"In alle dingen"

Voor het tijdschrift “Liefke” schreef ik een overweging over “Trots die dankbaar maakt”. Hier vind je uittreksels (8/8) Betekent dit dat trots gevaarlijk is en beter te mijden? Beslist niet. Trots kan een mens doen groeien. Alleen, trots is geen eindpunt. Het is goed inzicht te krijgen in wat je kan en hebt. Ook als dat hebben en kunnen verschillend zijn van wat je verwacht had.  Vervolgens is het ook goed je er bewust van te worden en te blijven dat je veel van het goede dat je te beurt is gevallen te danken hebt aan een ander. Zo kan je doorgroeien tot een dankbaar mens: dankbaar omdat die persoon, die ervaring, je genen of gewoon het leven zoveel goeds hebben mogelijk gemaakt. Hoe hard je er vaak ook zelf hebt voor geknokt. Het had inderdaad anders kunnen uitdraaien. Zo maakt dankbaarheid mogelijk dat trots uitmondt in nederigheid. Op zijn beurt doet nederigheid je dan weer groeien in ontvankelijkheid voor nog meer goeds dat zich aandient in je leven waar je dan,...

Voor het tijdschrift “Liefke” schreef ik een overweging over “Trots die dankbaar maakt”. Hier vind je uittreksels (7/8) Trots kan een hellend vlak zijn. Dat geldt trouwens in twee richtingen. We zagen net hoe trots kan leiden tot arrogantie, hoogmoed en dus eenzaamheid.  Maar er is ook een andere variant. Sommige mensen zijn erg gevoelig voor trots. Ze vinden veel hebben en kunnen het belangrijkste dat er is. Tegelijk menen ze oprecht van zichzelf dat ze nauwelijks iets hebben of kunnen. Althans, van dat soort hebben en kunnen waarmee ze graag zouden willen uitpakken. De vervelende conclusie kan dan zijn dat je minder waard bent dan die anderen die toch zo veel meer hebben en kunnen dan jij.  Zo kan, vreemd genoeg, trots ook leiden tot gevoelens van minderwaardigheid. Niet meteen wat je nodig hebt om een gezonde relatie uit te bouwen met andere mensen en om gelukkig te zijn. Nikolaas Sintobin sj

Voor het tijdschrift “Liefke” schreef ik een overweging over “Trots die dankbaar maakt”. Hier vind je uittreksels (6/8) Meer dan eens schrijven we, geheel of gedeeltelijk, op eigen conto wat ons eigenlijk zo maar te beurt is gevallen. Dan kan een dynamiek op gang komen die van trots een valkuil maakt.  Het zelfvertrouwen dat de trots bevordert kan verworden tot zelfingenomenheid en zelfs hoogmoed: ik héb en kán meer dan anderen en dus bén ik ook meer dan anderen. Ik sta boven hen verheven.  Deze zoete illusie kan voldoening geven. Probleem is wel dat het niet waar is dat je meer waard bent dan die andere mensen. De rauwheid van het leven zal niet nalaten je hier steeds opnieuw aan te herinneren.  Bovendien kan die hoogmoed een eenzaam wezen maken van jou. Wie zich verheven meent boven anderen heeft het namelijk moeilijk om met die anderen echt in contact te treden van gelijke tot gelijke. Nikolaas Sintobin sj

Welkom in onze gestreamde eucharistieviering (via zoom) komende zondag om 9u30 op www.onlinemis.nl Homilie voor de 14de zondag door het jaar A Zach. 9, 9-10        Ps. 145        Rom. 8, 9. 11-13       Mt. 11,25-30     Een geleerde priester-theoloog ging voor in de eucharistie ergens in een klein dorpje. Hij was ontevreden over zijn preek. Hij vond dat hij er niet in geslaagd was de finesse van de evangelielezing uit te leggen. Na afloop kwam er een oud dametje naar hem toe. Het was een eenvoudige vrouw die enkel maar lagere school had gelopen. Theologie en exegese waren aan haar niet besteed. Oh, meneer pastoor, wat een mooie preek heeft u toch gegeven , zei ze met grote dankbaarheid. Wat vond u er dan wel zo mooi aan , vroeg de verwonderde priester. Ze gaf hem vervolgens een uitleg over de evangelietekst die zo diepgaand en uitgepuurd was dat de priester er stil van werd....

‘De ignatiaanse spiritualiteit is geen leer.  Ze heeft meer weg van een gereedschapskist  met instrumenten die we kunnen gebruiken  om intenser te leven.’ Nikolaas Sintobin sj Leven met Ignatius Op het kompas van de vreugde Eenvoudige handvaten om vreugdevol te leven, met de ervaring van Ignatius van Loyola, de stichter van de jezuïeten, als inspiratiebron. ‘God vinden in alle dingen’.   Zo kun je de ervaring van Ignatius samenvatten. Ignatius ligt aan de oorsprong van een spiritualiteit die wereldwijd mensen intenser en bewuster doet leven, met als focus   de persoonlijke ervaring van vreugde. Paus Franciscus, zelf jezuïet, is het sprekende bewijs dat die vreugde een leidraad kan worden. Dit boek geeft concrete tips, geïnspireerd door het leven van Ignatius en gaat in op vragen als:   Wat is een geslaagd leven? Hoe kom ik erachter wat ik met mijn leven moet aanvangen? Hoe verhouden zich hart en verstand? Kiezen, hoe doe je dat? God, hee...

Met elkaar in gesprek gaan is een complex gebeuren. Basisvoorwaarde is dat je een aantal zaken gemeenschappelijk hebt. Je moet iets aanvoelen van mekaar. Bereid zijn om gratuit tijd te geven. Woorden zijn daarbij belangrijk. Maar in laatste instantie gaat het niet over woorden. Wel over vertrouwen en verbondenheid. Dat vraagt tijd. Opbouwen. Beetje bij beetje.

Voor het tijdschrift “Liefke” schreef ik een overweging over “Trots die dankbaar maakt”. Hier vind je uittreksels (5/8) Trots zegt vaak iets over je eigen verdienste. Je hebt hard gewerkt voor dat diploma, aan je relatie, je hebt enorm geïnvesteerd in de opvoeding van je kind of veel opgeofferd voor je carrière. Neen, het is niet vanzelf gegaan.  Het belang van de persoonlijke bijdrage kan doen vergeten dat er, naast de eigen inbreng, ook andere factoren en mensen meespelen. Je hebt bepaalde talenten meegekregen bij je geboorte, de opleiding die je hebt genoten heeft je van alles en nog wat gegeven, of je hebt gewoon mazzel gehad bij het krijgen van die baan of ontmoeten van die levenspartner.  Ook dit willen we wel eens over het hoofd zien. Nikolaas Sintobin sj