"In alle dingen"

In het najaar van 2016 hield ik in het kader van “Bruisende Kerk”, een congres voor jonge katholieken in Gouda, een inleiding met als titel: “Meer houden van de Kerk: in de leer bij Ignatius van Loyola en Lucifer.” Hier volgen enkele uittreksels.  2/8     Als ik naar mezelf kijk, stel ik vast dat ik houd van onze Kerk. Niet aarzelend. Wel voluit. Dat is gewoon zo.   Als ik me vervolgens de vraag stel hoe dat komt, dan heb ik meteen het antwoord. Ik heb er geen verdienste aan. Het is gewoon de Kerk die mij Jezus heeft doen ontdekken, het mooiste wat mij ooit overkomen is. Zonder de Kerk had ik nooit het Evangelie leren kennen. Het dankzij de Kerk dat ik in 1989 heb kunnen besluiten om jezuïet te worden. En nochtans stonden toen reeds zowat alle rationele, objectieve lichten op rood om me in die kwijnende Kerk te engageren. Maar mijn hart zei ja. Ik had leren houden van Jezus en ik voelde aan dat dé plaats bij uitstek om Jezus te ontmoeten en dienen net de Ker...

In het najaar van 2016 hield ik in het kader van “Bruisende Kerk”, een congres voor jonge katholieken in Gouda, een inleiding met als titel: “Meer houden van de Kerk: in de leer bij Ignatius van Loyola en Lucifer.” Hier volgen enkele uittreksels. 1/8 Wie van jullie herinnert zich nog wat je aan het doen was op 19 april 2005 , omstreeks kwart voor zeven in de avond? Ik weet het nog als was het gisteren. Ik zat, samen met mijn medebroeders, gespannen voor de televisie. Er was net witte rook uit de schoorsteen van de Sixtijnse kapel gekomen. Kardinaal Medina kwam het balkon van de Sint-Pietersbasiliek op en sprak de rituele woorden Habemus papam . Vervolgens kwam de naam van de opvolger van Johannes Paulus II: Josephus Ratzinger. Ik herinner met dit zo goed omdat er toen een ijskoude rilling over mijn rug liep: Het is toch niet waar … De pantserkardinaal, de rottweiler van God en andere bijnamen van de prefect van de Congregatie voor de geloofsleer kwamen me meteen voor de gees...

Waar ren jij nu toch al zo lang achter aan? Kan je het benoemen? Waar leidt het je naar? Meer leven? Meer dood? Wat doe je ermee?

Met ingang van de Advent 2016 treedt bovenstaande gemeenschappelijke nieuwe vertaling van het Onze Vader in voege in de Katholieke Kerk in Nederland en Vlaanderen. Als Amsterdamse Vlaming stemt dit me best gelukkig. Ook kan ik ongeruste medegelovigen geruststellen. De ervaring heeft me geleerd dat je je heel snel een licht gewijzigde versie eigen kan maken. Klik hier voor een gedetailleerde toelichting bij deze nieuwe vertaling. Klik hier voor de heldere uitleg door aartsbisschop De Kesel over waarom "bekoring" is vervangen door "beproeving".   In het bijzonder toont hij aan dat de term "bekoring" - in de Griekse grondtekst - eigenlijk een term is die verwijst naar wat de duivel doet. Daar waar het woord "beproeven" de geëigende term is voor de wijze waarop God tewerk gaat. Volgende stap: gemeenschappelijke tekst voor alle christenen uit het Nederlandse taalgebied!

In het najaar 2016 publiceerde ik een artikel in het Tijdschrift voor geestelijk leven over internetpastoraat. Hier enkele uittreksels (6/6) Google analytics en enquêtes bij onze gebruikers geven aan dat, wat de demografie betreft, de digitale ruimte niet fundamenteel verschilt van het kerkgebouw. De jongere generaties zijn in de minderheid, zij het minder uitgesproken als in de zondagsviering. Bovendien stellen we vast dat we met onze diverse websites voornamelijk een kerkelijk publiek bereiken. Positief betekent dit dat de oudere generaties de weg gevonden hebben naar het internet, ook voor hun geestelijk leven. De uitdaging naar de jongeren toe is en blijft echter heel groot. Zo ook naar de randkerkelijken en naar de steeds groter wordende groep niet-kerkelijke mensen met weliswaar vaak christelijke wortels maar zonder expliciete christelijke cultuur of ervaring. Beide groepen zijn niet vertrouwd met de bijbelse en ruimere kerkelijke taal en symboliek. De meeste van onze pr...

Onderstaande overweging verschijnt vandaag op www.gewijderuimte.org Elke november zijn mijn sociale mediakanalen gevuld met post en beelden van mensen die “30 dagen van dank” doen. Op het eerste gezicht waardeer ik de manier waarop ze bewust nadenken over hun leven om dank te zeggen voor wat zij gaven en zegeningen noemen! Het herinnert mij aan een van de stappen van het levensgebed waar wij halt hielden en God dankten voor wat ons opviel gedurende de laatste 24 uren. Hij nodigde ons uit heel ons leven voor God te brengen en eerlijk onze dank te betuigen, de momenten waar we God ervaren hebben, onze donkere plekken en onze zonden. De verleiding om alleen maar dankgebeden aan God aan te bieden is een gebruik dat mij opviel tijdens retraites en geestelijke begeleiding. We zijn bevreesd onze rotzooi voor God te brengen en wij hebben angst helemaal eerlijk te zijn met God over wat gaande is in ons leven. Ik vraag me af hoelang vele van onze menselijke relaties zouden dure...

Onlangs kreeg ik mediapriester Roderick Vonhögen op bezoek. Hij interviewde mij als internetpastor over de vraag hoe het komt dat paus Franciscus zo'n mediageniek is. Meer in het bijzonder, waarom hij het zo goed doet in de sociale media. Hier vind je de videobeelden met mijn antwoord: klik door naar minuut 7.

In het najaar 2016 publiceerde ik een artikel in het Tijdschrift voor geestelijk leven over internetpastoraat. Hier enkele uittreksels (5/6)   Naast enorme mogelijkheden, zijn er ook een aantal addertjes verborgen in het digitale gras. Ik denk hierbij vooral aan het geweld dat welig tiert in de sociale media, in het bijzonder op Facebook (FB). Het is ontluisterend hoe sommige christenen op dit publiek forum op elkaar inhakken. Het gaat hierbij ook over belijdende gelovigen, nogal vaak met een behoudsgezinde gevoeligheid. Het is geweten dat de onmiddellijkheid van het internet een ontremmend karakter heeft. De verticale structuur van de digitale omgeving maakt bovendien dat ieder op hetzelfde niveau staat, ook wie elders niet aan de bak komt. Samen met de quasi afwezigheid van filters in de sociale media geeft dit een cocktail die niet van aard is om het niveau van het debat te verhogen.    Concreet resultaat hiervan is dat zic...

Onderstaand citaat verschijnt vandaag op www.gewijderuimte.org “Waarom is God zo goed”? vroeg ik tenslotte. Zij lachte en vertelde in detail de kleine feitjes die haar die dag waren overkomen, tot ik akkoord ging dat God inderdaad goed is. Veel arme mensen hebben een groter aanvoelen van Gods aanwezigheid omdat ze een groter aanvoelen hebben van hun aangewezen zijn op God. God staat dicht bij de armen omdat zij dicht staan bij God. Ik heb ook ondervonden dat God ons vooral daar ontmoet waar wij liever niet zijn. Ik spreek hier niet over die kanten van onze persoon waar we naar de zonde neigen, maar over die dingen die ons in verlegenheid brengen, ons frustreren, of waarover wij ons schamen – die dingen die we verborgen willen houden voor de wereld en waaraan wij zoveel tijd besteden om ze te verbergen. Maar het is in die dingen dat we ons het kwetsbaarst vinden en daarom het meest open voor God. James Martin SJ