"In alle dingen"

Onlangs verscheen in het magazine 'Zeven keer jezelf overstijgen’ het verslag van een interview dat ik gaf aan Erik Galle. Thema was “raad geven aan twijfelenden”, een van de geestelijke werken van barmhartigheid. Hier volgen enkele uittreksels   (6/6) Iets wat me verbaast ook in de reacties die ik lees op de sociale media is dat voor nogal wat mensen geloof en twijfel onverenigbaar zijn. Ik moet dan altijd denken aan de eerste leerlingen. Als je de verhalen leest over het verschijnen van Jezus na zijn verrijzenis dan is twijfel bij zijn volgelingen eigenlijk een constante. En uitgerekend deze mensen zijn de fundamenten geworden van de Kerk tot op vandaag. Twijfel is niet onverenigbaar met geloof. Gelukkig is ons geloof niet gebaseerd op een wetenschappelijk, verifieerbare waarheid. Dat maakt ons tot vrije mensen. We hebben de keuze om te geloven. Die keuze is in de goede zin van het woord een risico nemen en dit in vertrouwen.  Nikolaas Sintobin sj

Elke tijd is een tijd van genade. Ook gedurende de coronacrisis heeft God zijn genadekraan niet dichtgedraaid. Welke bijzondere genade zou Hij ons dit jaar tijdens de Goede Week geven? De vieringen van de Goede Week zijn stuk voor stuk hoogstandjes. Wij houden van deze verfijnde liturgieën. Ze brengen christenen samen in diepe verbondenheid. Door de eeuwen heen zijn ze gepolijst en verrijkt met symbolen, liederen en gebaren. Ze kunnen ons doen vergeten dat de eerste Goede Week, die van Jezus met zijn leerlingen, net iets anders verliep. Dat was in belangrijke mate een verhaal van angst, eenzaamheid, stress, geweld, verraad, ontgoocheling, ongeloof en verlorenheid. Zowel voor Jezus als voor zijn leerlingen. Geen denken aan om dit te beschouwen als tijd van genade bij uitstek. Onbetamelijk om ook maar te vermoeden dat die ellendige gebeurtenissen later zouden worden herdacht en gevierd. Dit geldt ook voor het Paasfeest en de daaropvolgende dagen. In vele van onze kerken za...

  Indrukwekkende inwijding in de ignatiaanse spiritualiteit via de zintuigen, recht uit Afrika.

In het magazine 'Zeven keer jezelf overstijgen’ verscheen het verslag van een interview dat ik gaf aan Erik Galle. Thema was “raad geven aan twijfelenden”, een van de geestelijke werken van barmhartigheid. Hier volgen enkele uittreksels.    (5/6) Het vraagt bij momenten een volgehouden inspanning om een persoon lang genoeg in de twijfel te laten. Maar echte onderscheiding vraagt tijd. Twijfel is een passage, een verplichte etappe om tot meer helderheid te komen. Ik spreek daarom ook graag over ‘de goede twijfel’.  Daarbij moet ik denken aan iemand die op gesprek kwam om te onderscheiden of hij zou huwen of de weg van het priesterschap zou inslaan. Het uitzuiveren van de keuze was al een eind gevorderd tot hij me meedeelde dat hij sinds enkele weken verliefd was en of het wel wijs was nu verder het onderscheidingsproces te voltooien. Het eerste wat ik deed was hem proficiat wensen. In feite kon hij door die twijfel werkelijk tot een keuze komen, wat ook gebeurde....

“ Het zijn zo’n schatjes .” Ongetwijfeld. Maar die schatjes kunnen op een schattige manier als duiveltjes uit de hoek komen. Je wordt als mens geboren. Tegelijk is het een levenslange opdracht om meer mens te worden.

Ingetreden in de Karmel als 15-jarige en gestorven op 24-jarige leeftijd, is Thérèse van Lisieux een van de grote heiligen van onze Kerk. Haar autobiografie ( Geschiedenis van een ziel ) is een parel.  Graag bied ik u enkele uittreksels aan. “Nu begrijp ik dat de volmaakte liefde voor de naaste erin bestaat de gebreken van de ander te verdragen, je niet over zijn zwakheid te verbazen en je te stichten aan de kleinste daden van deugd die je hem volbrengen ziet.”

Het is zo'n schatje. Ongetwijfeld. Maar dat schatje kan op een schattige manier als duiveltje uit de hoek komen. Je wordt als mens geboren. Tegelijk is het een levenslange opdracht om meer mens te worden.

Hieronder vind je (delen van ) de tekst van de homilie van Paus Franciscus bij zijn inhuldigingseucharistie, vandaag 8 jaar geleden. Dierbare broeders en zusters!   Ik dank de Heer, dat ik deze heilige Mis bij het feestelijke begin van mijn Petrusdienst op het  Hoogfeest van de heilige Jozef , de bruidegom van de Maagd Maria en de patroon van de Wereldkerk mag vieren. Het is een zeer betekenisvolle samenkomst en het is ook de naamdag van mijn vereerde voorganger - die we nabij zijn in gebed vol liefde en dankbaarheid. ... We hebben in het Evangelie gehoord, dat Jozef “deed wat de Engel des Heren hem had bevolen en zijn vrouw tot zich nam” (Mt. 1, 24). In deze woorden is al de opdracht gegeven, die God aan Jozef toevertrouwt, namelijk  custo s -  behoeder  - te zijn. Behoeder van wie? Van Maria en Jezus; maar het is een zorgzaamheid die zich dan ook naar de gehele Kerk uitbreidt. De zalige Johannes Paulus II heeft benadrukt, dat “de heilige Jozef, zoals...

Onlangs verscheen in het magazine 'Zeven keer jezelf overstijgen’ het verslag van een interview dat ik gaf aan Erik Galle. Thema was “raad geven aan twijfelenden”, een van de geestelijke werken van barmhartigheid. Hier volgen enkele uittreksels (4/6) Raad geven vanuit de traditie die teruggaat op Ignatius, de stichter van Jezuïeten, is de ander een dialogale ruimte aanbieden waarin hij tot onderscheiding kan komen. Dit is een mondvol, maar eigenlijk is de basis ervan eenvoudig. Het vertrekpunt is het geloof dat elke mens in zich een verlangen meedraagt dat God in zijn hart heeft gelegd. De basisvraag is hoe de persoon die om raad vraagt daarmee in contact kan komen .  Omdat ‘raad geven’ de indruk kan wekken dat het initiatief sterk bij de begeleider ligt, is het belangrijk erop te wijzen dat de basishouding bij uitstek bij het begeleiden deze is van het luisteren. En wel op zulke manier dat de ander dichter bij het bovengenoemde verlangen komt. Daarom zal de begeleider ...

Hoed je er voor dat de kinderen van deze wereld niet meer zorg en aandacht besteden aan dingen die voorbijgaan dan jij aan het zoeken van wat eeuwig is.  Ignatius van Loyola

Ingetreden in de Karmel als 15-jarige en gestorven op 24-jarige leeftijd, is Thérèse van Lisieux een van de grote heiligen van onze Kerk. Haar autobiografie ( Geschiedenis van een ziel ) is een parel.  Graag bied ik u enkele uittreksels aan. “Ik ben te klein om nog trots te zijn en ik ben ook te klein om u met mooie zinnen te doen geloven dat ik erg nederig ben.  Ik wil liever erkennen dat de Almachtige grote dingen heeft gedaan in de ziel van het kind van zijn goddelijke Moeder. En het grootste is wel dat Hij mijn ziel haar kleinheid en onmacht getoond heeft.”  

We kennen de Japanners als  gedisciplineerd. Ook als eerder afstandelijk: je raakt mekaar niet aan als dit niet strikt nodig is. Onderstaande beelden, blijkbaar een normale, dagdagelijks scène, tonen hoezeer de werkelijkheid subtieler is dan de gebruikelijke clichés. Overigens niet alleen wat Japanners betreft.

Onderstaande vraag en antwoord komen uit het boek "Wat deed God voor Hij de wereld schiep? En 51 andere vragen over het christelijke geloof", geschreven door Nikolaas Sintobin sj, uitgegeven bij Lannoo - KokBoekencentrum, 2020, derde druk, 14,99€ Word je geboren als christen?   Christen zijn is niet aangeboren of erfelijk. Maar van je ouders krijg je natuurlijk wel veel mee. Jouw gezin heeft een grote invloed op wie je bent en wordt. Dat geldt ook voor wat je gelooft. Toch wordt het christelijk geloof niet zomaar doorgegeven van ouder op kind. Zeker niet in onze westerse cultuur.   Je kiest je moedertaal niet, die ontvang je. Dat wil niet zeggen dat je later geen andere talen kunt leren. Maar de taal waarmee je opgroeit, behoudt altijd iets unieks en definitiefs. Je kunt die niet achter je laten. Voor het geloof ligt dat wat anders. Als je opgroeit in een christelijk gezin kun je ongelovig worden. Omgekeerd kan ook: je bent geboren in een ongelovige o...

Een tijd geleden verscheen in het magazine 'Zeven keer jezelf overstijgen’ het verslag van een interview dat ik gaf aan Erik Galle. Thema was “raad geven aan twijfelenden”, een van de geestelijke werken van barmhartigheid. Hier volgen enkele uittreksels (3/6) Ik geef geregeld geestelijke begeleiding aan mensen die een persoonlijk geloofstraject zoeken te bewandelen. Als begeleider is het belangrijk attent te zijn voor een niet altijd uitgesproken verlangen van de begeleide: “Jij kent me goed, jij hebt heel wat levenservaring, ervaring ook met het proces van een keuze te maken, zeg me wat ik moet doen.”  Zelf weiger ik op de meest absolute manier om op die vraag in te gaan. Bij belangrijke keuzes ben je zelf de enige persoon die de beslissing mag en kan nemen. Jij bent immers de enige die alle informatie in je hart kan samenbrengen en kan onderscheiden waartoe je wordt uitgenodigd.  Als iemand zegt dat het zijn vader was die zo graag wilde dat hij die studiekeuz...

Onlangs verscheen in het magazine 'Zeven keer jezelf overstijgen’ het verslag van een interview dat ik gaf aan Erik Galle. Thema was “raad geven aan twijfelenden”, een van de geestelijke werken van barmhartigheid. Hier volgen enkele uittreksels (2/6) Het is belangrijk een onderscheid te maken tussen mensen die twijfel in hun leven toelaten en anderen die erin gevangen geraken. De tweede categorie noem ik ‘eeuwige twijfelaars’ waarbij ik mensen voor ogen heb die problemen hebben om voorbij de twijfel te komen. Terwijl twijfel een normale fase is in een keuzeproces, wordt het problematisch als je de knoop maar niet kan doorhakken. Eeuwige twijfelaars zijn van alle tijden. Het zijn mensen die bij een tweesprong verstenen en niet kunnen kiezen of ze nu naar links of rechts moeten. Ze blijven ter plaatse trappelen.  Ik moet hierbij denken aan het bekende toneelstuk ‘Waiting for Godot’ van Samuel Beckett.  Eigenlijk gebeurt er niets dan wachten in dat stuk. Een wachten z...