"In alle dingen"

Gisteren is in Brussel de Europese Taizé-jongerenontmoeting van start gegaan : 40.000 jonge christenen uit vele Europese landen. In deze kwaliteitsvideo vindt u een voorstelling van waar Taizé voor staat met talrijke korte getuigenissen. Speciaal gemaakt voor deze bijeenkomst.

’t Hoeft niet altijd serieus te zijn. Desmond Tutu kan grappen vertellen als geen ander. Ook over Kerstmis.

We zouden het anders willen. Maar de geboorte van Jezus is geen verhaal van rozengeur en maneschijn. De schriftlezingen van het kerstoctaaf zijn dan ook niet romantisch. Vandaag viert de Kerk het feest van de onschuldige kinderen: de herdenking van een gruwelijke kindermoord, bevolen door koning Herodes. Het “Pie Jesu” uit het Requiem van Andrew Lloyd Webber vraagt dat Jezus, die de zonden draagt van de wereld, de lijdenden eeuwige rust zou geven. De combinatie met de tussengevoegde beelden geeft deze woorden een schreeuwende actualiteit. Pie Jesu Qui tollis peccata mundi Dona eis requiem Agnus dei Qui tollis peccata mundi Dona eis requiem Sempiternam Requiem ------------------------------------ Goede Jezus Die de zonden van de wereld draagt Geef hen rust Lam van God Dat de zonden van de wereld draagt Geef hen rust Rust Voor eeuwig

Op 22 december hield Benedictus XVI zijn jaarlijkse kersttoespraak tot de leden van de Romeinse Curie. Een passage uit deze 6 pagina’s lange tekst werd door sommigen geïnterpreteerd als een aansporing tot “homophobie”. Misschien een goed idee om gewoon even bedoelde passage te lezen. “Omdat het geloof in de Schepper een wezenlijk onderdeel vormt van het Christelijk Credo, mag en kan de Kerk zich er niet toe beperken, alleen de boodschap van heil over te brengen. Ze heeft een verantwoordelijkheid voor de schepping en zij moet die verantwoordelijkheid ook openlijk laten gelden. En daarbij mag ze niet alleen het milieu, het water en de lucht als gemeenschappelijke goederen van iedereen beschermen. De Kerk moet ook de mensen beschermen tegen zelfvernietiging. Er is nood aan een soort van ecologie van de mens, in de juiste betekenis van het woord. Wanneer de Kerk spreekt over de natuur van de mens als man en vrouw en vraagt dat deze orde van de schepping gerespecteerd wordt, dan is dit niet...

Pueri concinite Pueri concinite, nato Regi psallite, voce pia dicite, apparuit, quem genuit Maria. Sunt impleta quae praedixit Gabriel. Eja, Virgo Deum genuit, quem divina voluit clementia. Hodie apparuit in Israel, ex Maria Virgine, natus est Rex. Alleluia. Jongens zing nu allen samen zing voor de Koning die geboren is, zeg met vrome stem, Hij is verschenen die Maria heeft ter wereld gebracht. Vervuld is wat Gabriël heeft voorspeld. Zie, de Maagd heeft God ter wereld gebracht; die gewild was door de goddelijke mildheid. Vandaag is Hij verschenen in Israël, uit de Maagd Maria, is geboren een Koning.. Alleluja.

Zich inspirerend aan het voorbeeld van de (eerste) jezuïeten trokken Padraig Swan en Noelle Fitzpatrick onlangs op “pelgrimsexperiment”. Patrick is directeur en Noelle staflid van “Sli Eile”, het werk voor jeugdapostolaat van de Ierse medebroeders. Zoals de jezuïetennovicen trokken zij de straat op, zonder bagage of geld, enkel maar vertrouwend op de vriendelijkheid van onbekenden. Het is een heel bijzondere wijze om iets te ervaren van radicale armoede. Het helpt ook om, zonder meer, God op het spoor te komen. Hieronder vertelt Padraig iets over zijn ervaring. De ware geest van Kerstmis, levend en wel Kerstmis gaat wel degelijk over de geboorte van Jezus en over de levende aanwezigheid van God in ons leven en in onze samenleving. Concreet betekent dit een geest van openheid, vrijgevigheid en vertrouwen. In het WE van 5 tot 7 december 2008 zijn wij, twee jongvolwassenen, op pelgrimstocht getrokken naar een oude abdij in de Midlands. We hebben er de echte geest van Kerstmis gevonden. Do...

Denis is een Vlaamse jezuïet-novice. Onlangs deed hij samen met een andere novice een stage (= “experiment” in het jezuïetenjargon) bij AIDS-zieken. Hieronder brengt hij verslag uit over zijn ervaringen. Is Schotland een ander land? Die indruk kreeg ik zeker, toen de rijke taal mijn oren streelde. Arthur’s Seat, the Scottish Parliament, and the Meadows – we kregen een eerste rondleiding van Edinburgh en omgeving binnen de 48 uren na aankomst. Een grote stad, die haar historisch karakter niet heeft geofferd op het altaar van modernisme. Kerken, kastelen, monumenten... Tijdens de zondagen van dit eerste experiment zouden mijn gezel en ik hier een en ander van opvangen. Maar we waren niet gekomen als toeristen. Men had ons gestuurd naar Edinburgh om mensen te bezoeken. Mensen met AIDS. Ik had hier zoveel mogelijk over gelezen en het beeld was niet rooskleurig. Dodelijke ziekte. Lange aftakeling. Medicatie is zeer toxisch, met vele ongewenste neveneffecten. Wat werd eigenlijk van ons verwa...

Regelmatig bereid ik jonge mensen voor op het huwelijk. Steeds een sterke ervaring. Vaak ben ik onder de indruk van het idealisme én het realisme, van het grote verlangen én de luciditeit van die jonge mensen die maar al te goed weten dat het niet evident is te trouwen. Moeilijker vind ik het om om te gaan met de angst, het ongeloof en het fatalisme die er ook soms leven: “Hoe lang gaat het duren?” “In mijn omgeving zijn alle koppels uit mekaar” “Ik zou er zo graag in geloven, en ik houd zielsveel van hem/haar. Maar ik kan niet geloven dat het mogelijk is om een levenlang van mekaar te houden.” Op dit punt kunnen de gesprekken heel intens worden. In laatste instantie kan ik hier enkel nog maar spreken over het geloof dat een levenslang engagement niet alleen mogelijk is, maar ook wenselijk en ten volle ontplooiend; dat een definitief engagement niet betekent dat je jezelf opsluit maar wel dat het rust, ruimte en vrijheid mogelijk maakt; dat een liefdesengagement in se vraagt om onvoor...

Vandaag viert de Kerk het feest van de heilige Petrus Canisius sj (1521-1597). Hij was de eerste Nederlandse jezuïet en uitvinder van de “Catechismus”. Op deze vierde adventszondag krijgt dit mooie gebed van Canisius een nog diepere betekenis. GEROEPEN Gij, Heer, licht van eeuwig licht, laat mij U mogen zien, oog in oog. Laat mij ontdekken, wat de zin is van mijn roeping. Leer mij, waartoe ik geroepen ben. Help mij met uw genade en genegenheid, opdat ik mij met hart en ziel kan inzetten voor het geluk en de heelheid van mijzelf en mijn medemensen. Geef mij kracht, Heer, en richt mij op, opdat ik mij volledig wijden kan aan wat vóór mij ligt, want ik wil U volgen van zo nabij mogelijk. Hoezeer zou ik willen dat mijn hart bezit was van U alleen, die mijn rust, mijn leven en mijn redding zijt. U alleen wil ik zoeken, U alleen liefhebben, met U innig verbonden zijn. Wat zou ik buiten U verlangen? Wat heeft alles voor zin als U er niet bent, die als en...

Gisteren de banken, vandaag de autoconstructeurs, morgen de … ? Als je de commentaren en de argumenten van de rechtstreeks betrokkenen mag geloven, komt het in de buurt van goede werken: de gemeenschap die, door massale financiële injecties, verhindert dat die grote economische actoren eronder door gaan. Inderdaad, uiterst belangrijk en waarschijnlijk een goede zaak. Zeker op korte termijn. Probleem is wel dat die collectivisering van de verliezen haaks staat op een andere tendens: die van de privatisering van de winsten.

Een wat oudere dame vertelde in een groepje dat op een goede dag een jezuïet haar, tussen 2 zinnen door, zei dat ze misschien wel baat zou hebben bij het doen van de 30-daagse Geestelijke Oefeningen van de heilige Ignatius. “Ik voelde meteen grote weerstand. Mij niet gezien. Maar het zinnetje liet me wel niet meer los. Tot op de dag dat ik effectief met de Oefeningen begonnen ben. Het was een van de mooiste dingen die me in mijn leven overkomen is.” “Ze hebben u dan uiteindelijk toch gehad, de jezuïeten!”, zei iemand plagend. “Neen, antwoordde de dame, goedlachs. Niet de jezuïeten. Wel Onze Lieve Heer.”

Vandaag wordt Avery Kardinaal Dulles sj ten grave gedragen. Pater Dulles was een van de meest bekende Amerikaanse jezuïeten. Hieronder vindt u een communiqué van de Amerikaanse Jezuïetenconferentie. “De Jezuïetenconferentie van de Verenigde Staten is in rouw wegens het overlijden van Avery Kardinaal Dulles sj die deze morgen stierf in Murray-Weigel Hall, van de Fordhamuniversiteit in New York. Wij weten ons verbonden met onze medebroeders van de Provincie van New York, met de hele Sociëteit van Jezus en met allen die hem kenden en van hem hielden en die nu voor hem bidden en danken voor zijn leven van dienstbaarheid aan God en aan de Kerk. “Kardinaal Dulles was een man met een uitzonderlijke intellectuele kracht. Zijn onderricht en zijn boeken hebben veel bijgedragen tot de dynamiek van het katholieke intellectuele leven”, stelde de Voorzitter van de Jezuïetenconferentie, pater Thomas H. Smolich sj. “ Ook al was hij zo’n getalenteerd man, hij heeft zichzelf nooit anders beschouwd dan a...

« God in alles zien en ontdekken ». Hieronder kan u lezen wat dit kan betekenen voor een student, trouwe lezer van dit blog. Ik ga mijn vierde week stage in, dus het begint al beter en beter te vlotten. Maar over de stage zelf wil ik het nu even niet hebben, wel over een man die ik tijdens de middag altijd zie, A. Hartverwarmende gesprekken zijn het, eerlijk waar. A. is 88 en diep, diep gelovig. Het begon vorige week, toen we na een oppervlakkig praatje belandden bij God en geloof. "Mag ik eens vragen - het is misschien te persoonlijk, maar, bent u gelovig?", vroeg hij me. Hij was zichtbaar verheugd na het positieve antwoord. Telkens hij me ziet, spreekt hij me aan met "ha, mijne vriend!". Super vind ik dat. Tijdens een gesprek kreeg hij ook de tranen in zijn ogen toen hij me zei dat het deugd deed om eens met iemand te kunnen praten, eens te meer over geloof. Ik ben blij dat ik dat voor hem kan betekenen. Dat zei ik hem ook. Zijn hele doen is doordrenkt door zijn i...

Enkele weken geleden was het een piramidesysteem in Colombië. Onmogelijke reuzewinsten werden beloofd. Honderduizenden naïeve kleine spaarders vertrouwden hun spaarcenten toe aan bedriegers. Na enkele maanden stortte alles in mekaar. Nu is gebleken dat een van de absolute financiële supergoeroe’s uit de USA, Bernard Leon Madoff, hetzelfde deed. Alleen ging het hier over 50 miljard dollar en waren zijn klanten de allerrijksten uit de hele wereld. De finefleur van wereldwijde « haute finance » bleef hem klanten doorsturen, ook al kwamen er waarschuwingen uit officiële hoek dat de zaak niet kosher was. Op onverklaarbare wijze kon hij een vast rendement op beleggingen garanderen dat een stuk hoger lag dan wat anderen boden. Het was een eer om bij hem te mógen beleggen en het was dan ook niet netjes om vragen te stellen. Het tart alle logica. Wat is hier verkeerd gelopen ? Domheid ? Misschien voor sommigen. Het lijkt me gewoon te gaan over hebzucht. En hebzucht maakt blind.

Eergisteren liep ik even binnen in de overvolle Sint-Ignatiuskerk van Parijs. Er was een uitvaart aan de gang van de enige broer van een jonge medebroeder. De man was gestorven aan een hartaderbreuk tijdens zijn huwelijksreis … Oneindig veel verdriet. “Hoe kwetsbaar is ’t hier beneden.” Op brutale wijze stelt zo’n gebeurtenis de vraag wat advent dan wel betekent. Inderdaad, de advent is voorbereiding op het Kerstfeest. In die zin is het een periode van wachten en voorbereiding. Maar die voorbereiding bestaat in het geven van bijzondere aandacht aan het feit dat de Heer naar ons toe komt ( advenit ). En dit ligt niet in een verre toekomst, maar wel in het hier en nu. Advent en het Kerstfeest roepen op om voortdurend aandacht te hebben voor Gods actieve aanwezigheid. Elk moment van ons leven kan een ontmoeting worden met Diegene die voortdurend naar ons toe aan het komen is. Elke dag, elk uur waarin we onze ogen, oren en hart gesloten houden, is verloren, voorgoed. Leven gebeurt nú ....

Vandaag vertelt de evangelielezing ons opnieuw over Johannes de Doper. Hij is actueler dan ooit. Alles wat Johannes zegt en doet staat in teken van Jezus. In die zin verwijst de laatste profeet van het Oude Testament ons naar het fundament van het Christendom: de persoon Jezus Christus. En dit is minder evident dan het zou kunnen lijken, zeker vandaag. Alles wat Johannes zegt en doet staat in teken van Jezus. In die zin verwijst de laatste profeet van het Oude Testament ons naar het fundament van het Christendom: de persoon Jezus Christus. En dit is minder evident dan het zou kunnen lijken, zeker vandaag. Het wordt vandaag terug makkelijker om over God te spreken. Geloof in God is geen taboe meer. Onlangs zei Kardinaal Tauran, voorzitter van de Pauselijke Raad voor de Interreligieuze Dialoog, dat God, dankzij de aanwezigheid van de Islam, terug meer ruimte krijgt in de Europese samenleving. En dat is een goede zaak, ook voor ons christenen. Maar geloof in God is niet eigen aan christ...

Welke richting moet het uit met de Sociëteit? Mijn antwoord is altijd geweest: waarheen God haar leidt. Ik weet dat God ons leidt naar een nieuwe aarde, die van de belofte, de Zijne. Hij weet waar die zich bevindt. Het enige wat Hij ons vraagt is Hem te volgen . Pedro Arrupe sj

Naar aanleiding van de honderste verjaardag van Pater Arrupe sj is vorig jaar in Bilbao een musical over het leven van Pedro Arrupe sj in première gegaan. In onderstaand videoframent kan u meegenieten van het slot van dit indrukwekkende spektakel met vele honderden zangers, muzikanten en akteurs. (NB : de muziek begint pas na 30’) .

Ik heb eigenlijk wel een beetje medelijden met hen. Het heeft er lang naar uit gezien dat ze het zouden halen. Maar sinds een paar tientallen jaren is het tij, wereldwijd gekeerd. In ons hooggeseculariseerde Westen is de evolutie de laatste jaren spectaculair. God is terug op het publieke forum verschenen. Op internet is Hij onderwerp nr 1. In de andere media is God ook niet meer weg te denken. Geloof is terug in. Wat dat geloof dan precies betekent of inhoudt, is nog een andere vraag. Maar taboe is het alvast niet meer. Tot spijt van wie ‘t benijdt. De campagne die een oud Engels genootschap tot bevorderdering van het atheïsme deze dagen voert op Londense bussen ten spijt.

Ik herinner met het nog levendig. Ik was als jonge student Rome aan het verkennen. Op een busplein zag ik een oudere vrouw, in lompen gehuld. Plots stak ze haar truitje omhoog en ontblootte haar boezem. Voor zover er twijfel kon zijn, haar gelaatsuitdrukking verraadde duidelijk dat ze geestesziek was. Kort nadien vernam ik dat men toen in Italië, op grond van besparingen, geleidelijk aan allerhande categorieën van geesteszieke mensen aan het ontslaan was uit gespecialiseerde instellingen. Een van de argumenten was dat zo’n opnames van onbeperkte duur « niet verenigbaar waren met de waardigheid van die mensen ». Jaren later heb ik veel contact gehad met daklozen in Parijs. Wil je weten hoe de hel er uit ziet, dan moet je bij daklozen van de grootsteden zijn. Of beter, dan moet je even de tijd nemen om hen te horen vertellen over hun leefomstandigheden. Een aanzienlijk deel van die mensen heeft te kampen met zware psychische problemen. Niet zozeer ten gevolge van hun dakloosheid. Maar om...

Eerstdaags wordt de Nederlandse vertaling van de teksten van de 35ste Algemene Congregatie van de Sociëteit van Jezus gepubliceerd op www.jezuieten.org. Hier heeft u alvast een voorsmaakje. Het is een uittreksel uit het “tweede decreet”, over het eigen charisma van de jezuïeten. De wijze waarop wij te werk gaan 8. Aan ons, jezuïeten is de opdracht toevertrouwd te doen hopen dat temidden van alle gebeuren het goddelijk leven te vinden is. Wij volgen weer de weg die Ignatius eens opging. Omdat er een inwendige ruimte is open gegaan, waarin God in ons werkzaam is, zijn wij, zoals hij het ervoer en het ook onze ervaring is, in staat de wereld te zien als een plaats waarin God aan het werk is en voortdurend een beroep op ons doet en aanwezig is. Met Christus die levend water aanbiedt betreden we zo de dorre, van alle leven verstoken gebieden van de wereld. Het is onze werkwijze, overal de voetsporen van God te ontdekken, omdat we weten dat de Geest van Christus aan het werk is, overal en ...

In de USA bestaat een project om Geestelijke Oefeningen te geven aan mensen die leven in extreme armoede, in het bijzonder mensen die dakloos zijn of pogen zich terug te integreren. Het zijn ingrijpende en aangrijpende ervaringen. Niet enkel voor de armen, maar ook voor de jezuïeten die de Oefeningen geven. Hier kan u een overweging lezen van een van de betrokken medebroeders. Zaterdagavond ging ik naar de kapel om te bidden. Ik zei tot de Heer : « Maar wat gebeurt er toch ? Ik heb tientallen bezinningen gegeven, bezinningen aan jongeren, aan gehuwden, aan priesters en zusters en ook aan alle mogelijke mensen die verantwoordelijkheid dragen in de samenleving. Ik heb zowel individuele als groepsretraites gegeven, en ik heb veel gepredikt. Maar nooit heb ik het me overkomen dat ik zo snel en zo diep geraakt ben geworden. Het voelt alsof ik me in het diepste van mijn persoon, in mijn centrum heb geopend voor U, God. En ik verlang om U « ja » te zeggen zoals ik U voordien nooit ja heb geze...

De advent herinnert er ons aan dat God mens wil worden in elke mens. Ook, en in het bijzonder, in de kleinste en de minste. Voor elke christen is dit een blijvende oproep tot inzet. Elke op zijn/haar manier, met zijn/haar middelen, waar hij/zij staat. Neen, het gaat hier niet om een nevenproduct in onze religieuze winkel. Het is de enige toegangsweg naar volheid van leven.

Tim is een Engelse priester, net iets jonger dan ikzelf. We waren samen een WE aan het voorbereiden toen hij zich liet ontvallen dat hij de enige katholiek was in zijn familie. Op mijn vraag of hij een bekeerling was uit het Anglicanisme zei hij dat zijn ouders reeds behoorden tot een generatie die het niet nodig vond om hun kinderen te dopen. Hij had pas op latere leeftijd het doopsel ontvangen. Tim is niet alleen. De volwassenendoop is geen uitzondering meer. Ik stel trouwens vast dat ook sommige jongere medebroeders “nieuwe christenen” zijn. Typisch voor deze tijd ? Ja en nee, zou ik zeggen. Het zegt zeker iets over een cultuur die het moeilijk heeft om haar wortels te onderkennen en naar waarde te schatten. Het zegt iets over jongeren die opnieuw op op zoek gaan naar die wortels en, eens gevonden, er bewust voor kiezen. Het zegt vooral iets over christen zijn. Reeds in het begin van de derde eeuw schreef Tertullianus, een bekende kerkvader van Tunesische afkomst : je bent geen chri...

In de eerste helft van het jaar is er steeds voldoende geweest. En in de tweede helft van dit jaar was er niet echt te veel. En toch is de prijs van de ruwe olie eerst gestegen tot 150$ per vat, om vervolgens te dalen tot minder dan 50$ dollar per vat. Gisteren las ik in “De Tijd” dat specialisten het voor mogelijk houden dat de prijs verder zou dalen tot 25$, ttz 1/6 van de prijs van voorbije zomer … Het marktmechanisme is de motor van het wereldwijde economisch systeem. En het economisch systeem is de eerste bekommernis van de politici. De politieke leiders van de grote wereldmachten zijn thans druk bezig om middels massale plannen met onvoorstelbare financiële injecties de vraag terug op te vijzelen. De economen en de beleidsmakers beschikken nu gelukkig over heel wat instrumenten waardoor de gevolgen van deze systeemcrisis kunnen verzacht worden. Maar of ze zullen slagen in hun opzet? Op korte termijn? Op middellange termijn? Op lange termijn? Niemand die het weet. De toekomst zal...

Ignatius wilde dat zijn medebroeders vaak met elkaar communiceerden: rechtstreeks in gesprek, of via brieven. Voor hem was dit een heel belangrijk middel om de Sociëteit op duurzame wijze te versterken. Van de hand van Ignatius zijn dan ook vele duizenden brieven bewaard. Probleem in zo’n internationaal gezelschap als het onze – en dat was het reeds in de 16de eeuw – is de afstand. Als Ignatius schreef naar zijn boezemvriend Franciscus Xaverius, dan was zo’n brief makkelijk 2 jaar onderweg. Als hij al aankwam … Hoe verschillend vandaag. Via skype spreek ik regelmatig met medebroeders uit de hele wereld. Onlangs had ik een skypegesprek met Guillermo, een medebroeder uit Bogotá (Colombië). Hij was uitgelaten. Guillermo had net de definitieve versie van zijn doctoraatstesis (over het Evangelie volgens Johannes) ingediend. Lange jaren van werk … Een half uur lang babbelden we over en weer, horen en zagen we mekaar. Van de ene kant van de wereld naar de andere. Het was heerlijk. Vrienden in...

Vandaag, 3 december, viert de Kerk het feest van de heilige Franciscus Xaverius. In het Indische Goa, de plaats waar het niet vergane lichaam van Franciscus Xaverius sj opgebaard ligt in een kristallen schrijn, wordt hij vereerd door christenen, maar net zo goed door hindoes en door islamieten. Wie was deze man die een van de meest populaire heiligen ooit geworden is en waarvan Ignatius zei dat hij van het hardste materiaal was waarmee hij ooit had gewerkt? Francisco de Jassu y Javier werd geboren in het kasteel van Xavier in 1506. Op 19-jarige leeftijd ging hij studeren aan de Parijse universiteit. Hij was een echte atleet, zowel naar lichaam als naar geest. In ijdelheid en wereldsheid moest hij in niets onderdoen voor de Ignatius van vóór de kanonbal. De voorzienigheid wilde evenwel dat de kamer die hij in Parijs deelde met Pierre Favre, uiteindelijk ook nog onderdak zou bieden aan de Ignatius van ná de kanonbal. Met zijn feilloze intuïtie voelde deze aan dat de roeping van Francisco...

Morgen, 3 december, vieren we het feest van Franciscus Xaverius sj. Hij is waarschijnlijk de meest populaire jezuïetenheilige ooit. Morgen krijgt u iets meer over zijn leven. Vandaag alvast dit mooie gebed van zijn hand. Het illustreert de passie die Xaverius zo kenmerkte. GEBED TOT JEZUS O God, mijn God, ik houd zoveel van U! Maar ik bemin U niet opdat Gij mij zoudt redden; of om het eeuwig vuur waarmee Gij diegenen straft die niet van U houden. Gij hebt mij heel en al omhelsd aan het kruis, Gij hebt de nagels ondergaan, de lans, zoveel smaad, talloos lijden, en de dood. En dit alles omwille van mij en mijn zonden. Hoe zou ik U dan niet beminnen, o allerliefste Jezus? Niet opdat Gij mij in de hemel zoudt redden of opdat Gij mij niet voor eeuwig zou verdoemen; evenmin uit hoop op welke beloning dan ook; maar, zoals Gij van mij gehouden hebt, zo ook houd ik van U en zal ik van U blijven houden: alleen omdat Gij mijn Koning zijt en alleen omdat Gij God zijt. Franciscus Xaverius sj

Gerry Clarke sj is een Ierse medebroeder. Op 25 november stuurde hij onderstaand bericht uit Goma (Kongo) waar hij werkt voor de Jesuit Refugee Service . Seksueel en geslachtsgebonden geweld is van oudsher een oorlogswapen geweest. Maar nooit zozeer als het laatste decennium in Oostelijk Kongo. De slachtoffers van het conflict tussen de rebellerende generaal Laurent Nkunda en de Congolese overheid stromen naar de kampen rond Goma, de provinciale hoofdstad van de Oostelijke provincie van Noord Kivu. Daar krijgen ze medische hulp van de grote NGO’s. Ook de JRS is daar aanwezig, in de hoop een bijdrage te kunnen leveren voor de rehabilitatie van de slachtoffers. We hebben drie inwoners van ter plaatse in dienst genomen als eerste stap om tegemoet te komen aan de noden van de slachtoffers van het geweld. Het is hun taak om bijstand te bieden en in het bijzonder om te achterhalen wat JRS hier kan doen. Het lijkt erop dat er voldoende medische zorg voorhanden is, maar dat voor sommige heel ...

Vandaag begint de advent. We beginnen de voorbereiding van het kerstfeest. Jezus betekent “God redt”. We gaan ons dus voorbereiden op de komst van God die redt. Geloven we dat? Geloven we dat onze redding naar ons toe komt? Geloof ik dat Jezus de Heiland is? Ook voor mij? Geloof ik dat het antwoord op mijn vragen bij en in Hem ligt? Het is goed dat de Kerk ons elk jaar 4 weken de tijd gunt om hier stil bij te staan. Ons geloof is zo klein. Gelukkig maar dat Hij het is die naar ons toekomt. Steeds opnieuw.

Pater Lombardi sj is woordvoerder van de Paus. Naar aanleiding van “Pro Orantibus”, de dag voor de contemplatieve religieuzen (21 november), gaf hij de volgende beschouwing ten beste op de Vaticaanse Televisie. Er is een inwendige en een spirituele dimensie van het leven die moet beschermd en gevoed worden. Gebeurt dit niet, dan kan die zo dor worden dat ze afsterft. Terugblik, meditatie, beschouwing zijn even noodzakelijk als ademen. Tijd voor stilte – uitwendig maar vooral inwendig – zijn daar een premisse en een noodzakelijke voorwaarde voor. In het tijdperk van de GSM en van het internet is het waarschijnlijk moeilijker dan voorheen om de stilte te beschermen en om de innerlijke dimensie van het leven te voeden. Het is moeilijk maar noodzakelijk. Voor gelovige mensen is het in deze dimensie dat het gebed, de dialoog met God, zich ontwikkelt, het leven in de Geest dat belangrijker is dan het lichamelijk leven zelf. Jezus zei ons om niet zoveel schrik te hebben voor diegenen die het ...

Na zijn bekering heeft Ignatius nog 35 jaar geleefd. 20 jaar daarvan heeft hij gezocht, onderscheiden wat de navolging van Jezus voor hem dan wel concreet kon betekenen. Hij was inderdaad al 50 toen het hem duidelijk werd dat hij geroepen werd om de Sociëteit van Jezus te stichten. Hij verstond de kunst van het wachten. Hij had geduld. Of beter gezegd, vertrouwen en geloof. Vertrouwen en geloof dat God hem de weg zou wijzen. Op Zijn tijd, aan Zijn ritme. Zonder voorbij te gaan aan de tijd.

Maurice is een Franse medebroeder van midden de 50. Twee maal woonden we in dezelfde gemeenschap. Na lang gewerkt te hebben in het studentenmilieu van Parijs, werkt Maurice nu voor de Jesuit Refugee Service. Hier volgt een stukje uit een mail die ik onlangs van hem kreeg. Ik bevind me thans in Tchaad, in het Oosten van het land. Ik ben hier verantwoordelijk voor 15 scholen voor Tchadianen die vluchteling zijn in eigen land en bereid de overdracht van mijn verantwoordelijkheden voor vóór het einde van de maand januari. Ik heb net vernomen dat ik begin 2009 een nieuwe taak zal krijgen. Het schudt me dooreen, ook in mijn opwegzijn met de vluchtelingen en de verplaatsen. Ik weet nog niet wat de toekomst me zal brengen … net zoals zovele mannen en vrouwen in de streek van de Grote Meren aan de grens tussen Congo en Rwanda, en zoals nog vele anderen hier, aan de grens met Soedan. De vrede hier is erg kwetsbaar. We verwachten ons eraan dat alles hier weldra gaat ontploffen. De overgangsperiod...

Op 24 november 2008 zijn 188 Japanse martelaars zalig verklaard in Nagasaki. Zij zullen het martyrologium ingaan onder de naam: Feest van de zalige Peter Kasui Kibe sj en metgezellen. Peter Kibe was jezuïet. Hij wordt ook wel genoemd: “De man die de aarde rondstapte”. Hij reisde inderdaad vanuit Japan tot in Rome. Een deel te voet. Franciscus Xaverius sj bracht het christendom naar Japan in 1549. Peter Kibe werd 38 jaar later geboren op hetzelfde eiland (Kyushu) waar Xaverius voet aan land zette. Zijn ouders waren eerstegeneratie-bekeerlingen. Het nieuwe geloof verspreidde zich snel. In 1600 waren er 300.000 bekeerlingen. Maar de vervolging was al begonnen. Shogun Toyotomi Hideyoshi (1539-1598) beval de uitwijzing en zelfs de terechtstelling van de missionarissen en de bekeerlingen. Dit begon in 1587. Na school te hebben gelopen bij de jezuïeten in Arima werd Peter katechist. Hij werd gearresteerd in 1614 en gedeporteerd naar Macao. Hij was 23 jaar oud. Noch in Macao, noch in Goa (Ind...

Ik raad jonge mensen nogal eens de lectuur aan van “Het verstoorde leven” van Etty Hillesum: een indrukwekkend dagboek van een jonge vrouw die tijdens WO II het geloof ontdekt. Een pretentieloos getuigenis van een heel persoonlijke ervaring. De (jonge) lezers zijn er doorgaans weg van. Hetzelfde geldt met andere open verhalen van persoonlijke geloofservaring. Als diezelfde – of andere - jonge mensen ertoe komen om te proeven van en te experimenteren met ignatiaanse spiritualiteit en meditatie, dan is de reactie gewoonlijk gelijkaardig. Ze wisten niet dat dit bestond of mogelijk was. Het is een onvermoede wereld die opengaat. De smaak is er een van meer. Een stuk moeilijker ligt het met de intellectuele reflectie op de christelijke traditie. Dit is niet meer het register van de persoonlijke ervaring of van het getuigenis. In objectiverende en rationele categorieën wordt hier het domein van de subjectiviteit en van de rechtstreekse ervaring overstegen, en wordt aansluiting gezocht bij de...

Vooraleer de Sociëteit van Jezus te stichten heeft Ignatius lange jaren gepelgrimeerd. Gedurende al die jaren heeft hij bedelend in zijn bestaan voorzien. Alles ontvangen van God. Alleen maar op Hem vertrouwen. Het was voor hem zo’n fundamentele ervaring dat hij voorgeschreven heeft dat de novicen allen ook een pelgrimsexperiment moeten doen. Ziehier wat een novice schrijft over zijn pelgrimsexperiment van voorbije zomer. Ik zou jullie graag willen vertellen over de wonderlijke ervaring die het voor mij geweest is om te ontdekken dat de armoede me rijk maakte. Het speelde zich af deze zomer. Als deel van onze noviciaatsvorming moesten we gedurende een maand “overleven” zonder geld of eten, werk zoekend op het platteland of al bedelend. We mochten niet zeggen dat we jezuïeten waren omdat we daar mogelijks voordeel hadden kunnen uit halen. De bedoeling was dat het een zo realistisch mogelijke ervaring zou worden van armoede en van vertrouwen in de Heer. Zo gebeurde het dat we op een goed...

Een bejaarde medebroeder vertelde me dat hij merkte dat zijn leefwereld aan het inkrimpen was. “Vroeger, als ik op mijn kamer kwam, ging ik meteen kijken naar mijn telefoontoestel. Gewoonlijk brandde het rode lichtje, teken dat er boodschappen ingesproken waren. Weet je, het is nu al zeker 6 maanden geleden dat het rode lichtje nog heeft geflikkerd”. Hij zei het zonder bitterheid, met een rustig glimlachend gezicht.

Hieronder vindt u een aangrijpend, woordenloos verhaal. Hoop of wanhoop? Verlaten worden of vrijheid krijgen? Tederheid of eenzaamheid? Droom of werkelijkheid? Noodlottige herhaling of uiteindelijke vervulling? Geloof of illusie? De cineast nodigt u uit om zélf een antwoord te geven.

Deze dagen hoorde ik een boeiende uiteenzetting over het wezen van de Kerk, hier, vandaag te lande. De spreker, medebroeder Jacques Haers sj, verkoos om niet het woord “ecclesiologie” (theologisch nadenken over het begrip Kerk) te gebruiken. Hij stelde wel het woord “ecclesiogenese” voor: de wording, het ontstaan van de Kerk. Niet als een eenmalig gebeuren, maar wel als een voortdurend gebeuren. In onze streken staan we voor een Kerk met een enorme structuur, waarvan duidelijk wordt dat die grondig zal veranderen in de komende jaren. Het gelovig nadenken over je eigen plaats en bijdrage binnen dat “lichaam” kan dan wel eens een heel moeizame en soms uitzichtloze zaak worden. De benadering van de ecclesiogenese lijkt me inderdaad meer aangepast aan onze werkelijkheid: hoe kan ik, hier en vandaag, meewerken aan de doorlopende opbouw van de Kerk-gemeenschap, wetend dat die steeds opnieuw moet worden uitgedacht? In plaats van lijdzame toeschouwer of consument word je dan verantwoordelijke ...

We zijn het in onze hooggeseculariseerde Lage Landen niet meteen gewoon. De Noordierse priesters Delargy, O'Hagan en O'Hagan zingen al samen sinds hun jeugd. Nu, jaren later, gebruiken zij hun muzikale talenten volop als middel tot evangelisatie. En gelijk hebben ze.

Kan ik meer verlangen? Kan ik iets mooier toewensen? Christus met mij, Christus voor mij, Christus achter mij, Christus in mij, Christus onder mij, Christus boven mij, Christus aan mijn rechterhand, Christus aan mijn linkerhand, Christus wanneer ik ga rusten, Christus wanneer ik ga zitten, Christus in het hart van elke mens die aan mij denkt, Christus in de mond van elke mens die over mij spreekt, Christus in ieder oog dat me ziet, Christus in ieder oor dat me hoort. Gebed van de heilige Patrick

Tijdens zijn eremis gaf Bert gisteren een commentaar op de evangelielezing van de zondag, de parabel van de talenten. Ik laat u even meeluisteren. “… Mijn ouders zeiden me altijd: “uw talenten moet ge gebruiken.” En de reden die ze ervoor gaven: omdat ge ze gekregen hebt. Ik ben heel dankbaar dat ze me dat onder de neus wreven, want spontaan denken we toch allemaal dat het aan onszelf ligt als we iets goed kunnen, of gedragen we ons toch alsof onze talenten onze eigen verdiensten zijn. Ignatius van Loyola, de stichter van de jezuïetenorde waar ik al tien jaar toe behoor, zei in een mooi gebed: “alles heb ik van U gekregen, alles geef ik U terug.” Wie kan ervaren dat alles cadeau is, dat hij of zij alles heeft gekregen, onverdiend, die leeft als een heel vrij en gelukkig mens, als de rijke bramenplukker die zo blij kon zijn als een kind dat alles ontvangt en overal bewondering voor heeft. …” In afwachting van de reportage op www.jezuieten.org kunt alvast de foto’s van de wijding bewon...

Gisteren werden in de oude jezuïetenkerk van Antwerpen Bert en Ward tot priester gewijd in de Sociëteit van Jezus. Wijdheer was Mgr Jozef De Kesel. Ziehier de laatste woorden die de bisschop richtte tot diegenen die hij meteen daarna tot priester zou wijden. Na alles wat ik jullie al gezegd heb, is dat het allerbelangrijkste: de vriendschap met Jezus. Los van Hem kun je niets. Die vriendschap heb je Hem al toegezegd, toen je de geloften hebt uitgesproken. Van die vriendschap en van Gods grote liefde voor zijn mensen, zul je nu ook als priester getuigen. En besef het wel: je kunt maar geven wat je hebt ontvangen en ook maar geven waarvan je zelf leeft. Dat zeg ik u “opdat de vreugde van Christus in u moge zijn en uw vreugde volkomen moge worden.”

Vandaag ontvangt medebroeder Bert, na 10 jaar voorbereiding, de priesterwijding. Hij vertelt over wat hij noemt “een onverwacht, onbekend geschenk”. Toen ik tien jaar was, had ik het geluk overdonderd te worden door missionarissen in Kameroen die alles hadden achtergelaten omdat hun kracht en hun rijkdom ergens anders lag. Zonder die keuze te begrijpen, begreep ik hun geluk, zoals Jezus het uitroept voor de Vader (cf. Mt 11,25). Daar ben ik christen geworden. Toen ik twintig was, ging ik graag naar een abdij of op pelgrimstocht. Daar, in de eigenaardig bewoonde stilte van een abdijkerk of onderweg in de natuur, werd ik geraakt door een bijzondere schoonheid die nóg meer zin in het leven geeft. Zonder dat mysterie te begrijpen, begreep ik dat “hier iets meer aan de hand is”, zoals Mozes het uitroept voor het brandend braambos (cf. Ex 3,14). Daar ben ik jezuïet geworden. Toen ik dertig was, keek ik terug op mijn leven en zag dat, doordat ik gezonden was als jezuïet, er nieuwe werelden vo...

Gisteren hebben de 900 novicen van de Sociëteit van Jezus feest gevierd. 13 november is immers de dag van de heilige Stanislas Kostka sj (1550-1568), patroonheilige van de novicen. Stanislas, een Poolse edelman, was nauwelijks 18 jaar oud toen hij stierf en was minder dan een jaar jezuïet geweest. Een van de redenen voor zijn heiligverklaring was zijn onvermurwbare beslistheid om in te gaan op Gods roep, niettegenstaande de grote weerstand van zijn familie. Meer over het leven van de heilige Stanislas vindt u hier .

Enige weken geleden schreef de nieuwe algemene overste van de Sociëteit van Jezus, Adolfo Nicolás, zijn eerste brief aan de wereldsociëteit. Hieronder twee uittreksels waar ook niet-jezuïeten zich kunnen aan inspireren. Alle jezuïeten zijn geroepen zich spiritueel te verdiepen. We beschikken over vele diverse persoonlijke kwaliteiten, maar we moeten steeds blijven proberen onze relatie met God en met de wereld waarin God actief bezig is te verdiepen. De Kerk verwacht die diepgang van ons. Diep verbonden zijn met Gods Geest is belangrijker dan al onze talenten, universitaire graden of vakkundigheid. Dat maakt onze apostolische werkzaamheid pas effectief. … Als we kijken naar de verschillende vormen van ons apostolaat en onze communiteiten horen we steeds woorden als ‘universaliteit’, ‘toekomst ‘, ‘pluralisme’, ‘intercultureel’, ‘interdisciplinair’, ‘grenzen’, ‘crisis’. De rijke maar ook complexe werkelijkheid achter deze begrippen duidt op een schreeuw naar creativiteit. We moeten in s...

Sociologen onderkennen 4 maatschappelijke trends die de massamedia kenmerken. 1. De dynamiek van versnelling. De berichtgeving moet thans bijna onmiddellijk gebeuren. 2. Van openbaarheid naar privé. Het openleggen van de intimiteit is in. 3. Van autoriteit naar idool. Denk maar aan de Beckhams. 4. Van beleid naar evenement. Inderdaad, zelf in de hypergeseculariseerde media in Vlaanderen krijgen de Wereldjongerendagen veel aandacht,. Is dit problematisch voor het gebruik van de massamedia bij de verkondiging van de Blijde Boodschap? Ik denk het niet. Uiteraard kan de evangelisering niet uitsluitend via die media gebeuren. Maar die media bieden ook buitengewone mogelijkheden die vroeger ondenkbaar waren. Zoals steeds is de uitdaging om op efficiënte wijze gebruik te maken van de beschikbare middelen binnen de culturele context die zich aanbiedt: het doorlopende avontuur van de inculturatie.

Ik voel plaatsvervangende schaamte. Die beelden van Armeense en Grieks Orthodoxe monniken die met mekaar aan het vechten zijn in de kerk van het Heilig Graf in Jeruzalem zijn hemeltergend. Zeker weten, beide partijen zullen uitvoerig kunnen uitleggen hoe het onaanvaardbare gedrag van de anderen – uiteraard – het zover heeft kunnen laten komen. Sommige handelingen spreken voor zichzelf. Woorden zijn hier niet terzake. Tenzij het zou gaan over spijtbetuiging of vraag om vergeving.

InYgo , het internationaal ignatiaans jeugdnetwerk organiseert dit WE een vormingssessie over de affectieve opvoeding van de jeugd. Een echtpaar met reeds meer dan 35 jaar huwelijk achter zich gaf er een boeiende terugblik op^hun eigen affectief parcours. Ze hadden het onder meer over “chastity”, ttz kuisheid. Wat betekent “kuisheid” voor ons? Toen we pubers waren was kuisheid een negatief begrip. Het werd voorgesteld als onthouding, als de kunst van het elkaar niet aanraken. Vandaag zouden we spontaan net het tegenovergestelde zeggen. Kuisheid is de kunst van het elkaar aanraken op de juiste wijze. We geloven dat dit niet enkel geldt voor gehuwde mensen, maar eigenlijk voor alle mensen en zeker ook voor jongvolwassenen. Kuisheid betekent: helder en transparant zijn als gesexueerde persoon. Deze transparantie geldt zowel voor onze verbale communicatie als voor niet-verbale communicatie.

Géraldine is een vrouw van tweede helft de dertig. Ze had wat inkopen gedaan in een grootwarenhuis in Aix en Provence en stond aan te schuiven aan de kassa. “Sale arabe” hoorde ze zeggen door de oudere vrouw die achter haar stond. Géraldine draaide zich om om te zien wie haar zo had toegesnauwd. De vrouw sloeg rood uit en stamelde: “Excusez-moi, ma soeur”. Zuster Géraldine was voor een vergadering overgekomen uit Libanon waar zij woont. Het kapje maakt daar deel uit van de normale klederdracht van zusters. Géraldine vond het niet leuk. In Libanon, zo wist ze te vertellen, is er weinig racisme. In Syrië, daarentegen, wel. Maar Libanon heeft van oudsher een etnisch gemengde samenleving, terwijl de bevolking van Syrië heel homogeen is. In Libanon is men gewend aan verschillende huidskleuren, talen en gebruiken. Of alvast toch een beetje. Want zo vreedzaam gaat het er daar nu ook weer niet altijd aan toe.

Deze zomer sprak ik met een grijzende Angolese vluchteling over de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Hij zei me dat hij er niet in geloofde dat Obama ooit zou kunnen verkozen worden. Toen ik hem vroeg waarom, keek hij me aan met die typische weemoedige Afrikaanse blik en wees naar zijn huid. Ik dacht toen, eerlijk gezegd, dat hij gelijk had. Nu weten we dat over enkele weken een Afro-Amerikaan de machtigste man wordt van de wereld. Obama zal zeker heel eigen accenten leggen. Of het ten gronde een groot verschil zal uitmaken is een andere vraag. Maar zeker is dat de verkiezing van Obama een ongelofelijk hart onder de riem is voor zovele miljoenen vernederde mensen, in Afrika en in vele andere landen.

Even ter herinnering

Onbeduidend en onopvallend zijn is één iets. Nederigheid is iets anders. Het is niet aangeboren. Je kan het wel leren. Met vallen en opstaan.

Is het u al opgevallen? Vertellen is terug in. Verhalen alom. In het bijzonder op internet. Verslaggevers vertellen ons verhalen over wat er gebeurt. Vaak vertrekkend van kleine anekdotes. Ook in de publiciteit is er meer en meer story telling. Banken doen het. En ook de politici hebben het begrepen. Geen beter medium om een boodschap aan te brengen. De publiciteit op internet evolueert naar kortverhalen. Vaak professioneel gemaakte filmpjes, die aandacht, sympathie, herkenning, toebehoren … proberen op te wekken. Laat ons nuchter blijven, meestal – gelukkig niet altijd – met commerciële bedoelingen: koop bij ons! Verhalen vind je ook terug in de Bijbel. Hij staat vol van verhalen. En wel verhalen van grote kwaliteit: soms litterair, altijd inhoudelijk. De onderliggende bedoeling is niet verborgen en is heel eenvoudig: delen met andere mensen datgene wat God aangewezen heeft als weg naar leven, geluk en liefde. Best interessant en bovendien ook nog actueel als vraagstelling. Misschien ...

Onderstaande video toont u het kasteel van Loyola waar Ignatius geboren werd. In het eerste deel ziet u de kapel van de bekering. Het is de voormalige slaapkamer van Ignatius. Hij heeft er, na zijn verwonding in Pamplona een jaar lang ziek in bed gelegen. Het is de plaats van (het begin van ) zijn bekering. Hier is het allemaal begonnen.

Voorbije zomer vond in Frankrijk een ontmoeting plaats tussen pater Adolfo Nicolás sj, algemene overste van de Sociëteit van Jezus, en een 30-tal jezuïeten in opleiding uit heel Europa. Hij gaf volgende omschrijving van wat het betekent om jezuïet te zijn: Wat ons inspireert is het Evangelie en de Geest van Christus: als de Heer Jezus niet centraal staat in ons leven, dan verliest ons doen zijn bestaansreden. Hij leert ons om te staan aan de kant van de armen, van hen die uitgesloten worden uit onze wereld. Onze spiritualiteit ontspruit uit de Geestelijke Oefeningen van Sint-Ignatius en zij zijn de maat zelf van onze eigen maturiteit. In verbondenheid met de Kerk en geleid door haar onderricht, willen wij ons met al onze krachten toewijden aan de dienst, de onderscheiding en het onderzoekswerk. Onze beperkingen en, voor sommigen onder ons de oppervlakkigheid, ontmoedigen ons niet en doven onze passie om de Kerk te dienen niet uit. Maar, integendeel, ze brengen ons ertoe om met nog meer...

Deze dagen herdenken we de 50ste verjaardag van de verkiezing van Paus Johannes XXIII. Op 11 oktober 1962, dag van de opening van de Tweede Vaticaanse Concilie, was er een grote avondwake op het Sint Pietersplein. Onverwacht gaf “de goede Paus”, aan het einde, een “maanpraatje”. Hieronder vindt u de beelden en de tekst in Nederlandse vertaling. Dierbare zonen en dochters. Ik hoor jullie stemmen. De mijne is ook maar een stem, die zich voegt bij de stem van de hele wereld. Die hele wereld is hier vandaag vertegenwoordigd en je zou kunnen zeggen dat de maan zich naderbij spoedt om naar het schouwspel te kijken dat zelf de Sint Pietersbasiliek, gedurende zijn 4 eeuwen lange geschiedenis, nooit eerder heeft kunnen waarnemen. Mijn eigen persoon is van geen belang. Het is een broer die tot u spreekt, die een vader geworden is door de wil van onze Heer. En allen samen, vaderschap en broederschap en Gods genade, versterken de indrukken van deze avond. Het gaat steeds opnieuw over onze gevoelen...