Over Marta, Maria en het terugtreden van Paus-emeritus Benedictus

Graag deel ik met u deze openingsoverweging van www.gewijderuimte.org van deze week.
In het verhaal van Marta en Maria (Lc 10,38-42) belicht Jezus twee kwaliteiten die in het leven van een christen in evenwicht moeten zijn. We kunnen dit evenwicht herkennen in paus-emeritus Benedictus. Acht jaar lang stond hij onbeperkt ter beschikking voor de noden van de Kerk. En toen zijn gezondheid achteruit ging, voelde hij zich geroepen om aan het contemplatieve aspect van het leven priorteit te geven. Ik zei 'hij  voelde zich geroepen'. Hij stond open om in zijn hart de rustige uitnodiging van God te horen. Zijn beslissing om afstand te doen werd vanuit diep gebed en innerlijke vrijheid geboren.
Hoe houd ik in mijn leven de Marta en de Maria in evenwicht? Voel ik mij ooit ‘geroepen' door God? Ben ik innerlijk rustig genoeg om op te merken wat God mij zou kunnen vragen? Of denk ik er nooit eens aan dat ik voor God meer dan voldoende belangrijk ben opdat Hij mij iets zou vragen? Stort ik mij maar in allerlei beslissingen en heb ik geen weet van ' de zachte stem' die Elia hoorde op de berg? Sint-Ignatius, hoezeer ook  een drukke bestuurder, waarschuwt ons voor het nemen van beslissingen zonder eerst raad te vragen aan God, 'een wijze en liefdevolle Vader'.
Openstaan voor belangrijke veranderingen vereist ook de innerlijke vrijheid van Benedictus. 'Leven is verandering, en  volmaakt worden betekent dat men dikwijls verandert' zegt Newman. Ben ik echt wakker en open voor 'nieuwe dingen' (Jesaja 48,6) die de meesterhand van God verraden? En ten slotte, ben ik in mijn antwoord op Gods roepstem sterk genoeg, zoals Benedictus het was, om mij te kunnen verzetten tegen de verwachtingen van de mensen rond mij?

Reacties

Anoniem zei…
Leerzaam. Vroeger dacht ik vaak: ik wou maar dat God een kantoortje had ergens waar je zo eens binnen kon lopen en neerploffen zoals op de Begijnhof in Amsterdam naast de kerk. Ik had zo'n behoefte aan duidelijkheid en leiding. Of ik dacht: zou het helpen als ik een briefje in een spleet tussen de stenen van de klaagmuur doe zoals ik velen zie doen op foto's? In de loop der jaren echter heb ik mijn bezorgdheid en mijn eagerness om zo te zeggen enigszins laten varen omdat ik gemerkt heb dat God je altijd wel leidt, zolang je maar bidt en gelooft en ook wel je best doet om Jezus te laten heersen in je gewone dagelijkse leven. Dat er dan perioden optreden van vallen en neerliggen, of van dorheid en richtingloosheid, daar is rekening mee gehouden. Dat zijn denk ik die omzwervingen en set backs in de woestijn. God stopt niet. Het hoort er bij al blijft ook dat een kwestie van geloof. Misschien dus ook hierin: weest in geen ding bezorgd....
embharland zei…
Oei, weer eens midden in de roos, fijn als je een driftkop kan zijn. Mediteren over Jesus, ECHT bidden..Er valt wat te doen, dus ook aan het werk: Benedictus achterna.
Anoniem zei…
Dat is wel weer leuk, want wij kunnen ons geen echte rust gunnen lijkt mij zolang een of andere kwade drift niet overwonnen is, al is terugvallen onvermijdelijk, op den duur moet je wel groeien geloof ik. Je kunt je m.i. niet blijvend neerleggen, dus capituleren, opgeven, bij de status quo van een of andere vrijwillige onvolmaaktheid. Ik kan me wel verzoenen met het gegeven dat ik weer eens gevallen ben in altijd dezelfde hartstocht, maar tegelijk zin ik op en bid ik voor de definitieve doorbraak naar ervan los te komen of gemaakt te worden. Je zoekt toch een nieuwe balans en die wordt pas bereikt in het sterven aan dat bepaalde persoonlijke oude. De tot slechte gewoonte gevallen en vergroeide natuur is taai en oersterk, ik weet het, maar de genade is sterker en wint het, al is soms veel tijd nodig, vanwege onze vrijheid die intact moet blijven. Gaat u ook vasten en bidden voor vrede met de paus zaterdag de 7e? Zegt het voort eventueel. Dank u als u meedoet.
Anoniem zei…
Ik doe mee!

Meest gelezen

Homo-zegen: heeft paus Franciscus zich vergist? Enkele bedenkingen van Nikolaas Sintobin sj

Ignatius van Loyola legt uit hoe je, met een té drukke agenda, toch je rust kan bewaren

Hoe paus Franciscus reageert op zijn eigen, spontane woede - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor de derde zondag van de 40-dagentijd

Rik Torfs over jezuïetenhumor: het verschil tussen Kardinaal Müller en Nikolaas Sintobin sj

Over geluk dat niemand je kan afpakken - Het getuigenis van Etty Hillesum

Het verschil tussen geestelijke vreugde en het “je lekker voelen”

Wat doet de Paus daar toch met die opgestoken vinger? - Heerlijke videobeelden

Hoe handelen als je slecht nieuws krijgt: het voorbeeld van Ignatius van Loyola - Ignatiaans leiderschap (7/10)

Bidden met de Bijbel - een nieuw boek van Nikolaas Sintobin sj