Onwelvoeglijk?

Hans is een jonge vijftiger. Hij heeft een leidinggevende functie in een grote maatschappelijke organisatie. Onlangs was hij met een aantal collega’s uit andere bedrijven op zakenlunch. Het gesprek ging over “wat ga ik deze avond doen?”. Elkeen kwam aan de beurt. De een ging golven, een ander ging naar een concert …

Toen Hans aan de beurt kwam vertelde hij dat hij die avond met zijn vrouw naar de “School voor geloofsverdieping” zou gaan. Meteen viel het gesprek stil. Het leek wel alsof Hans iets onwelvoeglijks had gezegd. Een van de tafelgenoten “durfde het aan” om Hans te vragen wat dit voor hem betekende. De rest van de maaltijd ging op in een geanimeerd gesprek over geloven, en wat dit betekende voor de een en de ander. Aan het einde waren allen het erover eens dat het lang geleden was dat ze nog zo’n boeiend en authentiek gesprek hadden gevoerd.

Geloof hoeft geen taboe te zijn. Je hoeft het niet op te dringen. Maar al te zorgvuldig zwijgen is geen zinvol alternatief. Er is honger. Meer en meer. En mensen kunnen maar eten van en verlangen naar de spijzen die hen aangeboden worden.

Reacties

Meest gelezen

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)