"In alle dingen"

In dit ervaringsbericht reflecteert internetpastor Nikolaas Sintobin SJ over de indrukwekkende mogelijkheden die het internet biedt om het Evangelie te verkondigen alsook over de uitdagingen waarvoor het plaatst.

Michael Sparough sj en Tim Hipskind sj hebben samen met Jim Manney een boek geschreven over het maken van keuzes: “What’s your decision?” Ze geven twaalf tips van Ignatius om te komen tot een goede keuze. Hier heb je ze, drie per drie. (3/4) 7. Hoed je ervoor om je persoonlijke verlangens te omhullen met spiritueel woordgebruik. Het is niet erg moeilijk om je ervan te overtuigen dat wat jijzelf wil dat is wat God van jou vraagt. 8. Hoe voelen de gevoelens aan? De Heilige Geest is zacht en bevestigend. De boze geest is luidruchtig en haalt je uit je evenwicht. 9. Analyseer doorlopend je gedachten, handelingen en motieven. Wil je je bekwaamheid om goede beslissingen te nemen aanscherpen, dan vraagt dit tijd . Het vraagt denkwerk en zelfonderzoek. Het is maar in de mate dat je bereid bent om daar echt tijd voor uit te trekken dat je uiteindelijk in staat wordt om het kwalitatieve onderscheid te maken tussen wat je ingegeven wordt door de goede geest, en wat komt van de sl...

Michael Sparough sj en Tim Hipskind sj hebben samen met Jim Manney een boek geschreven over het maken van keuzes: “What’s your decision?” Ze geven twaalf tips van Ignatius om te komen tot een goede keuze. Hier heb je ze, drie per drie. (2/4) 4. Wees geduldig. In het bijzonder als je ongerust wordt omdat je merkt dat je tijd nodig hebt om tot een goede keuze te komen en anderen erop aandringen dat je snel zou beslissen. Natuurlijk is het zo dat je soms tot een beslissing moet komen binnen vastgestelde tijden. Doe dan wat je kan. 5. Wees je goed bewust van je zwakke kantjes als het erop aankomt om een keuze te maken. Ben je impulsief? Ben je eerder geneigd tot aarzelen? Ben je eerder te zelfzeker? Het is voor die eigenschappen dat je dubbel op je hoede moet zijn. Immers, het is best mogelijk dat je net daar misstappen zult begaan. 6. Verlammende gevoelens dienen zich nogal eens aan op subtiele wijze. Zo kan moedeloosheid (troosteloosheid) zich aandienen in de vorm van tw...

Michael Sparough sj en Tim Hipskind sj hebben samen met Jim Manney een boek geschreven over het maken van keuzes: “What’s your decision?” Ze geven twaalf tips van Ignatius om te komen tot een goede keuze. Hier heb je ze, drie per drie. 1. In de aanloop naar het maken van een keuze kan je wisselende gevoelens hebben. Die hebben betekenis. Ze wijzen je de richting aan waar je heen moet. 2. Maak geen keuze als je je hopeloos, angstig, bedrukt of op welke wijze dan ook benauwd voelt. De verleiding is dan immers dat je gaat handelen vanuit het verlangen dat die onaangename gevoelens zouden verdwijnen. Doe dit niet en wacht tot je je terug rustig voelt. 3. Ga praten met iemand. Het is eigen aan de “boze geest” dat hij je ervan wil overtuigen dat je dingen die echt belangrijk voor jou zijn geheim moet houden en dat je gewichtige beslissingen helemaal in je eentje moet nemen.

De terugblik op het gebed is een essentiëel onderdeel van de pedagogie van de Geestelijke Oefeningen. Een eerste niveau bestaat erin dat je na je gebed, na je contemplatie van een pericope uit het Evangelie, nagaat hoe je gebed verlopen is. Ging het goed, wees dankbaar en doe zo voort. Ging het moeizaam, vraag je dan af waarom. Liet de voorbereiding te wensen over? Vond je niet de juiste plek, de juiste houding om te bidden? Kwam je niet tot stilte? Zoek dan naar een weg om het de volgende keer beter te doen. Een dieper niveau – veel belangrijker – bestaat erin na te gaan hoe deze tekst uit het Evangelie je geraakt heeft. Deed het je wat ? Gaf het je vreugde, rust, vrede? Of integendeel, werd je onrustig, mistevreden, ontmoedigd? Die innerlijke bewegingen in je hart zullen je helpen te onderscheiden wat je dichter brengt bij je eigenlijke roeping op de weg Jezus achterna. Vooral de positieve bewegingen, die Ignatius ‘geestelijke vertroosting‘ noemt, zijn de manier waarop God...

Van dit draakje kan je, op zijn minst, zeggen dat het verloren gelopen is in monotonie en regelmaat. Er zijn allerlei discrete uitnodigingen om die te doorbreken. Het merkt ze niet op. De 40-dagentijd is een uitnodiging om kleine veranderingen aan te brengen in je gewoontes. Geen veranderingen om de veranderingen. Ook geen spirituele heldendaden om jezelf, anderen of God  te beïndrukken. Wel regelmatige speldenprikken om gevoeliger te worden voor het ware leven waarvoor we allen gemaakt zijn.

Deze avond gaat de 14 de digitale retraite van de jezuïeten van start: Het licht van uw gelaat . De teksten zijn deze keer voor ons geschreven vanuit Madrid, door medebroeder Bert Daelemans sj. Ziehier wat Bert schrijft over deze retraite in een interview met Ignis . “Het is mijn wens voor de deelnemers dat ze het licht van het gelaat van Jezus kunnen zien, ervaren en zich erdoor laten leiden. De rode draad in de retraite is: je laten aankijken door God. Het spannende is dat we bidden met de lezingen van het leesrooster van de kerk, ik heb ze dus niet bij het thema uitgekozen. Maar door steeds terug te gaan naar dat thema, ga je die ‘gewone’ teksten met andere ogen lezen en zie je dat het vaak gaat over Gods licht en over bekeken worden.” Inschrijven op deze gratis 40-dagenretraite kan door je mailadres op te geven via www.40dagenretraite.org .

Voor “Liefke” schreef ik een overweging over “Acceptatie”. Hier enkele uittreksels. (8/8) Bij het begin van deze serie heb ik de getuigenis aangehaald van de Hongaarse jood Tomas Kiss . Tot slot wil ik een van de laatste paragrafen citeren uit zijn biografie ( Où passe l’aiguille , 2018).  Tomas spreekt er tot zijn nichtje, nadat hij haar zijn hele levensverhaal heeft verteld, de tragische ervaring van de concentratiekampen incluis. Ik vind deze regels even kras als hoopgevend. Ze doen vermoeden dat het mogelijk is om ook met de meest tragische aspecten van een levensverhaal in het reine te komen. Niet alleen om ze te aanvaarden. Meer nog, om je je ermee te verzoenen. Sommige dagen vraag ik me af wat ik geworden zou zijn zonder de deportatie. Een loodgieter misschien, een eenvoudig mannetje in overall, waarschijnlijk een dilettant, op zijn minst een gelukkige man, zonder het te beseffen. Tegen jou kan ik het zeggen, aangezien jij alles al weet: dit geluk dat ik...

Bij onderstaande tekst kan je een aantal terechte bedenkingen formuleren. Maar de vrouw heeft echt wel een punt. Tijdens een receptie aangeboden aan de nieuwe directeur marketing van een belangrijk bedrijf in Londen vroeg een dame aan de echtgenote van de man: “Maakt uw man u echt gelukkig?” Haar man stond in de buurt en had de vraag opgevangen. Hij was van tevoren fier op het antwoord dat zijn vrouw zou geven. De vrouw antwoordde evenwel: “Neen, hij maakt me niet gelukkig …” Er viel een ongemakkelijke stilte rondom haar. Haar echtgenoot kromp ineen. Hij kon zijn oren niet geloven. En dat nog wel in het publiek! De vrouw vervolgde: “Neen, hij maakt me niet gelukkig … Ik ben gelukkig. Of ik gelukkig ben of niet, hangt niet van hem af, maar van mij.  Mijn geluk hangt enkel van mij af. Ik kies ervoor om gelukkig te zijn, in elke situatie en op elk moment van mijn leven. Indien mijn geluk zou afhangen van andere mensen, dingen of omstandigheden dan zou ik in slechte papier...

In de serie “’t Hoeft niet altijd serieus te zijn” … Liefde is: niet doen wat je nochtans zo graag zou willen doen!

Het ultieme valentijnscadeau: podcastretraite voor geliefden . Voor iedereen die zijn of haar liefdesrelatie in gebed wil verdiepen. De retraite bestaat uit zeven audiomeditaties om met z'n tweeën te beluisteren. Iedere gebedstijd duurt ongeveer tien minuten, maar is eenvoudig langer te maken om een of ander thema samen verder te verdiepen. In Gods aanwezigheid luisteren naar jezelf en naar elkaar, maar ook samen kijken naar de ervaringen uit de liefdesrelatie staan centraal in deze podcastretraite. De meditaties helpen om biddend het spoor van de liefde te volgen en te verdiepen. In sommige sessies staat een Bijbelverhaal centraal, in andere sessies wordt rechtstreeks geput uit de ignatiaanse gebedstraditie. Deze 'week' kan een experiment zijn om een manier te vinden om samen te bidden. Meer info: https://biddenonderweg.org/artikel/waar-twee-samenzijn

Tot het dagelijks leven behoort ook - het is althans te hopen dat dit zo is - niet slechts de ernst van de dagelijkse ar­beid, maar ook het lachen. Het lachen is een zeer ernstige zaak. Want het verraadt de mens dikwijls meer dan zijn woor­den. Wanneer wij hier over het lachen spreken, bedoelen wij het goede lachen. Weliswaar bestaat er ook een lachen van dwazen en zon­daars, zoals de wijze Sirach ons leert, een la­chen waarover de Heer zijn vervloeking uitspreekt (Lc. 6, 25). Dit lachen is hier niet bedoeld. Wij bedoelen dat be­vrijdende lachen, dat uit een kinderlijk en blij hart komt. Zo kan slechts hij lachen, die door de liefde tot alles en ieder de spon­tane en zich vrij uitende sympathie heeft, die alles nemen kan en zien zoals het is: het grote groot, het kleine klein, het ernstige ernstig en het lachwekkende lachend. En omdat dit alles bestaat, en het juist zo door God gewild is, daarom moet het ook genomen worden zoals het is, moet niet alles op een zelfde wi...

Jezus’ drievoudige vraag is een echo van het drievoudig verraad van Petrus. Vergeven kan moeilijk zijn, maar wellicht is vergeving accepteren nog lastiger. Kunnen geloven dat wij vergeven worden, is een voorwaarde voor onze spirituele groei. Hierin bestond het wezenlijk verschil tussen Petrus en Judas. De weifelende Petrus groeide, vanuit de schaamte om zijn drievoudig verraad, tot de rots waarop Christus’ kerk werd gebouwd. Judas kon de mogelijkheid van vergeving zelfs niet in overweging nemen. Hij, die Jezus had horen vertellen over zeventig keer zeven maal vergeven, kon zichzelf er niet toe brengen Hem voor zichzelf om vergeving te vragen. In plaats daarvan stierf hij in wanhoop. Heer, geef dat ik nooit ophoud om vergeving te vragen. Als wij bereid moeten zijn grenzeloos te vergeven, dan moeten we ook bereid zijn om vergeving te blijven vragen. We moeten geloven dat we vergeven worden. En dit ons hele leven lang. Tekst gelezen op www.gewijderuimte.org