"In alle dingen"

Van 5 tot 30 maart 2012 is   Guido Dierickx sj   gastprofessor aan het Universitair Centrum “Centre de Recherche et d’Action pour la Paix” (CERAP) in Abidjan (West-Afrikaanse jezuïetenprovincie), Ivoorkust. Speciaal voor de lezers van deze blog schrijft Guido regelmatig een kroniekje over zijn avonturen aldaar.     Publieke leven Is het te vroeg om als iets te zeggen over het publieke leven in Abidjan en Ivoorkust ? Na twee weken hoor je enkele indrukken telkens weer bevestigd worden. Ja, dit land is zich moeizaam aan het herstellen van een burgeroorlog. In de krant staan tal van dappere officiële verklaringen over hoe het in de toekomst beter zal gaan. Hoe de corruptie in de overheid zal beteugeld worden, hoe de milities van de vroegere machthebbers zullen gerecycleerd worden in de nieuwe leger- en politiemacht. Dat lijken meer dan woorden te zijn. Iedere morgen komt hier een groot detachement uit de naburige politieschool voorbij onder het ...

Van 5 tot 30 maart 2012 is   Guido Dierickx sj   gastprofessor aan het Universitair Centrum “Centre de Recherche et d’Action pour la Paix” (CERAP) in Abidjan (West-Afrikaanse jezuïetenprovincie), Ivoorkust. Speciaal voor de lezers van deze blog schrijft Guido regelmatig een kroniekje over zijn avonturen aldaar. Niet anders In exotische streken zou men exotische mensen verwachten. Maar nee, de mensen hier, althans die binnen  onze omheining, zijn niet heel “anders”. De zwarte confraters in onze gemeenschap zijn erg levendig en die ene Europese veteraan is dat ook. Hun gesprekken zijn soms wat luidruchtig, maar klinken nooit zuur of bitter. Als het over politieke en sociale kwesties gaat is dat te begrijpen. Ze komen uit heel verschillende landen en hebben heel verschillende problemen en heel verschillende politieke leiders voor ogen. Nou ja, heel verschillend? De meeste politieke leiders deugen niet en de vorige president van Ivoorkust zeker niet. Daarove...

Van 5 tot 30 maart 2012 is   Guido Dierickx sj   gastprofessor aan het Universitair Centrum “Centre de Recherche et d’Action pour la Paix” (CERAP) in Abidjan (West-Afrikaanse jezuïetenprovincie), Ivoorkust. Speciaal voor de lezers van deze blog schrijft Guido regelmatig een kroniekje over zijn avonturen aldaar. Geen foto’s Tijdens het weekeinde heb ik een grote stap gezet, een stap buiten de omheining, eerst in de richting van een heel arme wijk, daarna naar een enorme en uiterst luxueuze supermarkt. In de arme wijk gingen we “un cousin” bezoeken van de directeur van de CERAP. Een gezin met enkele grote flinke zonen maar toch arm als Job. Ik wil hier niet in clichés over de armoede in de Derde Wereld vervallen. Enkel dit: ik zou niet willen eten wat de vrouw des huizes daar, voor haar voordeur, aan het klaar maken was. Ik was blij te merken dat ze in de schaduw kon zitten van een prachtige grote boom. Dat was dan toch een beetje comfort. Maar nee, die kippen di...

Van 5 tot 30 maart 2012 is   Guido Dierickx sj   gastprofessor aan het Universitair Centrum “Centre de Recherche et d’Action pour la Paix” (CERAP) in Abidjan (West-Afrikaanse jezuïetenprovincie), Ivoorkust. Speciaal voor de lezers van deze blog schrijft Guido regelmatig een kroniekje over zijn avonturen aldaar. Contrastervaring Gisteren dan toch een eerste kijk genomen op de immense stad die Abidjan is. Met dank aan een oudere maar heel krasse Franse confrater die hier al werkzaam is sinds de jaren zestig.  Eerste tafereel : dat van de eindeloze sloppenwijken. Die zijn nu opnieuw beter te bezichtigen omdat de overheid van de nieuwe president (Ouatarra) een aantal grote straten geasfalteerd heeft. Maar al gauw kom je terecht in de niet vernieuwde straten en steegjes met hobbels en bobbels alom. En met kinderen, heel veel kinderen, die voetbal spelen met een oude platte basketbal, om maar één voorbeeld te noemen. Voor de kinderen is er helemaal geen spe...

Van 5 tot 30 maart 2012 is   Guido Dierickx sj   gastprofessor aan het Universitair Centrum “Centre de Recherche et d’Action pour la Paix” (CERAP) in Abidjan (West-Afrikaanse jezuïetenprovincie), Ivoorkust. Speciaal voor de lezers van deze blog schrijft Guido regelmatig een kroniekje over zijn avonturen aldaar. Zink Het is geen geheim dat het hier in Abidjan broeierig heet is, heel broeierig en heel heet. Interessanter is het na te gaan hoe de mensen zich tegen die hitte verweren. Wat ze niet doen, is voor een aangepaste dakbedenking zorgen. Overal vind je nog daken met zinken platen. Dat is ook zo voor mijn eigen huisje: een gelijkvloerse verdieping met daarop een bijna plat dak in zink. Er bestaat een toneelstuk met de titel “A cat on a hot tin roof” (van Tennessee Wiliams, een man die het kon weten want afkomstig uit het Amerikaanse zuiden.). Welnu, na de middag voel ik me in mijn leefkamer als “a cat under a hot tin roof”. Onleefbaar en ik die dacht dat...

Van 5 tot 30 maart 2012 is Guido Dierickx sj gastprofessor aan het Universitair Centrum “Centre de Recherche et d’Action pour la Paix” (CERAP) in Abidjan (West-Afrikaanse jezuïetenprovincie), Ivoorkust. Speciaal voor de lezers van deze blog schrijft Guido regelmatig een kroniekje over zijn avonturen aldaar. Leven in Abidjan (1) Gated community Laat me beginnen met een minder triviaal onderwerp dan het klimaat. Ik leef hier in wat men in de VS een “gated community” zou noemen. Dus in een tamelijk uitgestrekt domein omringd door een omheining en met daarin, volgens mijn laatste telling, vier poorten, elk met een wachthuisje en een wachter. Tot nu toe heb ik dit domein nog niet verlaten, hoewel ik daartoe vandaag en morgen (zaterdag en zondag) een poging zal doen. Dat wijst niet op een gebrek aan belangstelling van mijn kant, maar wel op het feit dat je gezellen nodig hebt om je weg te vinden in deze wel heel grote stad en ook op feit dat de communiteit van negen jezuïet...

"Als je ziek bent moet je afzien van wat je normaal doet als je in goede gezondheid bent en aanvaarden van te berusten en geduld te hebben, zonder je lichaam te gronde te richten door overmatige inspanning." Ignatius

In hun serie korte tekenfilms « Les tragédies minuscules » genaamd, verkennen Alain Gagnol en Jean-Loup Felicioli de schaduwzijden van de menselijke ziel. Soms ontluisterend, vaak herkenbaar, steeds scherpzinnig en to the point. « Le canapé » gaat over leedvermaak .

Voorbije dinsdag publiceerde ik volgend citaat van Ignatius:  "God in de steek laten om Gods wil is geen verlies maar wel grote winst op de rekening van de ziel." Gisteren kwam daar een mooie "reactie" op die ik graag met u deel: In Vanden XII Dogheden, een werk dat tot vrij recent werd toegeschreven aan Jan van Ruusbroec, vind je het volgende verhaal: Er was eens te Brussel, in het Sint-Jansgasthuis, een devote zuster, die goed was voor de zieken. Eens lag ze te bed en onze Heer Jezus Christus kwam bij haar liggen als een klein kindje. Toen hoorde ze echter dat er een zieke was die hulp nodig had. Ze stond op en ging naar de zieke, hielp hem bij wat hij nodig had, en liet onze Heer alleen liggen. Wanneer ze terugkwam vond ze onze Heer Jezus Christus als een volwassen man, Hem die ze als een klein kind achtergelaten had. En Hij zei: “Zo ben Ik in uw hart gegroeid, want u hebt Mij omwille van Mij achtergelaten, en het genoegen dat u van Mij had, hebt u om mi...

In bijbels taalgebruik zijn “houden van” en “kennen” synoniem van mekaar. Liefde maakt dat het mogelijk wordt om je te laten kennen door de ander, ook in je kwetsbaarheid. Meer nog, dat je er gaat naar verlangen.

Nooit was een laken zo dodelijk wit als over je heen. en hoe je te raken. Kindje van steen.   Jos Van den Broeck sj 

In hun serie korte tekenfilms « Les tragédies minuscules » genaamd, verkennen Alain Gagnol en Jean-Loup Felicioli de schaduwzijden van de menselijke ziel. Soms ontluisterend, vaak herkenbaar, steeds scherpzinnig en to the point. « Un couteau dans les fourchettes . » gaat over dwangmatig denken .

Deze homilie bij de lezingen van vandaag, de 3de zondag van de Vasten, heb ik voorbereid voor de 60 studenten en begeleiders van het Dondeynehuis die dit WE  in de Oude Abdij van Drongen zich kwamen bezinnen rond het thema "Geloofwaardig". Ik zou willen beginnen met twee korte anekdotes. In het voorjaar van 1969 deed ik mijn eerste communie, samen met mijn tweelingbroer Anton. Na afloop mochten we herdenkingsprentjes uitdelen. Er stond op: “ Op 15 mei 1969 ontvingen Anton en Nikolaas Jezuke voor het eerst in hun hartje ”. Een zinnetje dat toen heel gebruikelijk was. Kinderlijk lief. Onschuldig. Perfect aangepast voor 6-jarigen. Regelmatig bereid ik jonge koppels voor op het huwelijk. Ze komen dan een aantal  keer op gesprek, en soms geef ik ze wat huiswerk mee. Zo vraag ik de verloofden gewoonlijk om het Marcusevangelie te lezen. Het kortste en makkelijkst toegankelijke van de vier. Als we daar dan over in gesprek gaan krijg ik vaak te horen. “ Amai, die Jez...

“Heer, schenk me de rust om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan veranderen, en de wijsheid om het verschil te zien.” Deze klassieker   helpt om te beter te begrijpen waar het bij de onderscheiding van de geesten op aan komt. Rust, moed en wijsheid zijn immers onmiskenbare sporen van de nabijheid van God. Je mag erop vertrouwen. Het zijn aanwijzingen dat je goed bezig bent.

In hun serie korte tekenfilms « Les tragédies minuscules » genaamd, verkennen Alain Gagnol en Jean-Loup Felicioli de schaduwzijden van de menselijke ziel. Soms ontluisterend, vaak herkenbaar, steeds scherpzinnig en to the point. « Je lui ai demandé ce qu’il avait fait pendant toutes ces années . » gaat over rancune .

De voorbije tijd postte ik regelmatig citaten van Anthony de Mello sj ( + 1987), een Indische medebroeder. In onderstaande video hoort u deze grote geestelijke leider viva voce . Hij heeft het over wakker worden en over weigeren om wakker te worden. Leek me net goed op deze tweede zondag van de vasten. Hij spreekt een makkelijk te verstaan Indisch Engels. Een uitvoerige collectie van video’s met Anthony de Mello sj vindt u op dit Youtube-kanaal .

In hun serie korte tekenfilms « Les tragédies minuscules » genaamd, verkennen Alain Gagnol en Jean-Loup Felicioli de schaduwzijden van de menselijke ziel. Soms ontluisterend, vaak herkenbaar, steeds scherpzinnig en to the point. « Il faut savoir attendre le bon moment . » gaat over uitstellen .

In hun serie korte tekenfilms « Les tragédies minuscules » genaamd, verkennen Alain Gagnol en Jean-Loup Felicioli de schaduwzijden van de menselijke ziel. Soms ontluisterend, vaak herkenbaar, steeds scherpzinnig en to the point. « Il faut savoir attendre le bon moment . » gaat over uitstellen .

Gisteren is, naar jaarlijkse gewoonte, de website http://www.beleefdelente.nl/ gestart met zijn live-beelden. Wil je het nestelen, paren, ei-leggen, uitbroeden, uitkomen van de eieren, voederen … van ijsvogels, slechtvalken, koolmeesjes, steenuilen, ooievaars … volgen vanop enkele tientallen centimeters, met beeld, geluid en deskundige commentaar, dan kan je daar regelmatig eens langs surfen. De webcams staan aan, 24u op 24u. De lente komt eraan!