Traditie als snelweg naar vernieuwing - Vijf dromen van Nikolaas Sintobin



Kerknet vroeg me deze zomer om mijn verlanglijstje voor de komende jaren. Hier heb je vijf dromen van mij, vertrekkend van een grap. (3/5)

Een franciscaan en een jezuïet waren goede vrienden. Beiden waren rokers en vonden het moeilijk om langere tijd te bidden zonder te roken. Ze besloten  dan ook hun overste toestemming te vragen om te roken tijdens het bidden.

Toen ze mekaar terug zagen was de franciscaan terneergeslagen. Ik heb aan mijn overste gevraagd of ik mocht roken terwijl ik bad en zijn antwoord was “neen”.

De jezuïet moest lachen. Ik heb gevraagd of ik mocht bidden terwijl ik rookte. En hij antwoordde “natuurlijk”.

Dit is mijn favoriete jezuïetengrap. Ik lees er van alles in dat me dierbaar is als jezuïet en, ruimer, als christen.

3. De dialoog met de traditie

Gehoorzaamheid aan een overste, wie doet daar nog aan? 

Ik doe het al dertig jaar. Het is mijn ervaring dat oude gewoontes zinvol kunnen zijn. De traditie, de gestolde ervaring van de voorgaande generaties christenen, is een onschatbare rijkdom. 

Soms kan die traditie een last lijken. Als ik me echter door haar durf te laten bevragen en tegelijk bereid ben om ze in dialoog te brengen met onze steeds veranderende kontekst, dan wordt ze soms een snelweg naar dynamiek en vernieuwing.

Reacties

e.harland-hazebroek zei…
Openstaan en delen wat je aanspreekt,
het waardevolle behouden.
Anoniem zei…
we zijn schatplichtig
René zei…
Ik ben het geheel met U eens Nikolaas.
Regelmatig denkt men tegenwoordig dat dat niet van deze tijd is, gehoorzaamheid aan een overste. Maar dat is, met de rijke traditie, wijsheid, eeuwen ervaringen etc toch ècht te verkiezen boven gehoorzaamheid aan een hypotheekverstrekker, CEO, RvB of RvC dunkt mij.
Daarnaast is de taak van de over te een zeer verantwoordelijke, dat kan en mag niet onderschat worden.
Ikzelf ben nog uit de tijd dat er ondermeer gehoorzaamheid beloofd moest worden alvorens beëdigd te worden. De laatste zin die uitgesproken diende te worden was: "zo waarlijk helpe mij God Almachtig". Die hulp was vaak nodig en aanwezig in de jaren die volgden.want ook al waren mijn plaatsingen niet altijd die ik zelf gekozen zou hebben (bijv Bagdad). Uiteindelijk hebben ze mij zeer veel gebracht aan ervaringen en ontmoetingen.
Truus van Dam zei…
U heeft gelijk dat u gehoorzaamd , als je intreed beloof je dat toch? Zal best soms heel moeilijk zijn zeker in deze tijd. Als je werkt moet je ook min of meer gehoorzamen, in deze tijd als je tegen spreekt kun je gaan. Maar je moet wel je mening kunnen zeggen heeft mij haast een overplaatsing gegeven , maar dat vond ik niet erg mijn nee is altijd nee en ja is ja.Als ik vind dat ik gelijk heb ga ik daarvoor.
Anoniem zei…
Trouw zijn aan de tien geboden is een evangelische traditie waar ik ontvankelijk voor wil zijn. Alle geboden hebben een moeilijkheids graad waar aandacht voor nodig is. Wanneer God niet meer vertegenwoordigd wordt door de persoon dat wordt God als naam misschien vergeten, Zijn krachten zullen hoop ik blijven werken in de innerlijke stem van het geweken. Toch denk ik dat God noemen bij naam het algemene belang dient. Tradities hebben waarde, ze dienen een bepaald soort waardigheid wanneer men het niet misbruikt voor het eigen gewin. Dwalingen blijven bestaan en tradities kunnen hinderlijk worden wanneer het een macht wordt waar niet aan te tornen valt.

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)