Op stap met vijf mooie jonge vrouwen: grensverleggend!
Onlangs sprak ik
pastorale verantwoordelijken van het bisdom Brugge toe bij de start van het
nieuwe jaar. Ik blikte, vertrekkend van vier video’s, terug op het voorbije
jaar om daar inspiratie uit te halen. Graag enkele uittreksels.
Een jaar geleden
kreeg ik een telefoontje. Of ik het een goed idee vond om een retraite te geven
in een abdij, aan 5 bekende Nederlandse jonge vrouwen, en wel voor de
televisie. Mijn reactie was meteen enthousiast. We zijn niet bedrogen
uitgekomen. Voor mij is deze televisieserie een van de sterkere ervaringen uit
mijn apostolisch leven geworden die mij, tot op vandaag, veel hoop en
enthousiasme geeft. Waarom?
- Ervaring van
inculturatie en creativiteit
De geschiedenis van
het christendom is er een van inculturatie, vernieuwing en creativiteit. Ik hield het niet voor mogelijk dat het
televisiegenre van de reality-televisie een geschikt medium zou zijn om te
evangeliseren. Wel ik heb mijn mening moeten herzien.
De Evangelische
Omroep heeft van deze 100% spontane en authentieke opnames spannende en
humoristische realitytelevisie gemaakt met daardoorheen enkele christelijke,
evangelische draden geweven. Honderdduizenden mensen hebben ernaar gekeken.
Mensen waarvan maar weinigen tot onze klassieke kerkgangers behoren. Mensen die
niet bereid zijn om te luisteren naar de pastoor of naar de dominee. Maar die
wel benieuwd zijn naar hoe hun gelijken-rolmodellen zo’n spiritueel avontuur
aangaan en daar heel wat uit opsteken. Totaal ongezien en ongebruikelijk.
Letterlijk
grensverleggend, en wel in driedubbele zin.
ð Met dit initiatief zijn we, qua doelpubliek, naar
de grens van de kerken getrokken, en zelfs over die grenzen heen gegaan.
ð Bovendien hebben we ook een aantal taboes
doorbroken: geestelijke begeleiding voor de camera … Stel je even voor. Ok, met
duidelijke afspraken en een ploeg van televisietechnici die allen zelf
belijdende christenen waren en het avontuur van binnenuit meevolgden. Maar
toch, echt wel grensverleggend. Of nog, Geestelijke Oefeningen voor mensen die
zichzelf niet of nauwelijks als christen beschouwen. Geen taboes doorbreken om
taboes te verbreken. Wel omdat het ons duidelijk leek dat dit het was wat de
Geest ons vroeg te doen.
ð Ten slotte ging het over een samenwerking tussen
orthodoxe protestanten (EO) en de jezuïeten. Wie iet of wat vertrouwd is met
kerkgeschiedenis, weet hoe grensverleggend dit is. Maar dat is het toch waar
onze paus ons toe oproept?
Reacties