"In alle dingen"

Vandaag, 3 december, vieren de Kerk en de Sociëteit van Jezus in het bijzonder het feest van de heilige Franciscus Xaverius (1506-1552) . De medebroeder waarover Ignatius getuigde dat hij gemaakt was uit “de meest ruwe grondstof waarmee hij ooit gewerkt had ”. Misschien net daarom een man met een uitzonderlijk charisma en gedrevenheid. Getuige hiervan onderstaand uittreksel uit een brief die Xaverius schreef, vanuit India, aan de studenten van Parijs.  "Hele volksstammen komen hier niet in contact met Christus om de eenvoudige reden dat er niemand klaar staat voor de heilige taak om hen erover te vertellen. Vaak heb ik gepopeld van verlangen om de Europese universiteiten binnen te rennen, en daar als een uitzinnige te keer te gaan tegen degenen die meer geleerdheid bezitten dan de bereidwilligheid om er goed gebruik van te maken. Ik zou hun aan het verstand willen brengen hoeveel mensen van de hemel niet weten en ongelukkig blijven door hun nalatigheid. Zij zouden ...

Om te kijken naar de werkelijkheid neem je best een zekere afstand. Als je er te dicht op zit, dan zie je niet waar het over gaat. Dit geldt voor voorwerpen. Dat geldt ook voor relaties of ervaringen.   Doet dit je ergens aan denken? Dat het nemen van afstand je hielp om beter te snappen waar het eigenlijk over ging? Klik hier om dit filmpje te bekijken of klik op onderstaande afbeelding

Onlangs vond ik mijn aantekeningen terug over een studie van Richard Lennan over de ecclesiologie van Karl Rahner sj. Graag deel ik met u enkele highlights die mij hielpen/helpen om onze Kerk vandaag en van morgen beter te snappen. Een ander kenmerk van de Kerk van morgen – eigenlijk is het nu al aanwezig – is dat zij gekarakteriseerd wordt door wat Rahner de cryptogame ketterij noemt. Cryptogamie is een neologisme dat hij ontleent aan de plantenkunde. Het is de toestand van een onvruchtbare plant. Zij kan zich niet voorplanten. Het gaat dus over een ketterij die helemaal niet gesystematiseerd is. Zij probeert niet de plaats in te nemen van de leer van de Kerk. Zij plant zich dus niet voort. Ze wordt niet doorgegeven door de ene persoon aan de andere. De cryptogame ketterij is het rechtstreekse gevolg van het pluralisme van de moderniteit dat de persoonlijke mening van de individuele gelovige privilegieert. Concreet betekent het dat geen enkele gelovige nog kan zeggen dat ...

Karl Rahner sj was een van de meest invloedrijke theologen van de tweede helft van de 20ste eeuw. Zo geleerd als hij was, hij was ook een biddend en diep spiritueel man. Getuige hiervan onderstaand citaat waarin hij peilt naar de kern van het priesterzijn in de 21ste eeuw. Door het feit dat de Kerk niet langer een “macht” zal zijn, zal de priester van morgen een man zijn met naakte handen. Maar met een hart dat voldoende moedig is om te geloven dat het leven verder gaat dan de dood en dat de liefde, de zelfvergetenheid, de taal van het kruis en Gods genade volstaan om het enige te bewerkstelligen dat uiteindelijk telt: zich overgeven aan het ondoorgrondbare mysterie van   het bestaan.  Wetend, in geloof en hoop dat dit mysterie onderworpen is aan de wet van een ander ondoorgrondbaar mysterie: dat van God die redt; dat van zijn liefde die vergeeft en die zichzelf meedeelt aan de mens.

In hun boekje “Ignatius achterna. Leven van creatieve spanningen.” schetsen William Barry sj en Robert Doherty sj het ideaal van de jezuïetenspiritualiteit. Voor mij een voortdurende oproep om de lat voldoende hoog te leggen. Graag enkele citaten die je hopelijk kunnen inspireren. "De jezuïetenspiritualiteit gedijt in het spanningsveld tussen de gehoorzaamheid aan de oversten en de eigen onderscheiding van de geesten. In dit spanningsveld hopen jezuïeten zo goed mogelijk de wil van God te ontdekken en afgestemd te zijn op Gods bedoelingen met deze wereld. Een voorbeeld kan deze spanning en de oplossing ervan illustreren. Robert Drinan sj voelde zich na een onderscheiding geroepen zich in Massachutsetts (VS) kandidaat te stellen voor het Congres. Hij kreeg de toestemming van zijn provinciale overste en werd verkozen. Hij was gedurende 10 jaar, van 1970 tot 1980, lid van het congres en riep vaak zowel sterke negatieve als positieve gevoelens op bij de katholieken.  In 1980 vroeg pa...

1. Advent is voorbereiden Met de advent begint een tijd van voorbereiding. Het is flink minder lang dan de veertigdagentijd voor Pasen. Toch duurt het vier volle weken. Is dat wel nodig? Kan je niet gewoon het kerstfeest vieren eens het zover is, kort en krachtig? Is al dat adventsgedoe geen tijdverlies? Waarom maken we het zo ingewikkeld? Het tegendeel is waar. Heb je ooit gehoord van de  wet van de traagheid ? Wij mensen zijn traag. Om goed te beseffen wat er gaande is hebben we tijd nodig. De zaken moeten voor ons kunnen indalen willen we ze op hun echte waarde kunnen inschatten. Dat is een verschil tussen een computer en een menselijk wezen. We hebben nu eenmaal een lichaam, een persoonlijke geschiedenis, een hart en nog meer van die moeilijk grijpbare dingen. Er is nog iets anders. Advent gaat over verlangen. Welnu, verlangen is een van de weinige dingen die sterker wordt naarmate de vervulling ervan wordt uitgesteld. Door je bewust vier weken lang voor te bereiden op Kerst en...

1ste zondag van de advent Jesaja 2, 1-5; Rom 13, 11-14; Mt 24, 37-44 Homilie Onlangs was ik in de Oude Abdij in Drongen voor een 3-daagse vormingssessie. Intussen al heel wat jaren geleden moesten we bij zulke sessies ‘s morgens voorzien in een wekdienst voor diegenen die geen wekker bij hadden. Dit is definitief voorbij. Intussen is er de mobiele telefoon en dus een wekfunctie die maakt dat je op het gewenste uur, met een harptoon of pianomuziek of nog een ander zoet geluid, wordt wakker gemaakt. In de tijd waarin Paulus zijn brief aan de Romeinen schreef waren die mobiele telefoons er nog niet. Het zou waarschijnlijk ook niet zo’n verschil hebben uitgemaakt. Want als Paulus schrijft “ Gij weet dat het uur om uit de slaap te ontwaken reeds is aangebroken ”, dan doelt hij duidelijk niet op het ’s morgens wakker worden. Wel wil hij zeggen dat de eindtijd is aangebroken. “ De nacht loopt ten einde, de dag breekt aan ." Na duizenden jaren wachten, is de Messias gekomen. Voorgo...

Een mens voor wie het moeilijk is om deugdzaam te leven en die toch dapper eraan begint om zichzelf te overwinnen, is tweemaal zo verdienstelijk als diegenen wiens  zachte en trage natuur hen niets in de weg legt. Ignatius van Loyola

Het gebed kan heel tevreden stemmen. Na een moment van stilte, na een moment van vertoeven bij God, kan ik als hernieuwd en herboren de dag verder zetten. Een aangenaam gevoel. Maar het is misleidend als we hiervan het criterium maken voor een goed gebed.  “God is geen god van gemoedstoestanden, maar van waarheid,” zegt Dietrich Bonhoeffer.  Hoe wisselend zijn immers onze gevoelens. Daarom is het goed te bidden met een Bijbeltekst. Het helpt me los te komen van mijn momentane en vluchtige emoties, om te zoeken naar wat de Heer mij zegt. Want ik bid niet dat mijn wil, maar Zijn wil geschiede. Wat we zoeken is de stevige geloofsgrond van het verbond. Geloven heeft precies iets te maken met een stevigheid die vaster is dan ons wisselend gemoed. Stevigheid die we bij God vinden. Hij is steeds dezelfde. “Als u niet standvastig (in Hem) gelooft, dan houdt u geen stand!” schrijft Jesaja – en dan dwarrel je weg op de gevoelens van het moment, zouden we kunnen toevoegen. Bidden ...

Wat is er typisch aan een digitale ignatiaanse retraite ? Hoe pak je dat aan? Hoe kan je daar zo mee bidden dat jij er echt iets aan hebt?  In deze video geef ik tal van tips: over het belang van het ritueel en de vaste duur, de "genadevraag" en de "samenspraak", waarin zo'n thuisretraite verschilt van huiswerk, het belang van de terugblik en nog heel wat andere zaken.  Klik hier om de video te bekijken  of klik op onderstaande afbeelding. Klik hier om je in te schrijven voor onze digitale adventsretraite "Als uw woord opengaat" of klik op onderstaande afbeelding. Dan ontvang je elke dag van de advent een gebedsmail.

Rust, schoonheid, verbondenheid, tevredenheid. Waar in jouw gewone leven ervaar jij dat het leven goed is? "God vinden in alle dingen", niet? Klik hier om deze prachtige animatie te bekijken of klik op onderstaande afbeelding.

Onlangs vond ik mijn aantekeningen terug over een studie van Richard Lennan over de ecclesiologie van Karl Rahner sj. Graag deel ik met u enkele highlights die mij hielpen/helpen om onze Kerk vandaag en van morgen beter te snappen. Het spreekt voor zich dat de bijdrage die de Kerk zal kunnen leveren aan de wereld minder massief en alomvattend zal zijn dan vroeger. Toch meent Rahner niet dat de Kerk zich voortaan zou moeten terugtrekken uit de wereld. 1.  Volgens hem moet de taak van de Kerk van morgen gedefinieerd worden in termen van bevordering van het Rijk van God. 2. Rahner benadrukt sterk dat er een valkuil is die de Kerk moet vermijden: dit risico omschrijft hij als het worden van “een winkel van heiligheid”: een club die zich in de eerste plaats bekommert om het zielenheil van haar selecte leden. 3. Integendeel, het is de eerste taak van de Kerk om te delen in de hoop, de vreugde, de zorgen en de angsten van de mensen van onze tijd. Meer in het bijzonder ple...

In deze aflevering van Kloostergesprekken spreekt Leo Fijen met Nikolaas Sintobin SJ, Vlaamse jezuïet, schrijver en geestelijk begeleider. Nikolaas weet als geen ander hoe geloof en leven elkaar raken in de kleine momenten van aandacht, twijfel en vertrouwen. Dit gesprek is een voorbereiding op Advent en Kerstmis – een tijd van verlangen, stilte en verwachting. Nikolaas Sintobin nodigt uit om de weg van Maria te volgen: haar aarzeling, haar twijfel, haar worsteling, maar ook haar vreugde wanneer zij “ja” zegt tegen God. Hij laat zien dat geloof niet begint met zekerheid, maar met openheid; niet met weten, maar met bereidheid om je te laten roepen. Aan de hand van zijn nieuwste boek over tien markante Bijbelverhalen neemt Nikolaas ons mee in een geestelijke retraite: een weg naar innerlijke rust en vertrouwen. Een gesprek over roeping, overgave en de vreugde van het ja-woord dat alles verandert. Luister en laat je meenemen in de stille verwachting van Advent, op weg naar Kerst...

Je hebt het ogenblik bepaald waarop je bidden gaat, de plaats is gekozen, en je hebt een houding gevonden waarin je een tijdje onverstoord bidden kan. Maar dan gebeurt het: ‘Heb ik de oven in de keuken wel afgezet?’ ‘Niet vergeten Ria af te halen van school’. ‘Moet de buurman precies nu weer het gras maaien?’ Ieder kent het: de verstrooidheden die binnensluipen tijdens het bidden.  Vervelend, storend, niet te vermijden? Wees gerust, ook een bidder sinds jaren kent ze. Ook hij of zij heeft ermee te maken. Wat kan je ermee doen? Het sleutelwoord is geduld. Veel geduld zal je helpen: niet onder druk te gebruiken maar met een zekere humor. Weet dat jij degene bent die uiteindelijk toelaat waarmee je in je denken en voelen, in je bidden bezig bent. Erken de gedachten die ongevraagd bij je binnenkomen maar probeer er verder geen aandacht aan te besteden. Keer telkens rustig terug tot je gebed, zonder je op te winden, zonder verwijt. Keer terug, vijf, tien, twintig keer na elkaar...

Onlangs vond ik mijn aantekeningen terug over een studie van Richard Lennan over de ecclesiologie van Karl Rahner sj. Graag deel ik met u enkele highlights die mij hielpen/helpen om onze Kerk vandaag en van morgen beter te snappen. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat voor Karl Rahner sj de belangrijkste toekomstige bestaansvorm van de Kerk die is van de diaspora in een cultuur die helemaal niet meer bepaald wordt door het christendom. Het christen-zijn wordt in groeiende mate het resultaat van een persoonlijke keuze veel meer dan dat het de vrucht is van een cultuur of een opvoeding.  Hieruit volgt dat de christen zijn identiteit niet meer kan bouwen op het prestige van de grote instellingen van de Kerk. Zijn geloof zal ook minder afhankelijk zijn van de cultuur, de traditie of van sociale normen. Het geloof zal meer afhankelijk worden van een persoonlijk engagement en van de zielenkracht van de persoon.

  In deze podcast ga ik in gesprek met Tom Mikkers over twee nieuwe boeken: Geestelijke begeleiding. Ignatiaanse wegwijzers voor het pastoraat , van de Amerikaanse jezuïeten Barry en Conolly en mijn eigen boek God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus , beide uitgegeven bij KokBoekencentrum. Ik vertel onder meer over de radicale omwenteling die de geestelijke begeleiding de voorbije decennia heeft ondergaan, en over waarom de geestelijke begeleider vooral dient te zwijgen. Wat mijn eigen boek betreft noem ik de voorwaarden opdat die persoonlijke ontmoeting met God kan plaatsvinden en wat zo'n ontmoeting concreet kan betekenen. Klik hier om te luisteren naar de podcast of op onderstaande afbeelding. Klik hier om deze boeken te bestellen

Een fout die je makkelijk zou kunnen overwinnen de eerste maal dat ze zich voordoet, wordt onoverwinnelijk als je er tijd laat over heen gaan  en als je de gewoonte aanneemt om er aan toe te geven.   Ignatius

Onlangs vond ik mijn aantekeningen terug over een studie van Richard Lennan over de ecclesiologie van Karl Rahner sj. Graag deel ik met u enkele highlights die mij hielpen/helpen om onze Kerk van vandaag en van morgen beter te snappen.                   Voor Rahner was de toestand waarin de Katholieke Kerk zich bevond tijdens de Middeleeuwen, ttz die van de christianitas, een anomalie . Deze zeer vergaande verwevenheid van de structuren van de maatschappij met die van de Kerk zegt volgens hem meer over het gesloten karakter van de middeleeuwse samenleving, dan over het bijzondere genie van het christendom. Vermits de Kerk niet het Koninkrijk van God is maar enkel maar de belofte, het teken ervan, is het eerder normaal dat de Kerk wordt tegengesproken door de wereld. Zulk een gang van zaken is bevorderlijk voor het duidelijk worden van de ware aard van de Kerk.  Haar irrelevantie in de sam...

In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie.  (10/10)   Vrijheid en autonomie groeien best binnen duidelijke structuren : duidelijke afspraken en regels in huis inzake opvoeding, eten, slapen gaan, vrije tijd, studeren, muziek, omgangsvormen, relaties …. Eigenlijk verlangen kinderen daarnaar. Structuur schept veiligheid, geeft identiteit, helpt om de chaos te overwinnen. De wet bevrijdt. Je kan pas op een verantwoorde wijze het risico van de vrijheid nemen, als er duidelijke structuren zijn. Dit laat toe op veilige wijze te botsen, en het is maar door te botsen en te experimenteren dat je een eigen identiteit kan opbouwen! Het kind durven sanctioneren betekent eigenlijk dat je het kind helpt om te leren omgaan met de beperkingen en dat je het zo helpt om te groeien in de vrijheid. Sanctie duidt aan – want laat voelen – waar de grens ligt. De straf  ...

Omgaan met pijn,  mislukking, ontgoocheling, beperktheid. Je ontkomt er niet aan.   Hoe doe jij dat? Wat helpt jou daarbij? Klik hier om deze reel te bekijken of klik op onderstaande afbeelding

                                                                           Lucas 21, 5-19 Het sterfbed van iemand die we liefhebben, kan confronterend zijn. Soms is het ontroerend mooi. Er kunnen gevoelens zijn van diepe dankbaarheid en liefde. Tegelijk is er pijn, verdriet, omdat het afscheid zo nabij is. En ook om alles wat fout liep, onaf bleef of onuitgesproken. In die laatste momenten kan dat alles samenkomen. Het kan heftig zijn, verwarrend. Het is vaak een ervaring van waarheid. Iets gelijkaardigs klinkt in de lezingen van deze zondag. Vooral in het evangelie volgens Lucas. We horen allerlei rampspoed langskomen: verwoesting, oorlog, ziekte, verraad, honger enzovoort. Maar tegelijk ook bijzonder bemoedigende en zorgende woorden. Die angstaanjagende beelden z...

In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd aan de ignatiaanse traditie. (9/10)   “ God heeft de mens geschapen zoals hij de continenten heeft geschapen : door zich terug te trekken ”.   (Hölderling). Een kind met vrijheid leren omgaan betekent niet het kind aan zijn lot overlaten. Het is wel een lange leerschool – zowel voor ouder als voor kind  - om zich geleidelijk aan terug te trekken, op een doordachte en bewuste manier. Uiteindelijk zal het kind het zelf moeten doen. Vandaar dat het zo belangrijk is om het kind te leren keuzes maken, te beginnen met kleintjes. Elke keuze die het zelf kind kan maken, wordt best aan het kind overgelaten. Uiteraard, in functie van de leeftijd van het kind, en dus geleidelijk aan. Nikolaas Sintobin sj   NB: In mijn boek "Op het kompas van de vreugde. Ignatius van Loyola als levensgids" ga ik uitvoerig in op diverse aspecten van de i...

"We moeten niet alleen ontzag hebben voor God, maar, omwille van Hem, ook voor de mensen. " Ignatius van Loyola

Neen, vluchten voor het probleem is geen oplossing. Het veroorzaakt alleen maar bijkomende problemen. Klik hier of op onderstaande afbeelding om dit knotsgekke filmpje te bekijken. 

Een man reisde naar de andere kant van de wereld om in eigen persoon te kunnen achterhalen waarom de meester zo’n buitengewone faam had. “Wat voor wonderen heeft jouw meester zoal gedaan?” vroeg hij aan een van diens leerlingen. “Weet je, er zijn wonderen en wonderen. In jouw land spreekt men van een wonder als God doet wat iemand zelf wil. In ons land vinden we het een wonder als iemand de wil van God doet.” Anthony de Mello sj Anthony de Mello sj (1931 – 1987) was een  Indisch jezuïet en psychotherapeut. Hij had veel aandacht voor de dialoog tussen de ignatiaanse spiritualiteit en de Indische wijsheidstraditie.  De Mello is bekend om zijn korte verhaaltjes.

0p de vraag « Voelt u zich vandaag goed in de Kerk » gaf Karl Rahner sj   het volgende antwoord: “Ik ben niet in de Kerk om mij er meer of minder lekker te voelen. Maar wel omdat het in de Kerk is dat je de uitnodiging van Jezus te horen krijgt. Maar dit verandert niets aan het feit dat ik pieker over sommige concrete vormen van de Kerk en ook dat ik, indien nodig, in het publiek mijn kritische bedenkingen kenbaar maak.”

In deze serie bied ik tien beschouwingen aan over opvoeden tot vrijheid. Ze zijn alle rechtstreeks of onrechtstreeks geïnspireerd door de ignatiaanse traditie.  (8/10) In een cultuur die gekenmerkt wordt door persoonlijke vrijheid en autonomie , is het wezenlijk om het kind, zo snel als mogelijk, vertrouwd te maken met die vrijheid en met de persoonlijke verantwoordelijkheid die er uit voortvloeit. Dit, uiteraard, geleidelijk aan. Dit leerproces is een must. Er is maar één type gezin dat “gevaarlijker” is dan het gezin waar alles mag : het gezin waar niets mag, waar er overbescherming is en waar alles beslist wordt in plaats van het kind. De grote uitdaging voor de opvoeder vandaag is niet in de eerste plaats om het risico te vermijden, maar wel om het kind geleidelijkaan te leren omgaan met risico’s. Kinderen hebben het recht om zich te vergissen, om fouten te maken en om daaruit te leren. Door schade en schande word je wijs. Nikolaas Sintobin sj

Johannes 2, 13 - 22 Het verhaal van de tempeluitdrijving toont een aspect van de persoonlijkheid van Jezus dat we nogal eens vergeten. Jezus maakt zich kwaad, heel kwaad. Jezus gebruikt hier zelfs geweld. Dat zijn we niet gewoon van Hem. Hoe dienen we dit optreden van Jezus te interpreteren? Het antwoord op die vraag is belangrijk. Hoe dienen wij zelf te reageren als we merken dat we dreigen woedend te worden en we de aandrang voelen een vorm van geweld te gebruiken?  Elders in de evangelies staat Jezus wars van geweld, ook in extreme situaties. Als Petrus in Getsemane het oor van de dienaar van de hogepriester met zijn zwaard afslaat, roept Jezus hem tot de orde. Nochtans handelde Petrus daar om het leven van Jezus te beschermen. Betekent dit dat Jezus niet consequent is? Verbiedt hij aan Petrus wat Hij zelf wel doet, namelijk het gebruik van geweld voor de goede zaak? Er zijn verschillende soorten woede. Jezus laat zich bij de tempelreiniging leiden door heilige woede. Heilige w...

In de pauscast werd ik geïnterviewd door Stijn Fens naar aanleiding van de publicatie van mijn retraiteboek: God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus.  Stijn Fens en Christian van der Heijden.   Ik antwoord er op vragen als: Welke raad zou je willen geven aan paus Leo? Is er iets verkeerd met een oppervlakkig leven? Of ik eigenlijk al aan die nieuwe paus gewend ben? Heb jij God vandaag al ontmoet? God ontmoeten in het gebed, wat wil dat zeggen? Wat is de link tussen Augustinus en Ignatius? Of zo'n retraite vooral gaat over het verstand of over iets anders? Waar je God dan wel kan ontmoeten? En nog veel andere vragen. Aan het einde vertel ik nog de beste jezuïetengrap die ik ken en vertel ik ook een bijzondere anecdote over het gebedsleven van wijlen paus Benedictus. Klik op deze link of op onderstaande afbeelding om dit boeiende gesprek te beluisteren. Om mijn nieuwe boek te bestellen klik op det titel:  God zelf ontmoeten. Retraite met het leven van Jezus.