Gebedstip: in de stilte van het hart


In het gebed willen we God ontmoeten. Hij nodigt ons daartoe zelf uit. Nochtans kan het gebeuren dat we Hem tijdens ons gebed niet zien en horen. Dan zitten we er soms wat beteuterd bij, en weten we niet goed hoe we dat moment van ontmoeting het best kunnen invullen. 

Misschien bekruipt ons dan de neiging om het vol te praten, of om mooie gebedsformules uit te spreken. We kunnen ook bekoord worden om het moment van gebed vol te maken door na te denken over rake uitspraken of rijke inzichten die we ergens zijn tegengekomen. 

Maar daarmee gaan we aan de ontmoeting zelf voorbij. Misschien nodigt God ons wel uit in Zijn stilte. Wees niet bang voor die stilte, want als we in die stilte verwijlen, zijn we dicht bij Hem. Blijf maar in de stilte, zonder gebedsformules, zonder een vast plan voor de gebedstijd. En laat in Zijn aanwezigheid alles naar boven komen wat je bezighoudt, wat je bezorgd maakt. We mogen het aan Hem toevertrouwen. Alles zo mogen afgeven, brengt tot diepe rust en tot verzoening. Dat stemt dankbaar.

Team Oude Abdij Drongen

Reacties

marlon zei…
Tnx voor de tip!
1 april 2016 om 12:10
Anoniem zei…
Wat fijn het te horen, gewoon vertoeven in de stilte, zonder woorden, gewoon dicht erbij.
2 april 2016 om 20:37
Rita zei…
In Zijn omarming wil ik rusten!
8 april 2016 om 22:17
Een reactie posten

Meest gelezen

Het kritieke moment van het gebed

Afbeelding
Schrijvers over het geestelijke leven zijn het erover eens dat het kritieke moment in het dagelijkse gebed de eerste minuut is: het plaatsen van onszelf in Gods nabijheid. Hier wordt de stemming en de spirit van je  hele gebed bepaald. In zijn boek ‘Hoe bidden?’ verwoordt Bernard Basset sj dit kritieke moment zo: ‘Ik moet stoppen met waaraan ook te denken én mijzelf in Gods nabijheid plaatsen, mij ervan bewust worden dat Hij bij mij is daar waar ik ben.’ Joggers starten hun hobby iedere dag op dezelfde wijze: zij beginnen met strekoefeningen en bereiden zich daarbij mentaal voor op hun ‘fysieke oefening’.  Mensen die bidden, beginnen hun dagelijkse ‘geestelijke oefening‘ook op een vaste wijze.  Een manier is bijvoorbeeld het volgende gebed te zeggen, langzaam en vanuit het hart: Vader, gij hebt mij geschapen,
          en gij hebt mij met een bepaalde bedoeling hier op aarde gezet Jezus, gij zijt voor mij gestorven,
          en gij hebt mij opgeroepen uw werk te voltooien. Heilige Geest, …
Meer lezen

De moed om te aanvaarden dat men aanvaard is

Afbeelding
Een van de diepste vragen van het mensenhart is de vraag naar waardering. Iedere mens wil gewaardeerd worden. Dit betekent niet dat iedereen van anderen wil horen hoe goed hij wel is. Ongetwijfeld is dat verlangen er ook, maar dat is niet het diepste. We zouden kunnen zeggen, dat iedere mens verlangt bemind te worden. Maar dat is ook dubbelzinnig.
Er zijn zoveel soorten liefde als er soorten bloemen zijn. Voor sommige mensen is liefde iets hartstochtelijks; voor anderen is het iets romantisch; voor weer anderen is liefde iets louters seksueels. Er is echter ook een diepere liefde, de liefde van de aanvaarding. Iedere mens hunkert er naar aanvaard te worden, aanvaard zoals hij is. Niets in een mensenleven is van zulke langdurige en noodlottige uitwerking als de ervaring niet volledig aanvaard te zijn.

Piet van Breemen sj
Meer lezen

Waarom is het Pinksterfeest zo belangrijk? - homilie van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Homilie voor Pinksteren 
Handelingen 2,1-11  1 Corinthiërs 12,3b-7.12-13   Johannes 14,15-16.23b-26
Vandaag vieren we het einde van de paascyclus: eerst veertigdagentijd, Goede Week en Paasfeest, vorige week Hemelvaart en vandaag het Pinksterfeest. We zijn het gewoon. Het komt elk jaar terug. Nochtans is het, op zijn zachtst gezegd, een vreemde aaneenschakeling: een doorgoed Menswordt tijdens een schijnproces veroordeeld en wordt op een wreedaardige wijze ter dood gebracht. Zijn volgelingen laten Hem in de steek. Na enige tijd blijkt dat Hij opnieuw leeft. Geleidelijk aan vatten zijn voormalige vrienden en vriendinnen terug moed en beginnen opnieuw gemeenschappen te vormen. Af en toe ontmoeten zij hun verrezen Heer, maar ze hebben het moeilijk om Hem te herkennen. Toch geven die ontmoetingen hen moed en kracht. En als ze dan geleidelijk aan ervan overtuigd beginnen te geraken dat Jezus terug leeft, stijgt Hij op naar de hemel en verdwijnt voorgoed uit hun midden. Nog zo iets eigenaardig…
Meer lezen

Hemelvaart: waar gaat dat eigenlijk over?

Afbeelding
Met de Hemelvaart komt een einde aan de lichamelijke aanwezigheid van Jezus onder de mensen. Er is weliswaar nog de aanwezigheid van de Heer in de Eucharistie. Maar het tijdperk van de bijzondere lijfelijke aanwezigheid van de Zoon wordt definitief afgesloten door de Hemelvaart.
In de dynamiek en de logica van  de heilsgeschiedenis, beantwoordt de Hemelvaart onmiskenbaar aan de incarnatie/menswording: de Zoon is nedergedaald naar de aarde. Hij heeft er een bepaalde tijd verbleven. Hij is gestorven en is vervolgens verrezen. Het opstijgen naar de hemel betekent dat Hij teruggekeerd is “naar waar Hij eerst was” (Joh 6, 62). De Verrezene is nu definitief terug bij de Vader. Hij is opnieuw “tot Gods majesteit verheven”(Joh 7, 39),  “aan de rechterhand van God. (Mc 16, 19) De vroegere toestand van de gewone aardse nabijheid is voorbij.  Of zoals Jezus het uitlegt aan Nikodemus: “Er is toch nooit iemand opgestegen naar de hemel behalve degene die uit de hemel is neergedaald: de Mensenzoon?”
…
Meer lezen