Over cyberangst en cybertheologie (2/3)
In het
tijdschrift “Rondom gezin” publiceerde ik onlangs een bijdrage over de
blijvende omwenteling die het internet teweegbrengt in alle mogelijke domeinen
van onze mensenwerkelijkheid, ons geloofsleven incluis. Enkele uittreksels.
Het spreekt voor zich dat deze toch wel heel
ingrijpende veranderingen ook hun weerslag hebben op het leven van de christelijke
geloofsgemeenschappen. Het hoeft niet te verwonderen dat de protestantse geloofsgemeenschappen
heel snel het internet hebben ontdekt. Hun horizontale communicatie- en organisatiecultuur
sluit naadloos aan bij de eigen netwerk-logica van het internet. Ook de traditionalistische
groepen hebben snel de weg naar het internet gevonden. Enerzijds kregen zij
geen toegang tot de bestaande communicatiekanalen van de Kathlolieke Kerk.
Anderzijds beschikten zij maar over beperkte financiële middelen. Het opkomende
internet was en is dan ook een gedroomd medium voor hen, zowel voor de interne
als voor de externe communicatie.
De katholieken, daarentegen hebben er langer over
gedaan om de mogelijkheden van dit nieuwe medium ten volle naar waarde te
schatten. De hiërarchische cultuur die
de Katholieke Kerk kenmerkt is hier zeker niet vreemd aan. Zo herinner ik mij
discussies omtrent de vraag of er geen principiële problemen waren met blogging.
Immers, in tegenstelling tot een klassiek tijdschrift is er bij bijdragen op
een blog de facto geen hiërarchisch toezicht. De mogelijke “censuur” door een
redactiecomité vloekt met het medium dat gekenmerkt wordt door snelheid en
persoonlijk karakter.
.jpg)
Reacties