"In alle dingen"

Benoît Vermander sj is een Franse medebroeder. In de jaren 90 hebben we nog een tijdje in dezelfde gemeenschap gewoond in Parijs. Sinds meer dan 10 jaar maakt hij deel uit van de Chinese zending, een van de wereldprioriteiten van de Sociëteit van Jezus: een internationale groep van jezuïeten die, ter plaatse of van op afstand, zich inzet voor het apostolaat van de SJ in China en Taiwan. Benoît zelf woont en werkt in Taiwan. Benoît Vermander sj is specialist in politieke filosofie. Toen hij intrad was hij persoonlijk raadgever van Jacques Delors, voorzitter van de Europese Commissie. Vandaag is zijn grote passie China. Niet alleen de taal, economie en politiek. Maar ook de kunst. Benoît is een getalenteerd schilder en calligraaf. In onderstaand interview bespreekt hij kort en bondig enkele uitdagingen waarmee China in het net begonnen “Jaar van de Os” zal worden geconfronteerd.

Op 29 januari 2009 publiceerde Mgr Hippolyte Simon, vice-voorzitter van de Franse bisschoppenconferentie, onderstaande open brief. Hij bevat een even scherpzinnige als genuanceerde en nederige analyse van de mediastorm die de voorbije dagen gewoed heeft nalv de opheffing door de Paus van de excommunicatie van de vier lefebvriaanse bisschoppen. Het is veruit het beste dat ik de voorbije dagen wereldwijd heb kunnen lezen. De man spreekt en denkt door. Je moet wel lezen tot het einde! Lettre ouverte de Mgr Hippolyte Simon, vice-président de la Conférence des évêques de France Le 29 janvier 2009 *** Lettre ouverte à ceux qui veulent bien réfléchir….. Qui avait intérêt à salir la réputation du Pape ? Je ne sais pas si je suis en colère ou si je suis malheureux : la vérité tient sans doute des deux. Mais trop, c’est trop, alors je dis : ça suffit ! Le déchaînement médiatique contre le Pape Benoît XVI, qui aurait réintégré quatre évêques intégristes, dont un négationniste avéré, ne relève pas...

Deze terugblik kreeg ik doorgemaild door een student, trouwe lezer van dit blog. Hij deelt hem graag met u. “ Dit weekend heb ik me een nieuwe gsm aangeschaft, zo een met alles erop en eraan. Volledig bezweken voor de verleiding. Interessant was het gevoel van de bekoring; het lag er heel dik op dat de zin om zo'n gsm te kopen/hebben pùre bekoring was. Ik wilde het snél hebben, liefst nog op de moment zelf. En tegelijk een heel naar gevoel in mijn maag. De voortdurende gedachte dat ik het eigenlijk niet nodig heb, dat mijn oude nog perfect werkte en vooral: dat het een leegte zou moeten opvullen die daardoor niet kàn gevuld worden. Mijn geestelijk leven staat weer onder nul, het wordt tijd dat ik nog eens de tijd ga nemen om te bidden. Uitvluchten als "het is te druk, door die stage" en "er valt weinig te zeggen tegen God, het gaat wel goed met me" zijn per definitie ongeldig, en toch bedien ik me er voortdurend van. Ik weet dus waar het verkeerd zit, en toch ko...

Voor zover als nodig. Door te klikken op bijgevoegde link komt u op het eigen You Tube kanaal van het Vaticaan. De eerste drie video's die u er vindt geven een overzicht van de publieke uitspraken van Benedictus over de Holocaust. U kunt ze vinden in meerdere vertalingen. You Tube Vaticaan

Isabelle de Gaulmyn is journaliste bij « La Croix ». Zij woont en werkt in Rome en staat in het bijzonder in voor de verslaggeving mbt het Vaticaan. Zij heeft een blog « Vu de Rome » waarin gisteren onderstaande subtiele bijdrage stond die ik graag voor u heb vertaald. De muren van het Vaticaan « Hoeveel « googlepausen » er ook zijn, het maakt geen verschil uit. Tussen de Kerk die zich in Rome bevindt en de rest van de wereld, lijkt de muur op sommige dagen wel heel breed. De « vaticanoloog » - zoals de auteur van deze regels – kan dan wel proberen om er al de subtiliteiten van te doorgronden : weten dat het opheffen van een excommunicatie niets te maken heeft met het goedkeuren van negationistische uitspraken, voldoende vertrouwd zijn met het denken van de Paus om er zeker van te zijn dat hij niets meer verafschuwt dan zulke uitspraken, begrijpen dat er meerdere interpretaties kunnen zijn van eenzelfde concilie. De vaticanoloog leest dus in de Osservatore Romano artikelen ten gronde d...

Waaruit bestaat de vorming van een jezuïet zo al ? Filosofie, bijbelstudies, theologie … ? En nog iets anders ook ? Klik hieronder voor een interessant overzicht van wat onze jonge Franse medebroeders doen benevens studeren.

Op 24 januari 2009 kwam er een officiële mededeling van Kardinaal Ricard, aartsbisschop van Bordeaux en voormalig voorzitter van de Franse bisschoppenconferentie, nalv de recente opheffing van de excommunicatie van de 4 lefebvristische bisschoppen. Ziehier de sleutelparagraaf. De opheffing van de excommunicatie is niet het einde maar wel het begin van een dynamiek van dialoog. Twee fundamentele vragen worden er niet door opgelost : de juridische structuur van het Broederschap Pius X in de Kerk en een akkoord over de dogmatische en ecclesiologische vragen. Ze opent een weg die samen zal moeten worden afgelegd. Die weg zal ongetwijfeld lang zijn. Hij vraagt een betere wederzijdse kennis en waardering. En vroeg of laat zal de vraag moeten gesteld worden van de tekst van het Tweede Vaticaanse Concilie als magisterieel document van eerste rang. Die vraag is fundamenteel. Maar al de moeilijkheden zullen niet noodzakelijk leerstellig zijn. Andere, van culturele en politieke aard, kunnen ook ...

Het beeld van Kerk en geloof in de communicatiemedia is heel ongelijk. Je hebt de laatste tijd wel af en toe een kwaliteitsreportage die naar de kern gaan. Maar er is ook heel wat te lezen, horen of zien waaruit blijkt dat de betrokken journalist niet gehinderd werd door enige grondige dossierkennis. Om nog te zwijgen van “producties” die niet verder gaan dan de persoonlijke afrekening. Deze laatste lijken wel op de teruggang. Merkwaardig is dan weer dat in de publiciteit vaak een positief en sympathiek beeld van het religieuze wordt gehanteerd, in het bijzonder van de clerus. Zeker als het komt van de andere zijde van de grote plas. Oordeel zelf.

Hij is waarschijnlijk de meest bekende van de bekeerlingen. Door de ongelofelijke gedrevenheid die hem gekenmerkt heeft. Maar ook door de wijze waarop zijn bekering heeft plaatsgevonden. Het verhaal van de bekering van Paulus zoals de Handelingen van de apostelen het ons overleveren is indrukwekkend. Niet alleen door zijn directheid. Maar ook omdat het zo duidelijk maakt dat het initiatief van de Heer zelf uitgaat. Het feest van de bekering van Paulus dat we vandaag vieren is eigenlijk het feest van alle christenen. Christen worden vraagt een persoonlijke bekering. Niet eenmalig ; wel voortdurend. Het is pure genade. Daarom het kan niet plaats vinden zonder onze actieve medewerking. Klik hier voor een boeiende bijdrage in « La croix » » over bekering.

Als we de internationale pers mogen beloven, ziet het er naar uit dat Benedictus weldra de excommunicatie van de 4 bisschoppen van het integristische schisma van Mgr Lefebvre zal opheffen. Niet echt verwonderlijk. Deze Paus heeft reeds talrijke aanzetten gegeven tot verzoening en beëindigen van het schisma. « Un pardon contestable », noemt « Le Monde » het in zijn editoriaal van gisteren. Inderdaad, vanwege de integristen zelf is er nauwelijks enige spijtbetuiging gekomen. De goodwill lijkt helemaal van een kant te komen. Maar ligt niet precies daar de grootsheid van Benedictus ? Is dat niet het eigene van de vergeving ? Nu hopen dat deze creatieve grootmoedigheid verder het beleid van de Kerk mag inspireren. Ook andere groepen christenen hopen op die vernieuwende vindingrijkheid. Denk maar aan de opnieuw gehuwde uit de echt gescheidenen die niet de communie kunnen ontvangen.

Een van de meest gebruikte want mooiste gebeden uit onze traditie is zeker het gebed van Franciscus van Assisi. Het vermoeden bestond reeds langer dat dit gebed niet echt uit de pen van Franciscus was gevloeid. Uit recent onderzoek, zo leert de Osservatore Romano van deze week, blijkt dat de oudste sporen van het gebed teruggaan tot 1912. Toen werd het voor het eerst gepubliceerd in “La Clochette”, een klein Normandisch katholiek dagblad. Paus Benedictus XV was er zo daar geraakt, dat hij besliste het op de voorpagina van de Osservatore Romano van 20 januari 1916 te plaatsen. Het werd het startschot voor een wereldcarrière. Maar goed ook. Ik ben zeker dat Franciscus er heel gelukkig mee is. U waarschijnlijk ook. Heer, maak mij tot een werktuig van uw vrede, dat ik liefde breng waar haat is, vergiffenis waar onrecht heerst, eensgezindheid waar tweedracht heerst, waarheid waar men dwaalt, geloof waar men twijfelt, hoop waar men wanhoopt, licht, waar duister is en vreugde waar droefheid ...

Is het u ook opgevallen. Bij het begin van de investituur van Obama, aan het einde, bij de eedaflegging zelf, bij de maaltijd … werd uitdrukkelijk tijd gemaakt voor gebed en stilte. Ok, er zal wel een stukje theater bij zijn. Maar mij trof vooral de ingetogenheid van de aanwezigen. Gisteren was er dan de National Prayer Service in de Nationale Kathedraal van Washington, bijgewoond door de president en leden van zijn regering. Bij de voorgangers zag je uiteraard vooral christenen, van de verschillende confessies. Maar ik zag ook een rabbijn en een moslimdame. Heerlijk. Een Westerse samenleving en cultuur die open en ongedwongen omgaat met haar geestelijk erfgoed. Die dankbaar haar identiteit in de ogen kijkt. Die geen angst heeft om in dialoog te treden met haar eigen traditie en dus met de toekomst. Ja,het is mogelijk.

Graag deel ik met u deze interessante overwegingen van een lezer van deze blog die vaak in de USA verblijft. We hebben allemaal Obama gezien en iedereen zal wel - terecht - vinden dat hij een goede spreker is die charisma en leiderschap uitstraalt. Maar ik heb in die weinige minuten die ik vanavond voor TV zat nog iets anders gezien : de morele kracht (en zelfs superioriteit) van de Amerikaanse samenleving ten opzichte van de Belgische (of Vlaamse). Obama is de belichaming van een groot onrecht (de slavernij en segregatie) dat uiteindelijk volledig ongedaan wordt gemaakt. Hoewel hij maar 50 % zwart is is hij toch de zwarte held. De Amerikaanse samenleving kan vergeven. Dat kan hier niet. Wat in de tweede wereldoorlog is gebeurd in Vlaanderen is bij de laatste overblijvenden nog niet vergeven. De haat blijft bestaan. (Ook van de liberalen tegen de tjeven). Het woord vergeving (forgiveness) uit Obama's speech werd op de Vlaamse staats-TV niet mee vertaald in de ondertiteling. Morele ...

Ik had vroeger al gehoord en gelezen dat het messianisme deel uitmaakt van de Amerikaanse cultuur. Ik kon me er wel iets bij voorstellen. Maar de laatste maanden is het me duidelijker geworden doorheen het fenomeen Obama. Eerst was hij de belichaming van de hoop van de arme zwarten. Vervolgens van de hele Democratische Partij en van belangrijke delen van de wereldopinie. Vandaag lijkt het wel of heel de Verenigde Staten van Amerika en, zou je wel denken, de hele wereld van hem de redding verwacht. Een ongelofelijke troef voor Obama. Heel aangrijpend: de kracht van de hoop. Zijn eerste toespraak als president was indrukwekkend. “America” is en blijft het Beloofde Land. Maar dat is het niet zo maar geworden en kan het ook niet zo maar blijven. De woorden van Obama waren oproepend en responsabiliserend. Niet voor “de anderen” maar wel voor de toehoorder, élke toehoorder. Daarom was het voor mij geloofwaardig en vertrouwenwekkend. Good luck Mr. President, good luck America, good luck whol...

Onlangs hoorde ik Peter Vande Vyvere, hoofdredacteur van Tertio, aan het woord. Hij had het over “Ignatiaanse kijk op de wereld van nu”. Ik geef u graag drie korte ideeën mee uit zijn betoog. 1. Het Christendom is de godsdienst van de paradoxen. Bv de 3-ene God die één is en toch uit drie personen bestaat, het geloof dat Jezus God én mens is, dat Hij sterft én verrijst .. . Dit kenmerk is thans een echte troef voor het Christendom vermits het de dialoog bevordert met een samenleving en cultuur die zelf bol staat van de paradoxen. 2. Kenmerk van de (post)moderne mens is zijn aanspraak op autonomie. Deze emancipatie is reëel en is een positieve verworvenheid. Deze autonomie kan maar echt bevrijdend werken als ze beleefd wordt binnen een verbondenheid, een traditie die naar méér verwijst dan naar het individu zelf. 3. De ignatiaanse traditie is geen therapie. Zoals elke spiritualiteit is de ignatiaanse spiritualiteit gratuïet. Ze kan wel helpen om beter om te gaan met de uitdagingen van o...

Is dit een wonder? Wat is een wonder? Zeker is dat een groot deel van de 155 passagiers begon te bidden op het ogenblik dat het vliegtuig, na verlies van beide motoren, snel hoogte verloor. Zeker is dat de dankbaarheid achteraf heel groot was. Zeker is ook dat een groot deel van die mensen nu in wonderen gelooft.

De Frans minister van nationale opvoeding, Xavier Darcos, onderzoekt de mogelijkheid om het schooluniform terug in te voeren. Naar het voorbeeld van de Britse scholen. Hij beschouwt het als een integratiefactor. Een onmiddellijke opiniepeiling van een vooraanstaand dagblad toonde aan dat ¾ van de lezers dit voorstel steunen. Toen ik, een tiental jaren geleden, in Antwerpen aankwam om er leraar te worden op ons college van de binnenstad, was ik verwonderd te zien dat de leerlingen er een uniform droegen. Het kwam me ouderwets en elitair over. Ik heb mijn mening herzien. Het uniform geeft rust en harmonie in een context waar deze best wel kunnen gebruikt worden. Het bevordert het wij-gevoel en het schakelt, tot op zekere hoogte, de kledijcompetitie uit. Bij meisjes maar ook bij jongens. En eigenlijk is het alles behalve elitair. Niets zo goedkoop als een uniform. Daarom is in de 3de wereld het schooluniform zonder meer een evidentie. Tegelijkertijd merk je dat ook het “single sex” onderw...

Hervé-Pierre is burgerlijk ingenieur. Hij heeft 10 jaar vorming achter de rug als jezuïet in de Franse provincie en nu studeert hij nog een jaartje bij aan het Europacollege in Brugge. Zijn indrukken zijn verdeeld. Het systeem is nogal schools maar de lessen hebben een goed niveau en er is een goed studieklimaat. Wat hem evenwel tegen de borst stuit is de overdaad aan – interessante - leerstof die wordt aangeboden. Onmogelijk om te verwerken. Onmogelijk om naar de diepte te gaan. Je kan een document amper verkennen of je moet al “surfen” naar iets anders. Je hebt de ene email nog maar geopend of de volgende komt al binnen. Het blijkt een bewuste “pedagogische” keuze te zijn van de academische overheid. Bedoeling is om deze toekomstige Europese ambtenaren voor te bereiden op de concrete Brusselse werktoestanden. Permanent crisismanagement. Daar heeft de Amerikaanse meesteroplichter Madoff 30 jaar lang doorheen gesurft op de golven van Wallstreet. Op zijn manier.

Claire Ly is geboren in Cambodja in een vooraanstaande boeddhistische familie. Doorheen de verschrikkingen van de Rode Khmers heeft zij het Evangelie ontdekt en is zij christen geworden. In deze video vertelt zij op indrukwekkende wijze over haar langzame bekering en wat haar boeddistische achtergrond vandaag voor haar betekent.

Een groepje derdejaars van ons college van Turnhout heeft, in het kader van het Sociaal Project van de Vlaamse jezuïetencolleges, gedurende drie dagen een vakantie voor langdurig zieken en gehandicapten mee begeleid. U vindt hier een schitterende reportage met foto’s en korte getuigenissen van de 9 jongens en meisjes. “Jongeren opvoeden tot mensen voor en met anderen” staat hoog aangeschreven in ons opvoedingsproject. Maar best ook.

Van Julie kreeg ik volgende wens toegestuurd : « Je vous souhaite une très bonne année, une bonne santé et le paradis à la fin de vos jours.” Het laatste zinsdeel, zo legde ze uit, is een traditionele Bretoense nieuwjaarswens. De familie van Julie is inderdaad afkomstig uit de Côtes d’Armor, in Bretagne. Ik ben het niet gewoon om een dergelijke wens te krijgen. Ik bedoel, een wens die over de grens van de dood heen gaat. Een wens ook die appeleert aan de eigen verantwoordelijkheid. Ons doen en laten zijn belangrijk. Ze hebben eeuwigheidswaarde.

8 dagen retraite. 4 meditaties van een uur per dag met voorbereiding en terugblik, een begeleidingsgesprek, eucharistieviering, wat lectuur en een wandeling, maaltijden in stilte … Het is zo voorbij. Ik heb er telkens opnieuw deugd van. Ook als je religieus bent, of misschien net als je religieus bent, is dit “vacare Deo” (vrij zijn/worden voor God) levens -noodzakelijk. Tijd, ruimte, stilte om dichter te komen bij de kern van het leven. Waarom doe je wat je doet? Waar kies je voor? Waar haal je je kracht vandaan? Vacare Deo. Christen zijn is nooit een verworvenheid. Het is een voortdurende uitdaging voor de vrijheid. Ik heb vooral gebeden met evangelieteksten die me welbekend waren. Paradoxaal genoeg stel ik vast dat hoe vertrouwder een tekst is, hoe makkelijker en langer ik er mee kan bidden. Enkele verzen kunnen volstaan voor een dag of meer. Luisteren vraagt aandacht. Je moet eerst naar de diepte, wil je toegang krijgen tot de ruimte en de breedte.

Vandaag, op het feest van de Openbaring, vertrekt uw blogger op retraite. 10 dagen lang ga ik de stilte in om, als de Drie Koningen, op zoek te gaan naar het gelaat van de Heiland. Dank voor uw stille verbondenheid. Afspraak op 13 januari. In afwachting bied ik u graag onderstaand reisverslag aan. De reis van de drie koningen Het was een koude tocht, en de slechtste tijd van het jaar voor een reis, voor zulk een verre reis. De wegen modderig, het weer guur, de winter op zijn strengst. de kamelen, die hun knieën ontvelden, hun hoeven bezeerden, werden onhandelbaar en legden zich neer in de smeltende sneeuw. Menigmaal dachten wij met spijt terug aan onze zomerpaleizen op bloeiende berghellingen, aan meisjes, in zijde gehuld, die gekoelde wijn ronddienden. Onze kameeldrijvers vloekten, kankerden, weigerden dienst, riepen om brandewijn en vrouwen. Onze kampvuren wilden niet branden, onderdak was moeilijk te vinden, de steden waren vijandig, de dorpen stug, de gehuchten smerig en verschrikk...

Elías Lopez-Perez sj is bijna klaar met zijn doctoraat in de theologie aan de KULeuven. Hij werkt over vergeving en verzoening. In afwachting van de verdediging van zijn thesis is Elías intussen reeds benoemd tot adjunct internationaal directeur van de Jesuit Refugee Service . In deze video vertelt hij over hoe belangrijk het is om de vluchtelingen-slachtoffers van heel zwaar onrecht te begeleiden om te kunnen komen tot vergeving. Zelf als het kwaad onvergeeflijk lijkt. Of als de vruchten pas door de volgende generatie zullen kunnen worden geplukt. .

« Objectief » heeft het alles van absolute onrechtvaardigheid. De ongelijkheid en de disproportie lijken buiten kijf te staan. De nieuwe opflakkering van het conflict tussen Israël en Hamas geeft de indruk van nog maar eens te bevestigen dat het voormalige slachtoffer nu zelf de beul is geworden. De situatie is dan ook dermate complex en de harde televisiebeelden dringen bijna een eenzijdige interpretatie op. In de blog van het Amerikaanse SJ-tijdschrift « America » stond een dezer een interessante analyse . De vergelijking werd gemaakt met WO II en de weigering van de geallieerden om te onderhandelen met Hitler. Je kan immers niet komen tot een overeenkomst met een tegenstander die principieel geen vrede wil. De enige oplossing was de onvoorwaardelijke en volledige overgave van het nazi-regime. De bestaansreden van Hamas is de vernietiging van Israël. Elke raket die Hamas afvuurt op Israël (en sinds zij in Gaza aan de macht gekomen zijn zijn dat er vele duizenden) is in hun ogen een g...

Vandaag, 1 januari, viert de Kerk het feest van de naamgeving van Jezus. Dit is meteen ook het titelfeest van de Sociëteit van Jezus. Graag deel ik met jullie een stukje uit de wens die ik ontving van Erik Buys, een bevriend godsdienstleerkracht aan ons college van Aalst. Hij vertrekt van een overweging over alomtegenwoordige angst in onze samenleving en over de herhaalde uitnodiging van Jezus om niet bang te zijn. … Op school worden wij gelukkig ook met een andere dynamiek geconfronteerd. Als opvoedend personeel mogen wij in het soms roekeloze, bruisende en boude gedrag van onze leerlingen meer lezen dan alleen iets dat zou moeten ingeperkt en "getemd" worden. Wij lezen daarin bovenal ook een overgave aan de wereld die nog niet geadviseerd wordt "voorzichtig" te zijn en rekening te houden met allerlei "gevaren". Een overgave, met andere woorden, die een glimp van een anders mogelijke wereld laat zien – waarin angstvallige bezorgdheid niet nodig is. Wij we...