"In alle dingen"

Vandaag verschijnt onderstaande overweging op www.gewijderuimte.org Geloven dat wij allemaal geroepen zijn heeft diepgaande gevolgen voor ons dagelijks leven. Als je aanvaardt wat Vaticanum II noemde “de universele roeping tot heiligheid” dan zal dat zelfs de meest verborgen momenten van je leven bezielen.   De universele roeping tot heiligheid is een uitnodiging om onszelf te zijn. Het is ook een uitnodiging ons te herinneren aan de sacramentaliteit van het dagelijkse leven   en ons bewust te worden van het grote   doel dat God heeft vastgelegd voor ons: heiligheid.   Het is wat de heiligen begonnen te beseffen, soms heel plots, soms in de loop van vele jaren, of ze nu geboren waren in de eerste eeuw in Palestina, in de dertiende eeuw in Frankrijk of in de twintigste eeuw in Amerika.   Of ze nu leefden in een rustig slotklooster in Lisieux, in een eenzame woestijntent in Marokko, of in het grootse pauselijk paleis in het Vaticaan. Of ze nu werkte...

In de metro op weg naar huis, staand, met de smartphone in de hand. In een keer alle e-mails gelezen want ik loop achter. Geen ideale plek om te overwegen en te bidden. Toch onverwacht diep geraakt. Niet door de specifieke teksten maar door even met God bezig te zijn: 2/6 Deze terugblik on the spot kreeg ik onlangs doorgemaild vanwege een deelneemster aan een van onze digitale retraites. Hij illustreert alvast twee maatschappelijke tendenzen die verklaren waarom internetpastoraat in onze huidige cultuur een must is geworden.  (1) De Bijbel staat weliswaar bij nogal wat mensen in de huisbibliotheek. Hij wordt er maar zelden uitgehaald. De smartphone of de laptop, daarentegen worden doorlopend geopend.  (2) Komt daarbij dat jonge en minder jonge mensen, om allerhande redenenen, terughoudend zijn geworden om zich voor langere tijd te engageren. Een retraite in een abdij, het klinkt best aantrekkelijk. De drempel om het ook daadwerkelijk te d...

Een vloek kan een zegen worden. Een beetje bij het haar getrokken? Misschien wel een beetje. Toch door en door menselijk en herkenbaar. Iedereen verlangt naar zijn of haar plekje. Iedereen wil een steentje kunnen bijdragen. Iedereen verlangt ernaar om aanvaard, gerespecteerd en ja, bemind te worden, zoals hij of zij is.

In het najaar publiceerde ik een artikel in het Tijdschrift voor geestelijk leven over internetpastoraat. Hier enkele uittreksels (1/6) Op enkele jaren tijd is de digitale omgeving integraal deel gaan uitmaken van ons gewone leven. Dit geldt voor informatieverwerving, bankieren en allerhande aankopen. Ook, en zo mogelijk nog meer, voor communicatie en dus voor intimiteit en innerlijkheid.  In een gesprek over mijn werk als internetpastor merkte een jonge belijdende christen - nota bene zelf professioneel actief in de digitale omgeving - op dat ik dus een kniebuiging had gemaakt ten aanzien van de moderne drukke samenleving. Ik had mijn antwoord meteen klaar. Neen, deze nieuwe vorm van pastoraat is geen ersatz. In tegendeel. Ik ben blij en dankbaar dat ik dit als jezuïet kan en mag doen. In nieuwe tijden dienen nieuwe middelen te worden uitgedacht om mensen te begeleiden in hun geestelijk leven, ruimer om hen de kans te bieden het Evangelie te...

Onderstaand citaat verschijnt vandaag op www.gewijderuimte.org Een vriendin van mij is van het slag mensen dat altijd opgewekt is en positief ofschoon zij blijkbaar met meer dan haar deel aan ellendige tegenslagen te maken heeft. Omdat zij het nu en dan eens treft, heeft zij enkele pittige verhalen te vertellen. Mijn voorkeur gaat naar het verhaal van die nacht   toen ze wakker werd met twee politieagenten aan haar bed. Door een aantal vreemde omstandigheden, was de deur van haar huis tijdens de nacht wagenwijd open gelaten. Haar gebuur maakte zich zorgen over haar en haar familie en belde de politie. Die ging onmiddellijk naar het huis en doorzocht elke kamer   voordat ze haar wekten   en haar zegden dat alles in orde was (en asjeblieft sluit je deur de volgende keer).   Ik denk dat ik een hartaanval had gekregen als ik midden in de nacht wakker was geworden met twee politieagenten aan mijn bed. God waakte die nacht blijkbaar over mijn vriendin door een be...

Dit citaat verscheen gisteren op www.gewijderuimte.org Het is goed om mensen die niet gewoon zijn regelmatig te bidden daartoe aan te moedigen. De praktijk   van het bidden is de moeite waard ook al is ze vaak niet bepaald prettig. De voorbeelden van Jezus en de heiligen herinneren ons eraan dat het zoeken naar Gods wil altijd een bron van vreugde is, zelfs te midden van verschrikkelijk lijden. Die mensen tonen ons een standvastige toewijding aan het gebed en hoe wat ze in hun leven doen ontspruit aan het gebed. Voor hen is het gebed het levensbloed zelf van hun ziel; het is wat hen voedt om moeilijkheden te trotseren en vertrouwen te blijven hebben in Gods uiteindelijke zorg voor hen. Het gebed doordringt elk aspect van hun leven; hun leven wordt gebed. Met de tijd worden de praktijken die de meeste zorg eisen de essentie van ons leven. Met het gebed is het niet anders. Het leven van Jezus was een blijvende hulde aan God; en toch trok ook Jezus zich op belangrijke o...