Levensles van piepklein zwaantje: video-meditatie bij begin nieuw schooljaar



Dit zwarte zwanenjong heeft nog niet ontdekt dat het kan zwemmen. Het lijkt doodsbang. Het wordt langs alle kanten geholpen. Het helpt niet. Uiteindelijk valt het diertje per ongeluk in het water. Het ontdekt meteen dat het gemaakt is om te zwemmen.


Wat, hoe, waar, wanneer, dankzij wie  … heb jij ontdekt waar jij voor gemaakt bent?  Of moet je het nog ontdekken? Als je je roeping al gevonden hebt, wat maakt dat je weet dat dit echt je roeping is?




Reacties

e.harland-hazebroek zei…
Het enige wat veel moeders ervaren dat meeleven met je kind(eren) altijd doorgaat: een deel van je roeping.
Daarnaast de zorg voor anderen, in welke vorm dan ook.
2 september 2019 om 11:27
Truus Van Dam zei…
Jaren bij demente ouderen gewerkt,daar was ik .100% op zijn plaats ,waren fijne mensen ,beter dan de kantoorbaan die ik vroeger had.ben Dit later gaan doen om de kinderen te laten studeren.Een hele mooie video,vader en moeder zijn heel bezorgt om het kleintje,zo gaat het ook in het gewone leven.
2 september 2019 om 12:47
Een reactie posten

Meest gelezen

Hoe de bekering van een jezuïet kan leiden tot de bekering van een paus

Afbeelding
Voor ons digitaal tijdschrift igniswebmagazine.nl schreef ik een recensie van de film "The two popes". Hieronder vind je een uittreksel. De volledige tekst vind je hier.
De film slaagt er inderdaad in de kwetsbare menselijkheid die schuilgaat achter beide pausen in het daglicht te plaatsen. Een paus is ook maar een mens die, bijvoorbeeld, graag smult van pizza en veel limonade drinkt. Bij een Argentijnse pastorale veldwerker uit die menselijke kwetsbaarheid zich anders dan bij een Duitse intellectueel. Die subtiele inkijk in de ziel maakt dat beide grote persoonlijkheden verrassend dichtbij komen en dat de film aan het einde een geur van mildheid krijgt.
Door die menselijkheid van beide pausen zo centraal te stellen raakt de film aan een wezenlijk kenmerk van wat Kerk is. De Kerk wordt gedragen door gewone mensen die fouten maken. Dit geldt ook voor de beide hoofdpersonages, hoe verschillend om niet te zeggen tegengesteld hun persoonlijkheden ook zijn.Beiden blijken bereid de…
Meer lezen

Het onwaarschijnlijke verhaal van Bakhita - Moed om te leven (1/8)

Afbeelding
Voor het tijdschrift “Liefke” schreef ik een overweging over “Moed om te leven”. Hier vind je uittreksels 1/8 Bakhita wordt geboren in 1869, in een dorpje in Darfoer (Soedan). Ze heeft een zorgeloze kindertijd, samen met haar 3 zussen en 3 broers. Tot het meisje, op 8-jarige leeftijd, door Arabische slavendrijvers wordt ontvoerd, samen met een vriendinnetje. Na een voettocht van 1000 kilometer wordt het kind op een slavenmarkt verkocht. Het is het begin van een nachtmerrie die jaren zal duren. Nauwelijks voorstelbare mishandelingen en vernederingen zijn haar dagelijkse deel. Zowel lichamelijk als mentaal. Om nog te zwijgen over de eenzaamheid. Bakhita blijft hopen dat ze ooit zou kunnen vluchten, terug naar haar familie. Tevergeefs. Uiteindelijk vergeet ze zelf de naam die haar ouders haar gaven.
In 1883 komt Bakhita terecht in de huishouding van de Italiaanse consul in Karthoem en verhuist ze, samen met diens familie, naar Italië. In 1889 wordt de jonge vrouw officieel vrijgelaten.…
Meer lezen