"In alle dingen"

Een bevriend gezin telt vier jonge kinderen, tussen 10 en 4 jaar oud. De moeder heeft een eenvoudig maar goedwerkend truukje bedacht om haar jonge kinderen te helpen om zelf te leren kiezen om te vasten. Op kindermaat, weliswaar. Maar volwassenen kunnen er misschien ook een puntje aan zuigen. Op het aanrecht in de keuken staan vier plastieken yoghurtpotjes, omgebouwd tot spaarpotjes. Elke avond als de kinderen hun dagelijks snoepje krijgen mogen ze kiezen: ofwel het snoepje, ofwel stopt mama in het spaarpotje 20 cent voor de “arme kindjes" of voor een bedelaar in de buurt. En het lukt nog ook. Tot nog toe zijn steevast de vier vingers tegelijk de lucht ingegaan. Meer nog. Het oudste dochtertje vond dat ze ook best wel een cent uit haar eigen spaarpot kon toevoegen aan het bedragje dat mama in haar yoghurtpotje had gestopt. Meteen hierop besloot de op haar volgende broer dat hij het dubbele bedrag kon schenken. Waarop de oudste van het gezelschap de eer aan zichzelf hield en h...

Waarom ik sommige mannen zo bewonder. Waarom het celibaat ook zo zijn voordelen heeft. Met dank aan Jan Stuyt sj

De mensen van wie je houdt, met wie je praat, leeft en werkt hebben niet alleen een heden. Ook een verleden. En een toekomst. Mensen zijn een verhaal waarvan reeds heel wat hoofdstukken geschreven zijn. Tot wie spreek jij als je spreekt met mensen? Wie of wat zie jij in hen? Hoe kijk je naar hen? -->

Voorbije zaterdag bracht paus Franciscus een bezoek aan Milaan.  Zoals dat ook bij andere mensen voorkomt, moest Franciscus op een bepaald ogenblik een "boodschap" doen. Gelukkig waren er chemische toiletten in de buurt. Het klinkt heel normaal. Té normaal volgens sommigen. Onverenigbaar met de pauselijke waardigheid. Nog maar eens een publiciteitsstunt van iemand die er niet genoeg van kan krijgen het pausambt te banaliseren en zichzelf in de kijker te werken. Zelf vermoed ik niet dat hier een bewuste communicatiestrategie achter schuilgaat. Het ligt gewoon volledig in het verlengde van het geheel van het zijn en optreden van Franciscus. Van zijn keuze om te wonen in een studiootje, over het rijden in een kleine wagen, tot het dragen van zo eenvoudig mogelijke kledij. Het uitoefenen van een kerkelijk ambt, welk dan ook, is dienstwerk. Geen reden voor privileges, pracht of praal. Navolging van Jezus kan enkel maar navolging zijn in nederigheid,  soberheid en dienstb...

Onderstaand citaat verschijnt vandaag op www.gewijderuimte.org Mensen vragen me de hele tijd: “Hoe weet ik of ik Gods stem hoor of niet?” Hoewel ik niet het antwoord heb op deze hamvraag, kan ik je wel het volgende meegeven: een manier om Gods stem te herkennen is om tijd te besteden aan het bidden met de Bijbel. De Bijbel is echt het woord van God en de stem van God. Als we ons oor willen afstemmen op Gods stem, waarom beginnen we dan niet met waarvan we weten dat het Gods woord is? Denk er eens over na op deze manier. In een ruimte vol jonge kinderen weet ik zeker wanneer een van mijn eigen kinderen roept: “Mam!” of wanneer het een ander kind is. Waarom? Omdat ik uren en uren en uren heb geluisterd naar de stem van mijn kinderen. Mijn oor is heel fijn afgestemd op hoe hun stemmen klinken. Ik kan ook meestal onderscheiden welke van mijn kinderen me roept. Ik denk hier niet meer over na; het is gewoon iets dat van nature gebeurt wanneer je moeder bent – ons gehoor afstemmen...

Vandaag vieren met het feest van Maria Boodschap. Biddenonderweg.org biedt u graag onderstaand videootje aan voor het feest van Maria Boodschap. De muziek werd opgenomen in de Krijtberg, de jezuïetenkerk van Amsterdam. Enkele van de gebruikte foto's werden ook in onze kerk gemaakt. Wil je op de hoogte blijven van het laatste nieuws ivm www.biddenonderweg.org, like dan onze Facebookpagina .

In het dagblad Trouw verscheen gisteren een recensie van "Flirten met Rome": een boek over de groeiende interesse in protestants Nederland in de Katholieke Kerk. In onderstaand uittreksel word ik tweemaal geciteerd. Eén van de scherpste analyses komt van jezuïet Nikolaas Sintobin, die Mirjam van der Vegt in haar artikel aanhaalt. Het grootste verschil is volgens hem gelegen in angst. Protestanten hebben die volgens hem bovenmatig en katholieken doorgaans niet. Steeds is er bij protestanten de vraag of je wel goed genoeg bent, terwijl katholieken er gewoon op vertrouwen dat het wel goed zit. Ook hebben protestanten altijd zoveel ratio en woorden nodig om hun geloof in te vatten. Dat duidt volgens Sintobin niet op bewijsdrang, maar op bezwering van de angst: 'Jullie moeten steeds bevestigd worden in het feit dat je een bevrijd mens bent'. En dan - in dit Reformatiejaar - te bedenken dat het juist bevrijding van existentiële angst was die bij de monnik Luther...

Het liedje is van 1969. Het heeft niets van zijn kracht verloren. In “Mon vieux Joseph” bezingt Georges Moustaki het grootse drama van de keuze van Jozef. Voilà c'que c'est, mon vieux Joseph Que d'avoir pris La plus jolie Parmi les filles de Galilée Celle qu'on appelait Marie Tu aurais pu, mon vieux Joseph Prendre Sarah Ou Déborah Et rien ne serait arrivé Mais tu as préféré Marie Tu aurais pu, mon vieux Joseph Rester chez toi Tailler ton bois Plutôt que d'aller t'exiler Et te cacher avec Marie Tu aurais pu, mon vieux Joseph Faire des petits Avec Marie Et leur apprendre ton métier Comme ton père te l'avait appris Pourquoi a-t-il fallu, Joseph Que ton enfant Cet innocent Ait eu ces étranges idées Qui ont tant fait pleurer Marie Parfois je pense à toi, Joseph Mon pauvre ami Lorsque l'on rit De toi qui n'avais demandé Qu'à vivre heureux avec Marie

Vandaag verschijnt onderstaand citaat op www.gewijderuimte.org Het is belangrijk om te weten dat we God op elk moment en op elke plaats kunnen bereiken. Wij dragen een kapel in ons – een heilige ruimte – en we kunnen op elk moment een beroep doen op God. God is een vriend met wie we de hele dag kunnen praten: wanneer we wakker worden, wanneer we koken of eten, wanneer we in de auto zitten op weg naar ons werk, wanneer we omgaan met onze vrienden. God is beschikbaar om met ons te praten terwijl we de was doen, luiers verschonen, carpoolen, de kinderen naar activiteiten brengen, toezicht houden terwijl ze hun huiswerk doen of terwijl we de agenda’s van onze familieleden op elkaar afstemmen.  Alles is heilig omdat onze dagen een veelheid van mogelijkheden hebben waarop God zich aan ons kan laten zien en die ons kunnen verwijzen naar God wanneer we nadenken, bidden en onderscheiden. Becky Eldredge

Vandaag is het net vier jaar geleden dat de kardinalen ons paus Franciscus gaven. Vier jaar van verrassing, vreugde en dankbaarheid. Luister en kijk naar deze eerste ontmoeting met Paus Franciscus, waarin hij voor het eerst de mensen vraagt om voor hem te bidden.

Vandaag verschijnt onderstaand citaat op www.gewijderuimte.org Misschien vraag je je af: “Waarom heb ik geen relatie met God?” of “Ben ik te laat?” Misschien denk je bij jezelf: “Ik ben lang weggeweest” of “Ik wil dieper gaan.”  Waar je ook bent op je geloofstocht, wees niet bang. Wees overtuigd van het volgende: God wil een echte en vertrouwelijke relatie met je. Paus Franciscus vraagt ons met grote aandrang om te begrijpen dat God op ons wacht: “Wanneer je de kracht hebt om te zeggen: ‘Ik wil naar huis komen’ dan zal je ontdekken dat de deur openstaat. God zal je tegemoetkomen; Hij staat altijd op je te wachten – God staat altijd op je te wachten. God omarmt je, kust je en geeft een groot feest.”  Ik nodig je nu uit om na te denken over je leven. Merk je een gevoel van rusteloosheid op? Voel je een honger naar iets meer? Heb je een verlangen naar een relatie met God, maar weet je niet waar je moet beginnen? Vraag je je af hoe God zich kan laten zien in de al...