De ellendige genade van de coronacrisis - een overweging van Nikolaas Sintobin sj bij de Goede Week

Elke tijd is een tijd van genade. Ook gedurende de coronacrisis heeft God zijn genadekraan niet dichtgedraaid. Welke bijzondere genade zou Hij ons dit jaar tijdens de Goede Week geven?

De vieringen van de Goede Week zijn stuk voor stuk hoogstandjes. Wij houden van deze verfijnde liturgieën. Ze brengen christenen samen in diepe verbondenheid. Door de eeuwen heen zijn ze gepolijst en verrijkt met symbolen, liederen en gebaren. Ze kunnen ons doen vergeten dat de eerste Goede Week, die van Jezus met zijn leerlingen, net iets anders verliep. Dat was in belangrijke mate een verhaal van angst, eenzaamheid, stress, geweld, verraad, ontgoocheling, ongeloof en verlorenheid. Zowel voor Jezus als voor zijn leerlingen. Geen denken aan om dit te beschouwen als tijd van genade bij uitstek. Onbetamelijk om ook maar te vermoeden dat die ellendige gebeurtenissen later zouden worden herdacht en gevierd.

Dit geldt ook voor het Paasfeest en de daaropvolgende dagen. In vele van onze kerken zal dit jaar geen halleluja weerklinken. Welnu, op de dag van de opstanding van de Heer was dat ook niet het geval. De verschijningsverhalen uit de evangelies dragen de onmiskenbare herinnering aan de pijn en wanhoop van een gemeenschap die was uiteengevallen. Denk bijvoorbeeld aan de Emmaüsgangers. Telkens weer is het de verrezen Jezus die zélf het initiatief neemt om naar zijn verslagen vrienden en vriendinnen toe te gaan. Het is de God-mens Jezus, met de wonden van zijn marteldood nog zichtbaar in zijn lichaam, die zijn leerlingen opzoekt om hen te troosten en te sterken in hun wankele geloof.

Zou het kunnen dat hier een bijzondere genade schuilgaat die ons nu wordt aangeboden? De genade om de Goede Week meer te beleven zoals Jezus en zijn leerlingen zelf ze hebben ervaren? Zo kunnen onze eigen isolement, angst en onzekerheid een toegangsdeur worden om dieper door te dringen tot de kern van de ervaring van Jezus: de enige op wie ik helemaal kan bouwen is God de Vader. Hij is het die leven geeft, tot over de grens van de dood. In goede én in slechte dagen.

Geloof ik daarin? Hoezeer durf ik het aan om mij aan Hem toe te vertrouwen? Wat helpt mij daarbij? Wat haalt mij bij Hem weg? Waar merk ik deze dagen de sporen van zijn liefde? Hoe helpen deze dagen me om in mijn leven het kaf van het koren te scheiden?

Als het ons gegeven wordt om deze genade echt te ontvangen, dan zal ons halleluja dit jaar van heel diep komen.

Nikolaas Sintobin sj