Pakkend getuigenis over Frans van der Lugt sj door Ziad, de medebroeder die de voorbije drie jaar met hem woonde in Homs
Deze voormiddag hadden we in de Oberechtkerk in Amsterdam de gedachtenisviering van pater Frans van der Lugt sj. Ziad Hilal sj heeft er onderstaande getuigenis gegeven over Abouna Francis.
Ik heb de voorbije jaren in Homs
gewoond, samen met twee andere Nederlandse medebroeders: Frans van der Lugt sj
en Michaël Brenninkmeijer. Ik mag dus zeggen dat ik gevormd ben in de Nederlandse school.
Pater Frans was een man van
genade, geloof, vrede en hoop
1.
Een man van genade: door zijn manier van leven, van spreken en
danken. Hij was mensen nabij. Ik heb hem
nooit horen klagen. Maar in de telefonische gesprekken die ik regelmatig met
hem voerde, zei hij altijd dat het goed ging met hemzelf. En meteen daarna
vroeg hij telkens weer hoe het ging met ons en of wij alles hadden wat wij
nodig hebben – ik woon in het niet omsingelde deel van Homs. Daarom is het dat
ik zeg dat pater Frans een man was van de genade: hij zag wat er was, niet wat
er niet was.
2.
Een man van geloof: Hiermee doel ik op zijn manier om de stilte
te beleven, om God nabij te zijn, en met Hem te praten. Als hij begon met Zen,
wat het een manier om de relatie tussen mens en God te versterken. Gedurende de
drie voorbije jaren van de burgeroorlog bleef hij elke zondag en woensdag voor
de bewoners van het oude Homs de eucharistie vieren. Dankzij hem hadden we elke
zondag een mooie homilie. Toen in
februari de bewoners van oud Homs geëvacueerd werden, vroeg men mij om hem te
overtuigen om de stad te verlaten. Ze hadden niet begrepen waarom hij Homs niet
wilde verlaten. Toen reeds was hij niet meer in de tijd en de ruimte. Hij was
bij zichzelf en bij God.
3.
Een man van vrede. Ik heb Frans 20
jaar gekend als SJ. Ik heb nooit geweten dat hij een vijand had. Hij hield van
de mensen. Hij sprak alleen van vrede en zag enkel het goede bij anderen. Alles
wat hij deed was er op gericht om de Syriërs dichter bij elkaar te brengen,
christenen en moslims. Ook de laatste jaren en maanden. Hij kende de kunst om anderen
te onthalen voor wat ze zijn, volwasssenen, kinderen, rechtvaardigen en
zondaars. IK heb hem nooit iemand hevig horen bekritiseren. In deze
verschrikkelijke oorlog was hij brug van verzoening. Hij heeft alles gedaan om
de burgers van Homs te kunnen evacueren.
4.
Een man van hoop: Als Frans sprak over Syrië, had hij het steeds over over wat er
goed en mooi is in Syrië. Hij zei altijd: vooruit, we moeten vooruit. Hij moedigde ons steeds aan om verder te gaan naar
de toekomst toe, op de weg van God. Als wij bang waren – ik leef op 900 m van
Frans, - dan was hij het die ons moed, vreugde en vrede gaf om verder te leven.
Het is door zijn vertrouwen dat we in Homs gedurende deze crisis 11 centra voor
opvoeding van 3500 kinderen, 4 centra voor mentaal gehandicapten en een centrum
voor humanitiare hulp voor 6000 families hebben kunnen openen. We hadden gehoopt hem te kunnen zien
op zijn verjaardag op 10 april. Hij had gezegd dat hij van plan was om met elk
van de families in de oude stad afzonderlijk thuis eucharistie te vieren. Drie
dagen voor zijn verjaardag heeft Frans deze wereld verlaten. Daardoor kon hij
in geest aanwezig zijn in al die families.
Dat is voor
ons Abouna Francis. We kunnen nooit zijn werken of zijn woorden vergeten. Hij
was een rechtvaardige. De wijze waarop hij vermoord is kunnen we niet
aanvaarden. Dit maakt ons droef. Maar in de profeet Habakuk staat er dat het
kwaad steeds de rechtvaardige wil omsingelen. Maar waat belangrijk is dat die rechtvaardige mens weet dat hij enkel maar
leeft dankzij zijn geloof in God. Zo eindigt steeds de rechtvaardige in de
Bijbel. We mogen dus Frans beschouwen als een rechtvaardige. En inderdaad, christenen
én moslims waren het er bij zijn dood over eens dat hij een rechtvaardige was.
Tot slot vraag ik u om voor Syrië
te bidden, voor ons werk en voor de vrede.
Ziad Hilal sj
Reacties
Dank je Ziad Hilal !