"In alle dingen"

Onlangs schreef ik een bijdrage  over Onderscheiden in tijden van crisis. In de leer bij Ignatius van Loyola . Enkele uittreksels Crisis als spirituele grondhouding Eerst iets over een opmerking die Ignatius maakt bij het begin van de Geestelijke Oefeningen . Zesde aantekening.   Wanneer wie de oefeningen geeft voelt dat er zich geen innerlijke bewegingen, als vertroosting of troosteloosheid, voordoen bij wie de oefeningen doet en dat deze niet door verschil­lende geesten wordt bewogen, dan moet hij hem uitdrukkelijk ondervragen over de oefeningen: of hij ze op de vastgestelde tijden doet en hoe, en of hij de toelichtingen zorgvuldig in praktijk brengt.  (G.O. nr 6) Ignatius heeft de beide voeten op de grond. Hij waarschuwt tegen een veelvoorkomende misvatting over het christelijk leven. De normale toestand van de christen is niet die van een onverstoorbare rust. Wie steeds in de hemel lijkt te vertoeven zou wel eens letterlijk niet van deze...

Luisteren naar een andere persoon zou wel eens de grootste daad van mededogen kunnen zijn die je kunt verrichten. Het is de makkelijkste weg om iemand van harte welkom te heten. Als ik luister ga ik in op een uitnodiging deel te worden van het levensverhaal van iemand. Ik zeg: “Ja, jouw verhaal is belangrijk en moet gehoord worden. Ik verlang je verhaal tot een deel van het mijne te maken.” Maar, al te vaak merk ik dat ik mensen afwijs. Ik ben te druk bezig. Het zou kunnen dat ik niet graag hoor wat ik te horen krijg: hun verhaal kwetst mijn gevoeligheid. Wanneer ik iemands verhaal afwijs, wijs ik hem of haar af. Door hen te miskennen beroof ik hen van hun waardigheid. Stel je eens voor hoe de heilige Scholastica zich gevoeld moet hebben. Zij had genoten van haar gesprek met broeder Benedictus – die ze slechts een keer in het jaar ontmoette – en zij vroeg hem te blijven overnachten zodat zij hun gesprek konden voortzetten. Hij weigerde en zei dat de Regel het verbood. Benedictus ...

Het coronavirus kan een mens behoorlijk angstig maken. Hieronder vind je vier aandachtspunten om te vermijden dat je je laat meeslepen door die angst. Angst kan een mens letterlijk doen verstijven en afsnijden van het leven. Angst heeft iets aantrekkelijks. Ze heeft de neiging steeds sterker te worden en alle plaats in te nemen. De reden is eenvoudig. Het is eigen aan de angst haarfijn allerhande zinvolle, vaak moeilijk te weerleggen argumenten te noemen waarom doemscenario’s noodzakelijk werkelijkheid zullen worden. Het lijkt daarom normaal en onvermijdelijk dat je daar angst bij voelt. Zo voedt en versterkt angst zichzelf en kan ze obsessioneel worden. Van alle negatieve gevoelens is angst misschien wel de meest vernietigende. Nochtans is het niet zo moeilijk haar de pas af te snijden. Vier aandachtspunten kunnen hierbij helpen. Uitspreken Het is zinvol de angst niet voor jezelf te houden en erover in gesprek te gaan. Angst gedijt het best in het verborgene. Het sprek...

Voor LFK schreef ik een essay over intuïtie. Hier enkele uittreksels – 8/9 Leven in de dynamiek van de intuïtie is niet noodzakelijk een garantie voor permanent comfort. Het interpreteren van wat er zich in je hart afspeelt kan moeilijk zijn. In het bijzonder als je op kruispunten komt of als je je uitgenodigd weet tot iets nieuws of onbekends. Dit kan gepaard gaan met stevige gemoedsschommelingen. Aan de ene kant kan het nieuwe vooruitzicht dat zich aandient je hoop, kracht en verlangen geven. Maar tegelijkertijd kan je hevige weerstand voelen. Vertrouwde dingen loslaten doet vaak pijn. Het perspectief van een mogelijke verandering kan gepaard gaan met angst voor het onbekende. Heftigheid en strijd zijn in zulke situaties eerder regel dan uitzondering. Tijd, geduld en vertrouwen zijn dan nodig. Om opnieuw tot evenwicht te komen, vast te stellen welke gevoelens uiteindelijk de overhand krijgen en of, met andere woorden, de intuïtie al of niet bevestigd wordt.

In de serie "'t Hoeft niet altijd serieus te zijn". Zou er dan toch gerechtigheid zijn in deze wereld?

Voor LFK schreef ik een essay over intuïtie. Hier enkele uittreksels – 7/9 Om aan de slag te gaan met je intuïtie kan nodig zijn je gevoelens te prioriteren. Heel kort door de bocht kan je gevoelens opdelen in positieve en negatieve. Je kunt veel leren uit negatieve gevoelens. Maar vaak wijzen ze naar een doodlopend spoor. Duurzame positieve gevoelens zijn belangrijker. Doorgaans zeggen ze iets over meer leven, perspectief, groei enzovoort. Het kan nodig zijn om tijd en ruimte te geven aan woede of verdriet. Maar hoed je ervoor om erin vast te lopen. Probeer er bewust voor te kiezen om verbinding te krijgen met die positieve gevoelens. Ze zijn er. Altijd. Ook al liggen ze soms bedolven onder dikke lagen van donker stof. Zij zijn het die het levenspad aanwijzen. Nikolaas Sintobin sj

Een vriendin vertelde me over haar ‘bijzondere plekjes’ die voor haar echt uniek waren. Het waren plaatsen die zij niet zo dikwijls opzocht. Maar als zij het deed, dan voelde zij daar Gods aanwezigheid op een bijna overweldigende wijze. Veel van die plekjes vond zij in de natuur, zoals het strand en de boerderij van haar grootvader. Wanneer ze in de bergen was, dan nodigden die haar uit de grootheid en de creatieve kracht van onze Schepper aan te voelen. Soms bleef zij daar dan rustig staan. Ze liet de schoonheid van de natuur in haar binnendringen. Dan besefte zij ook dat haar leven maar één onderdeeltje was van Gods wonderbare en voortdurende scheppingswerk. Dit verhaal over die ‘bijzondere plekjes’ bleef in mijn geheugen hangen. Tijdens mijn bewustzijnsonderzoek  (levensgebed) moest ik er dikwijls aan denken. Ik begon te beseffen dat er in mijn leven van alle dag enkele basisritmes en gewoontehandelingen zitten. Zij laten mij toe op een nogal eenvoudige en gemakkel...

Anthony de Mello sj (1931 – 1987) was een  Indisch jezuïet en psychotherapeut. Hij had veel aandacht voor de dialoog tussen de ignatiaanse spiritualiteit en de Indische wijsheidstraditie. De Mello is bekend om zijn korte verhaaltjes. Tegen een leerling die constant klaagde over anderen zei de wijze: “Wanneer je vrede wilt, probeer dan jezelf te veranderen, niet de anderen. Het is makkelijker je voeten met slippers te beschermen dan de aarde met tapijt te bedekken.” Anthony de Mello sj

Voor LFK schreef ik een essay over intuïtie. Hier enkele uittreksels – 6/9 Een ander aandachtspunt voor een betrouwbare intuïtie betreft innerlijke vrijheid. Luisteren naar je hart; doorgaans zijn we daar best voor te vinden. Althans … zolang ons hart klopt in de richting die we zelf spontaan zouden willen gaan. Maar misschien roept die diepe stem in jou je net op om een andere weg te bewandelen. Misschien suggereert je intuïtie je wel dat je geluk niet dáár ligt waar jij het gewild of gedacht had. Hier staan we voor de uitdaging van innerlijke beschikbaarheid. Ben ik bereid om écht te luisteren? Om me te laten verrassen? Om mijn zekerheden te laten bevragen? Om het vertrouwde los te laten om verder te kunnen groeien op mijn levenspad, ook als dat een onbekende richting lijkt uit te gaan. Nikolaas Sintobin sj

Jezus is geen eenzame verkondiger. Hij wil zijn zending niet alleen vervullen. Integendeel, Hij betrekt zijn leerlingen erbij. Naast de twaalf apostelen roept Jezus nog tweeënzeventig anderen. Hij zendt hen, twee aan twee, naar de dorpen om te verkondigen dat het Koninkrijk van God nabij is. Dit is heel mooi! Jezus wil het niet allemaal in zijn eentje doen. Hij kwam Gods liefde in de wereld brengen. Maar Hij wil dit doen in de vorm van een gemeenschap of vanuit een broederschap. Dit is de reden waarom Hij onmiddellijk een groep van leerlingen samenstelt. Samen vormen zij een missionaire gemeenschap. Hij traint hen meteen voor de zending. Zij zullen uiteindelijk gezonden worden. Het Evangelie volgens Lucas vertelt ons dat die tweeënzeventig   vreugdevol van hun zending terugkwamen. En dit omdat zij de kracht ervoeren om in Jezus’ naam het kwaad te verdrijven. Jezus zegt ook letterlijk dat Hij aan deze leerlingen de macht geeft om het kwaad te verslaan. Maar Hij voegt eraan toe: ...

S ommigen lijken voor het geluk geboren. Een goede karma? Een goed sterrenbeeld? Christenen spreken over Voorzienigheid. Of nog, zeggen - en geloven - dat de mens wikt maar dat God beschikt. Wat is die Voorzienigheid? Het leven op aarde kan zo hard zijn … Gaat het enkel over geluk of ongeluk? Over "leuk" of "niet leuk"? Of moeten we verder en dieper gaan? Soms tegen beter weten in. Geloven dat God het beste met ons voor heeft. Dat Hij recht schrijft op onze kromme lijnen. Niettegenstaande alles. Geloof jij daarin? Durf jij daarin te geloven? Ook als de uitkomst héél verschillend is van wat je gehoopt had?

Voor LFK schreef ik een essay over intuïtie. Hier enkele uittreksels – 5/9 Intuïtief leven kent een groot gewicht toe aan het hart. De ervaring leert echter dat er met dat hart van alles verkeerd kan gaan. Tot perversie toe.  Anders gezegd, het is nodig dat je je hart opvoedt, kneedt en voedt. Niet eenmaal. Wel blijvend. Wat mij betreft, doe je dat het beste door je te laten inspireren door een van de grote levensbeschouwelijke of religieuze tradities die er bestaan. Die zijn door de eeuwen heen gepolijst en daardoor betrouwbaar. Je eigen cocktail samenstellen is doorgaans niet erg werkzaam omdat dit te moeilijk blijkt. Nikolaas Sintobin sj

Is mijn gebed wel goed genoeg? Bid ik wel op de juiste manier? Van kindsbeen af worden we geëvalueerd. Niet vreemd dus dat we geneigd zijn om dit ook zelf te doen voor ons gebed.  Madeleine Delbrêl (1904-1964), een Franse mystica, schreef ooit het volgende: “Bij het bidden is het belangrijk om goed te beginnen en goed te eindigen. Daartussen kan je enkel maar doen wat je kan doen.” Anders gezegd, het is belangrijk om je te concentreren bij het bidden. In het begin, om te komen in aanwezigheid van de Heer. Naar het einde, om de ontmoeting mooi af te sluiten.   Maar wat er gebeurt tussen in, daar kan je maar weinig aan doen. Christenen geloven dat het Gods Geest zelf is die bidt in hen. Gebed is een genade. Het wordt je gegeven. Veel meer dan jezelf aanbieden kan je niet doen. Soms voel je gedragen in je gebed. Soms niet. Nu eens heb je de indruk dat het “interessant” was. Dan weer leek het vervelend. Het belangrijkste is dat je tijd ter beschikking stelt van God e...