om die verschillen verschillen te laten zijn, eerder dan ze al te vlot weg te gommen.
Reacties
Een lachbui is niet zondig, een uitgestreken gezicht wel, het klopt niet met de blijde boodschap en is een masker.
Voorbeeldje? de stoet komt van achter uit de Kerk, de H.Mis begint.
Er staat een rolstoel in de weg, die wordt opzij gegooid.
Hoe komt de bezitter, even in de bank, de Kerk uit?
Gewoon keihard lachen, dan denkt men beter na.