"In alle dingen"

Hier heb je mijn homilie voor dit WE in de Krijtberg. 1 Kon 19,16b.19-21    Galaten 5,1.13-18                   Lucas 9,51-62. Laat me beginnen met een grap. Een oude jezuïet was stervend. De man had een mooi en rijk leven achter zich. Toch was hij heel onrustig. Hij woelde heen en weer in zijn bed. Zijn ogen straalden angst uit. Zijn medebroeders snapten er niets van. Ten einde raad haalden ze de geestelijke vader van de oude jezuïet erbij. Mijn goede vriend, zei die tot hem, je weet toch dat Onze Lieve Heer klaar staat om je met open armen te ontvangen in de hemel. Als er iemand is die geen schrik hoeft te hebben om te sterven, dan ben jij het! Oh, zei de stervende jezuïet, weet je, ik heb helemaal geen angst voor onze Lieve Heer. Welintegendeel. Maar ik zie er zo tegen op om onze heilige vader Ignatius onder ogen te moeten komen.   Inderdaad de heil...

Om te vermijden dat we een goede daad zouden stellen, suggereert de duivel ons vaak om een nog betere daad te stellen. Meteen daarna noemt hij onvoorziene moeilijkheden en hindernissen om te beletten dat we die effectief zouden doen.  Ignatius van Loyola 

Bij het begin van dit filmpje legt deze man uit dat hij elke dag bewust oefent om zijn kunstjes tot de perfectie te brengen die hij bereikt heeft. Die kunstjes zijn dan ook echt indrukwekkend.   Wie of wat is voor jou voldoende belangrijk dat je er dagelijks daadwerkelijk tijd voor uittrekt?   Maakt het verschil uit?  

Wie ben je? Toon jij je zoals je bent, of doe je al het mogelijke of je eigenlijke zelf te verbergen? Waarom doe je het een of het ander? Wat wil je eigenlijk verbergen? Is dat de beste wijze om daarmee om te gaan?

Homilie voor Pinksteren  Handelingen 2,1-11  1 Corinthiërs 12,3b-7.12-13   Johannes 14,15-16.23b-26 Vandaag vieren we het einde van de paascyclus: eerst veertigdagentijd, Goede Week en Paasfeest, vorige week   Hemelvaart en vandaag het Pinksterfeest. We zijn het gewoon. Het komt elk jaar terug. Nochtans is het, op zijn zachtst gezegd, een vreemde aaneenschakeling: een doorgoed Mens   wordt tijdens een schijnproces veroordeeld en wordt op een wreedaardige wijze ter dood gebracht. Zijn volgelingen laten Hem in de steek. Na enige tijd blijkt dat Hij opnieuw leeft. Geleidelijk aan vatten zijn voormalige vrienden en vriendinnen terug moed en beginnen opnieuw gemeenschappen te vormen. Af en toe ontmoeten zij hun verrezen Heer, maar ze hebben het moeilijk om Hem te herkennen. Toch geven die ontmoetingen hen moed en kracht. En als ze dan geleidelijk aan ervan overtuigd beginnen te geraken dat Jezus terug leeft, stijgt Hij op naar de hemel en verdwijnt v...

Deze kleuter ziet zichzelf in spiegel zonder te beseffen dat hij het is. Dit gebeurt ook met mensen geen kleuter meer zijn: je herkent jezelf niet in wat je doet of gedaan hebt. “Dit ben ik niet.” Of “zo ben ik niet.” Je wordt geconfronteerd met een schaduwzijde van je persoon. Is dit je al overkomen? Hoe ga je daar dan meer om? Is er iets of iemand die je dan helpt om daarmee in het reine te komen?

De ziektes van de ziel vinden  hun oorsprong net zo goed  in lauwheid als in overdreven ijver. Ignatius

Voor deze man is dit zijn job. Toch merk je dat hij best blij is met wat hij doet. En ook een beetje fier.   Wat geeft jou voldoening in jouw dagelijkse bezigheden? Ook al is het net iets minder spectaculair dan bij de man in het videootje.   Weet je die voldoening te waarderen?   En hoe zit dat me je huisgenoten, je collega’s, je vrienden? Kan je delen in hun grote of kleine krachttoeren?   Kan je ervoor danken? Voor deze man is dit zijn job. Toch merk je dat hij best blij is met wat hij doet. En ook een beetje fier.   Wat geeft jou voldoening in jouw dagelijkse bezigheden? Ook al is het net iets minder spectaculair dan bij de man in het videootje.   Weet je die voldoening te waarderen?   En hoe zit dat me je huisgenoten, je collega’s, je vrienden? Kan je delen in hun grote of kleine krachttoeren?   Kan je ervoor danken?