"In alle dingen"

  De Amerikaanse medebroeder Thomas Reese sj publiceerde onlangs een artikel over hoe je op een zinvolle wijze kritiek kan formuleren over een paus. Die regels gelden niet enkel voor een paus. Reese laat zich inspireren door wat Ignatius van Loyola schrijft in zijn Geestelijke Oefeningen, meer in het bijzonder in zijn "Regels voor een kerkelijke gezindheid". 1. Wees respectvol.  2. Als je het niet eens bent met een paus, vergeet niet om ook het goede dat hij doet in de verf te zetten.  3. Geef het standpunt van de paus op een precieze en volledige wijze weer. Maak er geen karikatuur van. 4. Spreek of schrijf niet als je emotioneel overstuur bent. 5. Stel je steeds de vraag of je op deze wijze zou spreken mocht het gaan over een familielid of een ander iemand die je dierbaar is.

Oprechtheid is een essentieel onderdeel van de nederigheid. Het betekent ja zeggen aan onze menselijkheid, en zowel de doodstrijd als de extase van ons schepsel zijn aanvaarden. Wij zijn van de aarde – humus – en wij worden opgeroepen om de totaliteit van wie we zijn volkomen te aanvaarden. Het vraagt moed om én onze beperkingen te aanvaarden én werk te maken van onze mogelijkheden. Nederigheid – de waarheid aanvaarden – eist oprechtheid. Oprechtheid en nederigheid vragen om overgave; om afstand te doen van onze verlangen naar controle, veiligheid, achting en bijval. Oprechtheid en nederigheid vragen ons na te denken, zoals Ignatius van Loyola het deed, over onze manier van doen die ons van de weg van Christus doet afwijken. Zo werd het gewetensonderzoek een integraal deel van de ignatiaanse spiritualiteit. Wie naar hem kwamen voor geestelijke begeleiding of biecht, moedigde hij aan om te volharden in een grondig onderzoek van zijn of haar ziel. Dit gewetensonderzoek, dat ...

In hun boekje “Ignatius achterna. Leven van creatieve spanningen.” schetsen William Barry sj en Robert Doherty sj het ideaal van de jezuïetenspiritualiteit. Voor mij een voortdurende oproep om de lat voldoende hoog te leggen. Graag enkele citaten die je hopelijk kunnen inspireren (3/4) “In het geestelijk leven van Ignatius zelf is er een creatieve spanning tussen gehoorzaamheid en ervaringskennis. Die creatieve spanning wordt duidelijker als wij nagaan hoe Ignatius bestuurde of althans wilde besturen. André Ravier sj schrijft daarover het volgende: “Om tot een echte geestelijke beslissing te komen, dienen er volgens Ignatius drie stappen vooraf te gaan aan de interpretatie van een goddelijk teken: 1. Het gezag of de verantwoordelijkheid bezitten om een beslissing te nemen of eraan deel te nemen. 2. Tot God om licht bidden 3. Innerlijk vrij zijn van enige voorkeur of persoonlijke gedrevenheid. Vervolgens schetst hij vijf fases die de overste moet doorlopen om tot een goede be...

In hun boekje “Ignatius achterna. Leven van creatieve spanningen.” schetsen William Barry sj en Robert Doherty sj het ideaal van de jezuïetenspiritualiteit. Voor mij een voortdurende oproep om de lat voldoende hoog te leggen. Graag enkele citaten die je hopelijk kunnen inspireren (2/4) "Toen Iñigo aan zijn geestelijke reis begon was hij theologisch en spiritueel zo goed als ongeschoold. Hij kon in zichzelf geen reden vinden waarom God hem had uitverkoren. Hij was niet geleerd, noch uitzonderlijk vroom of heilig. Dat bracht hem tot de overtuiging dat iedereen door God wordt geroepen tot dienen en liefhebben (“servir y amar”). Jezuïetenspiritualiteit gaat uit van de optimistische verwachting dat God iedereen in zijn nabijheid en zijn dienst wil. Tevens besefte Iñigo dat God via gebeurtenissen in zijn leven werkt. Dit God in alles zoeken en vinden vormt mede de basis van de jezuïetenspiritualiteit. Iñigo vond God door aandacht te besteden aan wat er in zijn hoofd en hart omging wa...

  Deze heren hechten veel aandacht aan hun snor. Het lijkt wel hun diepste identiteit. Het leidt nergens toe.   Wat is jouw diepste identiteit? Doe je daar iets mee in je dagdagelijkse leven? Of laat je die kapen door dingen die er niet toe doen?

In hun boekje “Ignatius achterna. Leven van creatieve spanningen.” schetsen William Barry sj en Robert Doherty sj het ideaal van de jezuïetenspiritualiteit. Voor mij een voortdurende oproep om de lat voldoende hoog te leggen. Graag enkele citaten die je hopelijk kunnen inspireren. (1/4) "Wij kunnen de jezuïetenspiritualiteit beschrijven aan de hand van een aantal levengevende en creatieve spanningen. • Jezuïeten worden verondersteld mensen van gebed te zijn, voor wie de geestelijke middelen op de eerste plaats komen, maar hun wordt ook gevraagd alle natuurlijke middelen te gebruiken die hun ter beschikking staan voor hun apostolisch dienstwerk. • Zij moeten mensen zijn die zichzelf in de hand hebben, vrij van ongeregelde gehechtheid aan wereldse waarden, maar tegelijkertijd actief met de wereld bezig; ja, men verwacht dat zij God zoeken en vinden in alles wat zij doen. • Zij moeten opvallen door hun armoede, maar in staat zijn om hun apostolische werkzaamheden te verrichten o...

Je kan je vermeien in je herinneringen. Je kan er inspiratie in vinden. Je kan er vast blijven in hangen. Je kan ze gebruiken als een wipplank. Je kan er droevig bij worden. Je kan er energie uit halen. Herinneringen gaan over het verleden. Het verleden is voorbij. Het heden is het enige wat bestaat. De toekomst is voor morgen. Het geheugen is een uitnodiging om te groeien in aanwezigheid.

Graag dit citaat uit de autobiografie van Theresia van Lisieux, monument van de geestelijke litteratuur. "In het begin van mijn geestelijk leven, toen ik zo’n dertien, veertien jaar was, vroeg ik me af waar  ik later nog vooruitgang in kon boeken. Ik dacht ik de volmaaktheid onmogelijk nog beter begrijpen kon.  Algauw heb ik ingezien dat hoe verder iemand op deze weg komt, hoe meer hij verwijderd denkt te zijn van het doel. Nu berust ik erin mezelf nog altijd onvolmaakt te zien en vind ik er mijn vreugde in."

  Hieronder vind je deel twee van mijn commentaar op een uitspraak  van paus Franciscus die verscheen op 24 februari 2017 op zijn twitteraccount.   ‘In het hart van de christen is er vreugde. Altijd. Vreugde die onthaald wordt als een gave en die gekoesterd wordt om haar te kunnen delen met anderen .’   Keuzes maken De ‘onderscheiding van de geesten ‘is erop gericht die vreugde op het spoor te komen. Het is een door Ignatius van Loyola proefondervindelijk uitgewerkte methode voor het dagelijks leven. Het is geen 16 de -eeuwse spirituele wellness-techniek voor persoonlijke comfort. Ignatius ontwikkelde zijn methode uit pastorale bezorgdheid: de Goede Boodschap van Gods liefde kan slechts op geloofwaardige wijze worden verkondigd als zij zichtbaar en voelbaar gedragen wordt door de levende ervaring van die liefde. De vreugde en de andere acht vruchten van de Geest zijn bovendien belangrijk omdat ze – als we moeten kiezen – de richting aang...

  ‘In het hart van de christen is er vreugde. Altijd. Vreugde die onthaald wordt als een gave en die gekoesterd wordt om haar te kunnen delen met anderen .’ Dit citaat van paus Franciscus verscheen op 24 februari 2017 op zijn twitteraccount. Een dergelijke absolute uitspraak over vreugde kan verwondering oproepen. Om dit citaat goed te kunnen duiden, is het belangrijk te weten dat paus Franciscus jezuïet is. Preciezer nog: hij is een meester in de spiritualiteit van de jezuïeten, ook de ignatiaanse spiritualiteit genoemd, naar Ignatius van Loyola, de stichter van de jezuïeten. In die spiritualiteit staat de ‘onderscheiding van de geesten’ centraal, waartoe God ons uitnodigt. Vreugde is daarbij een van de belangrijkste instrumenten. De acht andere gevoelens uit Galaten 5:22 behoren daar ook toe.   Altijd blij? Wat bedoelt paus Franciscus als hij stelt dat er altijd vreugde is in het hart van de christen? Het is geen veroordelende of moraliserende uitspraak. Zoiets als: J...

 Het internet heeft een grote impact op hoe we communiceren en wat we al of niet als waar beschouwen.  In deze voordracht bespreekt internetpastor Nikolaas Sintobin sj wat is eigen aan communiceren via het internet en wat we kunnen leren van communicatiegenie paus Franciscus.

Ignatius van Loyola was ervan overtuigd dat het ervaren van God op een rechtstreekse en onmiddellijke wijze geen bijzondere gunst was, voorbehouden aan enkele bevoorrechte mystici. Als God bereid was rechtstreeks te spreken met een zondaar zoals hij, dan zou God verlangen met iedereen spreken – met iedereen die tenminste bereid is tijd te nemen om stil te worden, te luisteren en te bidden. Als mensen bereid zijn een wat ruimere tijd te besteden aan eenzaamheid en gebed, mijmerend over Jezus zoals hij, Ignatius, dat in Loyola en Manresa had gedaan, dan zou hij ze kunnen helpen God te ervaren en Gods plan omtrent hun leven te leren kennen. Hij was ervan overtuigd dat God hem deze zending had toevertrouwd: mensen begeleiden bij het doen van de Geestelijke Oefeningen en hen zo helpen Gods aanwezigheid te ervaren en Gods verlangen te leren kennen. Ronald Modras Ignatius’ kijk was heel optimistisch. God wil iedereen aanspreken – het doet er niet toe hoe gewond, gebroken of...

Onderstaand verhaal beeldt op aangrijpende wijze het drama uit van het ouder worden. Het lichaam kan niet meer. Het verlangen is echter intact gebleven. Verlangen om te genieten van het leven. Ook verlangen naar nieuw begin van ander leven. In vertrouwend geloof. Samen met anderen. Als de tijd gekomen is.

De afstand tussen schoonheid en gruwel is niet groot.   Waakzaamheid is geboden …

Pierre Favre sj, medestichter van de jezuïeten, was, na Ignatius, de grootste specialist in de onderscheiding van de geesten. Zijn "specialiteit" was om in moeilijke omstandigheden toch steeds opnieuw aansluiting te vinden met de vreugde. In onderstaande video ga ik uitvoerig in op de verfijnde onderscheidingstechniek van Favre.