Tips om makkelijker tot aanvaarding te komen - 7/8
Voor “Liefke” schreef ik een overweging over “Acceptatie”. Hier enkele
uittreksels. (7/8)
Acceptatie
is zinvol. Zijn er concrete tips om hierin te groeien?
Niet makkelijk. Het lastige
in het hele proces van de aanvaarding is dat je het maar heel gedeeltelijk zelf
in handen hebt. Het is niet iets waartoe je zomaar beslist. Je kan er hooguit
naar verlangen. Vaak is er veel tijd voor nodig. Heel veel tijd. Je kan het
niet afdwingen. Hoe graag je dit ook zou willen. Acceptatie is uiteindelijk
iets dat je overkomt. Het wordt je gegeven. Als de tijd rijp is.
Een
belangrijke bijdrage die je ertoe kan leveren is je er niet tegen te verzetten.
De deur open laten staan, al is het maar op een kleine kier. De mogelijkheid
van aanvaarding niet van tevoren uitsluiten, ook al weet je in de verste verten
niet hoe je er ooit toe zou kunnen komen.
Acceptatie
heeft iets paradoxaal. Het is wenselijk dat je actief doet wat je kan om het
mogelijk te maken. Tegelijk is er een passieve component van ontvangen en laten
gebeuren. Niet erg logisch? Inderdaad. Dat geldt voor nogal wat
belangrijke ervaringen in het leven van een mens.
Nikolaas Sintobin sj
.jpg)
Reacties
Het in beweging komen vindt plaats. Er valt van alles te ontdekken wat wel en niet leuk, lastig of zelf pijnlijk is. Tevreden zijn is anders dan aanvaarden en toch komt het met elkaar overeen. Boeiend vond ik de lezing via IGNIS van Rob Faesen over zijn boek Ontmoeting. Heel duidelijk verwoord . Mijn valkuil was dat ik bij iedereen geliefd wilde zijn (versmelten) en dat gaat niet. Dat teruggeworpen worden op mezelf kan moeilijk zijn en eenzaamheid geven. Aanvaarden dat ieder mens een individu is met eigen denkbeelden en dat het gesprek mensen tot elkaar kan brengen spreekt voor zich. Dat God ieder mens liefheeft vergroot de zelfaanvaarding om te komen tot het licht van Christus. Een manier van denken - geloven en aanvaarden. Ik ben en heb lief.