Tijdens mijn voorbije retraite heb ik een bloemlezing gelezen uit de brieven van Ignatius van Loyola. 70 stuks, ttz, ongeveer 1% van het totale aantal brieven van zijn hand die bewaard zijn gebleven: brieven aan verontruste moeders van jonge jezuïeten, aan weldoeners, aan jezuïetenoversten, aan wereldlijke hoogwaardigheidsbekleders, aan prelaten, aan kibbelende echtgenoten … Sommige heel verfijnde staaltjes van onderscheiding, andere dan weer heel praktisch. De bloemlezing (gemaakt door Otto Karrer sj en Hugo Rahner sj) wordt besloten met een atypische tekst van Ignatius. Het is een stukje uit zijn preken. Ignatius gaf graag geloofsonderricht aan kinderen en eenvoudige mensen. Onderstaand uittreksel toont hem ook daar als een uitstekend pedagoog. Wanneer wij het teken van het heilig kruis gaan maken, brengen wij onze hand naar ons hoofd: dit betekent God de Vader, die van niemand voortkomt. Wanneer wij de hand naar het midden van ons lichaam brengen, betekent dit zijn Zoon, ...