Paus Franciscus over het het gejammer in de Kerk

Toevallig stootte ik vandaag op dit uittreksel uit het grote interview dat Paus Franciscus vorig jaar toestond aan Antonio Spadaro sj.

Het is bepaald actueel. In het bijzonder, meen ik, wat enkele thema's betreft die nu aan de orde zijn in de bijzondere synode over het gezin.

Je kunt er immers toe verleid worden God te zoeken in het verleden of in de toekomst. God is zeker aanwezig in het verleden, namelijk in de sporen die Hij nalaat. Ook is Hij aanwezig in de toekomst, als belofte. Maar God is ook, laten we zeggen, “concreet”, Hij is nu. Daarom helpt klagen nooit, maar dan ook nooit, om Hem te vinden. Het tegenwoordige gejammer over hoe het er in de “barbaarse” wereld aan toegaat, leidt binnen de Kerk soms tot verlangens naar orde, begrepen als puur behoud en verdediging. Neen, God ontmoet men hier en nu. God manifesteert zich aan de hand van een historische openbaring, in de tijd. De tijd zet ontwikkelingen in gang, terwijl de ruimte die materialiseert. God bevindt zich in de tijd, in ontwikkelingen die aan de gang zijn. Het is niet nodig de voorkeur te geven aan ruimte boven tijd, aan plaatsen waar je macht gevestigd is, ten nadele van historische ontwikkelingen, ook al duren die lang.

Wie dit inziet gaat de voorrang  geven aan acties die nieuwe dynamieken genereren. En dat vergt geduld en verwachting’.