"In alle dingen"

Dit jongetje heeft alvast één heerlijke herinnering aan het voorbije jaar. Wat is het mooiste dat jij het voorbije jaar hebt meegemaakt? Wat stemt jou het meest dankbaar?

Vandaag viert de Katholieke Kerk het feest van de heilige Familie. Paus Franciscus geeft acht tips aan de gezinnen om hun leven te verrijken.

Voor ons digitaal tijdschrift igniswebmagazine.nl schreef ik een recensie van de film "The two popes". Hieronder vind je een uittreksel. De volledige tekst vind je hier . De film slaagt er inderdaad in de kwetsbare menselijkheid die schuilgaat achter beide pausen in het daglicht te plaatsen. Een paus is ook maar een mens die, bijvoorbeeld, graag smult van pizza en veel limonade drinkt. Bij een Argentijnse pastorale veldwerker uit die menselijke kwetsbaarheid zich anders dan bij een Duitse intellectueel. Die subtiele inkijk in de ziel maakt dat beide grote persoonlijkheden verrassend dichtbij komen en dat de film aan het einde een geur van mildheid krijgt. Door die menselijkheid van beide pausen zo centraal te stellen raakt de film aan een wezenlijk kenmerk van wat Kerk is. De Kerk wordt gedragen door gewone mensen die fouten maken. Dit geldt ook voor de beide hoofdpersonages, hoe verschillend om niet te zeggen tegengesteld hun persoonlijkheden ook zijn.   Beiden b...

Dit kortverhaal is even “beide voeten op de grond” als confronterend.   Wat betekent het voor jou dat God mens verlangt te worden, ook in de armsten onder ons?

Kerst gaat over het diepste verlangen van een mens: het verlangen naar liefde en geborgenheid. Waar vind jij die liefde en die geborgenheid? Waar geef jij die liefde en die geborgenheid? Heeft God daar een plaats in?

Voorbije nacht, 2020 jaar geleden.  Deze nacht. Nu. Zalig Kerstfeest!

Het uitgebreide kerstverhaal, met ontroerende creativiteit en naïviteit. Rusland op zijn best.

Homilie voor de vierde zondag van de Advent 4de zondag van de Advent:  Jes. 7,10-14 Rom. 1,1-7 Mat. 1,18-24 Een aantal jaren geleden verbleef ik een tijd in Arica, een arme woestijnstad in het Noorden van Chili.  Ik werkte er in de jezuïetenparochie. Een bloeiende gemeenschap, met mensen van alle generaties.  Na verloop van tijd merkte ik iets eigenaardigs op. Alle sacramenten worden daar overvloedig gevraagd en toegediend. Op één sacrament na: het huwelijk. Er wordt daar gewoon nauwelijks gehuwd. Vele moeders zijn alleenstaand.  De vaders lijken er te vliegen van het ene nest naar het andere, maar blijven niet. Idealisme en goede wil genoeg. Maar de destructieve gevolgen van de  structurele armoede zijn  problematisch, ook voor het vader en moeder zijn. Het verhaal dat we zonet hoorden bij Matteüs gaat ook over ouderschap, in moeilijke omstandigheden. Wat hij vertelt, is indrukwekkend.  Als we dit verhaal lezen, ook met onze kritische...

Vorig jaar, tijdens de speciale Adventsviering, las de priester de stamboom van Christus voor. Misschien denk je dat een lijst van eenenveertig namen de garantie is voor een behoorlijk saaie liturgie, maar voor mij was dit het hoogtepunt.  Hij las de stamboom voor in gedeelten. Van tijd tot tijd klonk er, tussen de gebeden en liederen door, tromgeroffel vanaf het koor en dan werden er weer de namen van een paar generaties voorgelezen, op heel ernstige toon, alsof het een begrafenis betrof. Het voelde alsof het de begrafenis van iedereen betrof.  En we zouden ons hopeloos gevoeld hebben, als niet op een gegeven moment dat laatste tromgeroffel kwam waarmee de plotselinge verschijning van Jezus de Christus werd aangekondigd – en niet van nog iemand die zou sterven en verdwijnen. Amy Andrews

Waarom en hoe wordt en blijft een jonge man vandaag jezuïet? Bastiaan van Rooijen weet er alles van!

Als het licht verdwijnt, valt de duisternis in. Dan is alles donker om ons heen. In de duisternis is het moeilijk je weg te vinden. Maar wanneer het licht opnieuw verschijnt, herleeft het leven: het licht geeft kleur aan mensen en dingen. Het licht zelf zien we niet, maar het maakt wel dat wij alles opnieuw zien wat we in de duisternis niet konden zien. Zo is ook God: we zien Hem niet, maar Hij geeft wel zin en samenhang aan ons leven. Maar soms verdwijnt ook die zin en samenhang, en dan wordt alles duister in ons. Ons hart kan vertroebeld raken. Het goede dat we willen doen, doen we niet; en het kwade dat we niet willen doen, doen we wel. Alleen komen we er meestal niet uit. En er is ook het leed dat mensen ons aandoen. Onze innerlijke kwetsuren riskeren ons op onszelf terug te dringen en maken ons blind voor het licht. Zoveel teksten uit Oud en Nieuw Testament brengen ons het getuigenis van hen die mochten ervaren dat ook in de duisternis Hij ons bij de hand houdt, en dat ...

In 2014 werd bij Athenaeum een nieuwe vertaling gepubliceerd van een boek van Baltasar Gracián sj(1601-1658) , genaamd “Handorakel en kunst van de voorzichtigheid”. Baltasar Gracián was een Spaanse jezuïet van wie ondermeer    deze verzameling van 299 aforismen bewaard is gebleven. Vele getuigen van grote mensenkennis en wijsheid. Andere kunnen schokken door hun cynisme en opportunisme. Je vindt er de subtiliteit van Ignatius van Loyola in terug. De evangelische gedrevenheid is echter vaak ver te zoeken. 138. Dingen op hun beloop laten, een tactiek die vooral van belang is bij stormachtige situaties binnens- of buitenshuis. In de menselijke verhoudingen komen maalstromen van hartstocht voor, stormen van emoties: dan is het verstandig zich terug te trekken in de veilige haven van het werkloos toezien. Vaak verslechtert de kwaal door de remedie.  Men moet bij ziekte de natuur de vrije hand geven, en hoog oplaaiende hartstochten laten uitwoeden. lets of niets voo...

Onlangs publiceerde ik een nieuw boek "Wat deed God voor Hij de wereld schiep? En 51 andere vragen over het christelijke geloof". Op zoek naar een geschikt kerstcadeau? Hier heb je er een voor minder dan 14€. Hieronder geef ik antwoord op de vraag: Is God een man?                                Klik hier om dit boek online te bestellen

Onlangs overleed Derrick, een Brits jezuïet. Enkele jaren geleden hoorde ik dit korte getuigenis van hem over de kern van het leven van een jezuïet. Derrick spreekt amper 20 seconden. En dan zegt hij nog 2X hetzelfde. Het is wel heel duidelijk.

Naar aanleiding van een van de teksten in de digitale adventsretraite kwam er een vraag binnen of je kan bidden met een van de profeten uit de Bijbel. Hier vind je het boeiende antwoord van auteur Dries van den Akker sj In de Katholieke Kerk gaat men ervan uit dat heiligen voortleven in de hemel. De stichter van de jezuïeten, Ignatius van Loyola, raadt ons bidders aan een gesprekje te voeren met een heilige (bv. Maria!), en samen met haar naar Jezus te gaan, en vervolgens naar de Vader. Hoeft niet. Is een mogelijkheid voor wie daar inspiratie in vindt. Alle profeten worden in de Kerk als heiligen vereerd. Ik kan me dus ook tot (één van) hen wenden in mijn gebed. Nogmaals: hoeft niet.  Maar wellicht wordt iemand geïnspireerd door die mogelijkheid. Ik kan mij in mijn gebed ook tot andere overledenen wenden. Waarom niet? Als het mijn gebed bevordert, is het welkom. Tot mijn overleden ouders. Of anderen die mij dierbaar waren/zijn  en hebb...

In 2014 werd bij Athenaeum een nieuwe vertaling gepubliceerd van een boek van Baltasar Gracián (1601-1658) , genaamd “Handorakel en kunst van de voorzichtigheid” in een vertaling van Theo Kars. Baltasar Gracián was een Spaanse jezuïet van wie ondermeer    deze verzameling van 299 aforismen bewaard is gebleven. Vele getuigen van grote mensenkennis en wijsheid. Vele andere kunnen schokken door hun cynisme en opportunisme. Je vindt er de subtiliteit van Ignatius van Loyola in terug. De evangelische gedrevenheid is echter vaak ver te zoeken. Ontwikkel uw voornaamste talent en kweek de andere aan. Iedereen zou iets groots hebben bereikt als hij zijn sterke zijde had gekend. Denk daarom na over uw bijzondere eigenschappen en cultiveer ze.  Sommigen hebben een uitzonderlijk scherp verstand, anderen zijn weer ongewoon moedig. De meesten doen hun gave geweld aan, en blinken daardoor nergens in uit: wat in het begin de ijdelheid streelde, wordt later door de tijd ontluist...

Hoe bereiden we ons hart voor op Jezus’ komst? Beseffen we wel dat wij ons moeten voorbereiden? En als Jij hier gekomen bent, blijven we allicht druk doende, terwijl we toch trachten enige aandacht te besteden aan die gast die we niet verwachtten? Zullen we klaar zijn als Jij in de kribbe wordt gelegd? Of zullen ons hart en onze geest dan zo in beslag genomen worden door   onze onmiddellijke zorgen en beslommeringen, zodat we niet klaar zijn eeuwige hoop en genade te ontvangen? Zullen we Jou herkennen? Of kijken we uit naar een redder van eigen maaksel? Misschien iemand die bij machte is de wereld te besturen, zo nodig met geweld? Of kijken we uit naar iemand die in zijn doen en laten, in ras, cultuur en godsdienst op ons gelijkt? Of willen we toch even halt houden en onze blik voor enkele ogenblikken op Jou laten rusten, en al het overige vergeten? Of zal onze aandacht al te veel afgeleid worden door rekeningen op onze creditcard,   het wegvallen van een fami...