"In alle dingen"

De republikeinse presidentskandidaat John McCain heeft een 44-jarige vrouw aangeduid als zijn runningmate, kandidaat vicepresident. Ze heeft een uitstekend imago : jong, vrouw, moeder van 5 kinderen, christelijk, wapenliefhebber … Een tikkeltje exotisch maar toch republikeins betrouwbaar. Een geslaagde zet in de campagnestrijd van opa McCain tegen Obama. Maar nu is bekend geworden dat McCain deze dame, Sarah Palin, maar één maal ontmoet heeft alvorens deze beslissing te nemen. Is dit wel teken van wijsheid en bezadigheid ? Zal deze zet zich nu niet net tégen het imago van McCain keren ? Imago en communicatie zijn belangrijk. Ook de Kerk begint dit begrijpen. Maar als het zo is dat het imago de boodschap wordt, dan ken je geen ogenblik rust meer. Waarheid en leugen kunnen dan heel dicht bij mekaar komen liggen. Kijk maar ...

In zijn mémoires, « Antimémoires » genoemd, vertelt André Malraux over een lang gesprek dat hij had met een oude priester. Hij stelde hem de vraag : « Wat heeft de biecht u geleerd over de mens ? » Het antwoord van de priester luidde als volgt : « De biecht leert niets. Of misschien toch … Vooreerst, de mensen zijn veel ongelukkiger dan men denkt. En eigenlijk komt alles hier op neer dat er geen grote mensen zijn. » Best mogelijk dat Malraux de woorden van de man juist heeft weergegeven. Maar ik ben bijna zeker dat de priester nog meer heeft gezegd. In de biecht krijg je namelijk niet alleen toegang tot de schaduwzijde van de mens. « Kleine mensen maakt Hij groot », zingt Maria in het Magnificat.

Terugblikken is weten dat je leeft. Terugblikken is intenser leven. Terugblikken is plaats maken voor de Ander in je leven.

Triestig weer. Helemaal grijs , zei ik gisteren aan een vriend. Ja , maar boven de wolken schijnt de zon , antwoordde hij spontaan. Het kan een boutade lijken. Toch was ik er echt door geraakt. Weten dat de zon schijnt, ook al zie je ze niet. En dat je ze vroeg of laat ook zelf opnieuw zal zien. Ook al is het soms maar voor even en door een klein gaatje. Het maakt wel dat die grijze hemel er plots helemaal anders gaat uitzien. Inderdaad, als het je gegeven wordt om met de ogen van het geloof naar de wereld en de mensen te kijken, dan wordt alles anders.

Vandaag viert de Kerk het feest van de heilige Augustinus van Hippo. Ongetwijfeld een van de grootste en rijkste persoonlijkheden die de Latijnse Kerk heeft voortgebracht. Augustinus bekeerde zich in 386 tot het christendom. Hij was toen reeds 34 jaar oud. Deze « yuppie » had geproefd van alle geneugten die het leven te bieden had. Het bood hem geen voldoening. Zijn verlangen was groter en bleef onbevredigd. Intellectueel en getalenteerd als hij was heeft hij jarenlang rusteloos gezocht. En uiteindelijk heeft hij gevonden. Hij heeft een bron ontdekt die hem een vreugde gaf die onvergelijkbaar was met al wat hij voorheen gekend had. Zowel in diepte als in duurzaamheid. De fijnproever die hij was heeft eindelijk de beste spijs gevonden. En ze werd hem zo maar aangeboden. Aan hem, net zoals aan alle mensen. Jezus.

Gehoorzamen is niet makkelijk. Het is meer dan ja knikken. Ook al kan dat er deel van uit maken. Gehoorzamen is veeleer luisteren naar de Geest, in eerlijkheid en nederigheid. Niet naar jezelf. Wel naar de Geest. Wetend dat de Geest niet alleen tot jou spreekt. Maar ook tot de gemeenschap en in het bijzonder tot diegenen die verantwoordelijkheid dragen in de gemeenschap. Om het voor die verantwoordelijken mogelijk te maken dat ook zij echt gehoorzaam zijn, kan het nodig zijn dat je, op grond van diezelfde gehoorzaamheid, je eigen onderscheiding kenbaar maakt. Ook en in het bijzonder als verschillend is. Gehoorzaamheid is eisend. Het is een voortdurende oefening en vraagt maturiteit.

Ik heb gisteren een voordracht gegeven over de « Martelaren van het Nieuwe Frankrijk », ttz, over de Franse jezuïeten die in de eerste helft van de 17de eeuw op gruwelijke wijze vermoord zijn door de Irokezen. Zij wisten dat zij groot gevaar liepen. Maar hun gedrevenheid voor het Evangelie was groter. Hun ervaring is voor mij even bevragend als beklijvend. In het bijzonder hun radicale verlangen om Christus na te volgen, ook in Zijn lijden. Hieronder citeer ik twee brieven van Paul Le Jeune, één van de martelaren, uit 1635. “ Drie stevige gedachten troosten een goed hart dat verblijft in de enorme wouden van het Nieuwe Frankrijk of tussen de Huronen. De eerste is: “Ik ben daar waar God mij heeft gezonden, waar hij mij als het ware bij de hand heeft geleid, waar Hij bij me is en waar ik enkel maar Hem zoek.” De tweede is wat David zegt: “In de mate dat ik pijn lijd voor God, verheugen zijn goddelijke vertroostingen mijn ziel.” De derde, dat je nooit een kruis, of nagels of doornen vindt...

Mochten onderstaande beelden u bevragen, dan vindt u het antwoord in Lucas 10, 30-37.

Geestelijke Oefeningen geven wordt beschouwd als behorend tot de core business van de jezuïeten. Ik stel vast dat ik het graag doe. Ignatius’ eigen pedagogie van sterk kader en voortdurende aanpassing, persoonlijke inspanning en genade, eigen leven en leven van Christus, bevrijding en zending, heden, verleden en toekomst, gebed en terugblik, … werkt. Het mooiste, het meest troostende is voor mij telkens weer te zien hoe de ontmoeting kan plaats vinden tussen Schepper en schepsel. Vaak discreet. Steeds onverwacht en anders.

James Martin sj, een Amerikaanse medebroeder, legt kort en bondig uit hoe je God kan vinden in alle dingen. Met andere woorden, hij geeft een korte uitleg over het aandachtsonderzoek of levensgebed van Ignatius.

“ La religion. La révolution silencieuse ”. Zo heet een uiterst boeiend artikel dat ik net las in « Le Monde », via een verwijzing in de blog van het Amerikaanse SJ-tijdschrift “America”. Het gaat over de indrukwekkende groei van het christendom op het Chinese vasteland. Katholieken, maar vooral protestanten. Al naargelang de bronnen gaat men uit van 10 miljoen katholieken en tussen de 50 en de 80 miljoen protestanten. Samen goed voor een 5% van de bevolking. Van een plattelands fenomeen, wordt het christendom een stedelijk fenomeen. Meer en meer jonge intellectuelen bekeren zich. In het bijzonder ook politiek geëngageerden. Ze hebben het confucianisme de rug gekeerd (“te elitair”) en idem voor het boeddhisme (“enkel voor heiligen”). Twee belangrijke categorieën van motieven worden aangehaald. Ten eerste is daar de nadruk die de christelijke traditie legt op de vrijheid en op de mensenrechten. Vervolgens, merkwaardig genoeg, het zondebegrip. Het zichzelf erkennen/ontdekken als zondaar...

Daarnet ben ik even een verse wafel gaan meeëten bij onze medebroeders van de bejaardencommunauteit. We zijn er steeds van harte welkom. De nestor van die gemeenschap is mentaal nog volledig bij. Toch zei hij dat hij wat ongedurig aan het worden is om over te gaan naar de andere kant. Met in mijn achterhoofd het recente vliegtuigongeluk in Madrid zei ik dat de enen te vroeg en de anderen te laat worden geroepen. Neen, zo merkte hij fijntjes op, God roept altijd precies op tijd. Je zou dit kunnen interpreteren als de uitdrukking van een voorbijgestreefd godsbeeld. Ik denk dat het in de eerste plaats verwijst naar een uitgerijpt en heel authentiek geloof.

Internet is een prachtige uitvinding. Het maakt dingen mogelijk die vroeger ondenkbaar want onmogelijk waren. Dat hebben de cistencienzer-monniken van Stift-Heiligenkreuz goed begrepen. Door een videootje met gregoriaanse gezangen te posten op You Tube werden ze plots wereldberoemd en kregen ze een lucratief contract aangeboden door een platenfirma. Intussen werden meer dan 400.000 CD’s verkocht. De abt, die nota bene MBA-studies gedaan heeft, bedong dat de monniken niet op tour moeten gaan en dat de muziek niet gebruikt mag worden in videospelletjes. De opbrengst gaat naar de opleiding van jonge monniken in derdewereld. Ora et labora. Ad majorem Dei gloriam!

Het is weer zover. Mijn computer heeft kuren. Plots, om godweet welke reden, kan ik hem niet opstarten. Waarschijnlijk zal het wel kunnen opgelost worden. Bovendien heb ik, na mijn vorige crash, een aantal beveiligingssystemen aangebracht. 99,9 % van mijn documenten heb ik dan ook snel kunnen recupereren. Maar het stemt toch tot nadenken. De informatica is even efficiënt als kwetsbaar en vluchtig. De brieven van de heilige Ignatius zijn zo goed als alle bewaard gebleven. En dat al eeuwen lang. En reken maar dat ze gelezen worden. Wat zal er overblijven van onze “geschriften”? Bovendien produceren we zo onwaarschijnlijk veel documenten dat we erin verdrinken. Overdaad schaadt, zegt het spreekwoord. Non multa sed multum, zei Jan Berchmans: niet véél maar zéér. Ik kan nog meer dan één puntje zuigen aan de “ouden”. Gelukkig maar.

Vlastimil Dufka sj, een Slovaakse medebroeder, verblijft voor enkele dagen in onze gemeenschap. Ik leerde Vlasto kennen in 1993 tijdens een ontmoeting van de Europese SJ in opleiding . Ik was toen behoorlijk onder de indruk. Er waren namelijk drie broers Dufka jezuïet. Alle drie waren ze ingetreden zonder het van elkaar te weten. De Sociëteit leefde, op het ogenblik van hun intrede, nog ondergronds in Slovakije. De novicenmeester was een ingenieur in een groot bedrijf. Hij ontving zijn novicen tijdens “zakelijke afspraken” op zijn kantoor. De drie broers zijn artiest: twee musici en een schilder. Vlasto zelf doceert nu liturgie aan onze theologiefaculteit van Bratislawa. Hij coördineerde ook de liturgie op de voorbije Algemene Congregatie. Op bovenstaande foto dirigeert hij het koor in de openingsviering van GC 35 .

Hier vindt u de vertaling van het stukje homilie van Alberto Hurtado sj dat u kunt bekijken en beluisteren op de video in het vorige bericht. Wat is de zin van het leven? Waarom is de mens op deze wereld? De verschillende filosofische systemen stellen antwoorden voor. Maar ze zijn arm en koud. Ze bevredigen de mens niet. Het christendom, daarentegen, geeft ons een antwoord dat zo’n deugd doet. De mens is op de wereld omdat iemand van hem gehouden heeft. De mens is op de wereld om te beminnen en om bemind te worden. Als jullie, zoals jullie het waarschijnlijk wel doen, met liefde kijken naar Gods werk in de natuur, de nachtelijke sterrenhemel, de bergen die met sneeuw bedekt zijn of de groene velden, dan zal je je de vraag stellen waarom dit allemaal zo mooi is. En het antwoord is steeds hetzelfde: omdat iemand van ons gehouden heeft zoals de beste ouder houdt van zijn kinderen en zijn leven wil geven voor hen.

Vandaag viert de Kerk en de Sociëteit van Jezus in het bijzonder de verjaardag van de sterfdag van de heilige Alberto Hurtado sj . Alberto stierf op 18 augustus 1952 in Chili, zijn vaderland, amper 51 jaar oud. Een kleine drie jaar geleden werd hij heilig verklaard. In Chili is de man razend populair. In het bijzonder door zijn ongekende inzet voor de armen. Ook zijn geestelijke geschriften en initiatieven zijn indrukwekkend. Hierboven vindt u een van de weinige filmbeelden die van hem bewaard zijn gebleven. Hieronder kunt u een lied over Alberto Hurtado beluisteren. Ik vind het een heerlijk lied. Ik geef u de tekst mee, zowel in het Spaans als in het Nederlands. Get this widget | Track details | eSnips Social DNA LIED TOT ALBERTO HURTADO Alberto, jouw naam weerklinkt vandaag, Jouw vurig woord wordt gehoord In de straten zie je overal je gelaat, Jouw spoor duidt een nieuwe weg aan Profeet die het Rijk aankondigde, Je wist het leed te verwoorden Al zingend lachte je het...

In het bezinningscentrum waar ik woon bevind ik me niet meteen aan de rand van de Kerk. En ook de jongeren met wie ik de voorbije weken in contact ben geweest, hadden doorgaans nogal wat banden met de katholieke/christelijke traditie. Toch heb ik vaak het gevoel dat ik werk aan de rand. Onze cultuur – dus ook de mijne – heeft weliswaar heel uitgesproken christelijke wortels. Maar de taal, de symboliek, het onmiddellijke referentiekader … van het dagdagelijkse leven – ook van het mijne - lijken daar vaak geen band mee te hebben. Het lijken twee volledig gescheiden werelden. En toch stel ik vast dat het mogelijk is om beide werelden samen te brengen. Meer nog, de ontmoeting veroorzaakt vaak een Aha-erlebnis. Het produceert zin, herkenning, vreugde, richting … Het vraagt een heel ervaringsgerichte benadering. Een traditionele, affirmatieve, “waarheids”-aanpak werkt niet. Zelf bij de binnenste kern van christenen is het wenselijk om je kwetsbaar en zoekend op te stellen. Dan kan het plots ...

Als de berg niet naar Mozes wil komen, dan moet Mozes maar zelf naar de berg toe. Zo dacht ook de Italiaanse priester Andrea Brugnoli. Hij installeerde een ... opblaasbare kerk ... op het strand. En met succes! Klik hier voor een leuke BBC-reportage.

Op het feest van de hemelvaart van Maria bied ik u graag twee mooie marialiederen aan van Zuidamerikaanse medebroeders. U vindt hieronder zowel de oorspronkelijke Spaanse tekst als de Nederlandse vertaling. 1. " María mírame " van de heilige Alberto Hurtado sj Maria mirame ( hier klikken om te beluisteren ) María, mírame, María, mírame, si Tú me miras Él también me mirará. Madre mía, mírame De la mano llévame Muy cerca de él Que ahí me quiero quedar. [En tus brazos quiero descansar]. María, cúbreme con tu manto que tengo miedo, no sé rezar, que por tus ojos misericordiosos tendré la fuerza, tendré la paz. Madre, consuélame de mis penas, es que no quiero ofenderle más que por tus ojos misericordiosos quiero ir al cielo y verlos ya. -------------------------------- Maria kijk me aan Maria kijk me aan, Maria kijk me aan Als jij naar mij kijkt, zal Hij ook naar mij kijken Moeder van mij, kijk naar mij, neem me bij de hand en leid me dicht b...

De Filippijnen heten een ontwikkelingsland te zijn. Maar als je deze video bekijkt van de Filippijnse jezuïeten over hoe zij de massamedia gebruiken voor hun apostolaat, dan word je toch even stil.

In mijn hoedanigheid van webmaster van de jezuïetenwebsite had ik Denis gevraagd om een terugblik te maken over het voorbije jaar. Deze terugblik komt eerstdaags op onze website. Maar ik laat u alvast het besluit lezen. “ Terug kijkend naar het voorbije jaar kan ik gerust stellen dat dit het beste jaar van mijn leven was. Niet dat dit leven zonder problemen is. Problemen, spanningen, innerlijke en uiterlijke, kleine en niet zo kleine ... Maar er leeft een liefde in het hart, een tederheid in de ziel, die alle aspecten van het leven bevrucht. Een juk kan zo licht zijn dat het je draagt ...” Denis heeft al heel wat watertjes doorzwommen. Maar nu bereidt hij zich in ons noviciaat in Birmingham voor om gezel van Jezus te worden. Hij weet waarom.

Als je er voor jezelf woorden op kan plakken, dan kan dat een hele stap vooruit zijn. Wij zijn immers wezens van het woord. Als je het uit kan spreken tegenover een medemens, dan wordt het nog helemaal anders. Wij zijn immers wezens van relatie. Als je het tenslotte ook nog kan loslaten, uit handen geven, toevertrouwen, afgeven … dan heb je een groot geschenk ontvangen. Wij zijn immers wezens van God. Hij draagt ons. Ook onze zorgen.

Vandaag hebben we het feest van de heilige Klara gevierd. Merkwaardige vrouw. Op 18-jarige leeftijd besloot ze een comfortabel leven op te geven om, in het spoort van Franciscus van Assisi, een contemplatief leven te gaan leiden in radicale armoede. Ik las ooit een biografie van haar. Het enige wat ik me herinner is de concrete wijze waarop Klara wilde dat haar geestelijke dochters, de Klarissen, die armoede zouden beleven: de vruchten van de eigen arbeid weggeven en leven van datgene wat ze krijgen. Inderdaad, eerder radicaal. Alles wat je hebt loslaten en enkel nog leven van wat je gegeven wordt. Dat is ook wat Jezus deed. Armoede is niet voor niets een van de evangelische raden. En die raad beperkt zich niet tot geestelijke armoede.

Zonet heb ik enkele mails uitgewisseld met Sister Mercy. Zij is een jonge religieuze van de Sociëteit van Maria. Zij is geboren en getogen in India, maar woont sinds verschillende jaren in Hongarije als missionaris. Enkele dagen geleden was ik bij de Zusters van Moeder Theresa. Een gemeenschap van 5 zusters. Vier van hen zijn jonge Indische vrouwen. Een heel biddende en authentiek religieuze gemeenschap in een Gentse volkswijk. Ook hier in de Oude Abdij krijgen we meer en meer mensen over de vloer uit Afrika, Azië en Zuid-Amerika, maar ook gewoon uit andere Europese landen. We hebben op de website onlangs enkele pagina’s toegevoegd in andere Europese talen. De globalisering neemt overhand toe. Het zal ons, Westerlingen, een reële aanpassing vragen. Nu reeds ervaar ik het als deugddoend en zonder meer verrijkend. De sterke religieuze gevoeligheid van de Aziaten, het gemeenschapsgevoel van de Afrikanen, de levensvreugde van de Zuid-Amerikanen … het is een welkome aanvulling bij de evene...

Onze samenleving heet meer en meer mensonvriendelijk te worden, in tegenstelling tot minder ontwikkelde landen. Chili is zo’n land. Ik verbleef er een klein jaar, voldoende om het wat te leren kennen. Een van de dingen die me opviel was hoe brutaal men er is in het verkeer. Als voetganger ben je daar vogelvrij. Ook op het zebrapad. Rennen is de boodschap. Anders wordt je gewoon omver gereden. Deze namiddag was ik in de Gentse binnenstad. Ik zag een vader met 2 jonge kinderen. Het ene op het fietszitje. Het ander, een piepklein meisje, te voet, naast hem. De man stak voorzichtig, te voet naast zijn fiets, de straat over. Het dochtertje was hem niet gevolgd en was op het voetpad blijven staan. Papa moedigde vriendelijk zijn dochtertje aan om over te steken. Het kind aarzelde. Het was zichtbaar angstig. Aan de ene kant kwam een auto aangereden. Aan de andere een fiets. Beide bestuurders hadden meteen in de gaten wat er gebeurde. Ze stopten en deden beiden het meisje vriendelijk teken om o...

Deze morgen hebben we hier in de Oude Abdij de derde periode van 8 dagen Geestelijke Oefeningen beëindigd. Ik vind het telkens weer een bijzondere ervaring om Geestelijke Oefeningen te geven. Het heeft iets austeers. Zowel voor wie de oefeningen doet als voor wie ze geeft. Dag in dat uit je oefenen … Voortdurende stilte, mediteren, contempleren, terugblikken, liturgie, een flinke wandeling of wat handenarbeid, een beetje geestelijke lectuur, het dagelijks gesprek met de begeleider. Voor de begeleider is het veel en aandachtig luisteren, zelf bidden, studeren op de Geestelijke Oefeningen … Veel van wat ik gehoord heb klonk bekend in de oren. Mensen die biddend op zoek gaan naar God bewandelen vaak gelijkaardige wegen. En toch is er bijna altijd iets bijzonders. Ignatius van Loyola schrijft over zijn Geestelijke Oefeningen dat ze het mogelijk maken dat het schepsel rechtstreeks iets kan ervaren van de Schepper. Maw, dat zij een rechtstreekse godservaring mogelijk maken. En inderd...

Ik heb de laatste dagen verschillende gesprekken gevoerd met jonge christenen. Ze spraken me over de vreugde en de vervulling die ze vonden in het verdiepen van hun geloofservaring. Het gaf diepgang, kleur en meer stevigheid aan hun leven. Soms tot hun eigen verwondering. Het smaakte duidelijk naar meer: meer gebed en stilte, meer vieren en delen met anderen; maar ook meer studie en nood aan intellectuele vorming. Ze hadden het eveneens over de vijandigheid en de argwaan die zij ervaren in hun onmiddellijke omgeving en in de ruimere cultuur. Ook bij jongere mensen. Het praktische, vaak heel materialistische atheïsme van onze cultuur lijkt nog sterker te worden. Alsook de weerzin tegen de christelijke religieuze traditie die aan de grondslag ligt van die traditie. Toegegeven. De almacht van de Katholieke Kerk in onze contreien heeft in vroegere tijden soms iets verstikkend gehad. Maar dat volstaat niet om een reële onverdraagzaamheid bij een deel van de jongste generaties te verklaren. ...