"In alle dingen"

We wisten het eigenlijk al. Maar als je alles even op een rijtje ziet staan, besef je beter welke de impact is van Facebook.  Is het een obsessie? Misschien. Ik zie het vooral als een feit. Met beperkingen. Zeker weten. Maar ook en vooral heel wat mogelijkheden. .

"Doe al wat je kan om het doel te bereiken waartoe je geroepen wordt. God heeft je daartoe immers voorzien van zovele hulpmiddelen." Ignatius van Loyola Delen

Deze maand herdenken we de 20ste verjaardag van het overlijden van wijlen pater Generaal Pedro Arrupe sj. Arrupe word soms de tweede stichter van de SJ genoemd. Feit is dat hij een belangrijke bijdrage heeft geleverd tot de vernieuwing van de Sociëteit en de ruimere Kerk, na het Tweede Vaticaans Concilie. Vincent O’Keefe sj was assistent van Arrupe, gedurende de 18 jaar van diens generalaat. In onderstaande video vertelt de thans 92 jaar oude Amerikaanse jezuïet over Arrupe: een leerschool in ignatiaanse spiritualiteit en ethiek. Delen

Onlangs begeleidde ik een contemplatieve dialoog met de tekst van Lc 12, 22-34: “ Wees niet bezorgd voor uw leven … Let eens op de bloemen, hoe zij groeien …” Wat me bijbleef is de bezorgdheid die iemand uitdrukte over het spanningsveld tussen eigen verantwoordelijkheid en het zich toevertrouwen aan God : “ Het is onze taak om ervoor te zorgen dat God voor zijn mensen kan zorgen .” Delen

Een jezuïet en een franciscaan zaten samen aan tafel. Als dessert was er taart. Er waren twee stukken, het een flink wat groter dan het ander. De jezuïet bediende zich als eerste en nam het grootste stuk. De franciscaan protesteerde: “de heilige Franciscus leerde ons dat we altijd het kleinste stukje moesten nemen .” De jezuïet replikeerde: “ Wel, dat is toch net wat je gekregen hebt !”. Delen

Waarnaar gaat jouw spontane aandacht als je met een onverwachte situatie wordt geconfronteerd ? Naar het opvolgen van de regels? Of alles “in orde” is, “zoals het hoort”? Dan wel of er mogelijkheden verborgen liggen in wat zich aandient? Of je er creatief kan mee omgaan? U heeft gelijk. Het gaat niet over het een of het ander. En je mag beide ook niet te vlot tegenstellen aan mekaar. Feit is wel dat je van die mensen hebt die van alle hout pijlen weten te maken; in het voordeel van de ander. Goddelijke mensen. Delen

In de nieuwjaarsdagen kreeg ik bezoek van een bevriend gezin : ouders en drie kinderen. Het oudste, een meisje van 13. Ik begroette de ouders en vervolgens de kinderen. Eerst reikten de twee jongetjes van 8 en 10 me wat schuchter de hand. Daarna was hun zus aan de beurt. Toen ik haar vroeg hoe het met haar ging kreeg ik een precies antwoord. Vervolgens keek ze me recht in de ogen en vroeg “en hoe gaat het me u?” Het klonk niet als de moeizaam door ouders aangeleerde beleefheidsformule. Wel als een vraag van authentieke interesse. Toen ik enige tijd later de vader hierover sprak zei hij: “Het is een beetje een bijzonder kind.” Nu ja, elk kind is bijzonder. En ouderlijke liefde is een geprivilegieerde bril om die unieke schoonheid te ontwaren. Maar toch. Kinderen en pubers zijn, tot op zekere hoogte, constitutief op zichzelf gericht. Een van de grote uitdagingen van de opvoeding is net om het kind te leren naar buiten te treden en gratuite relaties aan te gaan met andere mensen. D...

Onlangs hadden we in onze gemeenschap Theo Fonteyn sj op bezoek. Theo is al tientallen jaren sociaal werker in de havenbuurt van Antwerpen. Hij is een geboren verteller. Hij vertelde ons volgende aangrijpende anecdote over een familie waar hij vaak te gast is. Een meisje van 13 doet de afwas, samen met haar moeder. Bij het wegzetten van de afgedroogde vaat laat ze een plateau met borden vallen. Alle borden kapot. Meteen roept vader haar bij zich. Beteuterd gaat ze voor hem staan. Met brede glimlach geeft hij zijn dochter 10 euro: “ Voor al die keren dat je niets hebt laten vallen ”. Delen

Hieronder vindt u een dringende oproep door Robert Ballecer sj, een Amerikaanse medebroeder. Geldt net zo goed voor Vlaanderen en Nederland. Delen

Opvoeden of begeleiden kan ook betekenen dat je soms “neen” moet kunnen zeggen. Niet iedereen is gemaakt voor om het even wat … Delen

Gisteren mocht ik voorgaan in de slotviering van het congres van de pastorale verantwoordelijken van de Europese sj-colleges. Een vreugdevolle viering, aan het einde van een geslaagd congres, in de prachtige basiliek van Loyola. Ontroerend om eucharistie te vieren net naast het kasteel van Loyola, de bakermat van het hele ignatiaanse avontuur. Het wonder van de doorlopende menswording op de plaats die aan oorsprong ligt van de “humaniora”. De voorbije dagen werd veel gesproken en nagedacht over werken aan en over de grenzen; ook over architectuur, muziek, video, schilderkunst … als bemiddelingen die jongeren op weg kunnen helpen naar het ontdekken van God en van Jezus. In de viering hebben we die ervaringen kunnen benoemen en aanbieden. Ignatius nodigt uit en leert om God te vinden en te dienen in alle dingen. Wat een heerlijke uitdaging om onze mensenwerkelijkheid - in zijn schoonheid én zijn banaliteit - te leren zien als een vindplaats van God. Heerlijk omdat het maakt dat de...

Ignatius’ leven leek naar de vaantjes toen een kanonbal zijn linkerknie verbrijzelde. Uiteindelijk bleek deze kanonbal een weg waarlangsheen Gods genade overvloedig is gaan vloeien, tot op vandaag. God schrijft recht op onze kromme wegen. Onze kwetsuren kunnen de plaats worden waar zijn liefde en kracht zichtbaar worden. Niettegenstaande alles. Dit gold voor het leven van Ignatius. Dit geldt ook voor ons, vandaag. Onderstaand verhaal geeft dit op ontroerende wijze aan. De gebarsten pot Een waterdrager in China had twee grote potten, die elk aan het eind van een juk hingen. Dit juk droeg hij over zijn schouders. Eén pot had een barst, terwijl de andere pot gaaf was. Deze gave pot leverde altijd een grote hoeveelheid water. Aan het eind van de lange wandeling van de rivier naar huis, was de gebarsten pot slechts half vol.Twee jaar lang bracht de waterdrager elke dag dus anderhalve pot water naar zijn huis. Natuurlijk was de gave pot trots op wat hij deed: elke dag een volle pot ...

Gisterenavond zijn we begonnen met een congres in Loyola (Baskenland). 112 mensen uit een 10-tal Europese landen die in onze colleges pastoraal geëngageerd zijn zullen hier 3 dagen werken rond een thema dat een citaat is van Alberto Hurtado sj: “ Een vuur dat andere vuren ontsteekt ” (un fuego que enciende otros fuegos). Het ziet er belovend uit. Veel jonge mensen, mannen, vrouwen, leken en jezuïeten, van Litouen tot Libanon en van Engeland tot Albanië. Ik nam het avondmaal samen met een aantal Fransen. Een van hen werkt in het college van Parijs waar 250 ouders meewerken in de catechese. Een ander was actief in een van onze colleges van Lyon, waar de totale equipe bestaat uit … 3 personen. Om maar iets te zeggen over de diversiteit van deze groep. Zelf ben ik hier om simultaan te vertalen, een korte inleiding over het leven van Ignatius te geven alsook een werkwinkel over “ YouTube as a creative means for the ignatian training of the young ”. De regelmatige lezer van d...

Een kort overzichtje van religieuze websites , wereldwijd, in het Nederlands, Frans en Engels, met bijzondere aandacht voor de ignatiaanse familie. Delen

Medebroeder Hendrik Imberechts sj publiceerde onlangs een mooi boek over John Henry Newman . Op p. 58 vind je er onderstaand gebed tot Jezus. Blijf mij mij, en dan zal ik beginnen te stralen zoals Gij straalt; zó stralen dat ik een licht moge zijn voor anderen. Dit licht, o Jezus, zal dan helemaal komen van U. Niets ervan zal van mij zijn. Ik heb er geen verdienste aan. Gij zult het dan zijn die door mij heenstraalt op anderen. O laat mij U zó prijzen, op de manier die Gij het beste vindt, door te stralen op al de mensen om mij heen. Schenk licht aan hén zowel als aan mij: verlicht hen mét mij en dóór mij. Leer mij hun te tonen Uw lof, Uw waarheid, Uw wil. Laat mij U prediken zonder te prediken – niet door woorden, maar door mijn voorbeeld en door de pakkende kracht en de aanstekelijke invloed van wat ik doe – door mijn zichtbaar gelijken op Uw heiligen en de evidente volheid van de liefde die mijn hart U toedraagt! John Henri Newman (uit “Meditat...

In deze blog laat ik vaak Ignatius aan het woord, rechtstreeks of onrechtstreeks. Best leuk om dan even te kunnen zien waar deze man geleefd en gewerkt heeft. Onderstaande video toont u in het lang en het breed de kamertjes (camerette) in Rome waar Ignatius gedurende zijn jaren als Algemene Overste van de Sociëteit van Jezus, verbleef. Hier schreef schreef hij duizenden brieven, redigeerde hij de Constituties, ontving hij zijn medewerkers … en heeft hij talloze uren gebeden. NB: de video gaat de eigenlijke kamers binnen na 3’30. Delen

Tijdens een 3-daagse bezinning met leerlingen van het Sint-Jozefcollege in Turnhout gingen we uitvoerig in op de ervaring van Ignatius van Loyola en dus ook op de onderscheiding van de geesten. In het bijzonder op het ignatiaanse mensbeeld en de verhouding tussen hart en verstand. Aan het einde van de tweede dag namen we de tijd om terug te blikken op de voorbije dag met een korte deelronde als besluit. Wat de klastitularis Didier Vandersnickt inbracht heeft me aan het denken gezet.  “ Het geheim van de mens zit in zijn hart, niet in zijn verstand. Alleen in mijn hart vervagen tijd en ruimte en voel ik de aanwezigheid van hen die er nu niet meer zijn .” Delen