Mijn homilie voor deze zondag 26ste ZONDAG DOOR HET JAAR Ezechiël 18,25-28. Psalmen 25(24),4bc-5.6-7.8-9. Filippi 2,1-11. Matteüs 21,28-32. Maakt u wel eens ruzie? Misschien wel zó dat u na afloop niet erg fier bent op uzelf? Hoe verloopt zo’n ruzie dan? Preciezer, hoe eindigt zo’n ruzie? Als ze ten minste beëindigd wordt. De ervaring leert dat ruzie maken op zich meestal niet zo erg is. Integendeel soms. Het kan mensen dichter bij elkaar brengen. Niet zozeer het ruzie maken op zich. Wel de daaropvolgende verzoening. Op voorwaarde dat die er komt. Het is indrukwekkend wat het aanbieden van excuses kan teweeg brengen. Ik herinner met het van toen ik leerkracht was. Als ik tijdens een les een fout had gemaakt of even uit de bocht was gevlogen en ik gaf dat toe, dan lieten mijn leerlingen meteen blijken hoezeer ze dit op prijs stelden. Je merkt het in het gezin, tussen vrienden, tussen onbekenden op straat, net...