Luc en Nele

Gisteren had ik het geluk het huwelijk van Luc en Nele in te zegenen.

Hieronder vindt u de homilie die ik heb uitgesproken. De eerste lezing was het hooglied van de liefde. De evangelielezing was de parabel van het mosterdzaadje.

Beste Luc en Nele,

De evangelietekst die jullie gekozen hebben is merkwaardig. Hij komt uit een serie parabels waarin Jezus uitlegt wat “het Rijk der hemelen” juist betekent. Een woord dat jullie, veronderstel ik, niet dagelijks gebruiken. Het verwijst naar iets wat aan de horizon ligt, de voltooiing, het volmaakte geluk: de mens die voorgoed bij God is, die helemaal uitgezuiverd is door liefde.

Luc en Nele, horen jullie ook dat een stemmetje dat zegt: “Hé ho … is het daar goed zweven, lekker hoog tussen de wolken? Volmaakt geluk, zuivere liefde … Wij zijn gewone mensen hoor! Voetjes op de grond aub!”

Geen zorgen. Het Evangelie zelf brengt ons meten terug naar de concrete werkelijkheid. Herinner je hoe Jezus het Rijk der hemelen omschrijft: “Het is als een mosterdzaadje … het allerkleinste zaadje.” Ik ben even gaan googelen en inderdaad, mosterdzaadjes stellen niet veel voor. Piepkleine, kurkdroge kleine bolletjes. Je kan ze met één zucht wegblazen. Niet meteen wat je je voorstelt bij goddelijke liefde… We staan hier voor een van de vele paradoxen van het Evangelie. Wij zijn geroepen tot de hoogste liefde. Maar ons vertrekpunt – dat mosterdzaadje - is toch zo bescheiden.

Jullie hebben die tekst niet voor niets gekozen, Luc en Nele. Hij spreekt over dat enorme liefdesverlangen dat er leeft in jullie. Net zo goed als over jullie besef van eigen kwetsbaarheid en onzekerheid. Vraag is nu hoe je de twee samen kan brengen. Hoe bouwen aan het robuuste huis van jullie liefde? Op zo’n manier dat jullie er een leven lang goed en veilig kunnen wonen; dat je ruimte hebt om er kinderen en vele anderen in te verwelkomen; maar ook dat je in acht neemt dat jullie geen supermensen zijn.

Laten we te rade gaan bij de tweede bijbeltekst die jullie gekozen hebben: het hooglied van de liefde. Paulus schreef deze tekst om te antwoorden op de vraag van de inwoners van Korinthe: hoe werken aan duurzame liefde tussen mensen? Ik zou in het bijzonder willen inzoomen op het laatste zinnetje van die tekst. Paulus geeft er drie tips: hij nodigt er uit tot geloof, hoop en liefde, de drie “theologale deugden”; dwz, drie houdingen die zo belangrijk zijn dat men zegt dat ze goddelijk (theologaal) zijn. Wat kunnen die tips vandaag concreet voor jullie betekenen, Luc en Nele?

1. Geloven. Wat wil dat zeggen?

Geloven betekent dat jullie er niet alleen voor staan. Geloven is eigenlijk iets ongelofelijks … Als jullie hier zitten is het omdat jullie “geloven” dat Iemand van jullie hield, nog voor jullie verwekt waren. Iemand wil zich, in jullie huwelijk, samen met jullie engageren. In het sacrament van het huwelijk is het God zelf die zich verbindt om jullie verbond te beschermen en steeds weer te versterken. Niet als een tovenaar die je inhuurt. Wel als tochtgenoot die, als jullie je daar voor openstellen, kracht en inspiratie zal geven. Geloof komt niet in de plaats van onze vrijheid. Echt geloof maakt het persoonlijke vrije engagement net mogelijk.

2. Tweede tip: hopen. Wat wil dat zeggen?

Hopen wil zeggen “het is echt mogelijk”. Nele en Luc, jullie zijn tot veel meer in staat dan jullie ook maar durven dromen. Levenslange liefde en trouw zijn mogelijk. Crisissen kan je te boven komen. Je kan een leven lang groeien in tederheid en fijngevoeligheid. Echt waar.

Luc en Nele, jullie zijn niet dom of wereldvreemd. Jullie weten maar al te goed dat “levenslange liefde” menselijkerwijze onmogelijk lijkt. En toch. De ervaring leert dat geloof en hoop onmogelijk dingen mogelijk maken. Christenen zijn geen wereldvreemde naïevelingen. Wel nederige mensen die leven van de hoop dat God hen helpt om recht te schrijven op kromme lijnen. Dat wij kunnen leren uit onze misstappen. Dat verzoening mogelijk is. Dat liefde, ook vandaag, schept, geneest en doet opstaan als je gevallen bent. Elke keer opnieuw. Christenen zijn mensen van de hoop.

3. En zo komen we bij de derde tip: liefde. Wat wil dat zeggen?

Sinds 2000 jaar proberen mensen zich te inspireren aan het leven van Jezus om van Hem te leren wat liefde is. Zijn leven was niet romantisch. Het was strijd. Met diepe vreugde en verbondenheid. Ook met pijn, armoede en onmacht. Een dagelijkse oefening in vergeving. Een ononderbroken uitnodiging tot nederigheid, opnieuw beginnen en uit handen geven.

Beste Luc, beste Nele, ik zou jullie, elk afzonderlijk, willen uitnodigen om steeds minder aan jezelf te denken, hoe belangrijk dat ook is.

Luc, van Nele houden, Nele trouwen, betekent dat voortaan jouw geluk in de eerste plaats zal liggen in het geluk van Nele.


Nele, van Luc houden, Luc trouwen, betekent dat voortaan jouw geluk in de eerste plaats zal liggen in het geluk van Luc.


De liefde die Jezus ons leert is zuiver geven; is steeds weer naar de ander toegaan om hem of haar, zo maar, je liefde aan te bieden. Zonder iets terug te verwachten. En net omdat ze niets in ruil verwacht, krijgt de ware liefde zoveel terug.


Beste Luc en Nele, jullie gaan zo meteen mekaar levenslange trouw beloven. Wij rekenen op jullie. Wees niet bang. Wees nooit bang. Angst is geen goede raadgever. Laat geloof, hoop en vooral liefde jullie wegwijzers zijn. God zegene en God beware jullie.


Delen