"In alle dingen"

Aan de overkant van een brede laan zag ik een oude man wiens pet door de wind werd opgeschept, de straat op vloog en onder de wielen van een 10-tonner terechtkwam. Of neen, toch niet. De chauffeur stopte, sprong uit de cabine, raapte de pet op en reikte ze aan de oude man. Wandelen is goed. Voor de lichamelijke conditie. Maar ook voor het hart.

Gisteren is een nieuwe blog online gegaan: “ Wijselijk onwetend. Jonge jezuïeten op weg met God .”   Het is een groepsblog van Nederlandstalige jezuïeten in opleiding. “Het wil een uitnodiging zijn aan alle lezers om mee op stap te gaan met ons en om te speuren naar Gods aanwezigheid in je leven. Trek je wandelschoenen aan en haal je pelgrimsstaf boven en leg al je zware lasten af. Het leven is een pelgrimstocht op weg naar de bestemming die voor alle mensen gelijk is: God.” Graag heet ik deze “broederblog” van harte welkom!

Knotsgek? Of heel herkenbaar … ? Je er – al of niet - van bewust worden dat je steeds hetzelfde scenario afdraait in je leven. Dat je je geïnstalleerd hebt in ondermaatse middelmatigheid. Mag het eens iets anders zijn? Misschien heeft God wel meer in petto voor jou …

Nathalie Salazar woont in Brussel. Zij werkt voor de Jesuit Refugee Service. In onderstaande video vertelt ze welke plaats haar christelijk geloof, meer in het bijzonder de ignatiaanse spiritualiteit inneemt in haar dagdagelijkse leven.

Wat de Chouraquivertaling is voor het Frans, is de NaardenseBijbel voor het Nederlands. Het is een vertaling die zo nauw als mogelijk wil aansluiten bij de oorspronkelijke bronteksten. Gezien het zo grote verschil tussen onze taal en het Hebreeuws, is het meer dan boeiend om van nabij deze vertaling te lezen. Ik geef u het eerste vers van het boek Genesis in de klassieke Willebrordvertaling en in de vertaling van Naardense Bijbel. Je herkent de woorden. Maar het betekenisverschil is groot. Oordeel zelf. “ I n het begin schiep God de hemel en de aarde . “(Willebrord-vertaling)   “ Sinds het begin is God schepper van de hemelen en de aarde .” (Naardense Bijbel)

’t Hoeft niet altijd serieus te zijn.    “ Gij zult niet oordelen ”. Geldt ook voor mercedessen en beton.

Gilles Mongeau sj, een jonge jezuïet uit Toronto, legt uit wat het voor hem betekent om jezuïet te zijn: geloftenleven, gemeenschapsleven, het sacrament van de biecht, zijn werk als theoloog ...

Cocooning.   Je terugtrekken in je veilige droomwereld. Erger nog. Nooit de navelstreng doorgeknipt hebben. Bekoring die opsluit. Zoals elke bekoring. Wat houdt jou tegen om de echte wereld binnen te gaan? Get out!   /

De terugblik is niet het exclusieve privilige van de ignatiaanse traditie. Wat een geluk … W ijlen Steve Jobs, een van de meest creatieve en succesvolle mensen van de laatste decennia, geeft er een sterk staaltje van in onderstaande toespraak van 2005 tot   studenten van Stanford University. Over hoe het altijd anders uitdraait dan je voorzien of gehoopt had, en dat dit maar goed is ook. Dat het enige echt betrouwbare kompas dat is van het hart. En dat je geen angst hoeft te hebben van het onbekende.   Als je even tijd hebt, dan moet je echt kijken en luisteren naar deze parel.

Gisterenmorgen hebben we in stilte doorgebracht. Een spirituele wandeling met behulp van een mooi uitgewerkte “geestelijke oefening” rond het verhaal van de Emmaüsgangers. Ruim 150 directeurs van jezuïetencolleges die in stilte wandelen of een mooi plekje uitkiezen in de vallei om wat te bidden en te mediteren. Je voelt hoe je mekaar dan draagt en helpt om naar de binnenkant te gaan. Twee uur waren zo voorbij. De ignatiaanse pedagogie is een rechtstreekse afgeleide van de Geestelijke Oefeningen van Ignatius. Wil je helemaal doordringen tot de kern van de ignatiaanse pedagogie, dan kan je niet zonder de ervaring van het ignatiaanse gebed. Geldt dit trouwens ook niet ruimer? Je kan maar duurzaam krachtig naar buiten treden, als je in verbondenheid leeft met en gevoed wordt door je innerlijkheid.

Deze dagen werk ik mee aan het zevende Europese congres van directeurs van de jezuïetencolleges: 155 deelnemers die 148 van de 150 middelbare scholen vertegenwoordigen, verspreid over 18 “jezuïetenprovincies”, met 14 verschillende talen. Onderwerp is: “ Tijd van crisis, tijd van hoop. Opvoeding vandaag .”   Het is een boeiende ontmoeting van alle mogelijke mensen van het terrein, waaronder ook heel wat medebroeders. Verscheidenheid troef: Xavier, een Spaanse superdirecteur van een schoolstructuur met 7 campussen, die in totaal een 1000 leerkrachten onder zijn hoede heeft;   Romani ,een medebroeder met wie ik samen studeerde, adjunct-directeur van ons college in Caïro; of nog, John-Paul, directeur van een kleine kostschool in Windsor. Deze morgen hadden we een stevige inleiding door een Spaanse onderwijsspecialist. Hij toonde aan hoe vandaag jongeren hun identiteit vormen, niet meer door zich te inspireren aan modellen die ze vervolgens gaan reproduceren, wel vanuit het exper...

Na 5 jaar studies van filosofie en theologie in Parijs is medebroeder Walter Ceyssens terug in het land. In onderstaande regels reflecteert hij over wat er blijft hangen van die 5 jaar. De vraag is nu: wat blijft van al die jaren? Een jezuïetenvorming zou geen jezuïetenvorming zijn als het alleen maar bij vergaren van kennis zou blijven.Dat óók natuurlijk, en er zijn toch wel enkele filosofische en theologische noties blijven hangen. Maar meer nog ging het om het verwerven van een capaciteit tot reflectie, of beter: om het verwijden van de reflectie die er al was, het omvormen ervan door de confrontatie met de grootste denkers uit de geschiedenis. Een authentieke ignatiaanse vorming viseert de ontplooiing van de persoon als geheel. Als er al een sterke nadruk ligt op het verstandelijke, dan is het om dat laatste harmonieus te integreren met het hart en de ziel. Het Ware, het Mooie, het Goede gaan samen. Naast studie en lectuur, moesten daarom ook cultuur en aandacht voor de sociale...

"Heeft God een welbepaald plan voor mij? Hoe komen tot een goede keuze?" Op deze complexe vragen geeft Miguel, een Franse medebroeder die sinds 20 jaar studentenpastor is in Parijs, een "eenvoudig" antwoord.

Begin juli 2011 overleed pater Paul Vanderghote sj. Hij was 89 jaar oud. Paul was zijn leven lang een leraar, een gevierd leraar in onze colleges. In onderstaand gedicht, van zijn hand, dat op zijn doodsprentje staat, laat hij even binnen kijken in zijn diepste intimiteit. Ongehuwd om God Ik heb geen huis, ik heb geen kind, ik heb geen mens die mij bemint, die ik mijn enige kan noemen. Mijn tent staat in Gods witte woestijn, maar ’t bloed van zijn hart is mij water en wijn, ik dorst naar geen andere bronnen. Bij Hem is alle geven mateloos, van Hem is alle liefde weergaloos, voor Hem blijft alle danken woordenloos. Goedvanhert