Onderstaande reactie kwam binnen op het citaat van Maureen dat ik onlangs publiceerde . Zoals Maureen onverwachte gesprekjes houdt met God, zo speel ik met Hem verstoppertje. Of liever Hij met mij. Het liefst speel ik met Hem wanneer ik op de trein zit. Hij verstopt zich en ik mag Hem zoeken. Hij laat zich vinden. Plots, onverwacht, zomaar opeens zie ik hem tevoorschijn komen. In de kleuren van de lucht, in de zonnestralen, in het spel van de wolken, in regendruppels langs het raam, in het groen van de bermen, in de speelse dieren op de wei, in kinderen die wuiven, in het wit besneeuwde landschap, in een regenboog, in de kleuren van de herfst, in de lentebloesems, in zoveel dingen. Telkens weer opnieuw; telkens weer anders. Hij is een meester in dit spelletje. Ik zoek hem met plezier. Het maakt mijn treinrit altijd bijzonder. Met veel dank aan deze anonieme treinreizig(st)er