"In alle dingen"

In 1546 schreef Ignatius een brief aan de drie gezellen (Lainez, Salmerón en Favre) die hij naar het Concilie van Trente had gestuurd. Zij zouden daar een belangrijke rol spelen als geestelijke begeleiders van de concilievaders en als theologische experten van de Paus. In deze brief geeft Ignatius precieze instructies over hoe te communiceren. Hieronder vindt u drie concrete tips van Ignatius uit deze brief. 1. Ik zou langzaam in het spreken zijn, bedachtzaam en minzaam, vooral bij de bekrachtiging van die dingen die op het concilie onderhandeld worden of zouden kunnen besproken worden. 2. Ik zou langzaam in het spreken zijn zodat het luisteren voor mij nuttig wordt, vooral rustig om opvattingen, gevoelens en wil van de anderen die aan het woord zijn, te vernemen en te leren kennen, om zo dan beter te kunnen antwoorden of te zwijgen. 3. Wanneer over het één of ander gesproken wordt, dan geef je redenen aan beide kanten (partijen), zodat je niet toont door het eigen vooroordeel...

“ We reizen snel en we stoppen zelden. We luisteren naar fragmenten. Nooit naar het geheel. Schrijven doen we op onze telefoon. We trouwen niet voor altijd. We kijken naar filmen zonder de bioscoop binnen te gaan. We beluisteren voordrachten online eerder dan boeken te lezen. Heel deze wijze van in het leven staan zonder wortels en zonder gewicht brengt een leven voort dat ons uiterst aantrekkelijk en zinvol lijkt. Alles is te vinden aan de oppervlakte. Ook de zin wordt daar geschreven .” Deze cultuuranalyse las ik in een artikel van een Italiaans journalist (Alessandro Baricco). Hij beschouwt deze evolutie helemaal niet als negatief en ziet heel wat positieve aspecten in de komst van wat hij noemt de “barbaren” (waartoe hij ook zichzelf rekent). Zelf herken ik heel wat van die lapidaire beschrijving van onze postmoderne werkelijkheid. Waar ik hem niet volg is zijn claim dat de zin voortaan niet meer te vinden is in de diepte, maar wel aan de oppervlakte ( oppervlakkigheid ...

U weet het, het internet is een even heerlijk als onverbiddelijk medium. De mogelijkheden ervan nemen alsmaar toe. De keerzijde is dat je voortdurend je gewoontes moet aanpassen aan de alsmaar snellere evolutie. Om die reden, u heeft het al gemerkt, heb ik de layout van deze blog veranderd. Amper 2 jaar oud, was de template hopeloos verouderd. Ik geef u twee tips mee.  1. Wil u naar de links, het archief ...van de blog, ga dan met de cursor naar de smalle verticale zwarte  balk aan de rechterzijde die meteen zal openvallen. 2. Links boven ziet u staan "Magazine". Als u met de cursor daarop komt staan, valt een menu open. Daar kan u kiezen voor andere templates (opmaak). Verkiest u  bv de vorige layout, dan volstaat het om te klikken op "Classic". Ad majorem Dei gloriam!

Herken je het? Ons verlangen stoot steeds weer op de onzekerheid die het leven kenmerkt. Durf je het aan om risico’s te nemen? Aangrijpend want heel herkenbaar videoverhaal

Enkele dagen geleden ging de evangelielezing van de dag over de zaligsprekingen. In Gewijde Ruimte stond volgende korte commentaar. Zelden las ik zo'n indringende en bondige commentaar op de zaligsprekingen. "De zaligsprekingen slaan in als een granaatregen. Ze zijn revolutionair.  Elk van de zaligsprekingen daagt ons comfortabel, zorvuldig opgebouwd waardensysteem uit.  De grootste schat en vreugde is niets anders te bezitten dan God. Ik moet bevrijd worden van alle nutteloze zaken en banden."

Gisteren mocht ik voorgaan in de uitvaart van Mia, 95 jaar oud. Graag deel ik met u de homilie. We hoorden zonet een vreemd verhaal. Het is een van de oudste verhalen uit het Johannesevangelie, een verschijningsverhaal. De verrezen Jezus verschijnt er aan een goede vriendin van Hem, Maria Van Magdala. Zij is kapot van verdriet. De dood van Jezus heeft haar wereld doen ineenstorten. Ok, haar goede vriend Jezus had wel tussen de lijnen door aangekondigd dat het leven en de liefde in Hem zo sterk waren, dat niets die kapot zouden kunnen krijgen, ook de dood niet. Maar als de verrezen Heer in persoon voor haar verschijnt, dan herkent zij Hem niet. De ontmoeting die ons beschreven werd, verwijst naar de kern van het christelijk geloof. Ze verwijst naar heel bijzondere ervaringen van een nieuwe aanwezigheid van de gestorven en verrezen Jezus onder de mensen. Het  zijn de getuigenissen over deze ervaringen die aan de oorsprong liggen van het christendom. Laten we die tekst e...

  De paralympische spelen voor mensen met beperkingen hebben als onverwacht effect dat het abortusvraagstuk opnieuw ter discussie wordt gesteld. Ook in dit aangrijpend video-getuigenis over het leven van drie zusjes ergens in Vlaanderen wordt de vraag van abortus en euthanasie op een "andere wijze" gesteld.

Toegegeven, het is grof. Maar het stelt wel een pertinente vraag. Hoe gaan we om met onze boosheid. Of ruimer, hoe gaan we om met onze kwetsuren? Gaan we naar de eigenlijke oorzaak? Of verkiezen we te vluchten in makkelijke en vooral "veilige" vluchtwegen? En wie betaalt dan de prijs?

“ Houd van de moslims en bid voor hen, het zijn jullie broeders . » Is dit de uitdrukking van een bijna provocerende  “onnozele naïviteit”  of gaat het hier over iets anders. Deze woorden kwamen uit de mond van Paus Benedictus voorbije zaterdagavond. Uiteraard, in het kader van een veel ruimere, genuanceerde toespraak. Hij sprak ze uit in Libanon tot de Patriarchen van het Midden-Oosten:  mannen die allen leven in landen waar de christenen de grootste moeite hebben om te overleven als geloofsgemeenschap. Ik vermoed dat het dus wel degelijk over “iets anders” gaat. Caritas richt zich tot elke medemens. Gods liefde is onverdiend, zo maar. Dat maakt haar kwetsbaar. Maar is net zo goed haar kracht. Christenen kunnen geen christenen zijn en hebben dus ook geen toekomst als zij niet leven vanuit en voor die caritas. Dat geldt voor het Nabije Oosten. Dat geldt net zo goed voor ons. Ja, die Benedictus ... is echt een stevige jongen. Hij wéét wat het be...

Gisteren mocht ik in Amiens het huwelijk inzegen van twee jonge vijftigers. Graag deel ik met u de homilie. Chers Hélène et Franck, Je ne suis pas près d’oublier le coup de fil qu’Hélène m’a passé au début du mois de mars pour m’annoncer votre projet de mariage. C’était une explosion de joie. Et lorsque nous avons passé quelques jours ensemble pour préparer votre mariage, il a été beaucoup question de cette joie et du bonheur qui vous habitent. A travers les lectures que nous venons d’entendre vous avez voulu exprimer, me semble-t-il, quelque chose du grand désir qui vous habite, mais aussi d’une lucidité et d’une conscience des limites, qui sont également les vôtres. Regardons ces lectures de plus près, et concentrons-nous sur le texte qui peut étonner le plus, le récit que fait Saint Marc de la rencontre entre Jésus et le jeune homme riche. A première vue, ce récit semble raconter un échec. Quelqu’un sent le désir de se mettre à la suite du Christ et se rapproche de L...

Het is zo makkelijk en voor de hand liggend om   voorgeprogrammeerde paden te volgen. Op zoek gaan naar je eigen weg vraagt vaak moed. Het kan “storen”. Vrijheid, echte vrijheid, heeft zijn prijs.

Op 2 juni 2012 vond de laatste ontmoeting plaats tussen Kardinaal Martini sj en Paus Benedictus XVI. Aanleiding was de komst van de Paus naar Milaan voor de wereldontmoeting van de families. Onderstaande beelden tonen een door ziekte afgetakelde Martini. De beelden van de begroeting zijn aangrijpend. Het spel van de handen en de wederzijdse omhelzing spreken boekdelen over wat Kerk-zijn betekent, in en doorheen de verscheidenheid. Hier vindt u het "testament" van kardinaal Carlo Maria Martini sj

De voorbije dagen heb ik op deze blog en ook op de andere internetmedia van de SJ heel wat geplaatst over Kardinaal Martini. Sommige lezers waren geschokt door de ongezouten kritiek van Martini over bepaalde aspecten van de Kerk, in het bijzonder in zijn laatste interview, zijn geestelijk testament . Onderstaande reactie verscheen op de Facebookpagina van de SJ . Ze is even eenvoudig als glashelder. Ze neemt me de woorden uit de mond. " Ik lees dat laatste interview met deze ingesteldheid: het is net uit liefde voor de Kerk dat iemand als C.M.Martini zo kritisch was. Het is pas als je iemand echt graag ziet, dat je ook de zwakke plekken mag, kan (en moet?) benoemen ."

In de serie ’t hoeft niet altijd serieus te zijn. Toegegeven, het is een beetje bij het haar getrokken. Maar toch … Met dank aan Anton de Wit

Gisteren is Kardinaal Martini ten grave gedragen in Milaan. Enkele weken geleden gaf hij zijn laatste interview. Hij gaf er drie aanbevelingen voor de toekomst van de Kerk. Hieronder vindt u de zijn derde aanbeveling aangaande de sacramenten. Hij schetst er glashelder de paradoxale impasse waarin de Kerk zich terzake bevindt: medicijn voor mensen die het moeilijk hebben en niet een middel om te straffen. De sacramenten zijn geen middel om te straffen. Ze zijn een hulp voor mensen op verschillende momenten van hun levenstocht en wanneer ze het moeilijk hebben.  Bieden we de sacramenten aan aan de mensen die nood hebben aan nieuwe kracht? Ik denk aan al diegenen die uit de echt gescheiden zijn, aan de hertrouwde koppels en aan de wedersamengestelde gezinnen. Zij hebben nood aan bijzondere bescherming.  De Kerk houdt vast aan de onverbreekbaarheid van het huwelijk. Het is een genade als een huwelijk en een gezin slagen. … De houding die we aannemen ten overstaan van w...

Vandaag, maandag 3 september 2012, wordt in Milaan Kardinaal Carlo Maria Martini sj begraven. Kort nadat hij zich had teruggetrokken als aartsbisschop van Milaan, verhuisde Martini naar Israël. Sinds lang verlangde hij er naar om daar zijn passie voor de Bijbel opnieuw vrij spel te kunnen geven. Hij zou er meerdere jaren verblijven in de jezuïetengemeenschap van Jeruzalem.  Toen Paus JP II in 2005 overleed moest de, toen reeds zieke (Parkingson) Martini naar Rome om deel te nemen aan het conclaaf. Onderstaande authentieke anecdote komt uit de pen van zijn toenmalige overste, Thomas Fitzpatrick sj. Toen ik overste was van het Pauselijk Bijbelinstituut in Jeruzalem, voerde ik regelmatig Kardinaal Martini, lid van onze jezuïetengemeenschap, naar de luchthaven. Deze ritjes waren vaak de gelegenheid voor een leuke babbel. Maar die morgen was toch wel bijzonder. Ik was onder de indruk omdat een lid van mijn gemeenschap niet alleen zou deelnemen aan het conclaaf maar ook...

Gisterennamiddag is Carlo Maria Kardinaaal Martini sj overleden. Hij was aartsbisschop emeritus van Milaan en een wereldvermaard exegeet. Onderstaand gebed schreef hij korte tijd voor zijn dood.. Ik dank God steeds opnieuw voor de wijze waarop Hij mijn leven   begeleid heeft; voor de vele mensen die Hij gedurende al die jaren aan mijn zijde heeft geplaatst. Mijn hele leven heeft me getoond dat God goed is en dat Hij voor elk van ons de weg voorbereidt. Ik heb zoveel gekregen. Ik heb gegeven wat ik kon. Werkelijk, ik ben een voldaan man. Ik kom nu voor Hem te staan.