"In alle dingen"

Contemplatieve routine « Ik zou dit « contemplatieve routine » noemen », zei Jeroen, een rijpe twintiger in een luistergesprek over ignatiaanse spiritualiteit. We hadden het over « God vinden in alle dingen ». Het was voor hem als een Aha-erlebnis. De term was nieuw voor mij. Maar ik vind hem best interessant. Contemplatieve routine : neen, je kan God niet enkel vinden in de liturgie of op bevoorrechte momenten ; maar ook in de dagdagelijkse sleur, in de routine van het gewone leven. Als je maar voldoende aandachtig op zoek gaat naar zijn voetsporen. Contemplatief in de actie, zo benoemde Jeronimo Nadal sj als eerste de ignatiaanse spiritualiteit. Het maakt dat gewone dingen een goddelijke glans kunnen krijgen.

Vandaag begint de Advent. Een tijd van van verwachten en van hoop. Een tijd van schroomvol en reikhalzend uitkijken naar de komst van Jezus: de mens die ons het gelaat van God zelf toont. Fernando Ortega zingt dit verlangen uit in al zijn eenvoud en intensiteit. Onder de video vindt u de tekst in het EN en het NL. In the morning, when I rise (3x), give me Jesus (3x) You can have all this world, but give me Jesus When I am alone (3x), give me Jesus (3x) You can have all this world, but give me Jesus When I come to die (3x), give me Jesus You can have all this world (3x), but give me Jesus --------------------------- ‘s Morgens als ik opsta (3x), geef mij Jezus (3) Je mag de hele wereld hebben, maar geef mij Jezus Als ik alleen ben (3x), geef me Jezus (3x) Je mag de hele wereld hebben, maar geef mij Jezus Als het uur van mijn dood gekomen is (3x), geef mij Jezus Je mag de hele wereld hebben, maar geef mij Jezus.

Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. Tot slot van deze serie citaten van Alberto Hurtado sj, zijn gedicht over "De glimlach". De glimlach Hij kost niets maar is veel waard. Wie hem krijgt wordt rijker zonder de gever te verarmen. Voor je het weet, is hij er al en de herinnering is voor altijd. Niemand is zo rijk dat hij zonder kan, noch zo arm dat hij er geen geven kan. Hij brengt vreugde in huis, versterkt de goede wil en is teken van vriendschap. Voor wie zich verveelt brengt hij afleiding, moed voor wie neerslachtig is, zon voor wie droef is en rust voor wie verward is. En nochtans kan hij gekocht, gebedeld, ...

Christenen in Europa lijken wel de gevangenen te blijven van de Franse Revolutie. De scheiding van Kerk en staat zoals ze in de meeste Europese landen wordt begrepen betekent de facto dat het zo goed als verboden of ten minste als “niet netjes” wordt beschouwd om over je godsdienstige overtuiging te spreken buiten de strikte privésfeer. Politiek, kunst, seksualiteit … de vrijheid van meningsuiting is bijna volledig. Maar over godsdienst, in het bijzonder christendom, dien je te zwijgen op het publieke forum. Tenzij dan om er de draak mee te steken. Deze evidentie komt onder druk te staan. In Frankrijk, hét land bij uitstek van de eng verstane laïciteit, is onlangs een officiële “Cellule d’étude de la religion” opgericht. Weliswaar in het Ministerie voor Buitenlandse Zaken. Maar toch. Ook de globalisering van onze samenlevingen en de ermee gepaard gaande duurzame aanwezigheid van andere godsdiensten in het voordien homogeen christelijke Europa zet de evidentie waarmee het religieuze in ...

Vandaag viert de Kerk het feest van de heilige Jan Berchmans sj . Deze Vlaamse jongen uit Diest stierf in 1621 in Rome. Hij was jezuïet in opleiding en amper 22 jaar. Als je wat grasduint in zijn korte leven dan lijkt er bitter weinig te vertellen over deze patroonheilige van de schoolgaande jeugd en de studenten. Hij lijkt wel een grijze muis. In zekere zin is hij dat ook. Precies daarin ligt zijn verdienste en zijn betekenis voor vandaag. Enkele citaten van Jan komen steeds terug: “ Non multa sed multum ” (= niet véél maar zéér) en “ het gewone buitengewoon ”. Zich inspirerend aan Ignatius van Loyola was het de ervaring van Jan Berchmans dat je God kan " liefhebben en dienen in alle dingen ". Niet enkel bij de topervaringen, de kicks. Ook en vooral in de banaliteit van het gewone dagelijkse leven. De innerlijke bewogenheid van waaruit je leeft kan van elk moment van de dag een godsontmoeting maken. Zalig feest van Sint Jan Berchmans!

Elk jaar krijg ik bezoek van twee studenten journalistiek. Voor hun vak levensbeschouwing gaan ze op gesprek bij een christen om te spreken over wat geloof vandaag betekent. Daarvan maken ze dan een reportage. Deze maal had ik twee vriendelijke jonge dames op mijn kamer. Anderhalf uur waren zo voorbij. Ze vuurden de ene vraag af na de andere. Maar de laatste vraag mocht ik stellen: “Wat onthouden jullie uit dit gesprek?” Beiden waren geraakt door hetzelfde. Toen ze mij vroegen naar mijn manier van bidden vertelde ik hen onder meer over de terugblik of het levensgebed. In het bijzonder dat het danken daarbij zo belangrijk is: het op het spoor komen van de mooie dingen die er die dag geweest waren. Beiden waren erdoor getroffen dat ik dagelijks reden had om mij dankbaar te voelen. Dit vonden ze erg bevragend. Zij besloten eruit dat geloof echt iets te maken heeft met gelukkig zijn. Het waren twee gelukkige meisjes die na afloop van dit gesprek mijn kamer verlieten.

“ Vergeven is een gevangene bevrijden en ontdekken dat jij de gevangene was .” Dit zinnetje uit de pen van Lewis Smedes, een Amerikaans protestants theoloog (+ 2002), laat me niet los. Meer en meer mensen denken oprecht dat vergeving onmogelijk is. Meer nog, dat het een minderwaardige oplossing is: de oplossing van de zwakkeling, de toevlucht van de lafaard. In die logica is het wraak die bevrijdt en geneest. Niets is minder waar. Het is wenselijk en goed dat onrecht bestraft wordt. Maar het is enkel de ervaring van de liefde, van het opnieuw kunnen beminnen die nieuw leven mogelijk maakt. Vergeven is geen plicht. Het is niet iets dat je jezelf, laat staan een ander, kan opleggen. Het is een genade. Je krijgt ze. Het is goed en zinvol er om te vragen. Het “geloof in de vergeving” en het eruit voortvloeiende dienstwerk van de verzoening is een prioritaire zending voor christenen in onze cultuur vandaag.

Onze medebroeders van de Wisconsin Pronvincie (USA) hebben niet minder dan 81 korte video’s online geplaatst over alle mogelijke aspecten van de jezuïetenroeping en het leven als jezuïet. Je hoort er jezuïeten vertellen over hoe ze er toe gekomen zijn om in treden, over sport en gebed, over rock muziek, over plezier in het jezuïetenleven, over zuiverheid, over het hebben van een vriendin vóór de intrede, over priester zijn in de Sociëteit van Jezus … In onderstaande video kunt u Benjamin (inderdaad, een heel jonge kerel) horen uitleggen wat het betekent voor hem om God te vinden in alle dingen. Klik hier om voor een overzicht van alle 81 video’s .

David Neuhaus is jood én jezuïet. Hij werd geboren in Zuid-Afrika en woont thans in Jeruzalem. Een tijdlang studeerden we samen in Parijs. Ik wist dat hij een heel eigen parcours had afgelegd. Maar het verhaal van zijn bekering is toch wel bijzonder. Alhoewel, ten gronde gaat het bij elke bekering over hetzelfde. "Toen ik in Israël aankwam was ik 15 jaar en behept met een hartstochtelijke interesse voor geschiedenis. Ik ging op zoek naar een Russische prinses waarvan ik wist dat zij naar Jeruzalem was overgekomen. Ik was een joodse adolescent, telg van het Russische rijk. Zo ontmoette ik zuster Barbara. Zij was bijna negentig jaren oud en meer dan vijftig jaar Russische orthodoxe zuster. Wij brachten uren samen door, sprekend over de laatste dagen van het Russische rijk, de revolutie en haar nasleep. In de loop van onze gesprekken merkte ik dat deze toch wel bejaarde en tengere vrouw vreugde uitstraalde. Ik vond dit erg vreemd, daar zij zo goed als volledig bedlegerig was, als het...

Gisteren kwam er een anonieme reactie binnen op mijn bijdrage “Ketting”, van voorbije donderdag. Hoewel misschien niet zo bedoeld, was het woordgebruik agressief en beledigend. Daarom heb ik de reactie verwijderd. Toch even terugkomen op het slot van die reactie. “Als je ook maar 5 seconden realistisch nadenkt, weet je dat zoiets ( de schrijver had het over God ) niet kan bestaan. groetjes van een realistisch en slim individu.. “ De surfer appelleert aan realisme en verstand als evidente argumenten om te besluiten tot het niet bestaan van God. Welnu, het realisme wijst duidelijk de andere kant uit. Godsdienstsociologen hebben een flink deel van de 20ste eeuw het atheïsme bestudeerd als moderne uiting van religiositeit. Die tijd is lang voorbij. Wereldwijd – met uitzondering van West-Europa (en dan nog) – is godsdienst terug in en volop in de lift. Nog wel het meest in landen waar het atheïsme lange tijd deel uitmaakte van de officiële ideologie. Denk maar aan China waar christendom en ...

Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. De komende tijd geef ik u een bloemlezing uit zijn teksten. “Wie diep in de ogen van Jezus heeft gekeken, ook al is het maar één maal, zal dit nooit meer vergeten. Een van de grote verworvenheden van het christelijke leven is het inzicht dat Christus aandacht heeft voor iedere mens afzonderlijk op een bijzondere wijze. Voor elkeen heeft hij een uniek verlangen. Vanuit de massa heeft Hij mij opgemerkt. Ik ben niet zomaar eentje tussen vele duizenden. Er zijn alleen maar God en ikzelf; ... Welnu, dé grote zorg van mijn leven moet zijn die bijzondere roep te onderscheiden die God tot mij r...

Bovenstaande foto is genomen in het portaal van het Laatste Oordeel in de Notre Dame van Parijs. Het stelt de zondaars voor die op weg zijn naar de hel. Kijk eens goed. Neen, ze zijn niet geketend. Ze houden de ketting zélf vast. Ze láten zich meeleiden. Het is niet God die hen in de richting van de hel duwt. Het is hun eigen vrije keuze …

Dit jaar wordt de 400ste verjaardag van de dood van Matteo Ricci sj herdacht. Ondermeer door een speciale tentoonstelling in het Vaticaan. Matteo Ricci sj was een vooraanstaand wetenschapper. Zijn kennis van astronomie, wiskunde en cartografie waren van die aard dat hij de negatieve vooroordelen van de Chinezen tav het Westen wist te ontkrachten. Als eerste Westerling werd hij permanent toegelaten aan het Hof van de Chinese keizer. “God vinden in alle dingen” en dus ook in de wetenschap. Het heeft een belangrijke rol gespeeld in de dialoog tussen het Verre Oosten met het Westen. En in de voorzichtige kennismaking van China met het Evangelie. Onderstaande video biedt een boeiend overzicht van de betekenis van de reus die Matteo Ricci sj geweest is en blijft.

Pray-as-you-go biedt u een “ vijfdaagse noveen ” aan, in de ignatiaanse traditie. 5 korte podcasts, in de vertrouwde stijl van pray-as-you-go. Maar deze keer bouwen die elk op elkaar verder waardoor meer verdieping mogelijk wordt

Geloof heeft niet in de eerste plaats te maken met verstand of ratio. Toch is in de christelijke traditie de rationele onderbouwing van het geloof in God steeds belangrijk geweest. Geloof zoekt om te verstaan. Onze geseculariseerde en multireligieuze samenleving roept ons op om dit opnieuw meer au sérieux te gaan nemen. Ik krijg dan ook de indruk dat de apologetiek (verdediging van het geloof) aan het terugkomen is. Hieronder vindt u er een mooi staaltje van. Met Engelse ondertitels Met Franse ondertitels

Het leven is mooi. Waartoe nodigt de Heer van het leven jou, jou in het bijzonder, deze morgen/middag/avond toe uit? Neem even de tijd om deze vraag te laten weerklinken. En, om te luisteren naar het antwoord.

Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. De komende tijd geef ik u een bloemlezing uit zijn teksten. “Scholen waar de leerlingen enkel maar opvoeders ontmoeten die denken dat ze louter maar hun vak moeten geven en hun leerlingen moeten voorbereiden om schitterende examens af te leggen doen niet wat ze horen te doen. Immers, het is niet het onderricht dat het leven waardevol maakt, maar wel de opvoeding. Het is waar dat het onderricht iets geeft aan de mens. Maar het maakt hem niet beter. En wat belangrijk is in het leven, is niet iets te hebben maar wel iemand te zijn.”

Madeleine Delbrêl (1904-1964) leefde en werkte in een volkse voorstad van Parijs. Geboren in een ongelovig gezin wordt ze als jongvolwassene christen. Haar hele leven werkt ze als sociaal assistente in een communistische, atheïstische omgeving. Ze heeft talrijke geschriften achtergelaten: poëzie, sociale analyse en spiritualiteit. Sommigen beschouwen deze mystiek begaafde vrouw als een van de grote spirituele figuren van de 20ste eeuw. Graag geef ik u deze goede raad mee van Madeleine ivm gebed. “ Bien commencer, bien terminer. Entre les deux, on fait ce qu’on peut .” (Goed beginnen, goed besluiten, tussen de twee kan je enkel maar je best doen.) Met andere woorden, het resultaat van je gebed hangt niet af van jezelf. Het is goed om begin en einde van het gebed te verzorgen. Maar ten gronde is het de Geest die bidt in ons. Maar je dan ook niet teveel zorgen daaromtrent … Hier vind u een website aan haar toegewijd.

Abt Jozef staat aan het hoofd van een byzantijnse monastieke gemeenschap in de USA. Op zijn blog vond ik onderstaande commentaar over de subtiele nuances tussen de ignatiaanse troost en troosteloosheid. “ Ook voor wie het geestelijk leven ernstig neemt is het wenselijk onderscheid te maken tussen subjectieve gevoelens en objectieve realiteit waneer je probeert te onderscheiden wat troost en troosteloosheid nu concreet betekenen in het geestelijk leven van een persoon. Als je droef bent om je zonden, noem dit dan geen troosteloosheid. Immers, deze droefheid is “goddelijke droefheid” die “leidt tot berouw dat heilzaam is en waarvoor men geen spijt voelt” (2 Cor 7,10). Anderzijds, als je plezier ervaart of tevredenheid omdat je toegegeven hebt aan “lage of aardse” dingen en bezigheden, noem dit dan niet automatisch troost. Het kan je immers van God verwijderen .”

Dit jaar staat de teller op 42. De jongste is 18, de oudste 50. Onder hen heb je ingenieurs, psychologen, theologen, sociologen, economisten, leerkrachten, zakenlui, pastores, geneesheren, architecten … Een bont allegaartje. De meesten zijn blank. Maar met de jaren duiken er meer Latino’s en Aziaten op. Ze hebben allen gemeen dat ze dit najaar ingetreden zijn bij de Amerikaanse jezuïeten. Klik hier om met hen kennis te maken.

Wat kan je geven en krijgen als je als jezuïet 13 jaar en langer dag in dag uit in de gevangenis komt? Tonny Cornoedus sj, gevangenisaalmoezenier in Brugge, vertelt hierover.

Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. De komende tijd geef ik u een bloemlezing uit zijn teksten. Hurtado mocht dan wel een roeping hebben als een paard, het onderscheiden van die roep in het diepste van zijn biddende hart is een lang proces geweest. Getuige hiervan twee uittreksels uit het geestelijk dagboek dat hij bijhield als student. “Ik zie dat er in mijn hart een verlangen leeft om mij te binden met een ander mens en om kinderen te krijgen, een verlangen dat zo sterk is dat het enkel maar van U kan komen. Dit betekent dus dat U mij roept tot het huwelijk. Heer, ik wil U volgen in alle gehoorzaamheid. Maar mij wil is zo ...

Samen met Tsjechië is Hongarije een van de meest geseculariseerde gebieden van Europa. Het bezoek dat we brachten aan de “Vuurvliegjes” gaf een interessant beeld van wat dit concreet kan betekenen. De “Vuurvliegjes” is een ignatiaanse jeugdbeweging, met Budapest als hoofdkwartier. We kregen een boeiende voorstelling van hun werking. Daarna vierden we samen eucharistie. De liturgie was laagdrempelig. Zo kregen we in de plaats van een homilie vier getuigenissen van jongeren te horen. Merkwaardig. Slechts één jongere vermeldde uitdrukkelijk Jezus. God kwam helemaal niet ter sprake. Maar bij de consecratie en het Agnus Dei gingen alle jongeren op de knieën. Bij de communie was de concentratie op zijn top en nadien werd ruim de tijd genomen voor gebed. Een combinatie van secularisatie en grote schroom voor het openlijk noemen van de naam van God, enerzijds, en authentieke persoonlijke vroomheid anderzijds. Een tendens die ik ook bij ons soms meen waar te nemen.

Aan het internet wordt vaak verweten dat het de surfer meeneemt in een virtuele wereld die met de werkelijkheid ten gronde geen uitstaans heeft. John, een Ierse medebroeder merkte hieromtrent fijntjes op dat de Geestelijke Oefeningen van Ignatius een belangrijke plaats toekennen aan de verbeelding. Ze nodigen uit, onder meer, om in de huid van andere personages te kruipen, te voelen zoals zij voelen, te kijken doorheen hun ogen … Het op deze wijze gebruiken van de zintuigen en het verbeeldingsvermogen kan de mens, of hij nu jong is of ouder, helpen om meer op het spoor te komen van zijn diepste verlangen; om te ontdekken welke zijn of haar manier is om in de voetsporen te treden van Jezus. Virtueel hoeft geen vlucht te zijn. Het kan een weg zijn naar meer leven. De uitdaging is wel om te vermijden dat je je verliest of vermeit in die verbeelding. Want dan dreigt het landen op de harde grond van de werkelijkheid bepaald onaangenaam te zijn. Dit is belangrijk als je via het internet inst...

Daarnet kregen we een boeiende uiteenzetting door een Engels/Maltese professor (Toni Sant) over hoe de nieuwe media bijdragen tot de socialisering van jongeren. Een van de zaken die ik onthoud is zijn “a-morale” benadering van het medium internet. Eenvoudig uitgedrukt: het internet is niet goed of slecht. Het is en maakt meer en meer deel uit van de leefwereld van (jonge) mensen. Punt aan de lijn. De uitdaging is om er op een zinvolle manier gebruik van te maken. Probleem is dat het nieuw is. Volwassenen zijn er niet mee opgegroeid. Er bestaat een zekere terughoudendheid en dus angst tov het onbekende van het nieuwe. Het is evenwel niet omdat er heel wat negativiteit op het internet circuleert, dat dit ook aan het internet te wijten is. Zonde is niet meteen een recent fenomeen. Hoe zullen we over 200 jaar terugkijken naar de soms heel sceptische benadering die velen vandaag hebben tov het internet? Onderstaande tekst is weldra 200 jaar oud … Vorige vrijdag werd voor het eerst aan het H...

Peter-Hans Kolvenbach sj is lange jaren Algemene Overste geweest van de jezuïeten. Met zijn typische kurkdroge humor vertelt hij over waarom het voor een jonge man niet volstaat om deugdzaam te zijn als hij jezuïet zou willen worden.

Gisteren ben ik aangekomen in Dobogokö, een dorpje in de buurt van Budapest (Hongarije). Met het internationaal ignatiaans jeugdnetwerk ( InYgo ) organiseren we hier een sessie over “De jeugd en de nieuwe talen”. Samen met specialisten en ervaringsdeskundigen uit Ierland, Frankrijk, Italië, Engeland, België, Malta, Hongarije, Slovakije … zullen we nadenken over de impact van internet, GSM, TV, SMS, video, film, sociale netwerken, skype … op de jeugdcultuur. Willen we vandaag het Evangelie kunnen verkondigen aan jonge – en minder jonge – mensen, dan moeten we ook gebruik maken van de communicatiemiddelen die zij gebruiken. Jongeren hebben er recht op om het Evangelie aangeboden te krijgen in hun wereld en hun cultuur. Aan ons, volwassenen christenen, om naar hen toe te gaan en hun taal te leren. Niet om ook eens lekker modieus te gaan doen. Wel omdat het onze plicht is, willen we Jezus’ uitnodiging ernstig nemen die ons naar hen toe zendt. En ook om, samen met de jongeren en doorheen hu...

“Das weisse Band” is een film van de Duitse cineast Michael Haneke. Hij speelt zich af in een kleine landelijke gemeenschap, in het Noorden van Duitsland, vlak voor het uitbreken van WO I. Er is de familie van de baron, de dominee, een jonge onderwijzer, de rentmeester en de grote groep van landarbeiders. Tussen die volwassenen en kinderen ontspint er zich een heel intrige. Zo mysterieus als enkel maar een mensenverhaal kan zijn. De zwart-witfotografie leidt de blik naar de essentie. Maar wat is die essentie? Meteen na de film voelde ik me overdonderd door de negativiteit: perversie, geweld, onrechtvaardigheid, schijnheiligheid, jaloersheid, bekrompenheid, achterbaksheid … Was het de zoveelste film waarin een cineast wilde afrekenen met persoonlijke frustraties, zonder er voor terug te deinzen de complexiteit van de werkelijkheid retroactief te reduceren tot het spectrum van zijn persoonlijke problematieken? Het verfijnen van de terugblik op de film deed me inzien dat dit niet het gev...

In de USA is een apostolische visitatie bezig van de actieve vrouwelijke religieuzen. Dit ongebruikelijke initiatief gaat uit van het Vaticaan zelf. Dit brede onderzoek naar de kwaliteit van het religieuze leven van de Amerikaanse zusters wordt door een aantal onder hen als pijnlijk ervaren, want mogelijks de uitdrukking van een vermoeden van “te weinig” of “verkeerd”. Een groep Amerikaanse katholieken heeft enkele dagen geleden de “ Thank you, sister ” – campagne gestart. Mensen worden uitgenodigd om via een website brieven/getuigenissen te schrijven over al het mooie dat ze te danken hebben aan zusters. Een heerlijke manier om deze vrouwen een hart onder de riem te steken. Maar ook voor niet-zusters is het lezen van die brieven hartverwarmend. Misschien heeft u trouwens ook wel zin om zo'n dankjewelzuster-mail te schrijven!

Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. De komende tijd geef ik u een bloemlezing uit zijn teksten. “Het is beter de nederigheid te hebben om zich te wagen aan grootse ondernemingen met het risico te mislukken, dan te vervallen in de hoogmoed van het willen slagen door zich terug te plooien op zichzelf .”

In de bijbelse traditie is heiligheid hét kenmerk bij uitstek van God. God is die is, en Hij is heilig. Christenen geloven dat de Heiligheid van God zich doorlopend manifesteert in mensen. In het leven van mannen en vrouwen, volwassenen en kinderen breekt vaak iets door van die heiligheid: zijn schoonheid, goedheid, barmhartigheid, dienstbaarheid, vroomheid … Binnen de Katholieke Kerk hecht men zo’n groot belang aan deze doorlopende incarnatie van de Heiligheid van God dat men gekomen is tot een complexe procedure om officieel te erkennen dat bij welbepaalde mensen die heiligheid van God zichtbaar en tastbaar is geworden. Het tot voorbeeld stellen van die mensen kan anderen helpen om op hun beurt meer uit te groeien tot beeld en gelijkenis van God Vandaag gedenken wij al de anonieme en onbekende heiligen. Onderstaande video (ook al is de titel misschien wat raar) voert er zo een ten tonele. Is het jou al overkomen om zo iemand te ontmoeten? Ben jij ooit al zo geweest naar andere mensen...