"In alle dingen"

In Tertio nr 607 staat een interview met Samuel Overloop sj , een jonge medebroeder. Aan het einde geeft hij een omschrijving van wat jezuïet zijn vandaag betekent voor hem: Een passie voor Jezus Jezuïeten hebben – vooral vanuit hun onderwijstraditie – het imago van sterke individuen en eigenzinnige intellectuelen. Volgens Samuel Overloop is er bij de jongere jezuïeten een kentering: “Er is een heel sterk verlangen om het gemeenschapsleven opnieuw centraal te stellen en het apostolische werk van daaruit te voeden. Dat bleek onlangs nog uit een samenkomst van zestien jongere jezuïeten uit Vlaanderen en Nederland. Onze huizen moeten open en gastvrij zijn en uitstraling hebben. Jezuïet zijn zien we als een radicale levenskeuze, wars van alle mediocriteit. Ik denk dat veel jonge mensen daarnaar op zoek zijn: een plek waar ze zichzelf kunnen zijn, hun talenten kunnen ontplooien en hun bestaan zinvol inzetten. Je bent pas voluit vrij als je de wil van God doet. Daarom vind ik werken...

Deze dagen ben ik aan het verhuizen. Onverwacht. Mijn provinciale overste zendt mij richting Leuven. Ik heb het even nageteld. Het is de elfde maal op 22 jaar religieus leven.   Het is heel wat rompslomp. Dozen inpakken en weer uitpakken, triëren, spullen wegkieperen, poetsen. Niet meteen iets wat ik leuk vind. Het zal aanpassen zijn aan een nieuw huis en een nieuwe gemeenschap: andere medebroeders, andere gewoontes …   Het is ook loslaten: mijn oude gemeenschap en huis, een stad en haar bewoners … Ik merk dat het me eerder dynamiseert dan dat het me met lood in de schoenen achterlaat. Loslaten en opnieuw aanpassen kunnen bron zijn van meer vrijheid en beschikbaarheid. Zo zijn ze alvast bedoeld in het jezuïetenleven. Voor Ignatius was het pelgrimeren een ideaal. De eerste jezuïeten verbleven vaak niet   langer dan enkele weken of maanden op dezelfde plaats. Neen, ik mag echt niet klagen. Ik ben er eigenlijk best wel dankbaar om.

Nalv   een bijeenkomst, tijdens de WJD, met 50 jongeren uit even zo veel landen nodigde de algemene overste van de SJ, Adolfo Nicolàs sj, de jongeren uit om te worden als giraffes. Een giraffe heeft een groot hart en een ruime blik . Dat uitzonderlijk grote hart is nodig om het bloed tot helemaal bovenaan de kop van het dier te krijgen. De lange nek en de hoge poten van het dier maken dat het verder en breder kan kijken dan om het even welk ander dier. We moeten dus worden als giraffes. Wel wetend dat die ruime visie van het hoofd maar mogelijk wordt dankzij   het grote hart. Dààr begint het.

  Begin juli 2011 overleed pater Paul Vanderghote sj. Hij was 89 jaar oud. Paul was zijn leven lang een leraar, een gevierd leraar in onze colleges. Enkele jaren geleden vroeg ik hem om, terugblikkend op zijn onderwijspraktijk, wat goede raad kon geven aan opvoeders van vandaag. Onderstaande “wensen” zijn daar het resultaat van. Aansluitend bij het voorgaande nog deze beschouwing. De hele voorgestelde operatie van belangstelling uitlokken en de werkelijkheid laten ontdekken kunnen wij duiden als een wekken van verwondering over alles wat bestaat, dát het bestaat en hoé, wat vanzelf leidt tot bewondering. Het geleidelijk ontrafelen van wat daarnet voor mij nog verborgen en onbekend was schept die typische belangeloze voldoening in het kennen op zich, alsmede de oergezonde drang om met die verworven kennis iets uit te voeren. Hierop kan de attente opvoeder de zorg voor minder begunstigden enten, en het jeugdige gemoed de nog hogere vreugde laten smaken van te kunnen en te mogen di...

Adam Hincks sj, een Canadese jezuïet, legt uit waarom hij een carrière in de astrofysica liet staan om jezuïet te worden. In deze korte video vertelt hij ook glashelder hoe bevrijdend het was voor hem om bewust een levenskeuze te kunnen maken.

Gisteren ging ik voor in de huwelijksviering van Dirk en Veerle . Hieronder vindt u de homilie. Beste Dirk en Veerle, Begin deze week kreeg ik van jullie de zevende versie binnen van het draaiboek van jullie huwelijksviering, met bijhorend een gedetailleerd uurrooster voor de hele dag. Indrukwekkend. Tot in de kleinste puntjes, ik zou zeggen met wetenschappelijke precisie, hebben jullie alles gepland en voorzien. Een zekere professionele training zal hier niet vreemd aan zijn. Het is een kracht zo te kunnen organiseren en de toekomst, alvast tot op zekere hoogte, te kunnen vorm geven.  De menselijke ratio is tot veel in stand en kan best helpen om wat rust en orde te brengen in de onvoorspelbare wereld waarin wij leven.  Het contrast met de evangelietekst die jullie kozen lijkt dan ook nogal absoluut. Zozeer als de eerste twee lezingen het mystieke vuur van de liefde bezingen, zozeer plaatst Marcus ons met de beide voeten op de grond, of moet ik zeggen in het koude wat...

De Paus is deze dagen op bezoek in zijn vaderland. In het vliegtuig onderweg naar Duitsland ging Benedictus, zoals gebruikelijk, in gesprek met journalisten. Op een vraag omtrent het geplande bezoek aan het augustijnerklooster in Erfurt waar Martin Luther verbleef en waar een oecumenische viering zal plaatsvinden, antwoordde de Paus het volgende: Toen ik de uitnodiging voor deze reis aanvaardde was het evident dat de oecumene met onze Lutheraanse vrienden centraal moest staan. We leven in een geseculariseerde tijd en alle christenen hebben de zending om te getuigen van de boodschap van Christus. Al zijn we dan institutioneel niet een, we zijn toch een in ons geloof in Christus, in de heilige Drieëenheid en in de mens, geschapen naar het beeld van God. En het is van het allergrootste belang om op dit historisch moment deze eenheid te tonen aan de wereld. Daarom ben ik onze protestantse vrienden, broeders en zusters, die deze ontmoeting mogelijk gemaakt hebben, heel dankbaar. Het verh...

Begin juli 2011 overleed pater Paul Vanderghote sj. Hij was 89 jaar oud. Paul was zijn leven lang een leraar, een gevierd leraar in onze colleges. Enkele jaren geleden vroeg ik hem om, terugblikkend op zijn onderwijspraktijk, wat goede raad kon geven aan opvoeders van vandaag. Onderstaande “wensen” zijn daar het resultaat van. Niets zo stimulerend als een klaslokaal waar een prettige sfeer hangt. « Zo vrolijk hoeft dat nu ook niet, hoor ik een goedmenenende schoolfrik brommen, een school is geen speeltuin, maar een instelling waar men kennis opdoet, zonder fiorituurkes ». Mooi gezegd. Dat bedoel ik juist : spelenderwijs kennis opdoen. De lesgever hoeft zijn leerstof niet zozeer op te leggen en tegen heug en meug erin   te pompen. Laat hij de leerling de kans gunnen de voor hem nieuwe werkelijkheid te ontdekken. Daarvoor is belangstelling nodig. Deze benieuwdheid, noem het weetgierigheid, kan de lesgever aardig in de hand werken. Om te beginnen, door te doceren me...

  “Waar je van houdt en wat je verbeelding bezig houdt,   heeft op alles zijn weerslag.”   Pedro Arrupe sj

Wat hier wordt uitgebeeld geldt voor elke opvoedkundige of begeleidende relatie. Goed om hieraan herinnerd te worden.  

Begin juli 2011 overleed pater Paul Vanderghote sj. Hij was 89 jaar oud. Paul was zijn leven lang een leraar, een gevierd leraar in onze colleges. Enkele jaren geleden vroeg ik hem om, terugblikkend op zijn onderwijspraktijk, wat goede raad kon geven aan opvoeders van vandaag. Onderstaande “wensen” zijn daar het resultaat van. Rekenen op de bijsturende natuur betekent hoegenaamd niet laksheid of laisser-aller. Jongeren kunnen niet gedijen zonder een omkadering, een structuur, en dat behoort even goed bij hun ‘natuur’. Het kan best, het is zelfs normaal en heilzaam dat ze af en toe in verzet komen tegen die structuur, dat ze willen voetbal spelen zonder referee of spelregels. Lang duurt dat spelletje in het ijle niet. Onbewust, en bij de verstandigsten bewust, vragen ze om een dosis discipline, geordend studeren, tuchtvol gedrag, gelijkmoedige, niet te toegeeflijke ‘meesters’ die te vertrouwen zijn. Ik vergelijk dat met iets dat ik dagelijks ondervind. Als ik ben weggezakt in een d...

Dromen. Je fantasie de vrije gang laten. Kinderen doen het. Maar ook volwassenen. Onschuldig tijdverdrijf? Ook. Meestal toch. Maar het kan ook de gedroomde weg zijn naar wat je doet leven. Naar je diepste verlangens.   Naar je unieke roeping. En dat is geen kinderspel. Waar droom jij van? Wat geeft jou vleugels? Wat is jouw diepste wens? En vooral …. Wat doe je daarmee?

Karel gaat sinds kort naar “het college”. Toen ik hem vroeg welk zijn lievelingsvak was, twijfelde hij geen ogenblik: “ Latijn ”. Nochtans was dat net het nieuwe vak waar hij het meeste schrik voor had. Toen ik hem vroeg naar het waarom kwam het antwoord even snel: “ de leraar is plezant ”. Waar je plezier aan beleeft doe je graag, doe je beter. Dat geldt voor kinderen. Dat geldt voor volwassenen. Waar je plezier aan beleeft, zegt vaak ook iets over je diepere verlangen, over je gedrevenheid. Het is belangrijk om voldoende vrij te leren staan tov plezier. Wans soms moeten we dingen doen die echt niet leuk zijn en toch zinvol en nodig. Het is even belangrijk om plezier naar waarde te schatten. In het leerproces. Of bij het maken van keuzes.

In het archief van onze Nederlandse medebroeders werd onlangs een briefje teruggevonden uit de pen van Godfried Bomans. Hij schreef het in 1963, nalv het overlijden van pater Van Heugten sj. In de hem eigen stijl probeerde erin uit te leggen wat precies in deze man hem geraakt had. Er zijn zo van die mensen die ik best wel eens had willen ontmoeten …   “ Zulke mensen zijn zeldzaam. Wat zij wekken is een gevoel van eigenwaarde en het is hier, dat het apostolaat van deze man gelegen heeft. Hij zei weinig, maar hij sprak des te meer. Men keek in een spiegel en zag zichzelf weerkaatst in een omvang, die zowel groot als bereikbaar was .”

Begin juli 2011 overleed pater Paul Vanderghote sj. Hij was 89 jaar oud. Paul was zijn leven lang een leraar, een gevierd leraar in onze colleges. Enkele jaren geleden vroeg ik hem om, terugblikkend op zijn onderwijspraktijk, wat goede raad kon geven aan opvoeders van vandaag. Onderstaande “wensen” zijn daar het resultaat van. Dat geduld wordt aangevuld door aandacht voor eenieder afzonderlijk, zeker voor de minder begaafden, de ‘achterblijvers’, de ‘lastige gevallen’. Niet alleen om de gemaakte brokken aan elkaar te lijmen Voorkomen is beter dan genezen. Elke jongere heeft zijn eigen aanleg en mogelijkheden, verstandelijk, karakterieel, sociaal. Die moeten op tijd aangesproken, geprikkeld, ondersteund en aangemoedigd worden. Terloops : leerlingen zijn doorgaans heel vatbaar als ze uitgenodigd worden om mee zorg te dragen voor de zwakkere broertjes. Hier komen wij dicht bij de ‘cura personalis’ en het fundamentele optimisme van Ignatius, die allerminst blind was voor het mense...

Niet alleen in de reclamewereld moet je je hoeden voor etiketten.   “ Plus est en toi . “ Oef.

  Begin juli 2011 overleed pater Paul Vanderghote sj. Hij was 89 jaar oud. Paul was zijn leven lang een leraar, een gevierd leraar in onze colleges. Enkele jaren geleden vroeg ik hem om, terugblikkend op zijn onderwijspraktijk, wat goede raad kon geven aan opvoeders van vandaag. Onderstaande “wensen” zijn daar het resultaat van. Ik droom van een school waarin de volgende punten aandacht krijgen. Opvoeden schept een relatie tussen opvoeder en opvoedeling. Gezag speelt een beslissende rol : het moet uitgeoefend worden en aanvaard. Welk gezag ? Laat het berusten, niet op dwang, met een getarifeerd strafsysteem, maar op wederzijdse hoogachting en vertrouwen. Het spreekt vanzelf dat de kwaliteit van gezag in de eerste plaats bepaald wordt door de ingesteldheid en het optreden van de opvoeder. Een eerste vereiste daarvoor is geduld. Mijn oud-principaal (collegedirecteur), een eenvoudig en wijs man én briljante opvoeder naar wie iedereen opkeek met een warm-genegen ontzag, he...

"Als het op kiezen aankomt, geef je vrijheid een kans!" Miguel is een Franse medebroeder. Sinds 20 jaar is hij studentenpastor in Parijs. In onderstaande video geeft hij kort en krachtig een goede raad om je te helpen groeien in vrijheid bij het maken van een keuze. Donne sa chance à ta liberté !

"Bespaar niet op de uitgaven om de zieken te verzorgen. Wij die gezond zijn kunnen het makkelijk stellen met droog brood als er niets anders is." Ignatius van Loyola

Als het gaat over het nemen van beslissingen is de vraag die je je steeds moet stellen: “ wat wil ik nu echt ?” Om de eenvoudige reden dat, uiteindelijk, het ook dit is wat God verlangt. God wil wat het beste is voor ons. Het gaat hier niet over iets afstotelijks, of lastig, of triest of moeilijk. De leefwijze die God voor ons verlangt is de leefwijze die wij verlangen. “ Wat wil ik nu eigenlijk ?” is een eenvoudige vraag. Maar eenvoudig is geen synoniem voor makkelijk. Doorgaans is het moeilijk om hierop te antwoorden. Onze diepste verlangens worden overschaduwd door hoogmoed, angsten, ambities, verknochtheid aan geld, eer, veiligheid en een massa andere zaken. Het onderscheidingsproces is in de eerste plaats een loskomen van al die oneigenlijke verlangens om uit te komen bij de verlangens die leven in het diepste van onszelf. Onderscheiding van de geesten is er achter komen wat die diepe verlangens zijn. J. Michael Sparough sj  

“ Het eerste criterium voor mij om te weten of een homilie, een artikel, een voordracht … christelijk geïnspireerd zijn is of er een toon van vertrouwen in doorklinkt, eerder dan achterdocht, bitterheid of angst. Christenen zijn specialist in het opsporen en signaleren van de redenen om te hopen. Het gaat hier niet over naïviteit of goedkope illusies. Wel over leven vanuit de Blijde Boodschap waarvan Jezus ons aanzegt dat ze met zijn komst definitief in onze wereld is binnengekomen .” Dit vertelde onlangs medebroeder Miguel Roland Gosselin sj in een voordracht over evangelisatie van jongeren. Voor mij is het alvast een bruikbaar criterium. Voor het maken van homilieën en dergelijke. Maar ook voor mijn dagdagelijks kijken naar de werkelijkheid in en rondom mezelf.

Omgaan met de bekoringen van het dagdagelijkse leven 5 suggesties om te groeien Voor een kind zijn ethische problemen vaak eenvoudig: mag ik liegen tegen mijn ouders, mag ik spieken bij een overhoring … ? Naarmate je volwassen wordt merk je dat de meest belangrijke ethische vragen subtiel zijn. Hieronder vind je enkele van de dagdagelijkse bekoringen waarmee we moeten omgaan en suggesties om er zo mee om te gaan dat je meer en meer de man of de vrouw kan worden waartoe je geroepen bent.   ( Met dank aan Loyola Press ) 5.        Kiezen voor simpele oplossingen voor complexe problemen Als je een moeilijke beslissing moet nemen kan het een bekoring zijn om te kiezen voor simplistische oplossingen. Moreel verantwoord leven vraagt bereid te zijn om geduld uit te oefenen als je met complexe problemen dient om te gaan. Dit kan gaan over familiale relaties, werk, gemeenschap, internationale aangelegenheden … De strategie voor een uitgerijpte ethiek vraag...

Gisteren ging ik voor in de huwelijksviering van Jan en Bénédicte . Hieronder vindt u de homilie. Beste Jan en Bénédicte, Als ik terugdenk aan jullie huwelijksvoorbereiding, is het eerste beeld dat me voor ogen komt dat van jullie ontwapenende glimlach naar mekaar. Telkens opnieuw, alsof jullie dolgelukkig waren mekaar voor het eerst   sinds lange tijd opnieuw te zien.   Je zou kunnen denken: “ Ach, die onschuldige tortelduifjes. Ze weten nog van niet beter. Ze zijn nog als Adam en Eva voor de zondeval .” De evangelielezing die jullie kozen voor deze viering getuigt evenwel van groot realisme en ook van grote ambitie.   Het zijn de afscheidswoorden van Jezus, helemaal aan het einde van het Johannesevangelie. Wat voorafgaat is pijnlijk.   We kennen het verhaal. Petrus was door Jezus aangesteld als zijn opvolger, zijn vertrouwensman.   En als puntje bij paaltje kwam, toen de haan voor de derde maal kraaide, heeft Petrus de man van wie hij trouw beloofd had, zo...

Met instemming van G. publiceer ik graag voor – in vertaling – een bedenking die zij formuleerde via Facebook bij mijn blogbericht van 1 september 2011  over de bekoring van de angst.   “Gisteren was ik diep geraakt door de bijdrage over “angst”. Ik ben iemand die vaak angstig is … en het heeft me veel tijd gekost om dit te aanvaarden. Ook om te aanvaarden dat ik niet vrij ben van angst, ook al geloof ik in God.   Maar met de jaren heb ik ontdekt dat God me helpt om met mijn angsten om te gaan als ik ze voor Hem breng. Ze boeten dan aan kracht in en ik word onafhankelijker. Ze kunnen me niet meer in zozeer in hun macht krijgen. Ik heb geleerd dat ik met God over de muren van angst heen kan springen.”

Omgaan met de bekoringen van het dagdagelijkse leven 5 suggesties om te groeien Voor een kind zijn ethische problemen vaak eenvoudig: mag ik liegen tegen mijn ouders, mag ik spieken bij een overhoring … ? Naarmate je volwassen wordt merk je dat de meest belangrijke ethische vragen subtiel zijn. Hieronder vind je enkele van de dagdagelijkse bekoringen waarmee we moeten omgaan en suggesties om er zo mee om te gaan dat je meer en meer de man of de vrouw kan worden waartoe je geroepen bent.   ( Met dank aan Loyola Press )   4.        Je laten leiden door angst Je zou verbaasd zijn mocht je weten hoeveel van wat je doet ingegeven is door angst. Angst te mislukken, angst te verliezen, angst niet gerespecteerd te worden … Zeker, angst kan gerechtvaardigd zijn. Maar ze moet getemperd worden door een onderliggend geloof. Het beste antigif tegen angst is het geloof in God vermits dit ons toelaat om een zinvol gebruik te maken van onze angst. Als je h...