"In alle dingen"

Op vrijdag 31 juli herdenkt de Kerk Ignatius van Loyola, de stichter van de Sociëteit van Jezus. Hieronder vindt u een uitvoering van het “Anima Christi” (“Ziel van Christus”). Dit gebed is niet van de hand van Ignatius. Maar hij heeft het wel opgenomen in zijn Geestelijke Oefeningen en zo is het tot op de dag van vandaag bekend gebleven. De tekst refereert aan de mystieke intimiteit van de relatie met Christus. Het is een gebed en vraagt een biddende lectuur om het ten volle te smaken. De muziek en zang zijn heerlijk. De video is heel wat minder ... ZIEL VAN CHRISTUS Ziel van Christus, heilig mij. Lichaam van Christus, wees mijn redding. Bloed van Christus, bedwelm mij. Water uit Christus’ zijde, reinig mij. O goede Jezus, verhoor mij. In uw wonden berg mij. Laat mij van u niet gescheiden worden. Verdedig mij tegen de boze vijand. Roep mij in het uur van mijn dood, En laat mij naar u toe komen Om met uw heiligen u te loven, In de eeuwe...

De komende dagen, tot 11 augustus, ga ik op stap met jongeren in de Pyreneeën, in de voetsporen van Ignatius. In Xavier (Navarra), de geboorteplaats van Franciscus Xaverius, zal ik er Geestelijke Oefeningen geven. Hieronder vindt u alvast een korte maar krachtige uitleg van Piet van Breemen sj over wat bidden nu precies is. Bijzonder sterk is zijn uitleg over het smeekgebed, aan het einde van de video.

Piet van Breemen is een Nederlandse medebroeder die wereldwijd bekend is om zijn boeken. Deze dagen is hij bij ons te gast. Ik had de kans om hem te interviewen en de komende dagen deel ik graag enkele reflecties/getuigenissen van pater van Breemen sj met u. In dit eerste videootje heeft hij het over wie Jezus is voor hem.

De grootste vergadering uit de geschiedenis van de mensheid. Zo bestempelt John W. O’Malley sj het Tweede Vaticaans Concilie. In zijn boek “What happened at Vatican II” waagt O’Malley zich aan de geschiedschrijving van hét Concilie. Het leest als een historische thriller. In een goede 300 pagina’s omschrijft de kerkhistoricus de voorgeschiedenis en het verloop van dit concilie dat 2.860 concilievaders uit de hele wereld samenbracht in Rome tussen 1962 en 1965. Een van de zaken die mij bijblijven uit de lectuur is dat het Concilie “gemaakt” is door amper enkele tientallen van deze bisschoppen. Weliswaar bijgestaan door honderden experten in talloze commissies. Uiteraard was het telkens de grote groep van concilievaders die door te stemmen het laatste woord had. Maar het concrete denken en handelen van enkelen hebben het verschil gemaakt. Vaak was er bikkelharde strijd en was de spanning te snijden., Heel verschillende theologische culturen en mensvisies, diametraal tegengestelde kerk...

“Uit een recente enquête van het weekblad Flair blijkt dat maar liefst acht op de tien vrouwen boven de dertig de eeuwige trouw niet meer ernstig nemen.” Ik ben niet meteen een trouwe lezer van Flair, maar ik vond deze zin in een kwaliteitsweekblad dat een commentaar gaf bij deze enquête. Het is duidelijk naar welke maatschappelijke evoluties deze cijfers verwijzen. Gisteren stond er in de dagbladen te lezen dat het aantal echtscheidingen vorig jaar sterk was gestegen. Maar ik ben het niet eens met de gebruikte bewoordingen die lijken te suggereren dat voor jongere mensen eeuwige trouw niet meer belangrijk zou zijn. Dit komt niet overeen met mijn ervaring. Het tegendeel lijkt me waar te zijn. Er is een heel groot verlangen naar eeuwige trouw. Zowel bij heel jonge mensen als bij minder jonge jonge mensen – Tony Anatrella, een specialist in jeugdpsychologie en –psychiatrie stelt dat thans de bovengrens van de adolescentie verschoven is naar 38 jaar. De lat wordt door velen hoog gelegd. S...

Een man gaat naar een franciscaan en vraagt hem of hij een noveen kan bidden opdat hij een Lexus kan winnen in een loterij. “Wat is een Lexus?” “Dat is een luxewagen.” “Lieve deugd, Sint Franciscus zou van oordeel zijn dat dit ingaat tegen de gelofte van armoede. Sorry, maar voor zoiets kan ik onmogelijk bidden.” Vervolgens gaat hij naar een dominicaan: “wil u aub een noveen doen zodat ik een Lexus kan bidden?” “Wat is een Lexus?” “Dat is een luxewagen.” “Lieve deugd, Sint Thomas van Aquino waarschuwt tegen de liefde voor zulke wereldse goederen. Sorry, maar voor zoiets kan ik onmogelijk bidden.” Ten einde raad gaat de man naar een jezuïet en vraagt hem: “Aub, pater, zou u een noveen kunnen doen opdat ik een Lexus zou kunnen winnen?” “Wat is een noveen?”

Mens zijn is in relatie staan. Meer mens worden, is meer in relatie treden. Het geldt voor elk van ons. Wat doen we al niet om de relatie mogelijk te maken of te bevorderen? Gezien, ongezien, geweten, ongeweten, gewild, ongewild .... Wat doen wij? Wat doen de anderen? .

De voorbije weken ben ik op de weekdagen regelmatig voorgegaan in een klein dorpje in “la France profonde”. Een piekfijn verzorgd kerkje, indrukwekkend klokkengelui, een koster die alles tot in de puntjes verzorgde. Heerlijke vieringen. De mensen baden intens mee, formuleerden voorbeden, kwamen ingetogen ter communie en vroegen meteen of we aan het einde van de viering nog een mariagebed konden bidden. De parochianen waren maar wat blij dat ze gedurende verschillende dagen elke morgen eucharistie konden vieren. In het gewone jaar is er hier maar één eucharistieviering per week, op vrijdagavond. Gemiddeld waren er 4 gelovigen. Gemiddelde leeftijd, ver boven de 70. Een verhaal dat, althans in deze vorm, naar zijn einde toegaat. Toch was er geen greintje droefheid of ontmoediging. Er was vooral hartelijkheid, vreugde en dankbaarheid. Er werd gebeden voor roepingen en voor heropbloei. Elk van de aanwezigen was geëngageerd in catechese of armenzorg. Het was goed. Het was echt. Christenen z...

Een klein dorpje in de Franse Pyreneeën. Een kerkje, wat woonhuizen en boerderijen. Ik reed er met de wagen rustig doorheen. Plots was de weg voor mij versperd door enkele tientallen koeien. Een jonge, modern ogende, boerin dreef ze met een stok de stallen uit, richting de groene heuvels. Het ging vanzelf. De koeien volgden mekaar gedwee. “Kuddedieren”, dacht ik bij mezelf, een beetje meewarig. Even later reed ik rustig verder. Tot ik in de gaten kreeg dat ik zelf ook de koeien aan het volgen was en de afslag, die ik eigenlijk nemen wilde, gemist had. Kuddedieren …