"In alle dingen"

Kiezen is altijd een beetje sterven Echte keuzes leren maken, betekent volwassen worden/zijn. Het betekent dat je loskomt van het kinderlijke verlangen om alles te hebben en te kunnen. Het betekent dat je aanvaardt beperkt te zijn en dat je dus niet alles kan doen. Anders gezegd, een belangrijke keuze, en zeker een levenskeuze zal steeds betekenen dat je bepaalde zaken achter je laat. En vaak is dit definitief.  

Gelezen op “ www.gewijderuimte.org ” Twijfel kan een belangrijk onderdeel zijn van godsgeloof. Twijfel is eerlijk. Zonder momenten van twijfel blijft de ruimte voor groeiend vertrouwen en geloof al te beperkt .

Er is een begin van polemiek ontstaan nav de homilie van paus Franciscus dd 22 mei 2013. Meer in het bijzonder in verband met de vraag of atheïsten toch naar de hemel zouden kunnen gaan. Wat heeft de paus precies gezegd? “ De Heer heeft ons door het bloed van Christus allemaal verlost, allemaal: iedereen, niet alleen de katholieken. Iedereen! “Ja maar, eerwaarde, en wat dan met de atheïsten?” Ook de atheïsten. Iedereen.En dat bloed maakt van ons kinderen van God eerste klas! We zijn geschapen als kinderen die gelijken op God en het bloed van Christus heeft ons allen verlost! ” Dit is gewoon de aloude katholieke leer. Niets nieuws onder de zon. Deze leer gaat in de eerste plaats terug op de Schrift zelf. Om maar één citaat te geven: 1 Timoteüs 4, 10: “ De levende God is de redder van alle mensen .” In de katholieke traditie is deze tekst, samen met andere,  steeds zo geïnterpreteerd geworden dat de verlossing van de mensheid door de passie van Jezus niet beperkt i...

Is ons leven niet veel langer dan dat van een eendagsvlieg? Leven is kwetsbaar, elk moment kan het laatste zijn. Reden tot droefheid? Of eerder uitnodiging om ten volle te leven?

Een bloemlezing uit de tweets van paus Franciscus van de voorbije dagen. Allemaal hebben we in ons hart eilandjes van ongeloof. Laten we de Heer zeggen: Ik geloof. Kom mijn ongeloof te hulp. Wonderen gebeuren. Toch is er gebed nodig. Gebed dat moedig is, dat strijdt en volhardt. Geen louter vormelijk gebed. Draag ik de evangelieboodschap van verzoening en liefde uit naar de plaatsen waar ik leef en werk? Wie wil leven volgens het Evangelie moet vechten tegen egocentrisme. Het Evangelie is vergeving en vrede; het is Liefde die komt van God. De Heilige Geest verandert en vernieuwt ons. Hij brengt harmonie en eenheid en geeft ons moed en vreugde voor onze zending. Is ons leven echt doordrenkt van Gods aanwezigheid? Wat is er zoal dat in mijn leven  elke dag de plaats neemt die voorbehouden is voor God?

In het tijdschrift “Rondom gezin” publiceerde ik onlangs een bijdrage over de blijvende omwenteling die het internet teweegbrengt in alle mogelijke domeinen van onze mensenwerkelijkheid, ons geloofsleven incluis. Enkele uittreksels. Allen staan evenwel voor dezelfde uitdagingen t.a.v. het schier onbeperkte potentieel dat het wereldwijde web biedt voor de verkondiging en de beleving van het Evangelie. De grootste en meest fundamentele uitdaging ligt misschien wel in wat Antonio Spadaro sj (hoofdredacteur van de Civiltà Cattolica en hoogleraar aan de Gregoriaanse Universiteit) bestempelt als de uitdaging van de cybertheologie. Theologie bedrijven, evangeliseren, gemeenschap vormen … op het internet is echt wel iets anders dan via copy-and-paste content die voordien reeds bestond nu online te plaatsen. Het is ook meer dan het zich eigen maken van de taal en wetmatigheden van het internet, hoe belangrijk ook. Cybertheologie betekent dat we ons de vraag stellen hoe de nieuwe...

Zeker weten. We leven in een heel complexe samenleving. Veel goed; ook veel kwaad. Subtiel, en minder subtiel.  Het is goed om je te beschermen tegen het kwaad, temeer omdat onze mogelijkheden beperkt zijn. Je kan niet de hele wereld veranderen. Zeker weten. Maar wat doen we, concreet, u en ik, om het te bestrijden? In het bijzonder mbt dat geniepige kwaad in onze onmiddellijke omgeving.

Je kan de vier afleveringen van "Op zoek naar God" nu nog steeds bekijken via het internet (klik hier) . Maar je kan ze nu ook bekijken via een net uitgekomen DVD, met beelden van hogere kwaliteit. Klik hier om de DVD online te bestellen (9,99€) .

Je kan zo bidden met de Bijbel dat het Woord van God als het ware je eigen leven binnenkomt, tot in de kleinste, onverwachte hoekjes. Je kan zo bidden met de Bijbel dat je de verhalen als het ware kan horen, zien, ruiken, voelen ... en wel op zo'n wijze dat het je eigen levensverhaal gaat opentrekken. Anders gezegd, je kan zo bidden met de Bijbel dat je er God zelf kan ontmoeten. Hoe doe je dit? Je kan zelf gaan experimenteren. Je kan je ook inspireren aan de eeuwenlange ervaring van de biddende mensheid. De ignatiaanse/jezuïtische traditie heeft hier zeker iets te bieden. Op www.startdestilte.be kan je, onder meer, op die wijze leren bidden met de Schrift . 4 ignatiaanse audiomeditaties, handleiding incluis, staan er op jou te wachten. Give it a try!

In het tijdschrift “Rondom gezin” publiceerde ik onlangs een bijdrage over de blijvende omwenteling die het internet teweegbrengt in alle mogelijke domeinen van onze mensenwerkelijkheid, ons geloofsleven incluis. Enkele uittreksels. Het spreekt voor zich dat deze toch wel heel ingrijpende veranderingen ook hun weerslag hebben op het leven van de christelijke geloofsgemeenschappen. Het hoeft niet te verwonderen dat de protestantse geloofsgemeenschappen heel snel het internet hebben ontdekt. Hun horizontale communicatie- en organisatiecultuur sluit naadloos aan bij de eigen netwerk-logica van het internet. Ook de traditionalistische groepen hebben snel de weg naar het internet gevonden. Enerzijds kregen zij geen toegang tot de bestaande communicatiekanalen van de Kathlolieke Kerk. Anderzijds beschikten zij maar over beperkte financiële middelen. Het opkomende internet was en is dan ook een gedroomd medium voor hen, zowel voor de interne als voor de externe communicatie. De ...

Wie graag nog even de nasmaak wil proeven van de priesterwijding van Walter Ceyssens sj, kan hieronder de lange versie bekijken van de video die Ignis maakte.

In het tijdschrift “Rondom gezin” publiceerde ik onlangs een bijdrage over de blijvende omwenteling die het internet teweegbrengt in alle mogelijke domeinen van onze mensenwerkelijkheid, ons geloofsleven incluis. Enkele uittreksels. Zelf ben ik als internetpastor dagelijks actief op Facebook, Twitter en andere sociale media. In gesprekken met volwassenen van alle generaties merk ik steeds weer dat bij nogal wat mensen grote weerstand bestaat tegenover deze media.  Zelf zou ik meer in het bijzonder spreken van angst: angst om tijd te verliezen, om aan privacy in te boeten, angst voor vervlakking,  vereenzaming of verslaving,  en vaak ook,  al wordt dit minder vlot toegegeven, angst dat men zich dit nieuwe medium  niet zal kunnen eigen maken en zijn gezicht dreigt te verliezen. Allemaal heel menselijk. Maar analoge reacties zijn er, mutatis mutandis, in het verleden nog geweest. Toen in de liturgie voor het eerst gedrukte boeken werden gebruikt, botst...

Deze mensen lijken alles te hebben wat nodig is om te stralen. Ze zijn er duidelijk voor gemaakt. Toch lukt het niet. Ze zijn uitgedoofd. Als het licht al ooit geschenen heeft in hun leven. Het is pas als de mens verbonden is met “hierboven” dat hij echt kan stralen. Dan kan hij het ook doorgeven aan anderen. Alvast een mooi Pinksterfeest toegewenst morgen! Met dank aan Christophe

E ven eenvoudige als aangrijpende meditatie over ouder- en kinderliefde. Liefde als een verhaal van afscheid nemen en loslaten. Ook  van het opnemen van je – veranderende - verantwoordelijkheid. Door elke generatie opnieuw te ontdekken.

Een bloemlezing uit de laatste tweets van paus Franciscus: We kunnen geen deeltijdse christenen zijn! We moeten ernaar streven om ons geloof te beleven op elk moment van elke dag. Het is God die het leven geeft. Laten we het het menselijk leven respecteren en liefhebben. In het bijzonder het kwetsbare leven in de moederschoot. Ben ik trouw aan Christus in mijn dagdagelijkse leven? Slaag ik erin om mijn geloof te "tonen", op respectvolle maar ook moedige wijze? Laten we bidden voor de talrijke christenen die wereldwijd nog steeds vervolging en geweld moeten ondergaan. Moge God hen moed en trouw schenken. De Heilige Geest helpt ons om naar de anderen te kijken met nieuwe ogen en hen steeds te zien als broers en zussen in Jezus, die moeten geresprecteerd en bemind worden.

Sfeerindruk van de priesterwijding van Walter Ceyssens sj, met soms verrassende commentaar door Walter zelf. Met dank aan Ignis

Een groepje jonge studenten. Ze vertellen over wat hun ter harte gaat, de een na de ander. Het gesprek gaat naar de diepte. Een meisje toont de ring die ze aan haar vinger draagt. Ze legt heel sereen uit dat ze die gekregen heeft tijdens een eucharistieviering. Hij symboliseert de verbintenis die ze aangegaan is om geen seksuele betrekkingen te hebben voor het huwelijk. De anderen luisteren aandachtig. Geen spoor van gegniffel. Het is een keuze zoals een ander. Dat respecteer je.

Op  www.startdestilte.be staan meerdere ignatiaanse gebedsvormen. Levensgebed is er zo een. Andere namen voor levensgebed zijn aandachtsonderzoek, bewustzijnsonderzoek, of nog bidden met het vijfde Evangelie. Het is een heel eenvoudige gebedsvorm die je toelaat om Gods aanwezigheid in je gewone, dagdagelijkse leven meer op het spoor te komen. Klik op www.startdestilte.be/levensgebed    om tekst en uitleg, en in het bijzonder om de twee nieuwe podcasts te beluisteren die u, stapje voor stapje, meenemen in de boeiende ervaring van het ignatiaans gebed bij uitstek.

Een stukje uit de preek van de Paus van deze morgen ...  Als de hoogmoed zachtjes zijn opwachting maakt, als je jezelf gaat beschouwen als een winnaar van de nobelprijs van de heiligheid, dan is het maar goed dat er zoiets is als het geheugen. De Bijbel zegt, “Maar … herinner je waar ik je vandaan heb gehaald, de allerlaatste van de kudde. Je liep helemaal achteraan, in de kudde. Het geheugen is een grote genade. Wanneer een christen geen geheugen heeft  - wat ik nu ga zeggen klikt hardt, maar het is wel waar -  dan is hij geen christen, maar wel een aanbidder van afgoden. Dan staat hij immers voor een god die geen weg bewandelt, die niet weet hoe op stap te gaan. En onze God gaat net met ons op weg. Hij bevindt zich midden onder ons, Hij stapt met ons op. Hij redt ons. Hij maakt geschiedenis met ons. Houd dit alles in je achterhoofd, en het leven wordt meer vruchtbaar, dankzij de genade van het geheugen.

Wat is de ware vreugde? Is dat gelukkig zijn? Neen, dat is niet hetzelfde. Het is goed gelukkig te zijn. Maar vreugde gaat vérder. Het is iets anders. Iets dat niet afhangt van motieven buiten ons, of van voorbijgaande zaken. Het is dieper. Het is een geschenk.  Als je steeds maar "gelukkig" wil zijn, ongeacht de prijs, dan kan dit eindigen in lichtzinnigheid en oppervlakkigheid. Dan lopen we voorbij aan de christelijke wijsheid. Vreugde gaat over iets anders. Het is een geschenk van de Heer.

Onlangs werd ik geïnterviewd door Dirk Leestmans,  journalist bij de VRT Nieuwsdienst. Het interview werd gepubliceerd op 24 april 2013 in de juristenkrant. U vindt het hier terug, in vier afleveringen. Nikolaas Sintobin volgde, als jurist maar vooral als jezuïet, ook de schandalen die de voorbije jaren naar bovenkwamen. ‘Dat de kerk een machtsinstituut is geweest, is duidelijk. In de 19 de en de 20 ste eeuw had de kerk te veel macht. Dat heeft deels de misbruikschandalen mogelijk gemaakt. Maar van die macht rest niet zo veel meer. Hoe minder macht de kerk heeft, hoe beter wat mij betreft.’  ‘Maar er bestaat niet zoiets als ‘de’ kerk. ‘De’ kerk is geen monolithisch blok, het is een zeer divers iets met een veelheid aan structuren. En op verschillende plaatsen wordt verschillend omgegaan met dat probleem. Sommigen zullen wellicht tegenwerken, dat erken ik wel. Ik ben anderzijds positief onder de indruk hoe de kerk omgaat met deze verschrikkelijke schandalen. Als...

Ik ben gekomen opdat zij leven zouden hebben, en wel in overvloed, zegt Jezus. Daar ligt de ware rijkdom, niet in materiële dingen! Stel je niet tevreden met een middelmatig christelijk leven: stap vastberaden op het pad van de heiligheid.

  Onlangs werd ik geïnterviewd door Dirk Leestmans,  journalist bij de VRT Nieuwsdienst. Het interview werd gepubliceerd op 24 april 2013 in de juristenkrant. U vindt het hier terug, in vier afleveringen. Of hij het bestaan van God rationeel kan verklaren dan? ‘Neen, absoluut niet. Maar de geloofsdimensie maakt deel uit van het mens zijn. Iedereen gelooft.’ -Had dat gezegd tegen uw vriend Johan Vande Lanotte? ‘Luister: ik kan met u niet in gesprek gaan als ik niet geloof dat u geïnteresseerd bent in wat ik zeg. Maar die interesse kan ik niet bewijzen. Ik kan niet bewijzen dat God bestaat maar de ander kan ook niet bewijzen dat God niet bestaat. Het christelijke geloof is een daad van vrijheid. Ik heb geen behoefte om het bestaan van God rationeel te bewijzen.’ -Op de begrafenis van de slachtoffers van Dutroux, om maar dat voorbeeld te geven, vroeg de priester: waar was God? ‘Dat is de vraag van het lijden. Traditioneel een vraag die mensen tegenkomen in h...

In de mate dat hij een getuige is van de liefde van God, is elke christen een missionaris. Wees missionaris van Gods tederheid! Laten we de Heer vragen dat heel ons christelijk leven een lichtend getuigenis mag zijn van zijn vergevingsgezindheid en zijn liefde.

Leven is groeien. Leven is ontdekken, met vallen en opstaan. Vaak onverwacht. Leven is geleidelijk aan, stap voor stap. Steeds weer nieuw ontdekken. Een leven lang. Als het even mag.

Gisteren, zaterdag 4 mei 2013, bad paus Franciscus  de rozenkrans in de basiliek van Santa Maria Maggiore. Hij sloeg er meerdere nagels met koppen. Enkele citaten. Een leven zonder uitdagingen bestaat niet en een jongen of een meisje dat die uitdagingen niet aangaat, heeft geen ruggengraat. Het komt er niet op aan om zo maar alles te doen wat in je opkomt, je te laten overweldigen door passies, zonder nadenken van de ene ervaring over te gaan naar de andere en te doen wat de mode je voorschrijft. Vrijheid betekent niet dat je alles wat je niet zint, bij manier van spreken, zomaar door het raam weggooit. Hoe moeilijk is het vandaag niet om definitieve beslissingen te nemen. We worden aangetrokken door het tijdelijke, we zijn slachtoffers van een trend die ons duwt in de richting van het vluchtige, net alsof we ons leven lang pubers zouden willen blijven. … Laten we niet bang zijn om definitieve engagementen aan te gaan.

Homilie voor vandaag, 6de zondag van Pasen  ( Handelingen 15,1-2.22-29; Apocalyps 21,10-14.22-23; Johannes 14,23-29) Enkele weken geleden gaf ik, samen met een medebroeder, een 2-daagse vorming aan een 10-tal studenten van een lerarenopleiding. Het thema was : “Spiritualiteit”.  We lieten hen proeven van allerhande vormen van meditatie en gebed uit de christelijke traditie. ’s Avonds keken we naar uittreksels uit de film “Into great silence”: een film-reportage over het leven van de kartuizers. Merkwaardige film. Afgezien van een kort interview aan het einde, wordt er niet gesproken. DE film toont enkel het stille, biddende leven van de meest strikt contemplatieve religieuzen die de Katholieke Kerk kent. Zoals u weet, zijn kartuizers kluizenaars die het grootste deel van hun leven doorbrengen in stille afzondering. Bij de evaluatie bleek dat het net de beelden waren over de kartuizers die de grootste indruk hadden gemaakt. Voor de studenten, niet meteen zwaar...

Mijn gedachten gaan uit naar allen die werkloos zijn, vaak als een gevolg van een egoïstische ingesteldheid die uit is op winst tegen elke prijs.

Onlangs werd ik geïnterviewd door Dirk Leestmans,  journalist bij de VRT Nieuwsdienst. Het interview werd gepubliceerd op 24 april 2013 in de juristenkrant. U vindt het hier terug, in vier afleveringen.     Mijn geloof was te weinig gebaseerd op een persoonlijke ervaring. Er was iets meer, iets anders, maar dat andere kende ik niet of nauwelijks.’  Daarin brachten de jezuïeten verandering. ‘De Ignatiaanse spiritualiteit is onder meer een manier om met de Bijbel te bidden. Die Geestelijke Oefeningen leerden me een nieuwe dimensie van de werkelijkheid kennen. Er kwam een kwaliteit van vreugde in mijn leven die ik geleidelijk ontdekte.’ Het voortschrijdend inzicht leidt tot een roeping. ‘Als je dat zo gelukkig maakt, zo vroeg ik me af, waarom zou ik me daar dan niet helemaal aan geven?’ En zo geschiedde ook. Sintobin maakt de oversteek, niet naar de vrijzinnigheid, wel naar de andere kant: hij wordt jezuïet. ‘Het was voor mijn ouders een even grote verrassing ...