"In alle dingen"

Onderstaand geïmproviseerd video-interview werd gemaakt met een iPhone door een persoonlijke vriend van Paus Franciscus. Franciscus vertelt er op ontwapenende wijze over de redenen van de verdeeldheid tussen de christenen. Hij legt ook glashelder uit hoe die verdeeldheid tot een eind kan komen.

“De ignatiaanse spiritualiteit leert ons aandachtig te worden voor onze persoonlijke ervaring en erop te reflecteren. God raakt elke mens. Centraal in de ignatiaanse spiritualiteit staat het geloof dat God de ziel van elke mens afzonderlijk raakt. Het enige wat we dienen te doen is dit opmerken, ernaar luisteren en handelen. Dit is de wijze waarop Ignatius God heeft ervaren in zijn eigen leven en bij het begeleiden van andere mensen in de Geestelijke Oefeningen. Ignatius was een man met een droom. Die droom was begonnen in Loyola, uitgezuiverd aan de Cardonerrivier en bevestigd in de kapel van La Storta. Ignatius geloofde dat God ook een droom heeft voor elk van ons en dat God die droom plant in het diepste van ons hart. Onze droom is een passie in ons die je met niets kan vergelijken. Het is een rusteloosheid die enkel maar tot rust kan komen in   God. Het gaat over de diepste verlangens van ons hart, de verlangens die ons leven vorm en zin geven. Ignatius leerde dit ...

Gisteren, 23 februari 2014, heeft Paus Franciscus de nieuwe kardinalen toegesproken. Hij had het onder meer over waar een kardinaal in het bijzonder toe geroepen is. Hier kan ik alvast een puntje aan zuigen. De heiligheid van een kardinaal bestaat echt uit dit supplement aan gratuite zelfgave. Laten we daarom houden van hen die ons vijandig gezind zijn; laten we hem die kwaad spreekt over ons zegenen; laten we hem die het misschien niet verdient groeten met een glimlach; laten we er niet naar streven om ons te laten gelden, maar laten we eerder de zachtheid plaatsen tegenover de tirannie; laten we de ondergane vernederingen vergeten.  Laten we ons steeds laten leiden door de Geest van Christus, die zichzelf gegeven heeft aan het kruis opdat wij de “kanalen” zouden mogen zijn waarlangs de naastenliefde stroomt. Dat is de houding, de manier van doen van een kardinaal.

Over vooroordelen gesproken … Hoe zeker kan je zijn van je eigen gelijk … De onverwachte goedheid van een ander, ook  van diegene van wie je het “redelijkerwijze” niet zou verwachten. De kleren maken de man?    

Ik heb het zelf gezien. Echt waar! Zie je wel wat je ziet? Zeker weten? Kijk dan even naar deze golfbal die tegen 225 km per uur tegen een harde muur knalt.

Graag deel ik met u mijn homilie voor dit WE. Homilie voor de zesde zondag door het jaar A Sirach 15,15-20                    1 Korintiërs 2,6-10               Matteüs 5,17-37 Ik heb het geluk 16 neefjes en nichtjes te hebben. 8 jongens en 8 meisjes. De jongste nog geen tien. De oudsten begin de twintig. Sinds meer dan 20 jaar ben ik de regelmatig getuige van hoe mijn broers en zussen hun kinderen opvoeden. Leren op het potje gaan, leren spreken met twee woorden, je bord leegeten en nog honderden andere zaken. Wat een geduld, voor de ouders. Wat een vertrouwen en goede wil, langs de kant van de kinderen. Jaren aan een stuk. Dag in, dag uit. Iets analoogs gebeurt ook ook op school, in de sportclub, in de jeugdbeweging, tussen de leeftijdsgenoten, enz. Geleidelijk aan zie je dan hoe de persoonl...

In onderstaande video kunt u de meest recente beelden zien van pater Frans van der Lugt sj in Homs. Klik hier om de beelden te bekijken.

Foto Eric Riobé In mijn levensverhaal heeft “de wet” steeds een voorname rol gespeeld. Ik kom uit een familie met veel juristen. Zelf heb ik me 9 jaar met de studie en de toepassing van het recht onledig gehouden. Komt daarbij een katholieke opvoeding waar het respect voor de regels van de christelijke moraal met de paplepel werd aangereikt. Niet zo vreemd dat ik de reflex heb om de wet hoog te achten. Gisteren was ik de preek aan het voorbereiden voor het WE. Twee van de drie schriftlezingen gingen over de naleving van de Wet. De Wet van God, wel te verstaan. Ik merkte duidelijk een malaise mbt het thema van het respect van de wet. Een malaise die niet dateert van gisteren. Reeds tientallen jaren trekt de wetgever in het Westen zich terug uit de morele sfeer. Personen- en familierecht, om maar één voorbeeld te noemen, wordt   steeds meer waardenvrij. De traditionele christelijke waarden die een belangrijke inspiratiebron waren van deze rechtstak, zijn er in belang...