Een niet gehaaste cliënt
Onderstaande mijmering over "La Sagrada Familia" in Barcelona opent een nieuwe gebedsweek op "Gewijde Ruimte". Ik geef ze u graag ook via deze weg mee ter overweging. U kan ze ook rechtstreeks vinden op Gewijde Ruimte, de ignatiaanse gebedswebsite met de dagelijkse schriftlezing.
Misschien leest u ook graag even de talrijke commentaren die gebruikers van G.R. de voorbije maanden doormailden.
Misschien leest u ook graag even de talrijke commentaren die gebruikers van G.R. de voorbije maanden doormailden.
Toeristen in Barelona bezoeken graag de onvoltooide
kathedraal La Sagrada Familia (de Heilige
Familie), nu door de UNESCO als Werelderfgoed erkend.
Antoni Gaudi begon met zijn werk in 1883, maar bij zijn dood in
1936 was er minder dan een kwart van het project voltooid. Gaudi nam de zaak
filosofisch op. Kort voor zijn dood
merkte hij op: “Mijn cliënt is niet gehaast.” Andere architecten hebben
sindsdien ieder een deel van het werk op zich genomen. Hun bijdragen hebben
natuurlijk wel wat kritiek van hun collega’s te verduren gekregen. In 2010 was
de uitzonderlijke constructie halfweg, en de voltooiing ervan wordt mogelijks
verwacht op de honderdste gedenkdag van
het overlijden van de architect.
Deze opmerkelijke onderneming heeft ons veel te leren. Vooreerst,
Gaudi heeft het bij het rechte eind over Gods
bedaarde, kalme werkwijze. God schijnt niet gehaast te zijn om op een
bepaald tijdstip klaar te zijn met het verhaal van de menselijke geschiedenis.
Maar zoals bij de kathedraal is er van het goddelijke project al meer dan
voldoende voorhanden, om ons een idee te
geven van wat het uiteindelijke meesterwerk worden zal.
Vervolgens, terwijl alleen befaamde architecten hun stempel op de
kathedraal in Barcelona mochten zetten, wordt ieder van ons – iedere bewoner van onze planeet, ieder lid
van de ‘Gewijde ruimte Gemeenschap’ – uitgenodigd om zijn deel bij te dragen
bij de afwerking van Gods project voor de mensheid. Vreemd genoeg vertrouwt God
erop dat wij er geen totale rotzooi van gaan maken!
En ten derde, voor een buitenstaander – en voor vele ingewijden –
kan het christelijke geloof lijken op een enorm allegaartje van allerlei
gegevens zonder onderling verband, zo iets als de stenen op de bouwwerf in
Barcelona. Het helpt als je weet dat het sleutelwoord tot het christelijke
geloof verbondenheid is. God wil met ons
in intieme verbondenheid samen zijn. En daaraan werkt Hij heel hard. De idee
van verbondenheid biedt een dynamisch uitgangspunt dat ieder aspect van het
christelijke leven doet oplichten. De dichter Hopkins zegt het als volgt: “Ik
groet Hem de dagen dat ik Hem ontmoet, en prijs Hem zalig, als ik tot inzicht
kom.”
Reacties