"In alle dingen"

Zoek ik verder naar algemene verklaringen voor het kwaad, of naar inzichten in wat het in wezen is, dan levert me dat hoogstens een intellectuele bevrediging op. Misschien ook een stukje berusting. Maar, kan ik als mens wel 'zin' geven ? Wij kunnen misschien zinvolle systemen uitdenken en uitbouwen, systemen met een interne logica, als een schaakspel, of een roman (denk aan 'Het geheim van de kaarten' van Jostein Gaarter). De zin die wij trachten te geven is als een grote stelling die wij rond de toren van de werkelijkheid optrekken, om die toren 'aan te kunnen'. Maar plots komt er dan een stuk van die stelling los, en heel onze stelling stort in elkaar. De diepere zin die al deze zinsystemen opneemt en transcendeert in een soort verticale beweging moet ons van buitenaf aangereikt worden. Alleen God geeft zin aan het zinloze, en een heel andere zin dan wij zouden geven : 'zalig de armen, de treurenden, zij die onrecht, die vervolging lijden....

Waar word jij uitgenodigd om het oude vertrouwde te verlaten? Om te groeien. Om een nieuwe etappe te beginnen Wat in jou verlangt om geboren te worden? Misschien heb je er angst voor. Houd het niet tegen. Ontvang het leven!    

Wanneer je met een vriend bent en stijf staat van angst, welke andere onderwerpen zijn er dan nog waarover je zou kunnen spreken? Als je niet praat over wat je het meest bezighoudt, namelijk de angst, heb je waarschijnlijk weinig te zeggen. Ook zul je niet de volledige aandacht geven aan wat je vriend tegen je zegt. Dit is nog maar één manier waarop eerlijkheid – of het gebrek eraan – onze relaties beïnvloedt. Als je open bent over je angsten is de kans groot dat je vriend zal luisteren en sympathiseren. Zodra dit gebeurt, voel je een grote verandering. Nu ben je niet zo alleen. En je bent opgelucht dat je hardop hebt gesproken over de angst. Vaak voelt het alsof een last van je schouders is genomen – en dit gebeurt wanneer we eerlijk zijn over onze vrees tegenover iemand anders! Het is mijn ervaring – en ik heb dit ook bij anderen gezien – dat open zijn tegenover God over onze angsten tot grote opluchting leidt. William Barry sj

Ik kan ook bedenken dat het kwaad, in zijn diepste wortels, het zich afsluiten is voor de enige relatie die me ten volle kan doen bestaan, de relatie die mij uit mijn zelfbeslotenheid haalt en in de liefde vestigt. Liefde als een wisselwerking tussen aangeboden en ontvangen zelfgave, zowel naar God als naar mensen toe.   In plaats daarvan maakt de mens zichzelf tot middelpunt en bekijkt alles enkel vanuit zijn gezichtshoek en in verhouding tot zichzelf. Dat is die moeilijke copernicaanse revolutie. Afstappen van de houding waarbij ik mezelf als centrum stel. Maak ik mezelf tot zon, dan beschouw ik al de rest en al de anderen als planeten die rond mij (moeten) draaien en gebruik ik al mijn energie om te bekomen dat heel de schepping zich naar mij schikt. Of nog, blijf ik niet gericht naar de zon, dan zit ik te werken in mijn eigen schaduw, en werp ik mijn schaduw op alles en op allen met wie ik bezig ben. Een anonieme jezuïet

  Uit een brief van Ignatius aan een jezuïet die het niet goed ging Je vergist je als je denkt dat de onrust die je ervaart en de traagheid van de vooruitgang van je geestelijk leven te wijten zijn aan de plaats waar je leeft, je oversten of je medebroeders. Die onrust komt van binnen en niet van buiten. Ik doel hiermee op je tekort aan nederigheid, gehoorzaamheid, gebed, aan je gebrek aan ascese … samengevat je al te geringe vurigheid om te groeien in volmaaktheid. Je zou kunnen veranderen van woonplaats, overste of medebroeders. Maar als je de innerlijke mens niet bijspijkert, zal het je nooit goed gaan. Overal zal je op hetzelfde stoten, tenzij je erin slaagt om nederig, gehoorzaam en toegewijd te worden en je eigenliefde los te laten. Dit is de enige verandering waarnaar je moet streven. Ik bedoel dat je moet proberen om de innerlijke mens te veranderen en hem terug op het juiste pad te richten, zoals een dienaar naar zijn Heer. Ignatius van Loyola

Heel lang kan ik meestal niet bij de gedachte verwijlen dat het allemaal wondermooi is in Gods schepping, en dat de mens, het laatste werk van Gods handen, de bekroning is van dat wonder. Vrij vlug komt mij de wrange smaak in de mond, en in het hart van zoveel pijn, zoveel leed, zoveel ellende, zoveel verdriet die mij voor de ogen worden gegooid, of die ik soms zelf moet meemaken.   Natuurrampen, dodelijke of aftakelende ziekten die de uitbloei van een liefdesweg onmogelijk maken.   Zaken die soms zo mooi begonnen waren en plots afgebroken worden. En, afschuwelijker nog, de wreedheden door mensen aan mensen aangedaan.   Zoveel goede of onschuldige mensen getroffen door het kwaad. En diep in mij draag ook ik de kwetsuren die mijzelf door het leven of door medemensen werden aangedaan. Zoveel dat mij soms naar de rand drijft van een afgrond van zinloosheid waarin ik mezelf wel eens te pletter zou willen gooien. Wel mogen wij niet vergeten dat de ervaring van he...

  Authentiek geloof houdt altijd een diep verlangen in om de wereld te veranderen. Dit stelt ons volgende vragen: hebben ook wij grote visioenen en passie? Durven ook wij dingen te ondernemen? Zijn ook onze dromen hemelbestormend? Worden ook wij door ijver verteerd (cf. Ps 69, 10)? Of stellen we ons tevreden met middelmatigheid en met pastorale programma’s in laboratoriumomstandigheden? Franciscus

  Een doosje lucifers. Stukjes hout met zwavel. Voor de kunstenaar het vertrekpunt van een indrukwekkende saga. Zo banaal en herkenbaar als het maar kan zijn: de domme vernietigende logica van het kwaad. In de oorlog zijn er geen winnaars ... Geloof het of niet, deze tekenfilm is van Sovjet-makelij.

Deze schitterende tekenfilm over drie dames is even leuk als confronterend. Hun leven bestaat er in om iets in stand te houden dat eigenlijk reeds voorbij is. Ze leveren een uitputtingsslag met zichzelf en met de werkelijkheid. Tegelijkertijd is er een nieuw, onbekend leven dat hen toelacht. Ze kunnen, durven het niet vermoeden, laat staan geloven. Is dit je volkomen vreemd? Of herken je er misschien toch wel iets van, in je eigen leven? Anders gezegd, zijn er dingen in jouw bestaan waarvan je voelt dat je ze eigenlijk beter zou loslaten: relaties, engagementen, gewoontes, houdingen enz.? Mogelijks zaken die al een heel lange geschiedenis kennen. Is het jou al overkomen om de vreugde te ervaren van bevrijd te worden van iets dat je verknechtte, dat je vastzette, dat je   de gevangene was van je verleden en dat de deur naar de toekomst open kwam te staan ? Wat geeft jou, vandaag in jouw leven hoop?

  In dit romannetje  (Ten Have Baarn, 2003)  beschrijft Maurice Bellet, priester, theoloog en psychoanalist, hoe meneer Périer, een onbeduidend burgermannetje, zonder het zelf te beseffen, een mystieke ervaring krijgt. Geleidelijk aan gaat dit zijn grijze leven van binnen uit veranderen. In dit derde uittreksel beschrijft Bellet, aan het einde van de roman, het nieuwe zelfbewustzijn van meneer Périer. Hij ziet. Hij … ziet een stralend visioen. En hij ziet dat hij ziet. Niet dat hij nadenkt of zich aan bespiegelingen overgeeft. Allerminst. Er is geen enkele afstand,  hij zit er middenin, hij bevindt zich binnen de blik die hij op alle dingen werpt, dingen die door zijn liefdevolle blik langzaam ontwaken, zodat Jean Périer helemaal lichtend wordt – want het oog is de lamp van het lichaam. Natuurlijk ziet hij wat hij altijd gezien heeft: de waterpartij, de fontein … de kinderen die hollen en de moeders die opletten, en vlak bij hem de ezels die terugkomen. Maar wat hij ...

"Er is maar een goede soort ambitie: houden van God; en als beloning voor het houden van Hem: meer van Hem houden." Ignatius van Loyola

  De oorlog tussen Israël en Hamas gaat lang duren.    Het aanslepen van de vijandigheden maakt velen onder ons angstig. Daarom geef ik  vier tips geven over het omgaan met angst. Angst kan een mens letterlijk doen verstijven en afsnijden van het leven. Ze heeft de neiging sterker te worden en alle plaats in te nemen.  Van alle negatieve gevoelens is angst wellicht de meest vernietigende. Je kan haar de pas afsnijden. Vier aandachtspunten kunnen helpen.   1.      Uitspreken Het is zinvol angst niet voor jezelf te houden. Angst gedijt het best in het verborgene. Erover praten met mensen in wie je vertrouwen hebt helpt haar opsluitende en zichzelf versterkende logica tegen te gaan. Voorwaarde is wel dat de gesprekspartner de angst niet enkel maar gaat bevestigen en er nog een schepje bovenop doet.   2.      Goede feitenkennis Goede informatie is belangrijk. Vaak is de feitenkennis oppervlakkig, onjuist of onvolledi...

  Als we niet weten hoe we moeten bidden. Veel mensen ervaren deze dagen onmacht, angst, woede, bezorgdheid omtrent wat er gebeurt in Israël en Gaza. Wat te doen? Bidden is alvast één zinvolle wijze om hiermee om te gaan.   Samen met collega’s uit Jeruzalem, Caïro en Londen heeft het team van   biddenonderweg.org in Amsterdam een bijzondere podcast gemaakt om mensen uit te nodigen te bidden voor vrede in Israël en Palestina. We bieden deze podcast aan in een langere en een kortere versie. Je kunt er alleen mee bidden of in een groep.   We hopen dat deze gebedssuggesties je zullen helpen de woorden te vinden om met God te praten over deze wanhopige situatie.   Je kunt de podcast beluisteren in de app van Bidden Onderw eg of via de website www.biddenonderweg.org.

  In dit romannetje  (Ten Have Baarn, 2003)  beschrijft Maurice Bellet, priester, theoloog en psychoanalist, hoe meneer Périer, een onbeduidend burgermannetje, zonder het zelf te beseffen, een mystieke ervaring krijgt. Geleidelijk aan gaat dit zijn grijze leven van binnenuit veranderen. In dit tweede uittreksel beschrijft Bellet de nieuwe blik van meneer Périer aan de hand van een voorbeeld. Hij ging dus met lijn 39 van zijn wijk naar de rechteroever van de Seine. … toen een jonge vrouw tegenover hem kwam zitten. Dadelijk bekoorde ze hem. Niet dat hij erotische gedachten mbt haar koesterde; het was iets veel ernstigers. Hij voelde zich sterk tot haar aangetrokken. Hij keek haar aan; en dit gezicht bracht hem zo in vervoering dat hij niet merkte dat hij haar langdurig strak aankeek. De jonge vrouw wendde haar hoofd naar rechts en naar links, toen keek ze hem recht in zijn gezicht en zei ten slotte op koele toon: “Wat is er met me aan de hand?” “Wat bedoelt u” zei...

  Achtentwintigste zondag door het jaar Jesaja 25,6-1Oa          Filippenzen 4,12-14.19-20      Matteüs 22,1-14 of 22,1-10 Sommige mensen houden er bijzondere gewoontes op na. Ze zijn specialist in het zichzelf op recepties en feesten zonder uitnodiging binnen te smokkelen.   Ze horen er helemaal niet thuis. Dat belet hen niet lekker te eten en te drinken, op kosten van hun onbekende gastheer of gastvrouw. Anderen hebben een voorkeur voor heel selecte feestjes; in het bijzonder van staatshoofden of andere beroemdheden. Ze zorgen er dan voor dat ze op de foto komen met die sterren. Sommigen gaan zover dat ze er een heuse collectie van maken en dat ze die foto’s doorspelen aan de pers.   De vergelijking die Jezus ons vandaag aanbiedt gaat over zo’n feest in hoge kringen. Er is een koning die uitnodigt voor de bruiloft van zijn zoon. Het verloop van het feest is onverwacht. Zowel de houding van de koning als di...

Menselijkerwijze lijkt vijandsliefde niet mogelijk. Je kan en mag niet vragen aan een mens om zijn of haar vijand graag te zien. Zeker niet als die vijand weigert schuld te bekennen en veel kwaad (heeft) verricht en dit wellicht zal blijven doen.   Zijn wij mensen dan veroordeeld tot haat? De voorbije dagen las ik “Terra Alta”, een schitterende roman/detective van de Spaanse schrijver Javier Cercas. Haat is een rode draad doorheen dit verhaal. Olga, een van de hoofdpersonnages, zegt er het volgende: Iemand haten is net als het opdrinken van een glas met vergif en geloven dat je daardoor diegene die je verafschuwt gaat doden. Wie zich laat meeslepen door haat, anders gezegd, dreigt zichzelf te straffen. Is er dan geen hoop? Het getuigenis van Jezus gaat lijnrecht in tegen wat de meeste mensen als normaal beschouwen. Hij ervaart de vijandsliefde wel degelijk. In gruwelijke omstandigheden: terwijl Hij, onschuldig, hangt te sterven aan een kruis en zijn moordenaars niet het minste teke...

Gezworen vijanden? Het hoeft niet per se. Vijandsliefde is mogelijk. Adembenemend ... s

In dit romannetje  (Ten Have Baarn, 2003)  beschrijft Maurice Bellet, priester, theoloog en psychoanalist, hoe meneer Périer, een onbeduidend burgermannetje, zonder het zelf te beseffen, een mystieke ervaring krijgt. Geleidelijk aan gaat dit zijn grijze leven van binnenuit veranderen (1/3). In dit eerste uittreksel beschrijft Bellet de mystieke ervaring. Wat ziet hij? Monsters, hersenschimmen, goden die uit de hemel neerdalen? …  Niets van dat alles. Nee, meneer Périer ziet wat iedereen ziet: de ronde waterpartij, de fontein, de mensen op de stoelen, een ventje dat achter een wegvliegende duif aanholt, … En hij ziet de open hemel. Wat meneer Périer ziet is zo onverwacht, hij is er zo slecht op voorbereid, het heeft zo weinig gemeen met al wat er mogelijk in zijn hoofd omgaat dat hij niet eens weet dat hij een visioen heeft. Hij heeft slechts een wonderlijk gevoel van warmte, zachtheid en alomvattende welwillendheid; het licht lijkt weldadiger en scherper ...

  "Geen storm is meer te duchten dan windstilte en geen vijand zo gevaarlijk als geen vijanden te hebben." Ignatius van Loyola