"In alle dingen"

Laten we het jaar afsluiten met een grapje! "Een man had drie zonen. Ze traden in in drie verschillende religieuze ordes: de oudste werd dominicaan, de tweede franciscaan en de jongste jezuïet. Op zijn sterfbed zegt de vader aan zijn drie zonen: “Ik weet dat jullie alle drie een gelofte van armoede hebben afgelegd. Maar als teken van jullie liefde voor mij, wil ik dat elkeen 1000 € in mijn doodskist legt om samen met mij begraven te worden.” Op de dag van de begrafenis komt de dominicaan naar voren, legt 1000 € in de doodskist en zegt: “Pappa, vermits je het geld niet mee kan nemen, moet dit wel verspilling zijn. Maar mijn oversten hebben mij een speciale toestemming gegeven om te doen wat je gevraagd hebt, als teken van mijn liefde." Vervolgens komt de franciscaan naast de doodskist staan en zegt: “Pappa, je weet dat ik van je houd. Maar de noden van de armen zijn zo groot dat ik het gewoon niet over mijn hart kan krijgen om 1000 € met jou te begraven. Nu je in de hemel bent...

Back to basics met Benedictus. "Christen zijn wordt niet in eerste instantie bepaald door een ethische beslissing of hoogstaand idee. Wel door een ontmoeting met een gebeuren, met een Persoon, die ons leven een nieuwe horizon en daarmee de beslissende richting geeft." ( Encycliek Deus caritas est, 1 ) "Het geloof is niet de vrucht van ons nadenken of van onze reflectie. Het is iets nieuws dat we niet zelf kunnen uitvinden. We kunnen het enkel maar ontvangen als een geschenk, als iets onverwacht dat van God komt. Het geloof komt niet voort uit het lezen maar wel uit het luisteren. Het is niet iets dat enkel maar bestaat op het niveau van onze intimiteit. Het is een relatie met Iemand. Het vooronderstelt een ontmoeting met een verkondiging. Het vooronderstelt het bestaan van de Ander die verkondigt en die gemeenschap sticht." ( Algemene audiëntie van 10 december 2008 ).

Vandaag vieren we het feest van de Onnozele Kinderen , een verschrikking van gewelddadigheid. Nochtans zijn we volop in het kerstoctaaf. Alsof de liturgie er ons wil voor behoeden al te zeer op te gaan in de romantiek van de heilige familie. Echte liefde roept weerstand op. Altijd. Maar hoe absoluut of hoe verfijnd het kwaad ook mag zijn, de liefde is sterker dan alles. Onderstaande tekst (auteur onbekend) illustreert dit op pakkende wijze. Onrecht, recht, liefde • Op mij moet je niet rekenen, zegt het onrecht. Precies wat moet, berekent het recht. Geheel en al, wenst de liefde. • Steeds mijn zin doen, verlangt het onrecht. Wat kan mij gevraagd worden, vraagt het recht. Wat kan ik doen, vraagt de liefde. • Pakken wat ik kan krijgen, zegt het onrecht. Wat moet ik afstaan, vraagt het recht. Wat kan ik geven, vraagt de liefde. • Mijn bezit is onaantastbaar, zegt het onrecht. Elk het zijne, zegt het recht. Al het mijne is ook het uwe, zegt de liefde. • Alle middelen zijn goed, zegt het onr...

In het leven zijn er dingen die je niet kan veranderen. Voor de buitenwereld kunnen het prutsen lijken. Maar voor jou kunnen ze heel belangrijk zijn. Dan heb je de keuze. Ofwel er een levenlang tegen vechten. Zonder vrucht, uiteraard. Ofwel aanvaarden.

“Jezus ahatonhia” is de titel van een Noordamerikaans kerstlied. Het is waarschijnlijk het eerste, ooit geschreven in Noord-Amerika. De titel betekent: “Jezus, Hij is geboren”, in de taal van de Huronen-indianen van Canada. Het is de heilige Jean de Brébeuf sj die dit lied schreef in het Huroons. Het illustreert hoe de eerste jezuïeten-missionarissen het gedachten- en beeldmateriaal van de inheemse volkeren gebruikten om de christelijke boodschap te verwoorden. Hieronder vindt u de letterlijke Nederlandse vertaling van dit lied. Huronen-kerstlied Wees niet bang, jullie die mensen zijn. Jezus, Hij is geboren. Zie, de geest die ons gevangen hield is weggevlucht. Luister er niet naar, want hij bederft de geesten van onze harten. Jezus, Hij is geboren. Er zijn geesten, hemelmensen, die naar ons toekomen met een boodschap. Ze komen ons zeggen: Leef ten volle. Maria heeft net een kind ter wereld gebracht. Wees blij. Jezus, Hij is geboren. Drie ouderlingen zijn er op uitgetrokken. Tichion, ee...

Als knaapje heb ik, in het kinderkoor van de parochie, dit lied met hart en ziel meegezongen. Ik vond het het mooiste lied dat we ooit zongen. Ik vind het nog steeds. Zalig Kerstfeest! (onder het videoscherm vindt u de Latijnse tekst en een vertaling in het Nederlands) Pueri concinite, nato Regi psallite, voce pia dicite: apparuit, quem genuit Maria. Sunt impleta quae praedixit Gabriel. Eja, Virgo Deum genuit, quem divina voluit clementia. Hodie apparuit in Israel, ex Maria Virgine, natus est Rex. Alleluia. Jongens zing nu allen samen zing voor de Koning die geboren is, zeg met vrome stem: die Maria heeft ter wereld gebracht is verschenen; wat Gabriël heeft voorspeld is vervuld. Zie, zie, de Maagd heeft God ter wereld gebracht die gewild was door de goddelijke mildheid. Vandaag is Hij verschenen in Israël, uit de Maagd Maria, is een Koning geboren.. Alleluja.

Vader abt was erg bezorgd. Er waren heel wat jonge mannen die in de abdij intraden. Maar er waren er ook heel wat die, na enige tijd, de gemeenschap opnieuw verlieten. Telkens hadden ze goede redenen om weg te gaan. Het waren enkelingen die bleven. Op een dag was hij hierover aan het tobben toe hij voor zijn ogen iets zag gebeuren dat hem klaarheid verschafte: een vossenjacht. Het arme dier rende door het veld, achtervolgd door een meute honden en, op een zekere afstand, de jagers. Het beest liep voor zijn leven met de blaffende honden achter hem aan. Maar abt merkte op dat, naar het einde toe van die luidruchtige bedoening, er maar enkele honden overbleven. De andere hadden de achtervolging opgegeven. De ene was aan het rusten, een ander was aan het snuffelen en nog anderen waren leuk aan het ravotten. Wanneer uiteindelijk de jacht ten einde was ging de abt naar een van de jagers toe en stelde hem deze vraag: hoe komt het dat bijna alle honden afgehaakt hebben en dat die twee hond...

Vandaag viert de Kerk het feest van Petrus Canisius (1521-1597), de eerste Nederlandse jezuïet. Canisius is vooral bekend als auteur van de catechismus in vraag- en antwoordvorm. Deze kende meer dan 1000 herdrukken in 26 talen. Minder geweten is dat Canisius deel uitmaakte van de internationale ploeg van 10 jezuïeten die door Ignatius in 1548 naar Messina (Sicilië) werden gezonden om daar het eerste SJ-college te beginnen. In de komende jaren was hij actief betrokken bij de uitbouw van het collegenetwerk in heel Europa. Canisius was een fijnzinnig opvoeder. Getuige hiervan dit uittreksel uit een brief die de toen al bejaarde Canisius in 1593 schreef aan Georg Salbius sj, prefect in een Zwitsers college. “ Van tengere plantjes, die nog niet door het leven gehard zijn, moet men niet al te veel eisen. Langzaamaan groeien die op en worden ze sterker. Dikwijls zijn ze meer met lof dan met berisping gebaat. Als we er zien die slechts traag vooruitgaan, dan kunnen en moeten wij daar ons eigen...

Ben Bocher sj, een nog piepjonge medebroeder, vertelt op onbevangen wijze hoe hij ertoe kwam jezuïet te worden. Meer in het bijzonder getuigt hij over het mysterie van een oproep die komt van elders en waar hij uiteindelijk niet kon aan weerstaan.

Samuel is een van onze novicen. In zijn kerswens blikt hij terug op het voorbije jaar. In het bijzonder op de “experimenten”: stages waarin de novice met grenservaringen wordt geconfronteerd. “Tijdens het noviciaat worden we op de proef gesteld in zogenaamde experimenten . In februari 2009 werd ik naar Schotland gezonden om te werken met mensen die leven met HIV/AIDS. Het was een residentie waar deze mensen een week of twee weken konden rusten, gezelschap konden vinden en een goede maaltijd. De eerste moeilijkheid was dat ik hun niets te bieden had. Elke illusie die ik had om wat van ‘mijn wijsheid’ te delen en zo hun problemen op te lossen, werd met onzachte hand weggerukt door de realiteit. Met moeite leerde ik dat beminnen meer is dan geven en oordelen (oh wat een vooroordelen moest ik overkomen!), maar eerst en vooral ontvangen. Een luisterend oor is meer waard dan duizend maal goedgemeend advies. En niet alleen een luisterend oor, maar heel m’n wezen moest leren luisteren zodat ik...

In de geschiedenis van de automobiel neemt de Vlaamse jezuïet Ferdinand Verbiest een heel bijzondere plaats in . Verbiest was missionaris aan het hof van de Chinese keizer. Aan hem wordt het eerste gemotoriseerde voertuig toegeschreven. Hij maakte het als speelgoed voor de Keizer. Verbiest bouwde en testte het vehikel uit in 1679. Het was 60 cm lang en werd voortbewogen door een primitieve stoommachine. Een stoomstraal zette een horizontaal wiel in beweging met bladen die aansloten bij de voorwielen. Het werd uitgeprobeerd op de binnenplaats van het keizerlijk paleis en mocht rekenen op een enthousiast onthaal van de keizer en de andere toeschouwers. Verbiest was astroom en wiskundige. Hij werd verkozen tot voorzitter van de raad van wiskundigen van de Keizer. Hij was de enige westerling in de Chinese geschiedenis die de eer kreeg om postuum een naam te ontvangen van de Keizer. In bovenstaande tekening wordt een gestileerde tekening van de wagen van Verbiest bekeken door zijn Belgisc...

"Wie het plan opvat om van anderen betere mensen te maken verliest zijn tijd als hij niet begint met zichzelf." Ignatius

Gisteren kon u iets lezen over " Meneer Leo ". Vandaag laat ik "Meneer Leo" zelf aan het woord. Vrijheid Dit woord doet mensen “binnen en buiten de muren” dromen. Waarover? Over “ontsnappen”, “gijzelingen” en “netten spannen”…? Kunnen doen en laten wat ik wil? Geen geboden of verboden, geen bindende keuzen, geen betutteling? Geen verantwoording hoeven af te leggen voor de meest pietluttige details? Alleen mezelf als maatstaf? Maar het woord raakt ook een dieper verlangen in onszelf. Een verlangen naar authenticiteit, naar mezelf zijn zoals ik ben. Mogen thuiskomen bij mezelf. Ik merk echter dat bij onze gedetineerden deze gevoelens vaak totaal afwezig zijn of weggedrukt worden. Door de ontmoetingen of de gesprekken die ze met ons aalmoezeniers hebben komen de gedetineerden geleidelijk aan terug thuis bij hun diepere zelf. Ze voelen zich “erkend” als persoon. En die “erkenning” werpt een ander licht op henzelf, op hun leven en op de verantwoordelijkheid die ze d...

Marijke werkt reeds een 10-tal jaren samen met de medebroeders Tonny Cornoedus en Leo De Weerdt. Vanuit dit engagement vertelt ze de volgende anekdote: M. is een jonge vrouw uit mijn gespreksgroep in de gevangenis. Wekelijks gaan er zes gedetineerden in gesprek met een zes mensen van “buiten”. Ook de aalmoezenier neemt er aan deel. M heeft het hart op de tong, is uitdagend maar ook authentiek. Ze is tweemaal niet naar de gespreksgroep mogen komen omdat ze een sanctie had opgelopen en op ‘strikt’ was geplaatst . Zij had mij in enkele avonden het beeld gegeven van iemand die weinig te verliezen had. Ze had geen contact meer met haar ouders, haar familie, haar vrienden. Ze kreeg nooit bezoek… maar ze wapende zich tegen deze pijn. Zo zei ze eens: “Ik krijg misschien geen bezoek, maar ik ken dan ook niet de pijn van de anderen hier, die na elk bezoek telkens weer afscheid moeten nemen”… Op vraag van twee andere vrouwen hadden wij het in onze gespreksgroep een aantal avonden over ‘God...

Boeiende tijden. Ja, we beleven boeiende tijden. Zij het niet steeds makkelijk en comfortabel. Het democratische debat, wereldwijd, gaat zijn gang. Met vele beperkingen, om het vriendelijk uit te drukken. Maar toch gaat het zijn gangetje. We mogen hopen dat in Kopenhagen nagels met koppen zullen worden geslagen; dat het kortetermijndenken iet of wat plaats zal inruimen voor een begin van respect voor de komende generaties. Ook inzake de plaats van de godsdienst(en) in de Westerse cultuur lijkt er iets te bewegen. Het Zwitserse referendum over de minaretten heeft heel contrasterende reacties opgeroepen. Ik ben maar half verwonderd door de al bij al voorzichtige ontvangst van deze gebeurtenis in de moslimwereld. In Europa wordt geleidelijk aan duidelijk dat de houding van de Zwitsers geen uitzondering is. Het weerspiegelt eerder wat ook in Frankrijk, Duitsland, Spanje of België als sluimerend buikgevoel leeft bij een meerderheid van de bevolking. Neen, ik denk hier niet in de eerste plaa...

De hele dag hadden we vergaderd: een groep christenen, high church qua profiel. Na de eucharistieviering werd er lekker getafeld. De avond werd afgesloten met een gezellig samenzijn. Iemand, laat ons hem Johan noemen, had op YouTube een grappig videootje gezien van een humorist. Enkele minuten later werd het geprojecteerd. Het ging over de pauskeuze in 2020. In een “reportage” werden de eerste uren vertoond van de nieuwe paus. Het pauspersonage was een zestiger. Hij kwijlde, had bevende handen en gaf een preseniele indruk. Ik bespaar u de details van de verhaallijn. De video bleef maar duren. Johan lag dubbel van het lachten. Althans in het begin. Want snel merkte hij dat de rest van de groep in ijzige stilte en met groeiende verbijstering onderging wat enkel maar als grof en aanstootgevend kon worden omgeschreven. De sfeer was verbrod. De nummertjes die nog voorzien waren werden afgeblazen. Een banaal fait divers. Toch symptomatisch. Johan is een goede kerel. Van middelbare leeftij...

De VN-klimaatconferentie is van start gegaan in Kopenhagen. Tot 18 december zal er hard gewerkt, onderhandeld en dus ook gelobbyd worden om te komen tot een nieuw klimaatverdrag. Meerdere jezuïeten,waaronder de Vlaming Jacques Haers, lid van het Ignatian Network on Environment zijn ook van de partij. Zij bieden u doorlopend hun reflecties aan op de " IgnatianEconet's Blog ".

Graag deel ik met u deze uitzondelijk mooie adventsmeditatie van Kris Depoortere, mij doorgestuurd door een lezer van deze blog. “ Het leek een routinevlucht te worden, die vrijdag 13 juni 1930, vertelt Antoine de Saint-Exupéry, auteur van De kleine prins, in Terre des hommes negen jaar na de feiten. Zijn vriend, Henri Guillaumet, stijgt op in Santiago de Chile om de post naar Argentinië te vliegen. Boven het Andesgebergte verandert het rustige weer plotseling in een hevige sneeuwstorm. Zijn vliegtuig kan maar 5.200 meter hoog en de bergtoppen halen zevenduizend meter. Hij maakt een mislukte noodlanding. Crash. Als Henri uren later tot bewustzijn komt, ligt hij in de sneeuw, enkele meter van zijn vliegtuig. Op sandalen, met slechts enkele broodjes in zijn tas. Wat gedaan? Stappen. Naar beneden. Zijn voeten verbranden in de sneeuw. Maar hij stapt. De hele dag door. ’s Avonds vindt hij een grot. Hij wil slapen, maar hij weet dat dit het einde betekent. Slapen betekent doodvriezen. Da...

Voor de tweede zondag van de Advent bied ik u graag onderstaande video aan. Doug Leonhardt sj, van onze universiteit in Marquette (USA,) geeft er een even korte als sterke beschouwing over wat we gedenken gedurende de advent.

Drie dagen zijn we te gast geweest in het Belvedere College te Dublin. Het was indrukwekkend. We eindigden, uiteraard, met een terugblik. Verscheidenen onder de deelnemers aan dit seminarie over de sociale vorming van de leerlingen waren getroffen door de verantwoordelijkheidszin van de leerlingen. Dit werd met name zichtbaar tijdens de viering van het feest van Franciscus-Xaverius, de patroonheilige van het college. 900 jongens moesten naar de Xaveriuskerk, 500 meter verder. Eens ter plaatse, moesten ze, als haringen in een ton, hun plaats krijgen in de kerk. Het verliep naadloos. Alles werd in goede banen geleid door de 30 “ prefecten ”. De leerkrachten dienden nauwelijks tussen te komen. Neen, die prefecten zijn geen volwassenen. Wel de 30 meest verdienstelijke eindejaarsleerlingen van de school: diegenen die zich de voorbije jaren hebben onderscheiden door hun inzet, respect, engagement … Bij het begin van het schooljaar worden zij, in overleg met het directieteam en de leerlingenr...

Het Belvedere College (een van de twee jezuïetencolleges van Dublin) heeft als motto: “Per vias rectas ” (langs rechte wegen). De leerlingen dragen dit motto op hun uniformtrui en zijn er niet om verlegen. Jack, een laatstejaars, vertelde gisterenmorgen hoe hij het initiatief genomen had om te beginnen met taalklassen voor asielzoekers. Samen met een 15-tal andere leerlingen geeft hij, elke dinsdagmorgen, van 11u tot 12u een-op-een Engelse les aan mensen uit alle hoeken van de wereld. Het is maar één voorbeeld uit het indrukwekkend aanbod van sociale activiteiten die hier in deze school door de leerlingen worden gedaan. Jack, duidelijk een voortrekker in zijn jaar, bestempelde zichzelf als een “devout catholic”. Faith that does justice” – geloof dat leidt tot inzet voor rechtvaardigheid. Voor hem gingen beide hand in hand. De grote meerderheid van de jongens hier (het is een “all boys school”) draaien enthousiast mee in die sociale activiteiten. Moeilijker wordt het wanneer de begeleid...

Uw blogger bracht gisteren de dag door met Piaras Jackson sj, een Ierse medebroeder die de man is achter Sacred Space , de gebedswebsite van de Ierse jezuïeten. Deze website biedt dagelijks een online ignatiaanse meditatie aan in 22 talen. Vorig jaar werden er 150.000.000 pagina’s gedownload van deze website … Ja hoor, de Nederlandstalige versie is in voorbereiding! Als voorproefje bieden we u graag een korte ignatiaanse adventsretraite aan. In het Nederlands wel te verstaan. Men zegge het voort!

Contemplatieve routine « Ik zou dit « contemplatieve routine » noemen », zei Jeroen, een rijpe twintiger in een luistergesprek over ignatiaanse spiritualiteit. We hadden het over « God vinden in alle dingen ». Het was voor hem als een Aha-erlebnis. De term was nieuw voor mij. Maar ik vind hem best interessant. Contemplatieve routine : neen, je kan God niet enkel vinden in de liturgie of op bevoorrechte momenten ; maar ook in de dagdagelijkse sleur, in de routine van het gewone leven. Als je maar voldoende aandachtig op zoek gaat naar zijn voetsporen. Contemplatief in de actie, zo benoemde Jeronimo Nadal sj als eerste de ignatiaanse spiritualiteit. Het maakt dat gewone dingen een goddelijke glans kunnen krijgen.

Vandaag begint de Advent. Een tijd van van verwachten en van hoop. Een tijd van schroomvol en reikhalzend uitkijken naar de komst van Jezus: de mens die ons het gelaat van God zelf toont. Fernando Ortega zingt dit verlangen uit in al zijn eenvoud en intensiteit. Onder de video vindt u de tekst in het EN en het NL. In the morning, when I rise (3x), give me Jesus (3x) You can have all this world, but give me Jesus When I am alone (3x), give me Jesus (3x) You can have all this world, but give me Jesus When I come to die (3x), give me Jesus You can have all this world (3x), but give me Jesus --------------------------- ‘s Morgens als ik opsta (3x), geef mij Jezus (3) Je mag de hele wereld hebben, maar geef mij Jezus Als ik alleen ben (3x), geef me Jezus (3x) Je mag de hele wereld hebben, maar geef mij Jezus Als het uur van mijn dood gekomen is (3x), geef mij Jezus Je mag de hele wereld hebben, maar geef mij Jezus.

Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. Tot slot van deze serie citaten van Alberto Hurtado sj, zijn gedicht over "De glimlach". De glimlach Hij kost niets maar is veel waard. Wie hem krijgt wordt rijker zonder de gever te verarmen. Voor je het weet, is hij er al en de herinnering is voor altijd. Niemand is zo rijk dat hij zonder kan, noch zo arm dat hij er geen geven kan. Hij brengt vreugde in huis, versterkt de goede wil en is teken van vriendschap. Voor wie zich verveelt brengt hij afleiding, moed voor wie neerslachtig is, zon voor wie droef is en rust voor wie verward is. En nochtans kan hij gekocht, gebedeld, ...

Christenen in Europa lijken wel de gevangenen te blijven van de Franse Revolutie. De scheiding van Kerk en staat zoals ze in de meeste Europese landen wordt begrepen betekent de facto dat het zo goed als verboden of ten minste als “niet netjes” wordt beschouwd om over je godsdienstige overtuiging te spreken buiten de strikte privésfeer. Politiek, kunst, seksualiteit … de vrijheid van meningsuiting is bijna volledig. Maar over godsdienst, in het bijzonder christendom, dien je te zwijgen op het publieke forum. Tenzij dan om er de draak mee te steken. Deze evidentie komt onder druk te staan. In Frankrijk, hét land bij uitstek van de eng verstane laïciteit, is onlangs een officiële “Cellule d’étude de la religion” opgericht. Weliswaar in het Ministerie voor Buitenlandse Zaken. Maar toch. Ook de globalisering van onze samenlevingen en de ermee gepaard gaande duurzame aanwezigheid van andere godsdiensten in het voordien homogeen christelijke Europa zet de evidentie waarmee het religieuze in ...

Vandaag viert de Kerk het feest van de heilige Jan Berchmans sj . Deze Vlaamse jongen uit Diest stierf in 1621 in Rome. Hij was jezuïet in opleiding en amper 22 jaar. Als je wat grasduint in zijn korte leven dan lijkt er bitter weinig te vertellen over deze patroonheilige van de schoolgaande jeugd en de studenten. Hij lijkt wel een grijze muis. In zekere zin is hij dat ook. Precies daarin ligt zijn verdienste en zijn betekenis voor vandaag. Enkele citaten van Jan komen steeds terug: “ Non multa sed multum ” (= niet véél maar zéér) en “ het gewone buitengewoon ”. Zich inspirerend aan Ignatius van Loyola was het de ervaring van Jan Berchmans dat je God kan " liefhebben en dienen in alle dingen ". Niet enkel bij de topervaringen, de kicks. Ook en vooral in de banaliteit van het gewone dagelijkse leven. De innerlijke bewogenheid van waaruit je leeft kan van elk moment van de dag een godsontmoeting maken. Zalig feest van Sint Jan Berchmans!

Elk jaar krijg ik bezoek van twee studenten journalistiek. Voor hun vak levensbeschouwing gaan ze op gesprek bij een christen om te spreken over wat geloof vandaag betekent. Daarvan maken ze dan een reportage. Deze maal had ik twee vriendelijke jonge dames op mijn kamer. Anderhalf uur waren zo voorbij. Ze vuurden de ene vraag af na de andere. Maar de laatste vraag mocht ik stellen: “Wat onthouden jullie uit dit gesprek?” Beiden waren geraakt door hetzelfde. Toen ze mij vroegen naar mijn manier van bidden vertelde ik hen onder meer over de terugblik of het levensgebed. In het bijzonder dat het danken daarbij zo belangrijk is: het op het spoor komen van de mooie dingen die er die dag geweest waren. Beiden waren erdoor getroffen dat ik dagelijks reden had om mij dankbaar te voelen. Dit vonden ze erg bevragend. Zij besloten eruit dat geloof echt iets te maken heeft met gelukkig zijn. Het waren twee gelukkige meisjes die na afloop van dit gesprek mijn kamer verlieten.

“ Vergeven is een gevangene bevrijden en ontdekken dat jij de gevangene was .” Dit zinnetje uit de pen van Lewis Smedes, een Amerikaans protestants theoloog (+ 2002), laat me niet los. Meer en meer mensen denken oprecht dat vergeving onmogelijk is. Meer nog, dat het een minderwaardige oplossing is: de oplossing van de zwakkeling, de toevlucht van de lafaard. In die logica is het wraak die bevrijdt en geneest. Niets is minder waar. Het is wenselijk en goed dat onrecht bestraft wordt. Maar het is enkel de ervaring van de liefde, van het opnieuw kunnen beminnen die nieuw leven mogelijk maakt. Vergeven is geen plicht. Het is niet iets dat je jezelf, laat staan een ander, kan opleggen. Het is een genade. Je krijgt ze. Het is goed en zinvol er om te vragen. Het “geloof in de vergeving” en het eruit voortvloeiende dienstwerk van de verzoening is een prioritaire zending voor christenen in onze cultuur vandaag.

Onze medebroeders van de Wisconsin Pronvincie (USA) hebben niet minder dan 81 korte video’s online geplaatst over alle mogelijke aspecten van de jezuïetenroeping en het leven als jezuïet. Je hoort er jezuïeten vertellen over hoe ze er toe gekomen zijn om in treden, over sport en gebed, over rock muziek, over plezier in het jezuïetenleven, over zuiverheid, over het hebben van een vriendin vóór de intrede, over priester zijn in de Sociëteit van Jezus … In onderstaande video kunt u Benjamin (inderdaad, een heel jonge kerel) horen uitleggen wat het betekent voor hem om God te vinden in alle dingen. Klik hier om voor een overzicht van alle 81 video’s .

David Neuhaus is jood én jezuïet. Hij werd geboren in Zuid-Afrika en woont thans in Jeruzalem. Een tijdlang studeerden we samen in Parijs. Ik wist dat hij een heel eigen parcours had afgelegd. Maar het verhaal van zijn bekering is toch wel bijzonder. Alhoewel, ten gronde gaat het bij elke bekering over hetzelfde. "Toen ik in Israël aankwam was ik 15 jaar en behept met een hartstochtelijke interesse voor geschiedenis. Ik ging op zoek naar een Russische prinses waarvan ik wist dat zij naar Jeruzalem was overgekomen. Ik was een joodse adolescent, telg van het Russische rijk. Zo ontmoette ik zuster Barbara. Zij was bijna negentig jaren oud en meer dan vijftig jaar Russische orthodoxe zuster. Wij brachten uren samen door, sprekend over de laatste dagen van het Russische rijk, de revolutie en haar nasleep. In de loop van onze gesprekken merkte ik dat deze toch wel bejaarde en tengere vrouw vreugde uitstraalde. Ik vond dit erg vreemd, daar zij zo goed als volledig bedlegerig was, als het...

Gisteren kwam er een anonieme reactie binnen op mijn bijdrage “Ketting”, van voorbije donderdag. Hoewel misschien niet zo bedoeld, was het woordgebruik agressief en beledigend. Daarom heb ik de reactie verwijderd. Toch even terugkomen op het slot van die reactie. “Als je ook maar 5 seconden realistisch nadenkt, weet je dat zoiets ( de schrijver had het over God ) niet kan bestaan. groetjes van een realistisch en slim individu.. “ De surfer appelleert aan realisme en verstand als evidente argumenten om te besluiten tot het niet bestaan van God. Welnu, het realisme wijst duidelijk de andere kant uit. Godsdienstsociologen hebben een flink deel van de 20ste eeuw het atheïsme bestudeerd als moderne uiting van religiositeit. Die tijd is lang voorbij. Wereldwijd – met uitzondering van West-Europa (en dan nog) – is godsdienst terug in en volop in de lift. Nog wel het meest in landen waar het atheïsme lange tijd deel uitmaakte van de officiële ideologie. Denk maar aan China waar christendom en ...

Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. De komende tijd geef ik u een bloemlezing uit zijn teksten. “Wie diep in de ogen van Jezus heeft gekeken, ook al is het maar één maal, zal dit nooit meer vergeten. Een van de grote verworvenheden van het christelijke leven is het inzicht dat Christus aandacht heeft voor iedere mens afzonderlijk op een bijzondere wijze. Voor elkeen heeft hij een uniek verlangen. Vanuit de massa heeft Hij mij opgemerkt. Ik ben niet zomaar eentje tussen vele duizenden. Er zijn alleen maar God en ikzelf; ... Welnu, dé grote zorg van mijn leven moet zijn die bijzondere roep te onderscheiden die God tot mij r...

Bovenstaande foto is genomen in het portaal van het Laatste Oordeel in de Notre Dame van Parijs. Het stelt de zondaars voor die op weg zijn naar de hel. Kijk eens goed. Neen, ze zijn niet geketend. Ze houden de ketting zélf vast. Ze láten zich meeleiden. Het is niet God die hen in de richting van de hel duwt. Het is hun eigen vrije keuze …

Dit jaar wordt de 400ste verjaardag van de dood van Matteo Ricci sj herdacht. Ondermeer door een speciale tentoonstelling in het Vaticaan. Matteo Ricci sj was een vooraanstaand wetenschapper. Zijn kennis van astronomie, wiskunde en cartografie waren van die aard dat hij de negatieve vooroordelen van de Chinezen tav het Westen wist te ontkrachten. Als eerste Westerling werd hij permanent toegelaten aan het Hof van de Chinese keizer. “God vinden in alle dingen” en dus ook in de wetenschap. Het heeft een belangrijke rol gespeeld in de dialoog tussen het Verre Oosten met het Westen. En in de voorzichtige kennismaking van China met het Evangelie. Onderstaande video biedt een boeiend overzicht van de betekenis van de reus die Matteo Ricci sj geweest is en blijft.

Pray-as-you-go biedt u een “ vijfdaagse noveen ” aan, in de ignatiaanse traditie. 5 korte podcasts, in de vertrouwde stijl van pray-as-you-go. Maar deze keer bouwen die elk op elkaar verder waardoor meer verdieping mogelijk wordt

Geloof heeft niet in de eerste plaats te maken met verstand of ratio. Toch is in de christelijke traditie de rationele onderbouwing van het geloof in God steeds belangrijk geweest. Geloof zoekt om te verstaan. Onze geseculariseerde en multireligieuze samenleving roept ons op om dit opnieuw meer au sérieux te gaan nemen. Ik krijg dan ook de indruk dat de apologetiek (verdediging van het geloof) aan het terugkomen is. Hieronder vindt u er een mooi staaltje van. Met Engelse ondertitels Met Franse ondertitels

Het leven is mooi. Waartoe nodigt de Heer van het leven jou, jou in het bijzonder, deze morgen/middag/avond toe uit? Neem even de tijd om deze vraag te laten weerklinken. En, om te luisteren naar het antwoord.

Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. De komende tijd geef ik u een bloemlezing uit zijn teksten. “Scholen waar de leerlingen enkel maar opvoeders ontmoeten die denken dat ze louter maar hun vak moeten geven en hun leerlingen moeten voorbereiden om schitterende examens af te leggen doen niet wat ze horen te doen. Immers, het is niet het onderricht dat het leven waardevol maakt, maar wel de opvoeding. Het is waar dat het onderricht iets geeft aan de mens. Maar het maakt hem niet beter. En wat belangrijk is in het leven, is niet iets te hebben maar wel iemand te zijn.”

Madeleine Delbrêl (1904-1964) leefde en werkte in een volkse voorstad van Parijs. Geboren in een ongelovig gezin wordt ze als jongvolwassene christen. Haar hele leven werkt ze als sociaal assistente in een communistische, atheïstische omgeving. Ze heeft talrijke geschriften achtergelaten: poëzie, sociale analyse en spiritualiteit. Sommigen beschouwen deze mystiek begaafde vrouw als een van de grote spirituele figuren van de 20ste eeuw. Graag geef ik u deze goede raad mee van Madeleine ivm gebed. “ Bien commencer, bien terminer. Entre les deux, on fait ce qu’on peut .” (Goed beginnen, goed besluiten, tussen de twee kan je enkel maar je best doen.) Met andere woorden, het resultaat van je gebed hangt niet af van jezelf. Het is goed om begin en einde van het gebed te verzorgen. Maar ten gronde is het de Geest die bidt in ons. Maar je dan ook niet teveel zorgen daaromtrent … Hier vind u een website aan haar toegewijd.

Abt Jozef staat aan het hoofd van een byzantijnse monastieke gemeenschap in de USA. Op zijn blog vond ik onderstaande commentaar over de subtiele nuances tussen de ignatiaanse troost en troosteloosheid. “ Ook voor wie het geestelijk leven ernstig neemt is het wenselijk onderscheid te maken tussen subjectieve gevoelens en objectieve realiteit waneer je probeert te onderscheiden wat troost en troosteloosheid nu concreet betekenen in het geestelijk leven van een persoon. Als je droef bent om je zonden, noem dit dan geen troosteloosheid. Immers, deze droefheid is “goddelijke droefheid” die “leidt tot berouw dat heilzaam is en waarvoor men geen spijt voelt” (2 Cor 7,10). Anderzijds, als je plezier ervaart of tevredenheid omdat je toegegeven hebt aan “lage of aardse” dingen en bezigheden, noem dit dan niet automatisch troost. Het kan je immers van God verwijderen .”

Dit jaar staat de teller op 42. De jongste is 18, de oudste 50. Onder hen heb je ingenieurs, psychologen, theologen, sociologen, economisten, leerkrachten, zakenlui, pastores, geneesheren, architecten … Een bont allegaartje. De meesten zijn blank. Maar met de jaren duiken er meer Latino’s en Aziaten op. Ze hebben allen gemeen dat ze dit najaar ingetreden zijn bij de Amerikaanse jezuïeten. Klik hier om met hen kennis te maken.

Wat kan je geven en krijgen als je als jezuïet 13 jaar en langer dag in dag uit in de gevangenis komt? Tonny Cornoedus sj, gevangenisaalmoezenier in Brugge, vertelt hierover.

Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. De komende tijd geef ik u een bloemlezing uit zijn teksten. Hurtado mocht dan wel een roeping hebben als een paard, het onderscheiden van die roep in het diepste van zijn biddende hart is een lang proces geweest. Getuige hiervan twee uittreksels uit het geestelijk dagboek dat hij bijhield als student. “Ik zie dat er in mijn hart een verlangen leeft om mij te binden met een ander mens en om kinderen te krijgen, een verlangen dat zo sterk is dat het enkel maar van U kan komen. Dit betekent dus dat U mij roept tot het huwelijk. Heer, ik wil U volgen in alle gehoorzaamheid. Maar mij wil is zo ...

Samen met Tsjechië is Hongarije een van de meest geseculariseerde gebieden van Europa. Het bezoek dat we brachten aan de “Vuurvliegjes” gaf een interessant beeld van wat dit concreet kan betekenen. De “Vuurvliegjes” is een ignatiaanse jeugdbeweging, met Budapest als hoofdkwartier. We kregen een boeiende voorstelling van hun werking. Daarna vierden we samen eucharistie. De liturgie was laagdrempelig. Zo kregen we in de plaats van een homilie vier getuigenissen van jongeren te horen. Merkwaardig. Slechts één jongere vermeldde uitdrukkelijk Jezus. God kwam helemaal niet ter sprake. Maar bij de consecratie en het Agnus Dei gingen alle jongeren op de knieën. Bij de communie was de concentratie op zijn top en nadien werd ruim de tijd genomen voor gebed. Een combinatie van secularisatie en grote schroom voor het openlijk noemen van de naam van God, enerzijds, en authentieke persoonlijke vroomheid anderzijds. Een tendens die ik ook bij ons soms meen waar te nemen.

Aan het internet wordt vaak verweten dat het de surfer meeneemt in een virtuele wereld die met de werkelijkheid ten gronde geen uitstaans heeft. John, een Ierse medebroeder merkte hieromtrent fijntjes op dat de Geestelijke Oefeningen van Ignatius een belangrijke plaats toekennen aan de verbeelding. Ze nodigen uit, onder meer, om in de huid van andere personages te kruipen, te voelen zoals zij voelen, te kijken doorheen hun ogen … Het op deze wijze gebruiken van de zintuigen en het verbeeldingsvermogen kan de mens, of hij nu jong is of ouder, helpen om meer op het spoor te komen van zijn diepste verlangen; om te ontdekken welke zijn of haar manier is om in de voetsporen te treden van Jezus. Virtueel hoeft geen vlucht te zijn. Het kan een weg zijn naar meer leven. De uitdaging is wel om te vermijden dat je je verliest of vermeit in die verbeelding. Want dan dreigt het landen op de harde grond van de werkelijkheid bepaald onaangenaam te zijn. Dit is belangrijk als je via het internet inst...

Daarnet kregen we een boeiende uiteenzetting door een Engels/Maltese professor (Toni Sant) over hoe de nieuwe media bijdragen tot de socialisering van jongeren. Een van de zaken die ik onthoud is zijn “a-morale” benadering van het medium internet. Eenvoudig uitgedrukt: het internet is niet goed of slecht. Het is en maakt meer en meer deel uit van de leefwereld van (jonge) mensen. Punt aan de lijn. De uitdaging is om er op een zinvolle manier gebruik van te maken. Probleem is dat het nieuw is. Volwassenen zijn er niet mee opgegroeid. Er bestaat een zekere terughoudendheid en dus angst tov het onbekende van het nieuwe. Het is evenwel niet omdat er heel wat negativiteit op het internet circuleert, dat dit ook aan het internet te wijten is. Zonde is niet meteen een recent fenomeen. Hoe zullen we over 200 jaar terugkijken naar de soms heel sceptische benadering die velen vandaag hebben tov het internet? Onderstaande tekst is weldra 200 jaar oud … Vorige vrijdag werd voor het eerst aan het H...

Peter-Hans Kolvenbach sj is lange jaren Algemene Overste geweest van de jezuïeten. Met zijn typische kurkdroge humor vertelt hij over waarom het voor een jonge man niet volstaat om deugdzaam te zijn als hij jezuïet zou willen worden.

Gisteren ben ik aangekomen in Dobogokö, een dorpje in de buurt van Budapest (Hongarije). Met het internationaal ignatiaans jeugdnetwerk ( InYgo ) organiseren we hier een sessie over “De jeugd en de nieuwe talen”. Samen met specialisten en ervaringsdeskundigen uit Ierland, Frankrijk, Italië, Engeland, België, Malta, Hongarije, Slovakije … zullen we nadenken over de impact van internet, GSM, TV, SMS, video, film, sociale netwerken, skype … op de jeugdcultuur. Willen we vandaag het Evangelie kunnen verkondigen aan jonge – en minder jonge – mensen, dan moeten we ook gebruik maken van de communicatiemiddelen die zij gebruiken. Jongeren hebben er recht op om het Evangelie aangeboden te krijgen in hun wereld en hun cultuur. Aan ons, volwassenen christenen, om naar hen toe te gaan en hun taal te leren. Niet om ook eens lekker modieus te gaan doen. Wel omdat het onze plicht is, willen we Jezus’ uitnodiging ernstig nemen die ons naar hen toe zendt. En ook om, samen met de jongeren en doorheen hu...

“Das weisse Band” is een film van de Duitse cineast Michael Haneke. Hij speelt zich af in een kleine landelijke gemeenschap, in het Noorden van Duitsland, vlak voor het uitbreken van WO I. Er is de familie van de baron, de dominee, een jonge onderwijzer, de rentmeester en de grote groep van landarbeiders. Tussen die volwassenen en kinderen ontspint er zich een heel intrige. Zo mysterieus als enkel maar een mensenverhaal kan zijn. De zwart-witfotografie leidt de blik naar de essentie. Maar wat is die essentie? Meteen na de film voelde ik me overdonderd door de negativiteit: perversie, geweld, onrechtvaardigheid, schijnheiligheid, jaloersheid, bekrompenheid, achterbaksheid … Was het de zoveelste film waarin een cineast wilde afrekenen met persoonlijke frustraties, zonder er voor terug te deinzen de complexiteit van de werkelijkheid retroactief te reduceren tot het spectrum van zijn persoonlijke problematieken? Het verfijnen van de terugblik op de film deed me inzien dat dit niet het gev...

In de USA is een apostolische visitatie bezig van de actieve vrouwelijke religieuzen. Dit ongebruikelijke initiatief gaat uit van het Vaticaan zelf. Dit brede onderzoek naar de kwaliteit van het religieuze leven van de Amerikaanse zusters wordt door een aantal onder hen als pijnlijk ervaren, want mogelijks de uitdrukking van een vermoeden van “te weinig” of “verkeerd”. Een groep Amerikaanse katholieken heeft enkele dagen geleden de “ Thank you, sister ” – campagne gestart. Mensen worden uitgenodigd om via een website brieven/getuigenissen te schrijven over al het mooie dat ze te danken hebben aan zusters. Een heerlijke manier om deze vrouwen een hart onder de riem te steken. Maar ook voor niet-zusters is het lezen van die brieven hartverwarmend. Misschien heeft u trouwens ook wel zin om zo'n dankjewelzuster-mail te schrijven!

Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. De komende tijd geef ik u een bloemlezing uit zijn teksten. “Het is beter de nederigheid te hebben om zich te wagen aan grootse ondernemingen met het risico te mislukken, dan te vervallen in de hoogmoed van het willen slagen door zich terug te plooien op zichzelf .”

In de bijbelse traditie is heiligheid hét kenmerk bij uitstek van God. God is die is, en Hij is heilig. Christenen geloven dat de Heiligheid van God zich doorlopend manifesteert in mensen. In het leven van mannen en vrouwen, volwassenen en kinderen breekt vaak iets door van die heiligheid: zijn schoonheid, goedheid, barmhartigheid, dienstbaarheid, vroomheid … Binnen de Katholieke Kerk hecht men zo’n groot belang aan deze doorlopende incarnatie van de Heiligheid van God dat men gekomen is tot een complexe procedure om officieel te erkennen dat bij welbepaalde mensen die heiligheid van God zichtbaar en tastbaar is geworden. Het tot voorbeeld stellen van die mensen kan anderen helpen om op hun beurt meer uit te groeien tot beeld en gelijkenis van God Vandaag gedenken wij al de anonieme en onbekende heiligen. Onderstaande video (ook al is de titel misschien wat raar) voert er zo een ten tonele. Is het jou al overkomen om zo iemand te ontmoeten? Ben jij ooit al zo geweest naar andere mensen...

Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. De komende tijd geef ik u een bloemlezing uit zijn teksten. Zin van het leven Kijk en luister naar Alberto in levende lijve. De vertaling van dit stukje homilie vindt u hieronder. Wat is de zin van het leven? Waarom is de mens op de Aarde? De verschillende filosofische systemen proberen antwoorden te geven. Het is armoe troef. Ze bevredigen ons hart niet. Het christendom, daarentegen, geeft ons een heel troostend antwoord. De mens is op Aarde omdat Iemand van hem hield: God. De mens is op Aarde om te beminnen en om bemind te worden. Als je liefdevol kijkt, zoals je het waarschijnlijk wel ...

Het is bijna een gemeenplaats geworden om onze cultuur te bestempelen als “post-christelijk”. Ook onder christenen. Vanuit socio-cultureel of historisch perspectief is er van alles te zeggen voor een dergelijke analyse. Ook al vraagt die heel wat nuancering. Vanuit gelovig perspectief is een dergelijke omschrijving evenwel problematisch. Het impliceert immers dat de blik in de eerste plaats gericht is op het verleden en niet op de toekomst. Amadeo Cencini, een Italiaans pastoraaltheoloog schrijft hieromtrent het volgende: “ Het gaat om de manier van kijken naar de realiteit, ook de pastorale realiteit, waar deze niet langer in een postchristelijke maar in een prechristelijke logica gezien wordt. Eerst moeten we overtuigd zijn dat we een prechristelijk tijdperk beleven, niet een postchristelijk. … Het vraagt de innerlijke beschikbaarheid om iets op te bouwen en niet alleen te bewaren of beschermen wat al verworven is. Het vraagt vooral de moed voor een nieuwe evangelisatie zowel van wie...

Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. De komende tijd geef ik u een bloemlezing uit zijn teksten. Gerechtigheid “Gerechtigheid levert weinig eer op. Van alle deugden is ze de nederigste. Je kan er prat op gaan aalmoezen te geven. Maar niet dat je niemand gedood hebt, noch dat je je schulden betaalt … Dat hoor je nu eenmaal te doen. Nochtans is de gerechtigheid een moeilijke deugd. Het beoefenen ervan vraagt veel rechtlijnigheid en nederigheid. Veel mensen doen liefdadigheidswerken, … Maar vaak laten diezelfde mensen het enige na dat ze eigenlijk zouden moeten doen : hun werknemers een loon betalen dat volstaat om mensw...

Gisteren, 27 oktober 2009, heeft « katholieknederland.nl » de film « The mission » verkozen tot beste katholieke film. Deze film uit 1986 vertelt de dramatische geschiedenis van de jezuïetenmissies (de zogenaamde reducties) bij de Guarini-indianen. Het is een prachtverhaal. Muziek, heel mooie muziek, staat centraal in deze film. Dit was ook historisch zo in dit avontuur dat zich afspeelt in de 18de eeuw. Schoonheid kan ontroeren, samenbrengen, stil maken, uitzuiveren, bevrijden, kracht en vreugde geven … Maar om de mens te redden is meer nodig : wederzijdse kennis, respect, rechtvaardigheid, het goede voorhebben voor de ander … Het is de liefde die redt. Onderstaande fragmenten uit « The mission » illustreren de kracht maar ook de ontoereikendheid van de schoonheid als deze niet samen gaat met liefde. 1) Trailer van « The mission » : de hobo van Father Gabriel 2) Dezelfde muziek maar met beelden van een orkest, olv componist Ennio Moriconi himself 3) Scène van een zingend kind dat met ...

Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. De komende tijd geef ik u een bloemlezing uit zijn teksten. Houden van Jezus Houd van Jezus Christus. Laat je steeds meer grijpen door zijn persoon, tot je laatste ademstoot. Laat Hem, elke dag meer, volledig de focus zijn van jouw gedachten, het bindmiddel van je kennis, het praktische doel van wat je ook studeert. Bidden met Jezus Christus, Jezus Christus kennen, houden van Jezus Christus met een steeds groeiende hartstocht en konsekwent met jezelf. Laat dit de waardigheid zijn van je leven, de kracht, de bemoediging, de vreugde, het vermogen dat je vruchtbaar maakt. Laat dit alles Jezus...

Leren de vleugels uitslaan. De vaste veilige grond durven verlaten. Je toevertrouwen aan de stroom van het leven. Merken dat het lukt. Beetje bij beetje. Op je eentje. En vooral samen met anderen. Heerlijk als je daar even getuige van mag zijn. .

. Alberto Hurtado sj is de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. De komende tijd geef ik u een bloemlezing uit zijn teksten. Oproep tot jonge mensen Jij die nederig en oprecht in je leven de sporen van God ontdekt, denk eens goed na. Al je talenenten, je sociale gedrevenheid, je geraaktzijn door het Evangelie, je gave om te motiveren en te organiseren, je inlevingsvermogen, het gemak waarmee je kan bidden… Dat alles heb je niet gekregen om zelfingenomen op je lauweren te rusten, opdat anderen je zouden bewieroken; het is ook geen reden om je zelfvoldaan boven de anderen te plaatsen. Je hebt ze gekregen opdat het krachtige middelen zouden worden om j...

Je moet het maar bedenken: het leven van Ignatius van Loyola in lego. Grappig en spiritueel tegelijk. Er staat wat haar op het Latijn van de makers maar ze hebben echt wel iets begrepen van het de ervaring van Iñigo.

Gisteren gaf ik een voordracht over de heilige Alberto Hurtado sj , de meest recent heilig verklaarde jezuïet. Een heerlijk man. Door zijn woorden, maar vooral door zijn daden. Gestorven in het midden van de vorige eeuw in Chili, geniet hij tot op vandaag van een onwaarschijnlijke populariteit in zijn vaderland. Men houdt gewoon van die man. “Een bezoek van God aan Chili”, zo kwalificeerde Paus JP II zijn persoon bij de zaligverklaring in 1994. Zijn passie voor Jezus maakte hem tot een onvermoeibare bestrijder van onrecht en armoede. Maar ook van het traditionele paternalisme in het Chili van de jaren 40 van de vorige eeuw. Getuige hiervan onderstaande anecdote. Tijdens een vergadering vroeg een dame hem of de armen waarvoor Alberto Hurtado zich zo inzette dan op zijn minst toch dankbaar waren. Pater Hurtado ontstak in een heilige woede: "Dankbaar waarvoor, Mevrouw? Hebben wij het recht om dankbaarheid te verwachten omdat we een mens, een van onze medebroeders, een schepsel dat ...

De voorbije dagen heb ik nogal wat tijd doorgebracht met een groep studenten en vervolgens met oudere religieuzen. Met beide “categorieën” hebben we gewerkt rond ignatiaanse spiritualiteit. Mensen die eerder aan het begin staan én mensen die het grootste deel reeds achter zich hebben. Zo goed als onbeschreven bladen én boeken met reeds heel wat tekst. Even verschillend als gelijklopend … Uitzonderingen niet te na gesproken. Er is honger; veel honger. Er is verlangen naar authenticiteit en betrokkenheid. Wie is God, en, vaak met meer schroom, wie is Jezus? Er is vraag naar duidelijkheid en tegelijk respect voor de persoonlijke zoektocht. Jongeren of ouderen, we zijn schatplichtig aan dezelfde cultuur. Eigen aan jongeren lijkt mij een grote openheid en onbevangenheid. Alles is mogelijk. De beperkte ervaring kan maken dat er weinig kritische afstand is of dat het deur plots kan dichtgaan. De vreugde en de vervulling als iets van het mysterie wordt gesmaakt kunnen des te intenser zijn. Wat...