"In alle dingen"

Nicolas Standaert sj sprak in 2009 tijdens de “ Loyolatocht”, een bezinnende pelgrimstocht in Spanje, over kiezen. In deze korte serie worden enkele uittreksels aangeboden over de drie manieren die Ignatius onderscheidt over hoe te komen tot een keuze. Nicolas Standaert sj is professor sinologie aan de K.U.Leuven. - Voorbeeld: Een studente die haar bachelor gehaald heeft, wil voor haar master een andere studie aanvatten. Ze is enthousiast over dat nieuwe programma; het lijkt haar boeiend en uitdagend en ze straalt ook haar enthousiasme uit. Toch heeft ze ook twijfels: ze doet ook haar huidige studierichting graag en vreest dat ze een aantal vakken zal missen. Bovendien, als ze dan ’s avonds thuiskomt bij haar vriend, die de oude studierichting verderzet, zal ze misschien ongelukkig zijn omdat ze met hem niet over hetzelfde kan praten. - De gemoedstoestanden (“boeiend, enthousiast, vrezen, ongelukkig”) van dit meisje bij haar keuze hebben te maken met wat Ignatius “vertroosting” en...

Vrijdag had ik een gesprekje met Sabine. Zij is arbeidster, rond de veertig. Sabine heeft weinig gestudeerd. Ze is een heel verstandige en ook wijze vrouw. Ze interesseert zich aan moderne kunst en … aan spiritualiteit. Zo heeft ze een opleiding gevolgd om wicca (moderne heks) te zijn. Sabine vertelde me dat ze als klein meisje sterk uitkeek naar de eerste communie. Meer in het bijzonder naar de catechese, en de verhalen uit de Bijbel. De ontgoocheling was groot. Ipv te leren over de Bijbel moesten de kinderen vooral spelletjes spelen en tekeningen maken. Na de eerste communie vertelde het meisje haar moeder dat ze daar niet meer aan mee deed. Zondag praatte ik met Jan, een medebroeder die sinds enige tijd pastoor is in een Nederlandse provinciestad. Hij vertelde dat het voor hem nu duidelijk was dat de catechese een absolute prioriteit aan het worden was. En dat er veel werk aan de winkel was. Zo   had hij ongewild een deel van zijn catechisten tegen zich in het harnas gejaagd. ...

Nicolas Standaert sj sprak in 2009 tijdens de “ Loyolatocht”, een bezinnende pelgrimstocht in Spanje, over kiezen. In deze korte serie worden enkele uittreksels aangeboden over de drie manieren die Ignatius onderscheidt over hoe te komen tot een keuze. Nicolas Standaert sj is professor sinologie aan de K.U.Leuven.   - Een voorbeeld: Veronderstel dat je door een winkelstraat stapt op weg naar een bepaalde bestemming (je bent niet echt aan het winkelen) en je ziet een prachtig kleed of jurk hangen, helemaal naar je smaak. Je stapt de winkel binnen en probeert het, en het kleed past helemaal. Het lijkt wel “helemaal voor jou gemaakt”. Bovendien is de prijs redelijk, dus niet aarzelen maar kopen! Je komt thuis en je ingeving wordt bevestigd: je man vindt dat je er stralend uitziet en je dochters vinden je gewoon schitterend! In dit kleed ben je helemaal jezelf, en je komt ook helemaal tot jezelf.   - Dit soort keuzes komt ook (eerder uitzonderlijk) voor bij meer onveranderlijk...

Tijdens een gesprek nalv een huwelijksvoorbereiding, vertelde een jonge vrouw over de goede raad die ze van haar grootmoeder had  meegekregen: “ Meisje , je bent pas klaar om te trouwen als je volgende drie werkwoorden in alle tijden vervoegd hebt: geven – toegeven – vergeven .”

Een doosje lucifers. Stukjes hout met zwavel. Voor de kunstenaar het vertrekpunt van een indrukwekkende saga. Zo banaal en herkenbaar als het maar kan zijn: de domme vernietigende logica van het kwaad.

Het schooljaar loopt ten einde. Tijd om terug te blikken. Dat doen ook de leerlingen in onze colleges die zich binnen het kader van het "Sociaal project" een jaarlang in hun vrije tijd hebben ingezet voor kansarmen. Je vindt pareltjes in die stageverslagen. Oordeel zelf. “Moeite heb ik gedaan, voldoening heb ik gekregen.   Het beste heb ik gegeven, liefde hebben ze me teruggegeven.   Les heb ik ze gegeven, een lesje hebben sommigen mij geleerd.   Een kans hebben ze mij gegeven en ook een goede herinnering kunnen ze me niet meer afnemen… En tot slot: ‘Who, being loved, is poor?”

Wat zien we als we kijken? Naar de wereld rondom ons? Naar de anderen? Naar onszelf? Onderstaande beelden werden gemaakt door Tom Guilmette met een camera die 2.564 beelden schiet per seconde.

In zijn boek “Heroic Living” vertelt Chris Lowney volgende anekdote. “Het verhaal doet de ronde dat de persoonlijke secretaris van Johannes XXIII hardnekkig probeerde om de Paus ervan te weerhouden het Tweede Vaticaans Concilie bijeen te roepen. Hij vreesde dat dit gewichtige initiatief zou uitdraaien op een ramp en de reputatie van de Paus zou aantasten. Het antwoord van de Paus aan zijn weerbarstige secretaris toont dat hij een meester was in de onderscheiding, zoals Ignatius die verstond: “U hecht nog teveel belang aan uw ego. U geeft nog teveel om een goede reputatie. Iemand kan pas ten volle en echt vrij worden wanneer zijn ego is vertrapt geworden.” Je zou dit zo kunnen verstaan: het is pas wanneer je inwendig voldoende vrij bent om het risico te nemen van te mislukken, dat je klaar bent voor succes."

Homilie op het feest van de heilige Drieëenheid Waar of niet waar? “ Het eigene van christenen is dat ze geloven in God .” Als ik een precies antwoord wil geven op de vraag naar de eigenheid van het christelijk   geloof moet ik zeggen “ niet waar ”. Uiteraard geloven christenen in God. Maar het godsgeloof is niet het eigene van de christenen. Dat geloof in de ene God delen we namelijk   met de andere monotheïstische godsdiensten. Wat is dan wel het eigene aan de christenen? Dat we geloven in Jezus Christus? Dit is een stap in de goede richting. En wel een belangrijke. Maar het is nog onvolledig. Het eigene van ons christenen is dat we geloven in de Drieëne God: Vader, Zoon en Geest. De kern, het absolute hart van het christelijke dogma is het dogma van de Triniteit. Eigenlijk is het christelijke dogma heel beperkt. Alles samen niet meer dan enkele bladzijden. Er is ongeveer 1000 jaar aan gewerkt door duizenden theologen, de kerkvaders genoemd. Het zijn geen gebeden, laat staa...

In « La Croix » van gisteren staat een openhartige reportage over het gemeenschapsleven van de religieuzen . Ik heb het gelezen met een milde (?) glimlach van herkenning op de lippen. Hieronder vindt u de slotzin van het artikel, uit de mond van een clarisse. “ De grote vreugde van het gemeenschapsleven is niet van conflicten te vermijden, maar van ermee te kunnen omgaan .” En wat zeggen de gezinnen hierover? Erg verschillend? Of net niet …

Onderstaand stukje kreeg ik van T. , een regelmatige bezoeker van deze blog. Het gaat over iets heel eenvoudig. Misschien is het daarom dat het me zo aansprak. U mag er mee van genieten. " Terug in België heb ik vijf weken meegeleefd in de Ark in Boechout, met mensen met een mentale handicap dus. Overdag werkte ik in de tuin, deed huishoudelijke taken of ging iets drinken met een bewoonster. 's Avonds zaten we gezellig samen in de living, deden een praatje en ja, probeerde ik er in feite gewoon " te zijn".  Echt heel goed om met zulke mensen samen te leven, omdat bijna alles wat je doet, heel goed wordt gevonden! Je zelfvertrouwen krijgt er een boost! Velen onder hen zijn heel gelukkig. Dat was ook een openbaring voor mij. Zo ging ik op een keer met een man mijn moestuin begieten en na afloop riep hij: "ik ben gelukkig T., ik ben gelukkig!". Wauw, daar kan ik nog iets van leren !"

Tijdens een vorming die ik onlangs gaf, kwam ik tot het verheugende inzicht dat, naar goede ignatiaanse traditie, de Heilige Drievuldigheid een belangrijke plaats inneemt in mijn werk. Het gaat hierbij, nog steeds naar goede ignatiaanse traditie, uiteraard over een “gecontextualiseerde” Drievuldigheid: YouTube, Twitter en Facebook; of ruimer, video, blogging en sociale netwerken: beeld, tekst, en netwerking. Teksten schrijven doe ik al lang. Netwerking is voor mij ook al geruime tijd een verworvenheid. De (relatieve) nieuwigheid voor mij is het bewust gebruiken van beeldmateriaal. De bekering van Ignatius heeft alles te maken met ver- beeld -ing: de ervaring dat de beeldrijke heiligenlevens en evangelieverhalen die hij las op zijn ziekbed op hun beurt allerhande beeldrijke herinneringen uit zijn persoonlijk leven wisten op te roepen. En wel met zo’n kracht dat ze hem op het spoor wisten te brengen van de diepste en meeste intieme krachten en gedrevenheden in zijn innerlijk leven; b...

Het voorbije Pinkster-WE ben ik mee voorgegaan in twee vieringen. Op zondag, in de Gentse Kathedraal, was er het feestelijk vormsel van   een 20-tal kinderen, waaronder een van mijn neefjes. Mooi en vertrouwd, die kinderen uit het zesde studiejaar. Op de vooravond van Pinksteren was ik in de Antwerpse kathedraal voor een jeugdviering waarin tevens een 20-tal (jong)volwassenen gevormd werden: tussen 18 en 50 jaar oud, een kleine helft met gekleurde huid. Het was de eerste keer dat ik getuige was van het vormsel van volwassenen. Je voelde gewoon dat hier iets heel authentiek en echt gebeurde. Het deed me denken aan mijn laatste studiejaar in Parijs, intussen meer dan 10 jaar geleden. Ik kreeg er de verantwoordelijkheid van de vormselvoorbereiding van 120 kinderen van   11-12 jaar. Het werd een onverwacht intense ervaring – soms strijd . Eindresultaat was dat slechts 20 kinderen oordeelden dat ze voldoende matuur waren om het vormsel aan te vragen en dat voortaan in h...

Morgen, dinsdag 14 juni kunt u een interview met uw blogger beluisteren op Radio Maria, rond 8u15, 20u en 24u. Het interview gaat over internetpastoraat en duurt een half uurtje. U kunt luisteren via het internet door hier te klikken.

Een verrassend rijke analyse van de persoon van Ignatius van Loyola en de jezuïeten in de vorm van een boeiend gesprek tussen François Sureau (advocaat en romanschrijver) en Marc Rastoin sj (theoloog). Om beter de persoon van Ignatius te leren kennen, de historische context, de Geestelijke Oefeningen, de ignatiaanse spiritualiteit, de geschiedenis van de stichting, de vierde gelofte van de jezuïeten, de plaats van bekeerde joden in de SJ … Als u even de tijd heeft, klik hier .

Vandaag sluiten we de lange paastijd af met het feest van Pinksteren. De gave van de Geest als voltooiing van Gods zelfgave die maakt dat we nu ten volle kinderen van God kunnen worden.   Moeilijke woorden. Wat wil dat allemaal zeggen? In onderstaande video krijgen we hier een heel eenvoudig antwoord op. Zonder dure woorden. Maar minstens even sprekend.   Met dank aan de Ark en Klaartje.

Een project van Yann Arthus Bertrand. Mensen getuigen over hun leven. Woord en beeld. Ontwapenende eenvoud. Bevragend ook ... En ik? Wat is mijn ervaring? Hoe ga ik hier mee om? God. 6 miljard Mensen from GoodPlanet on Vimeo . Deze tentoonstelling loopt tot 19 juni in Tour & Taxis in Brussel.

We weten het maar al te goed.   Onze cultuur biedt oneindig veel mogelijkheden. Zoveel leuke en aantrekkelijke dingen. Onmiddellijk genot gegarandeerd.    We weten ook dat we vaak een hoge prijs betalen voor ons korte-termijn-denken. Reden om toe te geven aan de ontmoediging? Gelukkig weten we ook dat mensen een grote veerkracht hebben. Vaak onvermoed en toch waar. Wat geeft jou kracht om op te staan? Wat laat jou toe om, toch – steeds opnieuw – uit het dal te kruipen? Wat kan je daaruit leren? Hoe op een meer levengevende wijze in jouw eigen werkelijkheid staan? NB: naar het videootje kijken tot aan het einde!

Maandag hadden we in de gemeenschap bezoek van Aurel Brys sj. Aurel woont en werkt sinds 45 jaar in India. Met enthousiasme vertelde hij ons over de uitdagingen van de Indische cultuur en over hoe structureel confronterend de aanwezigheid van christenen wel   is in een samenleving die gekneed is door het hindoeïsme. Woensdag hadden we dan weer bezoek van Jules Stragier sj. Jules is een generatiegenoot van Aurel maar kwam net overgewipt uit Chili waar hij al meer dan 40 jaar wortel heeft geschoten. Aan tafel hoorden we uit zijn mond een heel ander maar net zo boeiend verhaal.   Na de koffie ging ik met Jules voor mijn computer zitten, om hem een snelcursus blogging te geven. Meer in het bijzonder wijdde ik Julio in in aantal technische snufjes die hem van dienst kunnen zijn voor de blog waar hij een tijdje geleden mee begonnen is.   Netwerking heet dat.  Reeds 500 jaar. Nu ook digitaal.

Een dag uit het leven van jezuïeten in opleiding in Parijs: 15 jezuïeten, 8 landen, 7 ervaringen, 5 talen …   M et ook enkele Vlaamse jezuïeten.

“ Men kan niet altijd de ervaring uit de weg gaan dat God zich verbergt. Maar zelfs in de diepste duisternis, als God zich schuil schijnt te houden, kan het licht van God dat alles anders maakt, schijnen. God is intens werkzaam in deze verborgenheid. Oprijzend uit de graven van de geschiedenis en van het persoonlijk leven, verschijnt ons de Heer wanneer wij dit het minst verwachten. Hij   brengt ons zijn troost als een vriend en als het middelpunt van een broederlijke en dienende gemeenschap .”   Uit het tweede decreet van de 35 ste Algemene Congregatie van de Sociëteit van Jezus

“ Steeds en altijd weer de mensen die mij zijn toevertrouwd beminnen en dienen. Daar komt het allemaal op neer. Daar ga ik voor .” Tijdens een vergadering hoorde ik een dame onlangs deze uitleg geven aan het zinnetje “en todo amar y servir”. Het kwam uit het diepste van haar hart. Ik was erdoor geraakt. Toch had ze dit beroemde zinnetje uit de slotmeditatie van de Geestelijke Oefeningen (GO) van Ignatius van Loyola maar half recht aangedaan. “Lijdend voorwerp” van het liefhebben (amar) en dienen (servir) is voor Ignatius immers niet in de eerste plaats of exclusief de mens maar wel God. De GO zijn voor hem een leerschool om zo naar de hele werkelijkheid te kijken dat je in alles (en todo) God op het spoor kan komen en zijn scheppende liefde aan het werk kan zien. In mensen, zeker. Maar nog veel ruimer, in alle mogelijke dingen en ervaringen. En todo amar y servir is wat Ignatius de retraitant suggereert aan God te vragen als bijzondere genade aan het einde van de GO. “ Je hebt n...

Een project van Yann Arthus Bertrand. Mensen getuigen over hun leven. Woord en beeld. Ontwapenende eenvoud. Bevragend ook ... En ik? Wat is mijn ervaring? Hoe ga ik hier mee om? Houden van. 6 miljard Mensen from GoodPlanet on Vimeo . Deze tentoonstelling loopt tot 19 juni in Tour & Taxis in Brussel.

Vragenderwijs Guillaume van der Graft Ik vroeg het aan de vogels de vogels waren niet thuis ik vroeg het aan de bomen hooghartige bomen ik vroeg aan het water waarom zeggen ze niets het water gaf geen antwoord als zelf het water geen antwoord geeft hoewel het zoveel tongen heeft wat is er dan wat is er dan er is alleen een visserman die draagt het water onder zijn voeten die draagt een boom op zijn rug die draagt op zijn hoofd een vogel. en tegen het einde van de nacht ging Hij lopend over het meer naar hen toe. Mc 6, 48b

Leven is loslaten. Van de moederschoot tot de laatste ademstoot. Nu eens weet je waarheen. Dan weer lijkt het een doolhof, doelloos en verloren. Samen met anderen, maar uiteindelijk alleen. Alleen. In hoop en geloof. Op weg naar God.

Voorbije maandag nam ik deel aan de plechtige opstart van Logia , “Christelijk geïnspireerd impulsforum”. Bedoeling van Logia is om in de verschillende grote Vlaamse steden christelijke denktanks uit te bouwen van waaruit christelijk geïnspireerde impulsen kunnen uitgestuurd worden naar de Vlaamse pers. Een kleine honderd mensen waren van de partij.   Gastspreker was Herman Van Rompuy, voorzitter van de Europese Unie. Hij heeft ons met brio drie kwartier onderhouden over   het voorbije, huidige en toekomstige belang van het christendom in de Westerse cultuur in het algemeen en in de Europese Unie in het bijzonder.   Hij ging onder meer in op de paradox van de situatie van het belijdende christendom in Europa vandaag. Door het feit dat deze groep mensen thans een kleine minderheid is geworden die nog steeds verder afkalft is de weerstand ertegen in vrije val.   In het bijzonder bij de jongere generaties zijn er tekenen van een groeiende verdraagzaamheid en openhei...