Ooit

Lange jaren verzorgde Marc haar thuis, tot zij moest worden opgenomen. 7 jaren lang ging hij haar trouw bezoeken. Snel was er geen echt contact meer. Maar Krista bleef zijn beminde vrouw.

Op het doodsprentje staat onderstaande tekst, geschreven door Marc. Nooit las ik in zo weinig woorden zo’n intensiteit aan pijn, liefde, hoop en geloof.

Mijn dolend, onnoembaar gemis,
kende je mij niet meer ?
Sinds lang
meende ik het te lezen
in je verbaasde ogen.

Wist je niet meer
dat jij en ik
eén leven waren
waarin er niets kan zijn
dat niet aan jou doet denken ?

Droomde je nooit
dat ooit
iets op ons wacht,
iets zonder pijn,
iets zonder einde ?

Reacties

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Nikolaas Sintobin: "Ik weet niet of God bestaat"

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Omgaan met (soms misselijk makende) zwakheden van aan jou toevertrouwde mensen - Ignatiaans leiderschap (5/10)