Gebedstip: in de stilte van het hart


In het gebed willen we God ontmoeten. Hij nodigt ons daartoe zelf uit. Nochtans kan het gebeuren dat we Hem tijdens ons gebed niet zien en horen. Dan zitten we er soms wat beteuterd bij, en weten we niet goed hoe we dat moment van ontmoeting het best kunnen invullen. 

Misschien bekruipt ons dan de neiging om het vol te praten, of om mooie gebedsformules uit te spreken. We kunnen ook bekoord worden om het moment van gebed vol te maken door na te denken over rake uitspraken of rijke inzichten die we ergens zijn tegengekomen. 

Maar daarmee gaan we aan de ontmoeting zelf voorbij. Misschien nodigt God ons wel uit in Zijn stilte. Wees niet bang voor die stilte, want als we in die stilte verwijlen, zijn we dicht bij Hem. Blijf maar in de stilte, zonder gebedsformules, zonder een vast plan voor de gebedstijd. En laat in Zijn aanwezigheid alles naar boven komen wat je bezighoudt, wat je bezorgd maakt. We mogen het aan Hem toevertrouwen. Alles zo mogen afgeven, brengt tot diepe rust en tot verzoening. Dat stemt dankbaar.

Team Oude Abdij Drongen

Reacties

marlon zei…
Tnx voor de tip!
1 april 2016 om 12:10
Anoniem zei…
Wat fijn het te horen, gewoon vertoeven in de stilte, zonder woorden, gewoon dicht erbij.
2 april 2016 om 20:37
Rita zei…
In Zijn omarming wil ik rusten!
8 april 2016 om 22:17
Een reactie posten

Meest gelezen

Een abdijkerk zonder tabernakel, kan dat?

Afbeelding
Een abdijkerk zonder tabernakel, kan dat? Ja dus. In de prachtige kerk van de Sint-Benedictusberg in Vaals is geen tabernakel.  De krypte onder de kerk is ingericht als één groot tabernakel. Maar in de eigenlijke kerkruimte (zie foto hierboven) is het Heilig Sacrament niet aanwezig.

Desgevraagd legde de abt me uit dat dit een bewuste keuze is, geïnspireerd door de liturgische vernieuwing van het Tweede Vaticaans Concilie. De aanwezigheid van Christus wordt gesymboliseerd door het altaar. Ook, uiteraard, door het gelovige volk, en dus in casu in het bijzonder de monniken die er dag in dag uit in samenkomen om te vieren en te bidden.

Weer iets bijgeleerd.
Meer lezen

Nikolaas Sintobin sj openhartig over zijn reactie op verkiezing paus Benedictus

Afbeelding
In onderstaande regels vertel ik, openhartig, hoe ik reageerde op de verkiezing van paus Benedictus XVI. En over het vervolg ... Het is het begin van een voordracht over hoe je meer van de Kerk kan houden. Deze tekst staat op de website vanCardoner, ons spiritualiteitstijdschrift.
"Wie van jullie herinnert zich nog wat je aan het doen was op 19 april 2005, omstreeks kwart voor zeven in de avond? Ik weet het nog als was het gisteren. Ik zat, samen met mijn medebroeders, gespannen voor de televisie. Er was net witte rook uit de schoorsteen van de Sixtijnse kapel gekomen. Kardinaal Medina kwam het balkon van de Sint-Pietersbasiliek op en sprak de rituele woorden: “Habemus papam.” Vervolgens kwam de naam van de opvolger van Johannes Paulus II: “Josephus Ratzinger.” Ik herinner met dit zo goed omdat er toen een ijskoude rilling over mijn rug liep: “Het is toch niet waar…” De pantserkardinaal, de rottweiler van God en andere bijnamen van de prefect van de Congregatie voor de geloofsleer…
Meer lezen

Latijnse liturgie in de eenentwintigste eeuw, kan dit eigenlijk nog?

Afbeelding
Deze week geef ik de jaarlijkse retraite aan de monniken van de Benedictusberg in Vaals. Een bijzondere ervaring vind ik het. Hun liturgie is zo goed als volledig in het latijn. Hun leefomgeving is dan weer, naar monastieke normen, hypermodern. Een onwaarschijnlijke combinatie. Of moet ik zeggen, heel katholiek? Tegengestelden die geen tegengestelden blijken te zijn. Wel wederzijdse verrijking.

Ik stel vast dat ik het niet alleen heel mooi vind. Het helpt mij ook om zelf tot stilte en innerlijkheid te komen. De combinatie van uitgepuurde liturgie én uitgepuurde architectuur doet zijn werk.

Laus Deo


Meer lezen