"In alle dingen"

In hun serie korte tekenfilms « Les tragédies minuscules » genaamd, verkennen Alain Gagnol en Jean-Loup Felicioli de schaduwzijden van de menselijke ziel. Soms ontluisterend, vaak herkenbaar, steeds scherpzinnig en to the point. “ Ça aurait dû être moi ” gaat over dwangmatig denken .

Zaterdag laatstleden hoorde ik in een nieuwsbulletin van de VRT een uitvoerig “verslag” over een tussenkomst   van paus Benedictus voor de Pauselijke Academie voor het Leven nalv een congres over de strijd tegen onvruchtbaarheid. De tekst van het verslag van de VRT heb ik niet kunnen terugvinden. De “bewoordingen” van de Paus waren, voor mijn oren, nauwelijks aan te horen: eenzijdig veroordelend, moraliserend, beschuldigend … Gisteren, zondag 26 februari, verscheen op Kerknet een verslag over datzelfde congres. De toon en inhoud van de toespraak waren onherkenbaar verschillend: respectvol, subtiel, genuanceerd en realistisch. Hieronder vindt u de tekst van het verslagje op Kerknet. Raad eens welk van beide verslagen mij het meest geloofwaardig lijkt. PAUS TOONT BEGRIP VOOR OUDERS DIE HULP WETENSCHAP INROEPEN OM KINDERWENS TE VERVULLEN ROME (KerkNet/Kathpress/RadVat) – Paus Benedictus XVI toonde zaterdag begrip voor de kinderwens van ouders en steunde de strij...

Gedurende deze Veertigdagentijd biedt de ignatiaanse familie u meerdere digitale mogelijkheden om u voor te bereiden op het Paasfeest. ·          “Kleopas” (voorheen “Kerk en Wereld”), nodigt u uit om deel te nemen aan “ Expeditie Pasen   » . Elke dag biedt deze bijzondere website een podcast aan die de luisteraar oproept om gedurende de Veertigdagentijd op expeditie te trekken richting Pasen. Het parcours is geïnspireerd aan de Geestelijke Oefeningen van Ignatius. Doorheen een combinatie van bijbelteksten, muziek en bezinnende overwegingen wordt de luisteraar dagelijks een staptocht van een 10-tal minuten aangeboden. ·          “ Gewijde Ruimte ” biedt u elke dag een volledig uitgewerkte schriftmeditatie met de Evangelielezing van de dag aan, met inbegrip van eenvoudige tips over “hoe bidden met een schrifttekst”. Deze meditaties kunnen met één klik worden uitgeprint. ·   ...

Een jezuïet, een dominicaan en een trappist spoelen aan op een onbewoond eiland. Ze vinden een toverlamp, en na enige discussie besluiten ze die op te wrijven. En zie: een geest verschijnt en biedt hen drie wensen aan. Ze besluiten dat het eerlijk is om elk een wens uit te spreken. De jezuïet zegt dat hij les wil geven op de beroemdste universiteit ter wereld en poef ! Hij is plotseling verdwenen. De dominicaan wenst te mogen preken in de grootste kerk ter wereld en poef ! Hij is ook verdwenen. 'Da's ook wat', zegt de trappist, 'mijn wens is al vervuld'.

In hun serie korte tekenfilms « Les tragédies minuscules » genaamd, verkennen Alain Gagnol en Jean-Loup Felicioli de schaduwzijden van de menselijke ziel. Soms ontluisterend, vaak herkenbaar, steeds scherpzinnig en to the point. « La dispute » gaat over ontvankelijkheid , eerder dan over ruzie.

Eerste leeftijd versus derde leeftijd? Misschien een beetje wit-zwart en moraliserend. Toch best bevragend. /

Op 10 februari laatstleden besliste het Britse Hooggerechtshof dat het voortaan verboden was voor Britse gemeenteraden om hun vergaderingen te beginnen met een gebed. Deze, uiteraard eeuwenoude, traditie, zo werd geoordeeld, had “geen wettelijke grondslag”. 4 dagen later, op 14 februari 2012, werd deze beslissing tijdens een officieel bezoek aan het Vaticaan zwaar op de korrel genomen door een Britse staatssecretaris, Sayeeda Warsi, de eerste moslim minister in de Britse regering. Zij riep GB op zijn christelijke wortels niet te ontkennen. Op 17 februari 2012 besliste de Britse regering om versneld een wettelijk kader in te voeren waardoor het opnieuw mogelijk wordt om te bidden tijdens zittingen van de gemeenteraad. Interessante minidrama dat heel wat blootlegt van onze postchristelijke Westerse culturen. Onze juridische systemen verworden meer en meer tot dynamieken die een autonoom bestaan gaan leiden, los van de  historische, culturele, social...

Bij het verlaten van de trein stond ik naast een dame met twee zware koffers. Ik stak haar een handje toe en in aarzelend Frans dankte ze me heel vriendelijk. Eigenlijk best aangenaam. Toen ik nadien de stad instapte op weg naar mijn afspraak dacht ik hier wat over na. Waarom had ik die dame geholpen? Omdat ik me als jezuïet en priester daartoe verplicht voelde? Neen, kwam er meteen als antwoord. En toch is er een link tussen beide. Als ik jezuïet ben geworden en me priester heb laten wijden, is dat onder meer omdat ik ervaren had dat evangelisch leven gelukkig maakt. Een ander helpen is vervullend. En als je dat, bijvoorbeeld door het religieuze leven in te stappen, tot op zekere hoogte structureel een plaats kan geven in je leven, dan bouw je meteen ook een reële mogelijkheid tot geluk in je leven in.  

In hun serie korte tekenfilms « Les tragédies minuscules » genaamd, verkennen Alain Gagnol en Jean-Loup Felicioli de schaduwzijden van de menselijke ziel. Soms ontluisterend, vaak herkenbaar, steeds scherpzinnig en to the point. « Si tu savais ce que j’en pense . » gaat over roddelen .

Herkent u ze/zich ook?  Zo ja, waar hoort u thuis?

In hun serie korte tekenfilms « Les tragédies minuscules » genaamd, verkennen Alain Gagnol en Jean-Loup Felicioli de schaduwzijden van de menselijke ziel. Soms ontluisterend, vaak herkenbaar, steeds scherpzinnig en to the point. « Je l’ai vue devant chez moi . » gaat over dwangmatig denken

Onlangs vond ik via Facebook onderstaand liedje: ” Tie a yellow ribbon round the old oak tree ”. Ik herinnerde het uit mijn kindertijd. Ik vond het toen gewoon een leuk liedje, ook al verstond ik niets van de tekst. Jaren later ben ik “ Het verhaal van de gele linten ” gaan gebruiken als aangrijpend verhaal over vergeving, zonder te weten dat er een link was tussen beide.   Graag laat ik u genieten van lied én verhaal. Het verhaal van de gele linten “Een man, net vrijgelaten uit de Sing-Sing gevangenis in New York, zat vooraan in de bus naar Miami. Hij had drie jaar gezeten wegens fraude. Omdat de rit zo lang duurde, besloten de inzittenden elkaar te vertellen waar de reis naar toe ging. Ook onze man vertelde zijn verhaal. Toen hij de gevangenis in moest, had hij zijn vrouw gezegd dat ze niet op hem moest wachten. Drie jaar zou vreselijk lang duren. Hij had tijdens die drie jaar dan ook geen woord meer van haar gehoord. Juist voor hij vrijgelaten zou wor...

Het toneelstuk van Romeo Castellucci heb ik niet gezien. Wel heb ik de commentaar door bisschop Bonny van Antwerpen gelezen. Wat een zuurstofkuur, wat een verademing. Wat een contrast met de, ten gronde door angst en twijfel ingegeven, protesten door traditionalistische en integristische christenen, in Parijs en in Antwerpen Neen, de Kerk en de christenen hoeven zich niet in de eerste plaats af te schermen tegen een boze, vijandige wereld die hen alleen maar ten grond zou willen richten. Veel boeiender en evangelischer wordt het als je die wereld met vertrouwen tegemoet gaat. Niet naïef of argeloos. Wel kritisch open en op zoek naar dialoog en verbondenheid. Dan kan je ontdekken hoe die wereld zich, ook vandaag, laat kennen als een plaats van godsopenbaring, eerder dan een plaats van godslastering. Dank aan herder Bonny.

In hun serie korte tekenfilms « Les tragédies minuscules » genaamd, verkennen Alain Gagnol en Jean-Loup Felicioli de schaduwzijden van de menselijke ziel. Soms ontluisterend, vaak herkenbaar, steeds scherpzinnig en to the point. « Il est arrivé quand on parlait de lui . » gaat over roddelen .

In Frankrijk naderen de presidentsverkiezingen. De politieke koorts stijgt. Eergisteren veroorzaakte Claude Guéant, minister van binnenlandse zaken, “grote opschudding” door in een voordracht voor studenten te verklaren dat niet alle beschavingen gelijkwaardig zijn. Binnen de kortste keren werd Guéant beschuldigd van cultureel racisme,  xenofobie, extremisme, obscurantisme en soortgelijke weinig fraaie dingen. Guéant heeft de reputatie graag te provoceren. Het is ook een feit dat de rechtse presidentiële meerderheid waartoe hij behoort probeert om stemmen af te snoepen van extreem rechts. Polemieken hebben het voordeel dat door het uitvergroten van de uitspraken en het aanscherpen van de tegenstellingen diepere onderliggende maatschappelijke en politieke bewegingen in de kijker komen.  Deze keer is het culturele relativisme aan de beurt. Zijn alle culturen gelijkwaardig? En, bij uitbreiding, zijn alle godsdiensten en religies uiteindelijk aan mekaar gelijk (religie...

Vandaag, zondag 5 februari 2012, is het de 20ste verjaardag van Pedro Arrupe sj , Algemeen Overste van de Sociëteit van Jezus van 1965 tot 1983. Arrupe was een charismatisch man die de Sociëteit doorheen de turbulente overgangsjaren na het Tweede Vaticaanse Concilie leidde. Hij was ook een biddend man. Onderstaande tekst/gebed sprak hij uit tijdens zijn laatste publieke verschijning, tav de Algemene Congregatie die zijn opvolger moest kiezen. Hij was toen reeds zwaar getekend door de gevolgen van de hersenbloeding die hem van een groot deel van zijn vermogens beroofde. In onderstaande video ziet u (vanaf ’33) beelden van deze laatste aangrijpende ontmoeting. “Hoezeer verlang ik in een betere conditie te zijn om u hier te ontmoeten! Zoals u ziet, kan ik u niet eens rechtstreeks toespreken. Maar mijn algemene assistenten hebben begrepen wat ik verlang te zeggen tot ieder van u. Meer dan ooit bevind ik mij nu in de handen van God. Dit is altijd, vanaf mijn jeugd, mijn diepste ver...

“Laat dit de eerste regel van je handelen zijn: Vertrouw zo op God alsof het resultaat van je werk van jou afhangt en niet van God. En zet je zo in alsof niets door jou maar alles door God tot stand gebracht zal worden”.                           Ignatius

In  drie minuten  vertelt Grégoire, een Franse jezuïet, wat het voor hem betekent om jezuïet te zijn.

“ Ben ik even een gelukzak  », zei Marianne, onze buurvrouw. Drie dagen geleden behoorde haar wagen tot een serie van 10 die door een onverlaat in onze straat zwaar bekrast waren. Haar geluk bestond hierin dat haar wagen een oud vehikel was en dat ze uitgerekend pas eergisteren haar nieuwe wagen in ontvangst had genomen. Op één dag na … Gisteren zat onze zelfde buurvrouw in zak en as. ’s Nachts was er opnieuw een krasser aan het werk geweest. 13 wagens hadden mogen delen in de heldendaden. Deze maal ook de spiksplinternieuwe wagen van Marianne. Je zou voor minder in alle staten zijn. Geluk is broos. Goed maar dat ons eigenlijke geluk niet afhangt van vergankelijke dingen.