"In alle dingen"

Voor de glossy LFK schreef ik een overweging over vertrouwen. In deze serie bied ik enkele uittreksels aan. (1/6) Vertrouwen is in onze samenleving flink in crisis. Niet dat we er niet naar verlangen. Integendeel. De meesten onder ons vinden het belangrijk om mensen om zich heen te hebben op wie ze kunnen vertrouwen. Toch hebben velen het steeds moeilijker om te vertrouwen in mensen en, ruimer, in het leven. Hoezeer ze ook verlangen om te kunnen vertrouwen, het is de argwaan die de bovenhand heeft. De enige die je echt kan vertrouwen ben jezelf , hoor je vaak. Toch heb je mensen die opmerkelijk vertrouwvol in het leven staan. Is het dan zo dat vertrouwen voorbehouden is voor een klein groepje geluksvogels? Ik denk dat je als mens niet of nauwelijks kan leven zonder vertrouwen. Positief uitgedrukt, dat het echt zinvol en soms gewoon nodig is om te vertrouwen. Ruimer, dat een bewuste en doordachte keuze voor vertrouwen je kan helpen om een meer vervullend en rijk leven...

Beide liggen verrassend dicht bij elkaar. Heb jij ervaring met beide wijzen van in het leven staan? Wat maakt dat de ene dimensie in je leven meer in het voetlicht kan komen? Of de andere? Wat kan je daar zélf aan doen? In je eigen leven, of in dat van anderen?

Al s wij niet bevreesd zijn te verliezen wat men niet van ons kan afnemen , zijn wij in staat actief te zoeken naar wat goed is voor een ander. Gewoonlijk wensen we het beste   voor onze geliefden: echtgenoten, ouders ,kinderen, nakomelingen en nabije vrienden. Wij beschouwen hen - vooral dan onze familie - als een uitbreiding van onszelf. Maar, we hoeven   onze liefdevolle houding niet te beperken tot die binnencirkel. We moeten die cirkel uitbreiden en de zich almaar uitbreidende groep liefhebben, tot we de techniek beheersen elke mens te zien als een ander zelf en hem/haar als zodanig lief te hebben. Dat betekent niet dat wij gevoelens van affectie moeten ontwikkelen voor iedereen die we ontmoeten. Actief op zoek gaan naar wat goed is voor de anderen kunnen we bereiken door een zekere vorm van onthechting. Dit soort liefde wordt “belangeloze” liefde genoemd. Het klinkt niet erg liefdevol geen interesse te betonen, maar dat is ook niet wat de term ‘belangeloos’ bedo...

Daar we meer houden van hen die onwrikbaar zijn in standvastigheid van hart en in mannelijke deugd, zullen we des te strenger hun kleinste misstappen bestraffen. Ignatius van Loyola

‘t Hoeft niet altijd serieus te zijn. Dit filmfragment van Louis de Funès speelt zich duidelijk af in de goede oude tijd . Heb jij heimwee? NB: Of je de pastoor nu begrijpt (hij spreekt Frans) of niet, maakt niet veel uit 😄

Tien tips om te leren uit je gevoelens (10/10) Deze tips van Nikolaas Sintobin sj zijn geïnspireerd door de onderscheidingskunst van Ignatius. Het is belangrijk om over je gevoelens te praten. Niet met de eerste de beste. Wel met iemand die je goed kent, die van je houdt en die zelf voldoende ervaring heeft. Dit geldt in het bijzonder als er zich ‘vervelende’ gevoelens of gedachten aandienen: zaken die eigenlijk niet horen, waarvoor je je schaamt et cetera. Het eigene van allerhande bekoringen is dat ze bijzonder goed gedijen in het verborgene. Ze worden steeds maar sterker en lijken je hele leven ondersteboven te gooien. Tot je de stilte doorbreekt en ze, in vertrouwen, bespreekbaar maakt. Vaak storten die angstvoorstellingen dan als een kaartenhuis in elkaar. Dit citaat komt uit:  Nikolaas Sintobin, Leven met Ignatius, Meinema/Averbode, 2015, 96 pp

Zie in je verbeelding eens hoe twee kleine kindjes ’s nachts, bij een heldere  hemel, naar de sterren staan te kijken.  “Ik wed”, zegt eentje, “dat die sterren vijf kilometer ver staan.” Het andere reageert: “Nee, dat is niet waar. Zij staan tien kilometer ver.” Opnieuw het eerste: “Doe niet zo dom. Als ze tien kilometer ver zouden staan, dan zou je ze niet meer kunnen zien.” En zo bleven ze er ruzie over maken of de sterren nu vijf of tien kilometer ver waren. We vinden het wel plezierig als we kinderen zo bezig zien. Maar wij, volwassenen, zijn het ook niet eens over hoe je God moet begrijpen, en met tegenstrijdige meningen over God bevechten we elkaar en breken we elkaar af! Die kinderen trachten een waarheid uit te drukken waarover zij het alle twee eens zijn, dat de sterren heel, heel ver van ons verwijderd zijn. Natuurlijk zijn vijf kilometer of tien kilometer hopeloos ontoereikende beelden om uit te drukken hoe ver de sterren in werkelijkheid van ons verwijderd...

Tien tips om te leren uit je gevoelens (9/10) Deze tips van Nikolaas Sintobin sj zijn geïnspireerd door de onderscheidingskunst van Ignatius. Soms voel je van alles tegelijk. Je gevoelens zijn als een jojo. Verwarrend. Je weet niet meer van welk hout pijlen te maken. Je voelt je zus. Je voelt je zo. Je bent in crisis. Behoorlijk onaangenaam. Je voelt je bevraagd op je keuzes. Help!  Ignatius geeft hier een duidelijke raad. Als je in crisis bent en geen vaste grond onder de voeten hebt, dan is het geen goed idee om beslissingen te nemen. Beter is het te wachten tot de rust terugkeert. In afwachting houd je je aan de keuzes die je voordien gemaakt hebt. Toen je nog in rustiger vaarwater verkeerde en je wél op betrouwbare wijze kon onderscheiden. Met andere woorden: even geduld! Dit citaat komt uit:  Nikolaas Sintobin, Leven met Ignatius, Meinema/Averbode, 2015, 96 pp.

In het voorjaar planten we zaadjes, maar we zien ook hoe allerlei planten kiemen zonder enige hulp van ons. Op dit moment komt er sla op in een stuk grond in de achtertuin dichtbij waar we vorig jaar sla kweekten. Sommige van de slaplantjes vormden zaad dat op de grond viel en nu hebben we dus kleine heldergroene blaadjes die opkomen tegelijk met het gras. Ik vind het niet erg dat er sla opkomt in het gazon, maar ik vind het wel erg bepaald onkruid aan te treffen in de bloemperken of de stukken grond waar groente ruimte nodig heeft om te groeien. Vandaag vraag ik me af: Wat ontspruit er in mijn leven en is het nuttig of niet? De beste tijd om onkruid te wieden is wanneer de planten jong zijn en de wortels nog niet te lang geworden zijn. Heb ik de laatste tijd de gewoonte ontwikkeld om te praten over een collega die mij irriteert? Dit is vooral gemakkelijk als hij ook andere collega’s irriteert – het is heel gemakkelijk om te beginnen met praten over die irritante perso...

Op 17 mei ll ging ik in gesprek met de Luc Van Maercke over geloof en communicatie met David Godecharle als moderator. Aanleiding was het boek van bisschop Johan Bonny "Overeind komen met Petrus".  Hieronder kan je het gesprek volgen.

Tien tips om te leren uit je gevoelens (8/10) Deze tips van Nikolaas Sintobin sj zijn geïnspireerd door de onderscheidingskunst van Ignatius. Soms voel je niets. Je hebt van die dagen – soms maanden – dat je weinig merkt van vreugde of enthousiasme in je relatie, je gezin, je beroepsleven. Het is je allemaal om het even.  Juist omdat gevoelens zo belangrijk en betrouwbaar zijn, heb je ze niet altijd nodig. Je mag vertrouwen hebben in wat je voordien gevoeld hebt en wat je tot bepaalde keuzes heeft gebracht. Het is normaal dat gevoelens op en neer gaan. Je kunt je niet altijd goed voelen, en dat hoeft ook niet. Het is niet nodig om mee te gaan in de ‘dictatuur van het goede gevoel’. Dit citaat komt uit:  Nikolaas Sintobin, Leven met Ignatius, Meinema/Averbode, 2015, 96 pp

Bedriegen en bedrogen (willen) worden. Het zit zo diep in mensen … Ook bij jou?

Al je woorden en daden zullen ooit in het daglicht komen te staan. Weet dat wat je in het geheim vertelt openbaar zal worden gemaakt.  Ignatius van Loyola