Stilte


Tijdens een stilte-WE met studenten hielden we een middagmaaltijd in stilte. Na afloop zei een meisje dat het niet spreken haar, tot haar eigen verwondering zo’n deugd had gedaan. Het was bijna als een bevrijding. Niet “moeten” spreken. Gewoon samen kunnen zijn en elkaars stille aanwezigheid smaken.

Zonder het te beseffen had ze even iets kunnen ervaren van het waarom van de stilte van de monniken. De monniken zwijgen immers niet alleen om beter tot gebed te kunnen komen.

Het eigene aan het monastieke leven is dat de contemplatieven heel dicht op mekaar leven. Elke dag samen in de kapel, in de refter, op de werkvloer, in de studieruimte … 7 dagen op 7, het jaar rond. Steeds met dezelfde mensen. Mensen die je, op de koop toe, niet gekozen hebt. De regel van de stilte functioneert tot op zekere hoogte als bescherming. De stiltezones maken dit zo intense samenleven op lange termijn draaglijk: je hoeft niet steeds van alles aan mekaar te vertellen of, omgekeerd, te beluisteren. Of je er aan toe bent, of niet.

Misschien de moeite waard om ook eens te proberen bij u thuis?

Reacties

Meest gelezen

Een verrassend TV-gesprek met Nikolaas Sintobin sj en Etienne Vermeersch over de verkiezing van paus Franciscus

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Waarom ik paus Franciscus zo dankbaar ben

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren - citaat

De toespraak van 4 minuten die ervoor zorgde dat Bergoglio werd verkozen tot paus - Waarom ik paus Franciscus zo dankbaar ben

Een uitnodiging tot innerlijke vrijheid - Luisterend leiderschap in het voetspoor van Ignatius van Loyola - Serie van Nikolaas Sintobin sj (6/7)

Paus Franciscus over de enige zekerheid die hij heeft - Waarom ik paus Franciscus zo dankbaar ben - citaat

Wie is Jorge Maria Bergoglio: "Ik ben een gewiekste zondaar" - Waarom ik paus Franciscus zo dankbaar ben: citaat

Wat maakt vasten tot christelijk vasten? Nikolaas Sintobin sj legt het kort en bondig uit - video