"In alle dingen"

Als we de kersttijd achter ons laten en het nieuwe jaar instappen, dan begint mijn gezin de laatste versieringen op te ruimen en overgebleven inpakpapier en geschenkdoosjes op te bergen. Dit herinnert me aan een gebed, vele kerstvieringen geleden. Mijn geestelijke begeleider suggereerde mij toen al   biddend na te denken over het geschenk dat ik Jezus zou willen aanbieden. Ook over het geschenk dat Hij mij wel zou kunnen geven. Hij stelde mij dit voor in een heel moeilijke periode in mijn leven, toen ik heel wat tegenslagen te verwerken had. Erover nadenken dat God mij nog heel wat genadegaven te bieden had, troostte en   bemoedigde mij. Op een avond beeldde ik mij al biddend in dat Jezus me een cadeau gaf: een grote, mooi ingepakte doos, met daarrond een purperen lint. Ik opende de doos en zocht met mijn hand naar wat er wel in kon zitten. Na wat zoeken vond ik alleen purperen en gouden zijdepapier. Onmiddellijk begreep ik dat de lege doos het geschenk was. De leegte...

Is liefde aanstekelijk? Het antwoord is eenvoudig: “Ja”.

Zo mijn diepste wezen in God verborgen en verankerd ligt, als mijn mysterie is opgenomen in zijn mysterie, zo ik door Hem en in Hem ben wie ik ben, dan schenkt Hij mij, met het leven, ook mezelf. Hij legt mij mezelf, zoals ik in Hem en uit Hem ben, in eigen handen (cf. Joh 13,3). Zo ontdek ik mezelf als een geschenk van God. Ik mag mezelf ontvangen als geschenk van Hem. 'Ja' zeggen aan het leven, en 'ja' zeggen aan God, is dan ook 'ja' zeggen aan mezelf. is mezelf ontvangen en aanvaarden zoals ik ben, en gemaakt ben. Een anonieme jezuïet

De voorbije weken heb ik met stijgende verbazing de Jezus-trilogie van John Coetzee gelezen. Hoe breng je het voor elkaar: een fundamentele reflectie over "Jezus, hier en nu" zonder ook maar éénmaal zijn naam te noemen. Ik schreef een recensie van deze intrigerende romans van nobelprijswinnaar Coetzee voor Ignis.   Je kan ze hier lezen. Hier heb je het eerste stukje: Nooit hebben romans mij zo geïntrigeerd als deze Jezus-boeken van Coetzee. Ze vertellen het verhaal van een jongetje, David. David is een blijkbaar ouderloze kleuter. Hij wordt toevallig opgevangen door Simon, een wat oudere man, tijdens de bootreis naar hun nieuwe thuisland. Na verloop van tijd vindt Simon een soort moeder voor het kind, Ines. Alle drie zijn ze vluchtelingen. Het is niet duidelijk waarvoor ze op de vlucht zijn. Het vluchten lijkt een structureel gegeven dat als een rode draad door het hele verhaal is geweven. De relatie tussen de surrogaat-ouders en David verloopt moeizaam. Er is...

We denken gemakkelijk dat het gewetensonderzoek alleen met het verleden te maken heeft. Maar dit gebed helpt ons er aandacht aan te schenken dat God ons zowel in het heden, in de toekomst en in het verleden nabij is. Het gebed met God begint in het heden: terwijl ik bid is God bij mij, hier en nu. God is ook in het verleden, in de hele dag die ik heb overlopen. En ik vertrouw erop dat God ook in de toekomst bij mij zal zijn. Vanuit zo’n ontvankelijke houding, bid ik. Waarom zouden wij gunstige verwachtingen koesteren, zelfs te midden van persoonlijke strijd en moeilijkheden? Waarom niet aan wanhoop toegeven, als we in onze pijn en ons lijden geen uitweg zien? Een heel goede reden om heil te zien in de toekomst is ons te herinneren hoe God bij ons was in het verleden. We kunnen niet in de toekomst kijken en precies weten hoe God van een moeilijkheid iets goeds kan maken. Wel kunnen wij in onze herinnering oproepen wanneer en hoe God uit lijden dat nu voorbij is, iets goe...

Is liefde blind? Helemaal niet. Welintegendeel. Liefde laat toe de ware schoonheid te zien. En die heeft veel meer te maken met oneffenheden en barsten dan met afgelikte perfectie.

In 2014 werd bij Athenaeum een nieuwe vertaling gepubliceerd van een boek van Baltasar Gracián (1601-1658) , genaamd “Handorakel en kunst van de voorzichtigheid” in een vertaling van Theo Kars. Baltasar Gracián was een Spaanse jezuïet van wie ondermeer  deze verzameling van 299 aforismen bewaard is gebleven. Vele getuigen van grote mensenkennis en wijsheid. Vele andere kunnen schokken door hun cynisme en opportunisme. Je vindt er de subtiliteit van Ignatius van Loyola in terug. De evangelische gedrevenheid is echter vaak ver te zoeken. Nooit uw zelfrespect prijsgeven en evenmin u vrijheden jegens uzelf veroorloven. Uw eigen opvatting van rechtschapenheid dient het richtsnoer voor uw gedrag te zijn, en de strengheid van uw geweten moet zwaarder wegen dan het oordeel van anderen.  U dient na te laten wat onbehoorlijk is, daartoe niet zozeer gedreven door de mening van de buitenwereld als wel door vrees voor uw eigen mening.  Streef ernaar uzelf te ...