"In alle dingen"

Waar ervaar jij schoonheid; waar kom jij tot rust; waar droom jij van; waar wordt het mooiste van jezelf aangeraakt … in jouw dagdagelijkse leven? Mogelijk of onmogelijk? Laten we dat even in het midden. De wonderen zijn de wereld niet uit. In het bijzonder voor wie in God gelooft. Delen

Een student vraagt aan een jezuïet of het waar is dat een jezuïet een vraag altijd met een wedervraag beantwoord. De jezuïet kijkt de jonge man aan en zegt:” Hoe bedoel je?” Delen

Onderstaand vers staat te lezen op een verweerd blaadje. Het moet al maandenlang, onopvallend onze gevel sieren. Gisteren merkte ik het toevallig op. Ik deel het graag met u. “ De stad ademt in wat wij uitademen, laat het in hemelsnaam liefde zijn ,” I. Calvino Delen

Bidden is gratuit. Bidden kan maken dat onmogelijke dingen mogelijk worden. Niet in het minst omdat het leert met de ogen van Jezus naar de werkelijkheid te kijken. Dat maakt alles anders. Maar bidden is geen magie. Ook al durven we daar heimelijk wel eens  op te hopen. Delen

Het was de eerste keer dat de jonge vrouw bad met de Schrift. Het was niet alleen “gelukt”. Ze had er gewoon deugd aan beleefd. Een ontdekking die naar meer smaakte. Tot haar eigen verwondering. Ze beschouwde zichzelf wel als christen, maar zeker niet als biddend of vroom. Het was de ignatiaanse wijze van bidden die haar zo geholpen had: “Een duidelijke en tegelijk vrije structuur. Het legt je niets op helpt je wegwijs in de richting van wat jou kan helpen. Zo hoef je het niet allemaal zelf uit te vinden.” Levende traditie heet dat. Delen

Als kind heb ik lang tijd een wel heel bijzondere voorstelling gehad van de partnerkeuze. Eens volwassen, zou ik op een goede dag naar een reuzegroot marktplein gaan. Daar liepen duizenden jonge mannen en vrouwen door mekaar. Het kwam er op aan om precies die ene vrouw te vinden die voor mij bestemd was. Het was me een raadsel hoe dat precies in zijn werk zou gaan. De inzet was groot. Immers, voor het kind dat ik was leed het geen twijfel dat het huwelijk een definief engagement was. En ook dat dit wel degelijk mogelijk was. De voorstelling, zo heb ik later tot mijn opluchting vastgesteld, stemde niet overeen met de werkelijkheid. Maar in mijn kinderlijke naïviteit had ik toch wel aangevoeld dat het aangaan en uitbouwen van een liefdesrelatie een daad van vrijheid is. En dus van verantwoordelijkheid. Als je de hedendaagse film- en muziekproductie ziet, wordt vaak een heel ander beeld opgehangen: fatalistisch en deterministisch. De leefbaarheid en de duurzaamheid van de liefdesrelatie...

Verschillend zijn is moeilijk. Moeilijk voor jezelf. Soms nog moeilijker voor anderen. Vaak is het de persoon in kwestie die weet hoe best de hand te reiken. Het verschil kan dan een brug worden naar ontmoeting.    Delen Imagine Glee from Daniel Reigada on Vimeo .

Dietrich Bonhoeffer, een jonge Duitse dominee, werd in 1945 opgehangen door de Nazi’s. In 1943 had hij reeds 10 jaar verzetsactiviteiten achter de rug. Opgeloten in de gevangenis van Tegel, schreef hij toen in een essay het volgende: “ We zijn niet Jezus Christus. Maar als we christen willen zijn, moeten we op de een of de andere manier delen in de groothartigheid van Jezus door verantwoordelijk en vrij op te treden als het uur van gevaar aanbreekt. Dan m oeten we getuigen van een authenthiek medeleven dat niet voortkomt uit angst maar wel uit de bevrijdende en verlossende liefde van Christus voor al wie lijdt. Louter afwachten en toekijken is geen christelijke houding. De christen is geroepen tot meeleven en handelen. Niet in de eerste plaats omwille van zijn eigen lijden. Maar wel omwille van het lijden van zijn naasten voor wij Christus zelf geleden heeft .”     Delen

Homelie voor de 12de zondag van het jaar De toon van het evangelie van vandaag heeft iets heel herkenbaar. We zijn er getuigen van een gesprek tussen Jezus en zijn leerlingen, in het bijzonder met Petrus. Het onderwerp is: “wat zeggen de mensen?”. Ook wij stellen vaak die vraag. Praten over het leven van anderen is een van onze favoriete bezigheden. In het bijzonder over mensen, die er niet bij zijn. Soms zeggen we goede dingen. En het durft ook wel eens te gebeuren dat we minder fraaie dingen zeggen over anderen. Het gesprek dat de evangelist Lucas ons verhaalt gaat echter niet over een potje roddelen. Het gaat ook niet over anderen. Het gaat over de vraagsteller zelf. Jezus stelt er vlakaf de vraag: “Wie ben ik”. Eerst vraagt Hij wat buitenstaanders daarover zeggen. “Wie zeggen de mensen dat ik ben?” Vervolgens stelt Hij dezelfde vraag rechtstreeks aan de leerlingen. “Maar gij, wie zegt gij dat ik ben?” Het gaat niet over: “Vinden zij of jullie mij sympathiek?” of “Heb je op ...

In deze video vertelt broeder Jim Siwicki sj op aangrijpende wijze hoe een daad van menselijkheid hem verder leidde dan hij had kunnen vermoeden. Hij legt meteen ook een interessante link tussen zijn roeping en de ignatiaanse spiritualiteit. Meer boeiende getuigenissen van Amerikaanse jezuïeten over hun jezuïet zijn vindt u in deze YouTube Channel: Jesuits Revealed . Delen

“ Ik veronderstel dat ik je nu niet moet vragen hoe het me jou gaat. Ik kom hier immers om te vertellen hoe het met mij gaat ”. Zo merkte een jonge dame onlangs glimlachend op bij het begin van een begeleidingsgesprek. Inderdaad, de geestelijke begeleiding heeft iets bijzonder. De begeleider is daar om de ánder de kans te geven om te spreken. Door te luisteren en zichzelf – althans op zekere wijze – tussen haakjes te plaatsen, schept de begeleider een ruimte waarbinnen de ander in vrijheid en vertrouwen aan het woord kan komen. Geestelijk begeleiden vraag om goed te kunnen zwijgen. Net zoals bij de therapeut of de psychiater? Toch niet. De geestelijke begeleiding vertrekt expliciet van het geloof in een liefdevolle God. Bedoeling van het gesprek is steeds, rechtstreeks of onrechtstreeks, om beter te zien – onderscheiden - hoe God werkzaam is in het leven van de begeleide persoon. De begeleider begeleidt dan ook niet enkel in eigen naam. Hij vertegenwoordigt de ruimere Kerkgemeensc...

Kinderen kunnen er ten volle voor gaan. Ook op een weekdag, om kwart over acht ’s morgens. Een moeder steekt het zebrapad over, samen met haar dochtertje van 6-7 jaar. Preciezer, moeder draagt de boekentas van het kind dat zelf rijdt op een autoped. Zelden heb ik een kind zo gelukkig gezien. Bij elke trap straalde haar gezichtje met een intensiteit dat het een plezier was. Alsof haar leven er van afhing. Helemaal, zonder enige reserve, overgegeven aan het moment. Het gezicht van het meisje leek wel te barsten van genot. Dat kunnen enkel maar jonge kinderen. Kinderen hebben een speciaal zintuig voor plezier. Ze kunnen er nooit genoeg van krijgen. Wat een creativiteit. Is dit niet net heel menselijk? Wij zijn gemaakt voor het geluk. In alle omstandigheden. Leren hoe je, in weer en wind – en ook in erger – steeds in voeling kan blijven met de Bron van het leven dat ons zomaar gegeven wordt … Wat een uitdaging en een opdracht voor ons volwassenen. Zowel naar die kinderen, als, in...

Op donderdagavond, 10 juni 2010 heeft op het Sint-Pietersplein in Rome de grootste concelebratie uit de geschiedenis van de Kerk plaatsgevonden. 15.000 priesters uit de hele wereld hebben er, samen met de Paus, eucharistie gevierd nalv het afsluiten van het jaar van de priester. In antwoord op een vraag van één van de aanwezige priesters heeft Benedictus XVI een indrukwekkende verklaring gegeven van de betekenis van het priestercelibaat. Theoloog Benedictus op zijn best. Niet enkel voor de priesters. Maar voor alle gelovigen. “ Het celibaat is een vooruitlopen op. We stijgen uit boven deze tijd en gaan naar de toekomst toe. Op zo’n manier dat we onszelf en onze wereld “voortduwen” in de richting van de verrijzenis, van de nieuwheid van Christus, van het nieuwe en ware leven. Het celibaat is dus een vooruitlopen op dat mogelijk wordt gemaakt door de genade van de Heer die ons tot Hem “aantrekt” in de richting van de wereld van de verrijzenis; het nodigt ons ononderbroken uit om onsz...

Vorige zondag had ik het genoegen een voordracht te mogen beluisteren van een “BV”. Op een bepaald ogenblik zei hij: “ Ik ben gelukkig af van het geloof van mijn kindertijd .” Een uitspraak die je wel vaker hoort uit de mond van onze B ekende V lamingen. Toch schrok het publiek op. De BV in kwestie was namelijk de bisschop van Antwerpen. Maak u niet ongerust. Mgr Bonny was zich niet aan het uiten als ongelovige. Wel stelde hij vast dat zijn geloof sinds zijn kindertijd behoorlijk was geëvolueerd. Van een kinderlijk – daarom niet minder authentiek - geloof was het doorgegroeid naar een volwassen geloof. Gelukkig maar. Probleem is dat bij ons te lande de geloofsvorming vaak eindigt bij de kindertijd. Het doorgroeien uit dat kinderlijke geloof wordt dan vlot gelijkgesteld met het zonder meer verdwijnen of doorprikken van dat geloof. Een beetje kort door de bocht. Delen

Medebroeder Jan Bronsveld, woont als sinds tientallen jaren in het Nabije Oosten. Vanop het dak van ons college in Caïro vertelt hij uitvoerig over het mysterie van de (trouw aan de) persoonlijke roeping en over het leven in een land waar een grote meerderheid van de bevolking moslim is. Technisch is deze video geen hoogvlieger. De inhoud is des te sterker. Delen

Een dezer gaf ik een vorming in een grote school ergens te lande. Het was een enorm complex van gebouwen verspreid in een prachtig park. Er was ook een groot klooster aan verbonden, het moederklooster van een onderwijscongregatie. Tijdens de pauze wandelde ik even door de indrukwekkende kloostergangen: portretten van algemene oversten, glasramen, spreekkamers, praalkasten met souvenirs en missie-voorwerpen … En ook heel wat bejaarde zusters, op stap in de gangen of aan het werk in een bureautje. Met enkele sloeg ik een praatje. Hun leeftijd maakte duidelijk dat zij allen al geruime tijd niet meer in de klas stonden. Wat ik evenwel onthoud van die gesprekjes was hoe intens die oude dames zich wel verbonden wisten met het schoolgebeuren. Alsof ze een kwartier geleden nog voor de leerlingen hadden gestaan. Verwonderd was ik niet. Ik merk hetzelfde bij onze oude paters. Gesprekken met enkele jonge leerkrachten deden me dan weer vermoeden dat zij, noch de leerlingen, ook maar konden verm...

Liefde is loslaten en durven vertrouwen Dat geldt voor spinnen, net zo goed als voor mensen. Delen

Een franciscaan, een dominicaan en een jezuïet sterven op hetzelfde ogenblik. Alle drie gaan ze naar de hemel. De franciscaan wordt verwelkomd door Sint Pieter en hij wordt vergast op een maaltijd, klaargemaakt door de beste kok van de hemel. De franciscaan vindt het heerlijk. Ook de dominicaan wordt verwelkomd door Sint Pieter en een uitgebreid team van hemelse koks maken een heerlijk maal voor hem klaar. De dominicaan is verrukt. Uiteindelijk komt ook de jezuïet ter bestemming. Op zijn beurt wordt hij verwelkomd door Sint Pieter. Maar deze keer is het niemand minder dan God de Vader die achter het fornuis gaat staan en die opdient. De twee anderen zijn niet weinig verbouwereerd en protesteren tegen de voorkeursbehandeling die de jezuïet te beurt valt. Meteen legt Sint Pieter de zaak uit: “Het zit hier al vol met franciscanen en dominicanen. Maar hij is de eerste jezuïet die hier binnen komt.” Delen

Onderstaande video biedt u een “ palindroom ” aan. Een palindroom is een “tekst” die je zowel van voor als naar achter kan lezen. Deze palindroom heeft de bijzonderheid dat hij exact de tegenovergestelde betekenis heeft al naargelang de richting waarin je hem leest. Van fatalistisch doemdenken, wordt het hoopvol kijken naar de toekomst. Het perspectief van waaruit je de "objectieve" werkelijkheid benadert is bepaald niet neutraal. Neem even 1minuut en 44 seconden.   Delen

In een gespreksgroep had een jonge man het over zijn snel ouder wordende vader. Hij hield zielsveel van hem en vertelde dat hij het er erg moeilijk mee had dat hij hem mogelijks op tamelijk korte termijn zou moeten afstaan. Plots klonk er rust in zijn stem en verscheen er een glimlach op zijn gelaat. “ Misschien moet ik nu vooral proberen dankbaar te zijn om alles wat ik van hem mocht en mag ontvangen .” Delen

Conall O'Cuinn is een Ierse medebroeder. Hij is even creatief als gedreven. In onderstaande video, door hemzelf geproduceerd, probeert hij beter te begrijpen hoe God recht kan schrijven op onze kromme wegen. Ook binnen de zo gehavende Ierse Kerk.    Delen

Toen ik voor het eerst iets zag over deze campagne vond ik het maar niets. Dit is niet mijn stijl, om het vriendelijk uit te drukken. Dit is al te gek. Dacht ik. Maar is dit werkelijk nonsens? Staan er niet heel wat zulke “gekke” dingen in het Evangelie? (NB: “free hugs” is Engels voor “gratis knuffels”) Delen

In 2002 ging het AJAN van start, het Afrikaans Jezuïeten Aids Netwerk. Op 12 juni eerstkomend zal een kleine kliniek voor aidspatiënten en mensen met hiv in Burundi worden geopend, vanuit een samenwerking tussen AJAN en de JRS , de Jesuit Refugee Service. De opening vindt plaats in het kader van ‘ Service Yezu Mwiza’ (SYM), een programma ter ondersteuning en zorg voor mensen met hiv en aids. De kleine kliniek zorgt tevens voor de verdeling van aidsremmers bij mensen die met hiv-virus besmet zijn. Volgens directeur Désiré Yamuremye starten de jezuïeten het centrum omdat de meeste mensen in de regio te arm zijn om in de omliggende steden hun medicijnen af te halen. “Daarom stappen wij zelf op mensen toe en trachten hen te helpen via verdeelpunten in parochies of nabijgelegen gezondheidscentra.” De ‘Service Yezu Mwiza’, met hoofdzetel in Bujumbura, startte onder impuls van de vluchtelingendienst van de jezuïeten. Het project bereikte al snel 900 mensen met hiv. Het verleende ook zorg...